hallo allemaal…
ik vind het erg goed van jullie dat jullie de moed nie opgeven.
ik heb ook een vriend in turkije al 3 jaar…en we houden nog steeds vol iedere dag hebben we contact en iedere week belt hij wel een keer en ik hem ook…
sinds 3maanden heeft hij een tattoo met mijn naam op zijn arm
en een paar weken geleden kwamen er mensen aan de deur (die ik helemaal niet kende)die kwamen een kadotje brengen van me vriend een goude armband ik ben er erg blij mee…
ik heb ook nog andere kadotjes gekregen…
een goude ring…paar kettinge eentje met zijn letter eraan:)
en toen ik in turkije aankwam lagen er in de hotel kamer bloemen;)met een briefje erbij welcome my love…
ik denk dat het allemaal wel goed zit tussen hem en mij…
ik hoop voor jullie allemaal dat jullie de ware hebben gevonden…
en dat jullie heel erg gelukkig samen worde!!
hai hai
k ben hier nieuw maar heb dus ook een vriendje in turkije…
naja vriendje…had daar wat met hem en nu smsen we en bellen we vaak…
maar ik weet niet of ik hem echt MIJN vriendje kan noemen, want k weet gewoon niet wat hij daar doet met andere meisjes.
maar t is leuk zoals t gaat en moet zeggen vind hem ook wel erg leuk…
en mis hem wel…
volgens zijn beste vriend vind hij mij echt onwijs leuk…naja k weet t niet…
aan de ene kant heb k zoiets als hij me niet leuk moet belt hij niet 3 keer per week… :rolleyes:
maar hij werkte in gumbet in ayaz aqua en hij is 23 jaar…
t komt trouwens nu over of k hem niet erg leuk vind, maar vind hem wel helemaal te gek…
heyy!!
ik dacht laat ik eens even vragen hoe het met iedereen gaat en met jullie vriendjes??
je hoort vaak dat het contact in de winter minder word en dat het dus echt een vakantie liefde was… hoe zit dat bij jullie??
ik moet zeggen ik spreek mijn lieffie nog iedere dag heel veel… het gaat echt hartstikke goed tussen ons… :wub:
het enige waar ik mee zit is dat ik nog wel lang moet wachten voordat ik hem weer zie… maar het gaat ons zeker lukken daar ben ik van overtuigd!!!
we zijn lekker een beetje aan het fantaseren over onze toekomst en dat maakt me echt heel blij!!
de hele dag loop ik met hem in mijn hoofd als ik over hem praat beginnen mijn ogen gewoon te glinsteren… :wub:
ik ben echt heel blij dat we elkaar gevonden hebben…
ik weet ook dat het moeilijk gaat worden voor ons, maar we hebben er allebei gewoon alles voor over!!!
ik moest gewoon even kwijt hoe blij ik met hem ben en ik hoop dat het met jullie ook goed gaat!!
ik ben de starter van dit topic en gelukkig gaat alles nog steeds goed.
nadat ik in oktober terug ben geweest, zit ik nu elke avond met mijn vriend Erkan op msn. speciaal voor hem heb ik vorige week een webcam aangeschaft.
smsen is door msnen wel minder geworden, maar dat vind ik niet erg want op msn kan ik hem ook zien.
hij is echt superlief en ook wel een beetje gek :o
wat ik wel jammer vind, is dat ik hem teleur moet stellen dat ik niet om de 2maanden kan komen.
heeey!!
mijn vriendje spreek ik op dit moment wat minder…
hij heeft problemen met zijn family…
ik weet nmiet precies waarover het gaat, maar t kwam erop neer
dat zijn ouders willen dat ie volgens seizoen niet meer in gumbet ging werken
maar serieus ging worden nu en weet ik veel van alles…
dus als ik hem spreek is het kort…msn heeft hij ook niet…
maar we smsen wel veel…dus das wel mooi…
en wanneer ik hem zie dat weet ik niet…
maar ben blij dat t bij jullie allemaal goed gaat…
maar turkije-fan jij bent toch 16…en dat jij dan alleen naar turkije mag…
ik wou dat ik dat mocht…
ouders
en dat mensen op hun 16 niet alleen naar turkije mogen vind ik persoonlijk logisch. Zal waarschijnlijk niet iedereen met me eens zijn, want er zijn zat meiden die alleen hun vriendje op gaan zoeken als ze rond die leeftijd zijn met toestemming van de ouders, maar ik zou ook mijn dochter niet alleen laten gaan.
Als de ouders zo zijn gumbetlover, zou ik wel goed oppassen. Ouders hebben in Turkije grote invloed op hun kinderen. Hoe oud is jouw vriend? Je zegt dat hij wat serieuzer moet worden enz… ken je zijn ouders? Zoals je het zo zegt wat zij denken en zeggen lijkt het me erop dat ze willen dat ie gaat trouwen. Maar mss ben ik gwoon paranoia, maar toch, vaak begint het zo. Heb het al zo vaak gehoord!!!
Maar even om op de vraag terug te komen. Toen ik net met hem had, smsten we elkaar tig x op een dag, we belden elke dag (hij belde voornamelijk, ik kreeg er de kans niet voor). Toen het winter werd is het idd minder geworden, maar we blijven contact houden, al is het niet elke dag, wel bijna. En in de zomer hoor ik vaak weer ontzettend veel van hem, hij belt me, smst me weer tig x op een dag enz enz enz…
en dat het zo is heeft niets te maken met dat het alleen maar vakantieliefde is. De meeste jongens hebben in de winter geen werk, dus geen geld, ze gaan weer studeren waardoor ze geen geld hebben, en als ze het wel hebben zijn er minder klanten zodat ze ook minder geld krijgen. Heel simpel.
mijn ouders vinden het dus niks als ik alleen naar turkije ga…
en ik ben 20 moet je nagaan…
ik voel me eigenlijk best belachelijk als ik het zo bekijk…
ik kan best zo een ticket boeken naar istanbul maar als mijn ouders het er niet mee eens zijn dan doe ik dat gewoon niet zo snel…
ik woon nog thuis en mijn ouders vinden het gewoon niet zo’n super idee… ook kennen ze hem niet en ja ze vinden het al niet de ideale situatie dat ik een turks vriendje heb…
ik baal hier ook eigenlijk wel erg van want eigenlijk kan ik gewoon naar hem toe… nu ga ik ieder geval wel in mei en deze zomer ga ik voor 1 of 2 maanden…
mijn ouders vonden het ook niks dat ik alleen ging. vanaf dat ik 18 was. ben vorig jaar (toen werd ik 20) ook 2x alleen gegaan, alleen toen woonde ik op mezelf en toen wisten ze er niks vanaf :unsure:
nu ben ik net 21 en ben net weer alleen geweest, en ze vonden het niks, maar ze hebben het niet tegengehouden.
Waar woont je vriend? als jij wilt gaan, zou ik zeggen, ga gewoon. maak goede afspraken met je ouders. Want als je altijd op hun of iemand moet wachten die met je mee kan gaan, kan je waarschijnlijk lang wachten. Hoe lang ken jij je vriend en hoe vaak zien jullie elkaar?
we kennen elkaar al ruim anderhalf jaar maar de eerste keer dat we elkaar zagen is het niks geworden…
hij was te verlegen en de tijd was te kort…
pas sinds deze zomer hebben we echt wat en toen zijn we echt 2 weken samen geweest…
daarna heb ik hem niet meer gezien… het klinkt misschien gek maar toch gaat het wel heel goed tussen ons…
ik probeer ook zoveel mogelijk met mijn ouders te praten want ik wil gewoon echt heel graag naar hem toe
hij woont nu in Istanbul waar hij studeert in de zomer woont hij in Antalya bij zijn ouders… ik denk dat het volgend jaar wel makkelijk zal worden omdat me ouders me dan waarschijnlijk wel laten gaan…
we weten nu allebei dat we moeten wachten maar daar hebben we zelf voor gekozen… het gaat ons echt lukken…
het is absoluut niet makkelijk een vriend zover weg <_< :blink:
Ik heb hem, nadat ik hem ontmoet had, nu 2,5 jaar geleden, 14 maanden niet gezien. Doordat mijn familie het tegenhield kon ik gewoon niet gaan. Toen ik net op kamers woonde, was ongeveer het eerste wat ik deed daarheen gaan.
We hielden die eerste periode heel veel contact, maar uiteindelijk, na ongeveer 8-9 maanden, hebben we het, door mijn ouders, uitgemaakt. het werkte gewoon niet. toch zijn we altijd contact blijven houden en uiteindelijk zijn we toch weer bij elkaar gekomen.
Mijn ouders weten er momenteel van dat we contact hebben, dat ik hem vorige week ook gezien heb toen ik in Antalya zat. Maar dat het echt een relatie is, dat heb ik ze nog niet verteld. Ik heb hun reacties gezien toen ik hem net kende, ik zie hun reacties zoals ze nu zijn, terwijl ze denken dat het geen relatie is, dus ik heb er niet zoveel zin in het te vertellen. Ik ben nu op zoek naar een flatje voor mezelf en dan kan ik mijn eigen gang gaan en moeten ze het wel accepteren. En dan kan ik er ook open over zijn, omdat ik dan al dat gedoe hier thuis kan achterlaten.
tuurlijk moeten je ouders je een keer laten gaan. Ze zijn gewoon bang voor het onbekende. Maar je ouders kennen je vriend niet? Waarom n eem je ze gewoon niet een keer mee? Ga lekker een midweekje Istanbul doen dan leren ze hem meteen kennen
heey
ik zelf ben ook 17.
maar ik denk ook dat zijn ouders dat bedoelen…
ik ken zijn ouders zelf niet, want ben er sinds ik hem ken in augustus niet meer terug geweest…
wel belden we 3 keer per week en smste we paar keer op een dag.
het bellen is nu naar 3 keer in de 2 weken gegaan en smsen is nog wel dagelijks…
hij heeft mij wel verteld dat hij dacht dat zjin ouders zo zouden reageren als hij terug kwam omdat ze vorig jaar ook moeilijk deden toen hij weer in gumbet wou gaan werken.
maar hij zelf wil nog niet trouwen enhelemaal niet met een meisje waar die geen gevoelens voor heeft…(zo heeft hij mij dat verteld toen ik daar was, hadden we een gesprekn over families en huwlijken in turkije)
maar ik ben bang dat het er nu wel aan zit te komne, hij is trouwens 23. hij studeert niet meer en werkt in de winter in een fabriek.
mijn ouders weten wel dat ik nog contact met hem heb, en dat het daar op vakantie wat hadden…
ze vonden het een hele leuke jongen en zij zeiden eerst al dat is leuke jongen voor je, maar ja ik had zoiets van nee niet echt.
tot ik met hem gepraat had en ja van het een kwam het ander…
maar als ik het ze nu zou vertellen dat het ng steeds aan is, zouden ze niet leuk vinden, omdat ik voorlopig niet naar hem toen kan en mag…
ik weet eigenlijk niet echt wat ik moet doen…heb hem net gesproken en hij klonk heel verdrietig,maar ik ben bang dat hij toch moet trouwen met een meisje uit turkije en dat ik hem dan kwijt ben…
ik kreeg nog wel een smsje van zijn beste vriend dat ik me niet druk moest maken en dat t allemaal goed kwam…wel lief, maar ik weet t allemaal niet meer
pfff ik vind het echt vervelend voor je… ik hoop echt voor je dat het niet zo is… je komt het toch nog best vaak tegen dat ze met een meisje moeten trouwen waar ze niet van houden…
maar geef de moed nog niet op!!!
ik heb mijn vriendje ook net gebeld… ik had effe een dipje omdat ik echt heel graag naar hem toe wil… maar hij was echt heel lief en hij zei dat hij mijn ouders goed snapte en hij wilde niet dat ik ruzie met hun ging maken… hij ging zichzelf wel bewijzen zei hij…
ik hou echt zo veel van hem… hij kan zo lief zijn als ik me zo rot voel en doet er dan ook alles aan om mij me beter te laten voelen…
en ik voel me nu ook wel weer beter… ik weet dat ie echt van me houd!!!
ja vervelend is het wel…
maar ben wel blij dat ik hem weer gesproken heb…
hji heeft zelf ook zoiets van ik ben jong
en wil me nog niet binden en als ik me bind wil ik zelf weten met wie…
als ik hem spreek probeert hij zich ook wel groot te houden, helemaal als ie mij hoort huilen…
maar vervelend is het wel…weet niet wat er verder gaat gebeuren…
maja hij is zoo lief…ik mag van hem niet klagen over school…omdat het zooo belangirjk is…zo schattig
spreek jij je vriendje vaak of niet?
wel lief dat ie dat allemaal tegen je zegt hoor!
maar misschien rare vraag…wat vonden jullie vrienden en vriendinnen hier in nederland ervan…?
Zoals zo veel mensen (blijkbaar uit dit topic en gelukkig!) heb ook ik een vriendje in turkije sinds afgelopen zomer. Voor het eerst naar Turkije en meteen raak, stond niet helemaal in de planning, maar goed. Sinds ik terug ben geweest in oktober is het helemaal superleuk, alleen speelt ook bij mij het leuke (ahum) probleem van het leger. Mijn vriend had zich eigenlijk in augustus moeten melden, maar omdat hij aan het werk was (en echt niet wilde gaan) heeft hij dat dus niet gedaan. Nu is hij echter zover dat hij beseft dat hij toch echt moet gaan, ook omdat ze hem anders op kunnen pakken mochten ze hem vinden, maar hij veranderd echt zo ongeveer iedere dag van gedachten over wanneer hij wil gaan. Word er echt gek van. Wil hem zo graag zien, of in ieder geval weten wanneer ik hem kan gaan zien, maar dat schiet niet op zo. Hij wil mij ook dolgraag zien zegt ie, maar daarbij komt het probleem dat het volgens hem in zijn cultuur normaal is dat als een meisje voor jou naar Turkije komt, dat jij dan betaalt voor dat meisje, de vliegreis enz. en aangezien hij nu niet werkt heeft hij daar geen geld voor, en zou ik pas in juni/juli volgend jaar kunnen komen. Ik kan het echter prima zelf betalen om daar naartoe te gaan, en dan zou ik dus lekker eerder kunnen gaan, maar hij wil niet dat ik kom als hij geen geld heeft. Bovendien hangt het er dus vanaf of hij in het leger gaat voor juni of niet. Als hij deze maand niet gaat, wordt het op zijn vroegst februari (mits hij niet opgehaald wordt ofzo) en dan zou ik hem in januari kunnen zien. Heeft iemand goede adviezen of suggesties? Een beetje hulp kan ik wel gebruiken :unsure:
hallo allemaal…
iedere dag hebben we contact en iedere week belt hij wel een keer en ik hem ook…
dan leren ze hem meteen kennen 