heb es zitten lezen hier en daar op het forum, en kom echt van die positieve verhalen tegen waar je je echt goed van gaat voelen! :teeth: Iedereen komt natuurlijk problemen tegen, maar ik lees dat de meesten er vaak wel uitkomen, zoals bijvoorbeeld over zijn ouders ontmoeten.
Maar ik heb bijvoorbeeld een groot probleem met mijn ouders…:crybaby:
Ze weten helemaal nergens van, en het is denk ik beter om het zo te houden… Ik heb namelijk een lange relatie achter de rug, en ben weer thuis gaan wonen (had geen keus). Als ik ze nu ga vertellen dat ik een vriend in Turkije heb zitten, denk ik dat ze flippen. En omdat het al zoooo moeilijk is om thuis te wonen, kan ik er dat echt niet bij hebben. Ben natuurlijk wel van plan om weer op mezelf te gaan, maar dan moet ik wel aan de beurt zijn bij de woningstichting… over 2 jaar ofzo…
Ik wil graag weten wat jullie ouders ervan vinden, of hoe je het hebt aangepakt. Mijn ouders zijn ontzettend ouderwets en stikken van de vooroordelen. Heb het idee dat ze nog meer vooroordelen hebben dan een gemiddelde nederlander…
Ik moet natuurlijk ook nog effe kwijt dat ik helemaal in love ben, ondanks ik hem nog niet zo lang ken!! Het is misschien raar dat hij me al heeft gevraagd of ik met hem zou willen trouwen, maar ik heb hem duidelijk kunnen maken dat ik dat helemaal nog niet aan de orde vind. En daar is hij het uiteindelijk met me eens… na een flinke discussie…
Het rare vind ik ook dat ik hem ook helemaal niet gekust heb ofzo op vakantie, omdat we elkaar op het einde van mn vakantie leerde kennen… heeft iemand dat ooit meegemaakt?? Toen ik afscheid van em nam, was hij namelijk aan het werk, maar was helemaal into me! Als ik terug ga in Mei (duurt ECHT lang man, ben ik nie gewend!) gaat hij speciaal een huisje huren zodat we samen kunnen zijn, lief he? :king: Daarom issie nu bij de bar gaan wonen waar ie werkt, om geld uit te sparen.
Nou ik hou er maar mee op, anders typ ik nog wel 10 kantjes vol met vragen en verhalen.
Maar wat ik dus graag zou willen weten is de reactie van jullie ouders en hoe je dat opgelost hebt/op zou lossen. En wat jullie van mijn verhaaltje vinden, ik hoor graag meningen van anderen, hihi
Sorry voor je dat je je verhaal thuis niet kwijt kan. Dat zou een stuk makkelijker voor je geweest zijn. Maar ik begrijp wel wat je bedoeld, mijn moeder en zus weten ervan, en vinden het harstikke leuk voor me. ook mijn vader weet het, maar die wilt er niets van weten! Hij vraagt er af en toe naar, maar het einde van het gesprek eindigt altijd met, je komt er vanzelf wel achter! Je zult zien dat ik gelijk heb,…En dat is inderdaad erg vervelend! Ik vertrek vandaag over precies twee weken naar mijn vriend, maar weet nu al de afwijzende blik van mijn vader als ik ga.
Ik wil je wel zeggen dat het jouw leven is, jouw keuze en dus jouw verantwoordelijkheid, je bent oud en wijs genoeg om keuzes te maken! Misschien is het helemaal niet zo slecht om het thuis wel te vertellen, en valt het allemaal wel mee. Je weet het nooit, misschien gunnen ze je je nieuwe geluk wel!
Jouw verhaal wat betreft het ontmoeten met je vriend lijkt erg op die van mij. Toen ik er in Juni vorig jaar was heb ik hem ontmoet en toen zijn we vrienden geworden, maar ik dacht dat die toendertijd een vriendin had. Toen ik terug kwam en hij hoorde dat ik er was heeft die gelijk via zijn broer geprobeerd contact met mij op te nemen, dat lukte hem niet.! maar het lukte mij wel om zijn telefoonnummer te krijgen via zijn andere broer. En heb hem dus gesmst en dag later hadden we afgesproken en de vonken vlogen meteen over! Helaas ging ik de volgende dag alweer naar huis…
Gelukkig ging ik in September weer terug, en hebben we een geweldige tijd samen gehad. Nu weer in December dus niet zo lang wachten meer…
En mei schiet ook al op meid! Als je gelukkig bent met hem, dan moet je er gewoon voor gaan, het kan altijd mis gaan maar dat zie je dan wel weer!!
Succes thuis en je mag wel 10 kantjes volschrijven hoor haha!
Welkom, ik ben hier ook nog niet zo lang lid maar kan je verzekeren hier vind je echt veel steun en antwoorden. Ik voel me altijd dichter bij Turkije als ik er kan over praten met anderen die daar ook interesse voor hebben. En dan gaat de tijd ook wat sneller.:nod:
Ik heb sinds september ook een vriend in Turkije. En Ben 2 weken geleden ook alleen terug gegaan naar hem met veel schrik, maar alles is geweldig verlopen!!! :wub:
Ik durfde het m’n ouders ook niet vertellen, ik woon dan wel alleen maar toch.
Ik begrijp je dus echt wel, niet iedereen heeft dezelfde band men z’n ouders.
Uiteindelijk had ik al m’n moed verzamelt en m’n moeder vertelt dat ik terug naar Turkije wou gaan om vrienden die ik daar had leren kennen te gaan bezoeken. En haar eerste reactie was positief, maar toen is ze beginnen nadenken over het feit dat ik alleen ging en dat zag ze een week later dan toch niet meer zitten. Maar m’n tickets waren geboekt en m’n besluit stond vast. Hier op het forum zeiden ze ook dat het beter was het toch m’n ouders te vertellen, als er dan iets mis zou lopen dat ze toch weten waar ik zat. Maar m’n ouders zijn nooit en Turkije geweest en denken dat alle turken daar zijn zoals de ‘slechte turken in Belgie’ m’n moeder denkt dat het verkrachters en dieven zijn, dacht dat ze mij nooit meer zou terug zien. Maar heb alle gegevens van waar ik verbleef doorgegeven aan m’n zus en beste vriendin dus als er iets mis zou lopen dat ze wel zouden weten waar ik was. Een week voor ik vertrok heeft m’n moeder m’n zus uitgehoord en is ze dan toch teweten gekomen dat het voor 1 turk was dat ik terug ging. En zag ze het helemaal niet meer zitten!!! Maar ben toch gegaan tegen haar zin in en heb wel om de 2 dagen een smsje gestuurd dat alles ok was. :finger:
Ik heb daar een geweldige tijd gehad en wanneer ik terug kwam kon ik natuurlijk ook niet stoppen met vertellen. Toen waren m’n ouders vooral heel gelukkig dat ik veilig terug thuis was en dat alles goed was verlopen, maar ze waren ook blij dat ik alles zo goed naar m’n zin had gehad en hadden ook wel verwacht dat ik nog terug zou gaan en weten dat nu ook. Ze zien er niet echt een toekomst in maar ja dat zien we wel… Ze zijn er niet meer tegen en dat is alles wat ik wou!:hihi:
Het advies dat ik je wil geven is: als je echt wilt gaan en je ziet hem graag DOE HET DAN GEWOON! Zoals bregje zegt: het is jou leven, geniet ervan! En valt het tegen in Turkije dan kom je terug en wat ben je dan verloren, niets toch? En als je niet gaat, dan ga je het nooit weten wat het eventueel kon/kan worden.
Zorg gewoon dat ze thuis weten waar je zit en al is het dat je net voor je vertrek een briefje achterlaat met je gegevens. Ik kan niet beslissen of je het je ouders moet vertellen van je vriend, dat zal je zelf moeten kiezen. Maar zorg wel dat er iemand van weet(zus of broer of ander familielid).
Ik wil je alvast veel geluk wensen en als er iets is je mag het altijd vragen…
ik zou wachten met vertellen totdat je hem wat langer kent.
als je dan verteld dat je al 3 of 4 maanden iets met je vriend hebt, staan je ouders natuurlijk met hun mond vol tanden
ik heb het mijn moeder wel meteen verteld, ze vind het goed. maar ze kan eigelijk ook niet anders, mijn vander is immers ook turks.
lkkr he…zo samen zijn met je vriend in een appartementje…mn vriend huurt er ook altijd een als ik ga…:Dheerlijk om zo echt samen te zijn!!
Voel me echt in Turkijke als ik zo lekker kan lezen en vertellen over mn ervaringen!! Hoop inderdaad dat het zo minder lang lijkt te duren tot Mei!
@ Bregje:
Leuk dat toen je terug ging in september de vonken oversprongen!! Ik hoop hetzelfde mee te maken in Mei… Ben in ieder geval blij dat je ook zo’n soortgelijk verhaal hebt, ben ik toch niet helemaal gek…:slywink:
En die afwijzende blik van je vader… die zie ik ook al helemaal voor me.:tssk:
thanx, tel lekker af tot december!
@ Summa:
sowwwww jij zult wel in de rats hebben gezeten, om het te vertellen!! Da’s spannend!! Ik zou het denk ik ook op die toer gooien: een aantal vrienden bezoeken. Maar blijft moeilijk. Knap dat je toch bent gegaan, en wat fijn dat ze inzien dat je gelukkig bent! Dat zou ik nooit verwacht hebben.:hihi:
Vind het ook leuk om te horen dat je na zo’n korte “relatie” al zoveel stappen durft te nemen!
In ieder geval weten heeel veel mensen al van Fatih, dus er is altijd iemand die weet waar ik zit. En van dat briefje is een goed idee! Thanx!
@ Filiz:
Goeie tip!!! Ik wacht er nog even mee met vertellen. Dan weet ik ook meer over mijn relatie, en dan heb ik mn leven meer op orde. En inderdaad, dan staan ze met hun mond vol tanden!!
Denk wel dat ze iets vermoeden, omdat ik zo vaak naar Marmaris ga, maar da’s alleen maar goed.
Leuk dat je vriend altijd een appartementje huurt, klinkt zooo romantisch!:wub:
Heb dr helemaal zin in! Thanx!
Ik heb ook gewacht met het vertellen tegen mijn ouders. Ik wilde eerst voor mezelf weten hoe het zou zijn om hem terug te zien en of de gevoelens "echt"waren. Ik heb mijn vriend in juli ontmoet, gingen er beide vanuit dat het alleen voor de vakantie zou zijn, omdat het allemaal te moeilijk zou zijn, met name de afstand. Toch hadden we dagelijks contact via sms en msn en kwamen we er al snel achter dat dit verhaal nog een staartje zou krijgen. Ik ben in oktober terug geweest, wel samen met een vriendin, in geval dat…
Na deze vakantie wisten we allebei zeker dat we niet zonder elkaar konden en dat we er toch voor wilden gaan. Toen ik een week thuis was heb ik het mijn ouders verteld. Was erg bang voor de reactie, vooral die van mijn vader en broertje. Uiteraard kreeg ik ook de vooroordelen te horen en hoe ik mijn toekomst zag…, gelukkig kan ik er wel met mijn moeder over praten. Mijn vader en broertje mijden dit onderwerp, dus dat doe ik dan ook maar. Erg jammer, maar het is mijn leven en ze moeten er maar aan wennen.
In februari willen mijn vriend en ik samen naar Istanbul, dus daar kijk ik nu al naar uit:wub:
Ik heb nu al meer dan een jaar wat met mijn vriend, maar mijn moeder (met wie ik samenwoon) wil er maar niet over praten. En als ze begint te praten komt er niets dan negatiefs. Maar ik ga gewoon naar Turkije als ik wil, want bij hem ben ik toch het gelukkigst. Het klinkt allemaal wat egoistisch, maar ik na lange tijd maakt iemand mij weer gelukkig en dat telt voor mij het meest.
Uiteindelijk ben ik van plan om naar Turkije te verhuizen, maar wat mijn moeder dan gaat zeggen wil ik niet weten. Waarschijnlijk breek ik haar hart en breekt het mijne daardoor ook. Maar ik denk ook dat tijd alle wonden heelt en zij ooit aan hem gaat wennen. Wie weet na een bezoek van hem aan NL…
Veel succes Katrien als je het gaat vertellen…en veel plezier in mei (ook ik zal zolang moeten wachten).
XLindsay
Hé luitjes,
Leuk om te horen dat er meer mensen in hetzelfde schuitje zitten. Ik heb mn poppie in oktober ontmoet in Side en helemaal te gek dus! Kga 'm 12 december opzoeken…spannund en ook best wel eng om er alleen heen te gaan, maar heel veel zin in.
Maar ja, wat ga ik mn pa zeggen, ik weet nu al dat hij het helemaal niets vindt, dus ik hou 't eerst maar stil.
En tsja, wat sommige ook al zeggen, tis jouw leven!! “You only live once”! is mijn motto en als het goed voelt, moet je er gewoon voor gaan.
groetjes
natuurlijk zeggen jullie HET IS JOU LEVEN daar ben ik het op zich wel mee eens maar ik denk wel dat het 'n verschil maakt ofdat je 16 bent of 20 of zo (als moeder zie ik dat misschien anders) zou het nooit tegen gaan ,zeker niet omdat ook weet wat het is om zo verliefd te zijn op 'n turkse man, maar kan me wel voorstellen dat ouders het moeilijk vinden als je nog super jong bent om je bijv. alleen naar turkije te laten gaan. Maar ik zou zeggen probeer er toch met je ouders over te praten. En wie weet valt het allemaal reuze mee en reageren ze wel goed.
Succes met je beslissing
liefs
Rahbit
ik ben sinds 5 december weer terug
heb 9 dagen bij zn zus gelogeerd. in die 9 dagen heb ik zijn ouders 2x gezien. heb een horloge,oorbellen, ketting en ring van zijn moeder gehad. helaas is de ring afgebroken. mn vriend en ik heb samen nieuwe ringen gekocht en hebben onze namen en onze datum erin gezet.
sinds ik voor de 4e keer in turkije ben geweest en turkije mij zeker wel trekt wil ik naar turkije wonen/werken. Dit heeft ook te maken dat ik daar iemand ontmoet heb maar het meeste dat ik nederland uit wil.
Mijn familie is wel belangrijk maar ben helemaal gewend om ver van mijn familie te zijn en vrienden.
Ik ben inde 4 keer turkije in Marmaris, Antalya, Izmir en Instanbul geweest en alle 4 keer is mij goed bevallen.
Ik ben nederland om meerdere zat.
regering * drukte in nederland * mensen die ik ken en niet wil kennen
werk in nederland ( heb een leuke baan maar is geen voldoening)
Ik ben nog maar 26 maar heb al veel gezien en meegemaakt in nederland (wie niet), ik denk dat ik mezelf goed kan redden in turkije. Ik weet dat het slecht verdienen is in Turkije maar als je kijkt wat je verdient in Nederland en wat je moet betalen aan rekeningen, geld zit ik niet mee het is makkelijk maar “Thats it”.
Er is wel een probleem, mijn vader wil absoluut niet hebben dat ik een trukse vriend heb en heeft al een aantal dingen gezegt erover, maar ik zie het zo ik ben 26, heb mijn eigen leven en ik moet voor mijzelf opkomen. Mijn vader heeft ook vooroordelen zonder dat hij ziet dat elk mens niet hetzelfde is.
Het liefst zou ik naar Ankara gaan om daar een leven op te starten.
Ik zou eerst informatie moet verzamelen om goed voor bereid te zijn maar in theorie is altijd alles anders dan praktijk.
Wat knap dat je naar Turkije wil, en niet alleen voor je vriend!!!
Ikzelf ben ook 26, maar voel me echt niet sterk genoeg in mn schoenen staan om te vertrekken! Ik kan je helaas geen tips geven m.b.t. het verhuizen naar Turkije, ben nog maar n groentje!
Wel wil ik je veel succes wensen, om een leven daar op te bouwen.
Inderdaad is het hier in Nederland echt 10 keer niks wat de regelgeving betreft.
Ik zag bij een ander onderwerp (Marmaris, n onderwerp van mij) dat er iemand al 1,5 jaar in Marmaris woont en werkt. Misschien kun je contact met haar maken, ze heeft al veel ervaring opgedaan!
Heel veel succes en geluk gewenst, hou je ons op de hoogte?
Hij is een gewone vriend van mij en heb ook besloten om niet in februari te gaan want dan weet ik zeker dat hij zich verantwoordelijk voelt. Hij wil niet verliefd worden (denk wel dat hij het is) en ook geen relatie op het moment (heeft een achtergrond waarom hij het niet wil), voor deze situatie kan ik begrip tonen en dat maakt het voor mij ook iets makkelijker maar niet veel. Ik spreek hem nog elke dag en voelt goed aan.
Hij staat altjid voor mij klaar en kan hem ook altijd bellen en hij weet dat ik voor hem klaar sta.
Maar goed, zoals ik al aangaf ik ga niet voor hem (misschien een beetje), hij moet in februari naar het leger en misschien spreek ik hem wel helemaal niet meer en misschien ook wel. ik zie wel wat er gebeurt.
Groetjes Francisca
Ken iemand HCN trouwens, een nederlands bedrijf in nederland en turkije?
ik heb een goeie vriend in instanbul wonen en een aantal vrienden in ankara.
ik wil eigenlijk naar ankara maar daar is op het moment geen werk. In instanbul heb ik een aanbod gehad maar een goeie vriend in instanbul wil voor me zorgen (en dat wil ik niet), kwa cultuur voelen ze zich daar verantwoordelijk voor (deze jongen heb ik meer dan vriendschap gevoelens voor) en daarom wil ik het niet (hij wil op het moment geen relatie omdat hij niemand achter wil laten als hij het leger in moet (wat ik begrijp). hij moet in februari naar het leger (boeeeeeee). dus ik ga naar die tijd, weet nog niet pcies wanneer.
Het is misschien raar dat hij me al heeft gevraagd of ik met hem zou willen trouwen, maar ik heb hem duidelijk kunnen maken dat ik dat helemaal nog niet aan de orde vind. En daar is hij het uiteindelijk met me eens… na een flinke discussie…
Toen ik afscheid van em nam, was hij namelijk aan het werk, maar was helemaal into me! Als ik terug ga in Mei (duurt ECHT lang man, ben ik nie gewend!) gaat hij speciaal een huisje huren zodat we samen kunnen zijn, lief he? :king: Daarom issie nu bij de bar gaan wonen waar ie werkt, om geld uit te sparen.
En heb hem dus gesmst en dag later hadden we afgesproken en de vonken vlogen meteen over! Helaas ging ik de volgende dag alweer naar huis…
en misschien ook wel. ik zie wel wat er gebeurt.