Ja is zeker leuk dat hij zoveel moeite doet.
Op het kleinere vliegveld heb ik 1.55 uur, en op ataturk 1.45
Dus hoop dat het voldoende tijd is haha.
Alleen nu moet ik het me ouders nog vertellen.
Mijn moeder weet dat ik veel contact met hem heb enz, en dat ik hem leuk vind.
Ik wil ook maar een weekje gaan.
Gewoon om te kijken hoe het dan gaat, dan ben je echt heel de dag bij elkaar.
Ik blijf dan bij hem in zijn huis slapen
Ja ik hoop ook dat dat voldoende tijd is :), hoe doen je ouders tov je relatie? Is het dan bij zijn ouders thuis dat je gaat?
Allez lijkt me heel leuk! Veel succes en veel plezier!!
Wat ontzettend fijn dat ik dit forum ben tegengekomen!! Heb al het 1 en ander gelezen…en zou ook heel graag mijn verhaal met jullie delen. Ik zal proberen het kort te houden.
Afgelopen zomer ben ik in Turkije een jongen tegen gekomen waar ik inmiddels mijn hart aan heb verloren. Uiteraard had ik door dat hij me extra aandacht gaf maar ik zocht er verder niks achter, en ik was niet opzoek. Maar blijkbaar trok ik toch zijn aandacht. Ik was destijds met mijn toenmalige vriend daar en hij versierde me uiteindelijk gewoon echt waar mijn vriend bij was, ik ben er uiteraard niet op ingegaan. Maar ik zat op dat moment al niet heel goed in mijn vel en twijfelde ook al enorm aan mijn relatie. Toen ik afgelopen najaar weer daar was kwam ik hem weer tegen. Hij vroeg meteen of ik voor hem teruggekomen was en versierde me als ik alleen was of als mijn reisgezelschap het niet zag. Ik ging er niet op in maar ’s avonds fluisterde hij in mijn oor dat hij me heel leuk vond en met me wilde zoenen. En vanaf dat moment kreeg ik hem niet uit mijn hoofd. Hij deed zo zijn best, hij zocht me steeds op en ik voelde me ontzettend speciaal. Ik voelde gewoon een connectie. En uiteindelijk heb ik dus met hem gezoend en ik weet dat dit heel fout was. Maar het was zo ontzettend fijn! Ik werd natuurlijk keihard met mijn neus op de feiten gedrukt, want de aandacht die ik van hem kreeg miste ik in mijn eigen relatie. Overigens is in Nederland mijn relatie helaas ook ten einde gelopen
Maar op Schiphol aangekomen had ik al een berichtje van de Turkse meneer. Hij had een ontzettend lief berichtje gestuurd, waar ik stiekem op hoopte, maar niet had verwacht. Hij bleef me de weken daarna maar lieve berichtjes sturen (wat me door al het verdriet van het beëindigen van mijn relatie een beetje op de been hield) en hij vertelde me dat hij me miste, ontzettend gek op me was en bij me wilde zijn. Hij bleef ook maar vragen of ik naar Turkije kwam. Maar er was 1 maar, en dat wist ik dat had hij immers in de zomer al vertelt, maar ik had het verdrongen…heel naïef ik weet het! Hij ging trouwen. Zijn Engels is heel slecht dus heb ik uiteindelijk een Turkse vriendin gevraagd of ze een tekst voor me wilde vertalen. Ik wilde weten wat zijn verdere bedoelingen waren. Want ik was de weg totaal kwijt. Hij schreef terug in het Turks dat hij alleen van mij hield maar dat hij met een Turkse vrouw moest trouwen. Mijn hart brak letterlijk! Het is misschien ook heel naïef van me maar ik had echt het gevoel dat er iets was. En waarom zou hij mij anders berichtjes blijven sturen?
Inmiddels is hij getrouwd. De laatste keer dat ik hem sprak via een videogesprek zag ik de tranen in zijn ogen. Ik was er kapot van. Ik dacht dit was het, nu hoor ik vast niks meer. Ik heb de week van de bruiloft niks van hem gehoord en ik moet bekennen dit was verschrikkelijk. Ik sliep er niet van. Maar nog geen 4 dagen na zijn bruiloft stuurde hij me weer berichtjes en zei hij me ontzettend te missen. Ik snap er helemaal niks meer van! Wat wil hij nou? En vandaag probeerde hij weer een videogesprek te voeren, maar ik was bij familie dus kon niet opnemen. En aangezien zijn gebrekkige Engels kan ik hem ook niet fatsoenlijk vragen wat hij nu wil. HELP!! Wat moet ik doen? Mijn beste vriendin zegt dat ik gewoon niet meer moet reageren, maar ik heb een zwak voor die jongen. Ik krijg hem gewoon niet uit mijn hoofd wat ik ook doe! What to do?
Goeieavond meiden allemaal,
Hoe is het met iedereen?
Dag justme1983, welkom hier en blij dat je hier je verhaal kan neerpennen.
Ik weet dat het heel verleidelijk en leuk is als iemand zo lief is voor jou, maar je zegt dat hij nog maar pas getrouwd is… Zelfs als hij met jou heel eerlijk is, dan nog staat er jou en jullie een hele lange en zware weg met serieus zware hindernissen en miserie te wachten.
Ik denk dat jij je in de eerste plaats moet afvragen of jij dit echt wil doen…’
het blijft hier rustig. Kom er zelf ook vaak niet aan toe om te reageren.
@Summie het gaat hier eigenlijk allemaal prima!
Lekker bezig met m’n dingetjes, lekker druk op het moment.
En aan het aftellen 19 december komt m’n moeder langs
Hoe is het nu met jou? De laatste keer dat jij hier schreef nog onrustig al weer wat rustiger? Hoe staat het met werk voor jou?
Knuffel meid.
@Kimmiej wat leuk dat jullie nog zoveel contact hebben! Overstappen op Istanbul is goed te doen! Alles staat duidelijk aangegeven ik maakte me er de eerste kee best wat zorgen over maar ging helemaal prima!
Een weekje is denk ik goed om de eerste keer terug te gaan. Is toch heel anders dan wanneer je er op vakantie bent en hij aan het werk is nu in de winter zal je echt veel samen zijn en dat is soms best wel even wennen.
Heb je het al aan je ouders verteld?
@Justme meid ik denk dat je even heel goed moet nadenken of dit wel is wat jij wilt! Als je hier meer door gaat wordt het een lange zware weg. Het gaat voor hem niet makkelijk zijn om zich los te maken van zijn familie en vrouw. Want ik denk dat zijn familie de reden is dat hij getrouwd is? Ja het gebeurd wel dat jongens tegen hun familie ingaan maar op het moment dat ze al getrouwd zijn is dit vaak ook al te laat. Ik denk dat je vriendin gelijk heeft. Probeer het contact te verminderen en door te gaan met je leven. Dit klinkt misschien hard en zal ook niet makkelijk zijn en hij is niet 1,2,3 uit je gedachten. Snap ik heel goed. Maar je gaat jezelf denk ik veel verdriet besparen als je er nu mee stopt.
Succes meid!
Hier dus eigenlijk alles goed zoals ik bij Summie al schreef.
Verder niet veel te melden. Druk met mn dingen hier
@Isafazli en@miloutjuhh
Dank jullie wel voor jullie eerlijke antwoorden! Fijn dat ik het kan delen
Ik vind het erg lastig allemaal. Dit gevoel heb ik echt nog nooit gehad met iemand. En ik zou er zeker helemaal voor willen gaan, alleen weet ik niet of hij dat ook echt zou willen. Als ik gewoon Turks zou kunnen praten was het misschien een stuk makkelijker, en misschien sneller duidelijk geweest?! Maar het is zoals het is.
Ik ga er nog (maar weer) eens goed over nadenken…
Just me: Meid wat een kl*te situatie. Je hart verloren aan een leuke man die in de tussentijd is getrouwd met een andere vrouw. Eigenlijk denk ik dat jij diep van binnen wel weet wat er goed is voor jou.
Misschien helpt het als ik even wat over mezelf vertel. Niet dat ik mijn situatie met jouw situatie wil vergelijken maar je vraagt om informatie en wil ik mijn verhaal met je delen. Ik heb ooit in een vergelijkbare situatie gezeten. Verliefd op een leuke man en hij op mij (of het oprecht was weet ik niet) toen hij onderdruk van zijn familie is getrouwd met een andere vrouw. Heel wat tranen, spanningen en stress heeft het ons gekost. Maar meneer overtuigde mij dat hij bezig was met een scheiding. Dat het huwelijk voor hem niks betekende werd mij al duidelijk gemaakt doordat ze niet samen leefden. Hij in het toeristengebied en zij op het platteland. Hij moest alleen flink over de brug komen maar hij was er van overtuigd dat het hem ging lukken. Hij wilde een toekomst met mij. Als voorbeeld liet hij mij de kleuren van zijn huis uitzoeken. Maar een scheiding is ingewikkelder dan dat het klinkt. Helemaal als het geloof in beide families een zeer grote rol speelt is het een grote schande voor beide families. Families zijn dan ook in staat om behoorlijk druk uit te oefenen. Toen mijn ex naar zijn familie ging om het huwelijk te ontbinden gebeurde het tegenovergestelde. De eisen werden verhoogd in de hoop dat hij alsnog van een scheiding ging afzien. Twee dagen later werd zijn vrouw naar het toeristengebied gebracht en werden zij gedwongen om samen te leven. Er moest bewezen worden dat het huwelijk daadwerkelijk geen kans van slagen had.
Nu mijn rol in dit verhaal. Achteraf was ik misschien naïef. Achteraf gezien ben ik kilometers over mijn eigen grenzen gaan. Ik had veel eerder op moeten geven maar liefde maakt blind. Uiteindelijk toen ze daadwerkelijk samen gingen leven en de situatie alsmaar heftiger, complexer en dreigender begon te worden heb ik de stekker er uit getrokken. Ik kon hier zelf niet langer meeleefde en walgde van wat er gebeurde. Ik heb toen al het contact verbroken. Over zijn huwelijk kan ik zeggen…fake huwelijk of niet meneer is inmiddels wel vader geworden.
Natuurlijk ken ik jouw askim niet. Ik weet niet op welke basis hij getrouwd is. Maar ik heb met de jaren wel ontdekt dat sommige mannen behoorlijk van snoepen houden en dat monogamie bij sommige heren niet in het woordenboek lijkt voor te komen. Maar nogmaals ik ken je situatie niet en er zijn ook heel veel leuke en oprechte Turkse mannen. Ik wens je veel wijsheid en sterkte toe!
Miloutjuh: Wat leuk dat je moeder langskomt. Hoe bevalt je nieuwe plekkie? Is je zus trouwens ook nog steeds in Turkije? En Sinterklaas is dus ook inmiddels in Turkije aangekomen. Met mij gaat het wel goed. Duidelijkheid in mijn werk dat ik over een paar maanden wegbezuinigd ga worden. Dus druk aan t solliciteren. Wat betreft mannen…Bridget Jones Diary is er niks bij…er wordt heel wat afgedate maar echt bizar wat voor vreemde heren ik tegenkom haha.
Isafazli: Leuk om jou hier even te lezen. Pas goed op jezelf meid! Je bent een kanjer!
Summie: even een warme knuffel!!! Probeer te genieten Van het daten en de hilarische toestanden! En denk eraan, ook bridget heeft een prachtkerel tegengekomen, ooit kom jij je deksel wel tegen!!
Veel succes met het solliciteren!!
Justme: denk er eens goed over na meid, neem je tijd!
Miloutjuuh: blij dat met jou alles goed gaat en wat leuk dat je moeder binnenkort komt!! Zit jij nu nog altijd op hetzelfde plaatsje als voordien?
Dankjewel Summie voor je eerlijke verhaal. Het zet me wel aan het denken.
Het klinkt heel heftig allemaal en wat ontzettend goed van je dat je uiteindelijk de stekker eruit getrokken hebt. Dat lijkt me zo ontzettend moeilijk. Denk je nooit “wat als?” Of heb je het inmiddels echt helemaal los kunnen laten?
Ik denk ook steeds ik moet maar niet meer reageren, maar het lukt me gewoonweg niet. Op dit moment kan ik het denk ik ook gewoon nog niet loslaten denk ik.
Ik heb geen idee of hij onder druk gezet is door zijn familie. Maar omdat hij aangaf dat hij moest trouwen zou het best kunnen. Ik heb oprecht geen idee, vooral omdat het communiceren via berichtjes in half Engels/Duits etc. het ook niet makkelijker maakt.
Dat toeristengebied en platteland is hier ook het geval. Maar goed, dat veranderd uiteraard helemaal niks aan de situatie…
Ik vraag me echt af waarom dit toch weer op mijn pad moet komen…het was al ingewikkeld genoeg allemaal
Ik ben het trouwens helemaal eens met jouw tekst: “When love is real…it finds a way!!!” Daar hou ik me maar aan vast.
Justme… Ik begrijp dat het voor jou lastig is. Jij zit er nu midden in. Eerlijk gezegd geloof ik niet dat Turkse mannen die getrouwd zijn hun echtgenoot snel zullen verlaten voor een Westerse vrouw. Een relatie met een Westerse vrouw kan in sommige families al op veel weerstand rekenen. Laat staan dat iemand zijn echtgenoot daarvoor in zou ruilen. Maar even buiten de deur snoepen geeft spanning en helemaal als je vrouw niet bij je woont en je wel je behoeftes hebt. Mijn excuses dat t misschien wat plat/hard klinkt. Ik wil voor alle duidelijkheid niet zeggen dat jouw askim zo is. Of ik me afvraag wat als? In het begin was dat wel aan de orde. Maar toen ik nog geen half jaar later nadat ik met hem had gebroken ontdenkte dat hij vader was geworden wist ik dat ik de beste keuze ever had gemaakt! Ik zit te denken wat voor advies/tips jou kan geven. Ik vind dat lastig. Wat als je hem nu nog meer/vaker contact zou hebben en misschien zou zien in real life zou het dan niet veel ingewikkelder maken? Zolang hij officieel niet is gescheiden zal er voor jullie geen toekomst zijn. En zelfs een scheiding doe je niet zomaar effe vooral als het geloof een grote rol speelt. Maar meid probeer voor jezelf na te denken waar jou grens ligt. En vergeet niet je bent een bijzondere vrouw die het verdiend om respectvol behandeld te worden!
Isafazli: daten is niet mijn ding. Haha of ik heb een neus voor ingewikkelde en vreemde mannen. Ach laat ik t zo zeggen…t houd md van de straat. Hoe is t met jou? Wat zijn eigenlijk jullie toekomstplannen?
@Summie Sorry dat ik me eigen hier in meng maar ik ken wel een verhaal van een Turkse man die zowel een Turkse vrouw heeft waar hij nog mee getrouwd is en ook een zoontje mee heeft, en die Turkse vrouw woont ook nog in zijn huis samen met hun zoon. Maar hij heeft er ook nog een Russiche bij genomen (die hij ziet als zijn vrouw) waar hij samen 2 kinderen mee heeft en samen mee in Bordrum woont.
Mariska…jij mag je altijd mengen in welk verhaal…het is een openbaar forum
Maar wat jij schrijft vind ik best wel heftig…maar goed als alle partijen er happy mee zijn…wie ben ik op het te veroordelen…
@Summie Toen ik het hoorde schrok ik er ook wel heel erg van hoor. Het gaat namelijk om de neef van mijn askim.
Of beiden partijen er happy mee zijn weet ik niet. Wat ik wel weet is dat hij de Russische vrouw als zijn echtgenoten ziet en niet de Turkse vrouw waar hij officieel nog mee getrouwd is. En de Turkse vrouw weigerde om van hem te scheiden na dat hij er met die Rus vandoor is gegaan. Maar de reden dat ze niet wilde scheiden van hem dat wist mijn askim niet. De enige reden die ik zou kunnen bedenken is dat hij op deze manier haar naar moet onderhouden aangezien ze ook nog samen met hun zoon in zijn oude huis woont.
Ik zou dit persoonlijk niet kunnen. wetende dat die man getrouwd is met een andere vrouw en daar altijd getrouwd mee zou blijven om wat voor reden dan ook. Ik vind het niet eerlijk tegen over mezelf maar ook niet tegenover die andere vrouw in dit verhaal.
Dag mariskaklerk: hoe is het nog met jou? Lang geleden!
Inderdaad een heel heftig verhaal. Zou voor mij ook niet gaan zo een relatie, gelijk in wie zijn schoenen ik juist zou staan…
@Isafazli klopt is idd een hele tijd geleden . Maar alles gaat goed hier hoor en met jou.
Het is idd een heftig verhaal en ik kon het ook bijna niet geloven toen mijn askim mij dit vertelde, ik kan daar gewoon niet bij dat er mannen zijn of vrouwen die zo met hun geliefde omgaan door er gewoon maar iemand bij te nemen voor 1 of andere reden.
Maar ik zag op Facebook dat je inmiddels getrouwd bent met je askim. Nog gefeliciteerd
Zou jij mij misschien kunnen helpen met wat voor papieren er precies nodig zijn om te trouwen in Turkije. En in welke talen ik welke papieren moet hebben en wat ik verder allemaal hier moet regelen om te kunnen trouwen in Turkije. Zou je dat alsjeblieft in een prive bericht ofzo naar mij kunnen sturen, alvast heel erg bedankt
Dankjewel Summie! Ik waardeer het enorm dat je zo eerlijk bent. Ik moest wel even slikken bij je laatste zin hoor. We kennen elkaar helemaal niet, maar je bent zo eerlijk en oordeelt niet. Dankjewel daarvoor.
Je hebt ook helemaal gelijk! En als het te mooi lijkt om waar te zijn, is dat het meestal ook toch. Ik moet het echt gaan proberen los te laten. Dat is makkelijker gezegd dan gedaan, dat weet ik. Maar ik ben bang dat ik geen andere keus heb. En als het blijkt dat hij er wel echt voor wil gaan met mij, dan merk ik dat snel genoeg van zijn kant lijkt me. Zeg ik nu heel stoer…Ik weet ook niet of ik hem ooit nog in real life tegen ga komen. Aangezien hij ergens werkt waar ik (en mijn familie) jaarlijks komen. Maar misschien sta ik er dan wel heel anders in. En anders moet ik het maar even vermijden!?!
Jeetje zeg nog geen half jaar later. Daar zal je best wel verdriet van hebben gehad denk ik zo. Wel een goede keuze van je! Mag je heel trots op zijn want ik begrijp echt hoe moeilijk dat voor je moet zijn geweest. Maar jouw prins op het witte paard of Askim op het witte paard loopt nog ergens rond? Of heb je hem al wel op het oog?
Hoi!
Ik lees hier een paar berichtjes terug over een Turkse echtgenote en Russische vriendin ect.
Turkse vrouw wil niet scheiden enzo.
Jullie bekijken jullie situaties vanzelfsprekend met een Nederlands oog. Laat ik hieronder proberen uit te leggen hoe eea vanuit Turks oogpunt gezien wordt. Ik meng me verder niet in jullie situaties, veroor- en beoordeel niemand, alleen ter verruiming van jullie gezichtsveld. Ik heb zelf ook een Turkse man dus wie ben ik? Toch?
Zoals veel van jullie inmiddels wel gehoord hebben neemt de Turkse man/jongen het vaak niet zo nauw met de trouw. Dit komt met name voor in het toerisme, een vakgebied wat hier in Turkije om die reden niet zo hoog staat aangeschreven…Mijn man heeft jaren in het toerisme gewerkt als kantoorhouder en medewerker van een internationale autoverhuurder en het is verrekte moeilijk om in een andere bedrijfstak later serieus genomen te worden. Eenmaal in het toerisme gewerkt blijf je stempel van ‘handige jongen’ houden. De eerste mannen waar wij buitenlanders mee in aanraking komen zijn vaak wel die mannen en jongens.
Scheiden betekent voor veel Turkse mannen **levenslange alimentatie **Mijn man is ook eerder getrouwd geweest en moet betalen tot hij of zij overlijdt of zij opnieuw trouwt of een riant inkomen gaat krijgen door een goede baan of iets dergelijks. Het is dan aan de man om dat via de rechtbank te bewijzen om zo die alimentatie te kunnen stoppen. Jullie snappen dat Turkse mannen daarom niet zo staan te springen om wettelijk te scheiden.
In veel situaties is het ook zo dat een Turkse vrouw met kinderen niet zomaar aan een baan komt. Ze zijn vaak niet goed genoeg opgeleid om een goed loon te verdienen en dragen ook de zorg voor de kinderen. Ook de familie kan tegenwerken, een gescheiden dochter of zus is in veel traditionele families ‘not done’. Daarnaast is het in de Turkse cultuur nog zo dat (veel, niet alle) huisbazen een gescheiden vrouw geen huis willen verhuren en werkgevers ze niet aannemen. Men denkt dat vrouwen alleen als ze trek krijgen mannen in huis gaan halen en dat wil men vaak niet als huiseigenaar. Als gescheiden Turkse moet je dus echt wel ballen hebben om daar mee te kunnen dealen.
Russinnen ontvluchten de armoede in hun eigen land en klampen zich vast aan elke vent die ze tegenkomen om maar een verblijfsvergunning te kunnen krijgen. Zij zitten veel in het sexcircuit en zij die dat niet zitten hebben wel de naam. Doordat ze zich al jaren als ‘bruid’ (schijnhuwelijken) op de barricades gooien en de Turkse man maar al te gewillig tussen de Russische dijen kruipt hebben Turkse vrouwen een bloedhekel aan Russische vrouwen. In het geval van bovengenoemd verhaal heb je ook best kans dat de Turkse vrouw daarom niet wil scheiden. Gewoon uit pesterij.
Tot slot hebben veel jongens het idee dat buitenlandse meisjes en vrouwen alleen maar voor dát komen. Nou ja, daar willen ze wel aan meewerken…ze gaat toch over 2 weken weer weg…
Een les die ik van een Turk in Bergen op Zoom zelf jaren geleden heb meegekregen; 70% van wat wij zeggen is bull shit en het is aan jou de echte leugens uit die resterende 30% te filteren om met die 5% waarheid je profijt te doen.
Na 17 jaar Turkije kan ik jullie zeggen dat die man gelijk heeft gehad. It’s the way of life…waar wij helemaal van door het lint gaan halen Turkse mensen hun schouders voor op…
Daarbij vraagt een relatie op afstand, met ook nog eens een cultuur- en taal barriere, veel meer inzet dan dat je vriend om de hoek woont.
Geniet ervan maar verwacht er nooit te veel van, dan kan het alleen maar meevallen.
Dacht zal ook eens een berichtje achterlaten.
Met mij gaat alles goed, ben weer uit me dipje waar ik een maand geleden nog in zat Ga in december in mijn uppie een aantal dagen naar Istanbul. Heb dan 2 weken vakantie en ik wilde er gewoon tussenuit. Vind het doodeng om alleen te gaan, maar ga er gewoon iets van maken. Ik ben vorig jaar ook al in Istanbul geweest, dus mocht er iemand nog goede tips hebben dan hoor ik het graag.
@Justme: Ik denk niet dat ik nog iets toe hoef te voegen. Je zult voor jezelf moeten gaan besluiten wat je wilt gaan doen en ik denk dat je van binnen weet wat voor jezelf het beste is.
@Summie: Ik geniet altijd zo van jou adviezen en verhalen. Je bent zo eerlijk en oprecht en laat mensen echt inzien om verder te denken en zonder te oordelen.
@sideli: Bedankt voor het delen van het verhaal, het geeft inderdaad wat meer inzicht over de gehele situatie.
@Kimmiej: Hoe gaat het bij jou? Heb je je ticket al geboekt?
Verder heb ik eigenlijk niet zoveel te melden. Alles gaat een beetje zijn gangetje. Nu mooi aftellen naar december, nog 23 dagen te gaan
Ik ben vorig jaar ook al in Istanbul geweest, dus mocht er iemand nog goede tips hebben dan hoor ik het graag.
Als je me verteld waar je allemaal al wél geweest bent kan ik je misschien wat tips geven. Ik woon in Istanbul.
Je komt rond kerst zie ik. Dan is stadsdeel Nişantaşı heel mooi aangekleed, Beyoğlu ook en mocht het slecht weer zijn is een dagje Mall of Istanbul (winkelcentrum) ook leuk.
Boottocht naar een van de Prinseneilanden, is wel koud op de boot maar lekker warm binnen zitten met een kop sahlep heeft ook zo zijn charme. Op een van de eilanden kan je eea bezoeken, een klooster ofzo, een stuk wandelen, lekker eten en met de boot weer terug… Ik noem maar wat…
@sideli: ik heb de algemene “attracties” gezien. Blauwe moskee, haghia Sophia, dolmabahce paleis, topkapi, galata toren beklommen, suleymaniye moskee en dan een tocht over de bosphorus. Helaas bij de tocht nergens kunnen uitstappen. Verder dan natuurlijk gewandeld door de wijken met de bezienswaardigheden. Deze keer zit ik in een hostel dichtbij Taksimplein.
Alvast bedankt