Ik val hier in een thread waarover ik niets kan melden dus vergeef mij de interruptie.
Overigens, wat dat bahasa indonesia betreft.
2 voorbeelden waaruit misverstand kan ontstaan omdat wij hollanders de zaken anders bekijken dan de Indonesiers.
malam minggu is hetzelfde als sabtu malam, maar toch is er een verschil (in denkwijze), maar wat?
Ik vind het prima dat men verschillende uitdrukkingswijzen of talen zoals in het javaans gebruikt om elkaar te respecteren, maar achter je rug om toont de arme katjung uit de kampung of de dessa zijn ware aard heb ik opgemerkt.
Het klinkt uiterst sociaal om alleen maar om te gaan met arme mensen, kijk mij nou, maar ik heb liever een vrouw uit de omgeving van soeharto of uit de gegoede klasse wanneer ik zou trouwen, dan een vrouw uit de sawa of van de pinggir (tepi) jalan
Waarom? Geld mevrouw. Wilt u elke maand honderden euro’s sturen naar een arme schoonfamilie om te ondersteunen, met de wetenschap dat er een stel luie zwagers daar goed raad mee weten?
Mijn motto is: je moet respect voor iedereen hebben, in elk land: blank, zwart, rijk, arm enz. maar dat is mijn mening. Hier ontbreekt het de laatste tijd in Nederland ook nogal erg aan.
Volstrekt mee eens, maar zelfs Indonesiers in Nederland varen met de vaart der respectloze Nederlanders mee.
Het is makkelijk te zeggen --een dooddoener zelfs – dat je respect moet hebben voor iedereen wanneer je zelf in Indonesie bestolen bent --zoals een kennis van me vertelde – door een lid uit de familie notabene, en die hij ook nog geholpen heeft.
Weliswaar aangetrouwd.
Er loopt dan minstens 1 persoon rond die jouw respect niet verdient.
Neen, boomaap en maryono (die in Indonesie gewoond heeft en daar schoonfamilie heeft), geven hun mening en persoonlijke ervaringen gewoon weer.
Daar is niets mis mee. Zij zaaien zelfs geen haat of verdeeldheid en weerhouden ons er niet van om Indonesie te bezoeken als vakantieland. Mij in ieder geval niet.
Het is lachen geblazen met bepaalde lieden op dit forum. Zijn ze het ergens niet mee eens, dan doen ze verontwaardigd, en lopen ze naar de moderator om te klagen.
Tjerewet noemen ze dat in Indonesie. Zeuren.
Niet bepaald een goede eigenschap, typisch Hollands (?).
Ok Bule, we zijn het er allemaal dan wel mee eens dat als iemand tegen je liegt, bedriegt, besteelt enz. je daar geen respect voor hebt, lijkt mij heel normaal, zeker als je zelf niet zo bent. De beide mannen hebben ook hele goede informatie over Indonesie maar soms dreigt het een beetje uit de hand te lopen :slywink: en heeft het soms absoluut niet meer met hetgeen te maken wat gevraagd wordt hahahaha. Misschien een topic openen met als naam ‘Zeuren/gefrustreerd over Indonesie’ of zoiets (is maar aan grapje hoor, hoewel ik hem zelf errug goed vind) ? Indesco
Ayam sori Indesco, ik heb een leeftijd waarop alle frustraties al uitgewerkt zijn. Ja zeuren zou kunnen, wonen en werken in Indonesië is iets heel anders dan er op vakantie komen. Ik heb hier dagelijks behoorlijk veel lol en heb een heel ambivalente houding tegenover de Indonesiërs. Ik weet hoe de meesten in elkaar steken, wat er van mij wordt verwacht en speel hun spelletje gewoon mee. Als dit forum bevolkt zou worden door personen die ook wel eens in Indonesië zijn geweest en zij die “nog niet” geweest zijn gaan informeren dan wordt er een heel erg vertekend beeld gegeven.
Overigens schrijf ik vrijwillig en leest men vrijwillig, dus berichten die je niet aanstaan gewoon overslaan. Dus alleen die met “Hosannah” dr in lezen, het echte Indonesië waar zovelen het over hebben. Een land met ruim 700 verschillende bevolkingsgroepen, terwijl de meesten nooit verder dan Java en Bali komen. Overigens moet je om het land te leren kennen het Indonesisch beheersen, want de beheersing van het Engels is vaak allerbelabberst in de meeste delen van het land.
Ik las dat je pas begin juni gaat, als je van wanten weet dan heb je voldoende tijd om eenvoudig bahasa Indonesia te leren. Woorden en basiszinnetjes. dat kan ik je ten zeerste aanraden, want je reis zal daardoor zeer verrijkt worden. Het dwingt ook respect bij de Indonesiers af. Met eenvoudig Indonesisch bedoel ik wat ze v/h het pasar maleis noemden. Aan zo’n 300 woorden en wat eenvoudige zinsconstructies heb je voldoende. Het is ook een betere beschreming tegen mensen die je willen flessen, want als je enigszins Indonesisch spreekt veranderd hun houding. Ik zou zeggen doen, want de basis is niet echt moeilijk.
Ik kan je geen boekjes e.d. aanraden, daarvoor ben ik te lang uit NL weg, maar er zijn simpele cursussen te koop in boekvorm. Een simpel woordenboekje om mee te nemen is ook een must.
Het is maar een begin, Indonesisch leer je het beste door gewoon te doen…
Niet bang zijn om fouten te maken, en gewoon spontaan en onbevangen te zijn zoals kinderen.
Natuurlijk zal men proberen het gesprek in het Engels te voeren, maar dat moet je gewoon voorkomen, want hun engels is zo gebrekkig, vooral in het binnenland.
Tenzij je niet anders kan gewoon in het Indonesisch proberen.
Heel beleefd : Mas Bule yang saya menghormati, saya mau mengucapkan terima kasih atas informasinya. Zo zou een “rijke” Javaan beantwoorden.
Tegen een armoezaaier kan je gewoon “Trims” zeggen.
Op Java wordt er erg veel prijs gesteld op allerlei bewijzen van respect, wat een hoop onzin in het taalgebruik mee brengt (ngomong kosong - basa basi)
Presentatie of verschijningsvorm is zeer belangrijk in Indonesie.
Wanneer iemand schrijft: Mas Bule yang kuhormati, dan is er een sprake van een andere relatie.
De kunst is: wat wil je uitdrukken, respect, neerbuigendheid, of onnozelheid.
Wat onnozelheid betreft zie ik dat op veel sites die beginnen met “selamat datang semua” en met een wayang op de achtergrond.
Je denkt: He Javanen, maar bij vluchtige inspectie blijken het Nederlanders te zijn. Adoeh terlaloe erreg seh dese.
Dan heb je een categorie Nederlanders die zich dagelijks kleedt in Balinees kledij vanwege hun liefde voor Bali, haar eiland en cultuur. Achter de rug van die persoon om lachen die Balinezen zich een liesbreuk. O cantik ibu, sudah terjadi orang bali
Waar ze echt niet meer van bijkomen is een bule (met een kleine b ) die zich kwaad maakt, zie je ook vaak op TV nagedaan. Dat gebeurt natuurlijk altijd achter de rug. Waar ik niet van bijkom zijn die toeristen, meestal vrouwen, die zo een lampekap kopen, en deze nog opzetten ook, alsof ze naar de sawa gaan. Mau ke sawa bu ?:chin:
beleefd bedoeld hoor want ik zoek dan het één en ander op wat jullie in het Indonesisch vermelden, maar kom er niet uit, de zinnen zijn erg lang (toch een moeilijke taal); het zal trouwens ook nog wel een vorm van dialecttaal zijn, dan snap ik het even helemaal niet meer … en ik had vroeger zo’n talenknobbel … waar is ie gebleven ??? :crybaby:
Oké weer op naar het verzoek van Jenny; ik kan haar helaas de informatie niet geven, maar jullie volgens mij wel; Jari kaki, kasih dengan cinta.
Indesco
Voor wat betreft het verzoek van Jenny is het wachten op Mas Maryono. Ik denk echter dat tante Jenny zeer goed in staat is om zichzelf te redden. Toch een klein antwoordje:
Jij bent natuurlijk degeen die zich verstaanbaar moet maken. Je kunt gerust aannemen dat bijna iedereen onder de 40 naast zijn streektaal het bahasa Indonesia beheerst. Met die arme boertjes boven die leeftijd, die jij zo graag ontmoet, wordt het natuurlijk anders, het zou me niet verbazen als daar nog een groot aantal analfabeten onder zit gezien de geïsoleerde ligging van dat eiland. zeker vroeger. In Oost-Indonesië wordt in het algemeen een ander bahasa Indonesia gesproken dan op Java e.o. vooral anders van klank, zangeriger. In mijn oren mooier, maar het is niet zo verschillend dat je het niet zou kunnen verstaan. In het algemeen moet je even wennen aan de lokale “logat” (dialect), maar voor zo een slimme juffrouw zoals jij bent zal dat eerder een uitdaging dan een hindernis moeten zijn.
Ik heb me kapot gelachen om “Jari kaki, kasih dengan cinta” wat ik lees als “tenen, met liefde gegeven”. Heb je je voeten wel gewassen meissie, misschien heb je wel zweetvoeten. iiieee…
Van de week heb ik een vriend die een meisje over haar kerudung aaide voorgehouden dat zo iets not done is op Java. Het hoofd is het hoogste deel van het lichaam, het belangrijkste, daar moet je voorzichtig mee omspringen, apalagi, rambut adalah mahkota manusai - het haar is de kroon van de mens, daar zijn ze heel trots op, moet je niet aanraken, behalve bij je verloofde of echtgeno(o)t(e). Een omarming is vaak beter, maar mijn vriend is een ouwe lul en dat kan ook niet bij een jonge meid, wat moeten de omstanders wel denken. Daarentegen zijn de voeten het laagste deel van het lichaam, die raken de vieze grond nog wel, mag je niet mee wijzen, tegen iets aantikken en zo is not done. Op Java wijs je met je duim, zeker niet met je wijsvinger en al helemaal niet priemend, dat is ronduit een smerig gebaar.
Hahahaha Boomaap, wat ik bedoelde is; Toe, geef het haar met liefde. Ik was mij iedere dag hoor (3x zelfs) dus geen last van zweetvoeten :slywink:
Dat over het hoofd (kerudung) aaien, dat had ik al eens gelezen, hoewel ik dan moet oppassen, want dat doe je toch snel bij een klein kind. V.w.b. de voeten, dat snap ik niet helemaal; dat doen we in Nederland toch ook niet ‘wijzen met de voeten’ of zoiets (ik las ook iets over de voetzolen in een richting wijzen ???) ? En alles eigenlijk met de rechterhand doen.
Dank je wel voor overigens voor het compliment *‘maar voor zo een slimme juffrouw zoals jij bent zal dat eerder een uitdaging dan een hindernis moeten zijn’. *Je kent mij al veel te goed ! Ik ga mijn best doen om de taal onder de knie te krijgen en het zal heus wel eens mis gaan maar dat kan alleen maar lachbuien opwekken, lijkt mij. En een dag niet gelachen, is een dag niet geleefd; is mijn motto.
Het Instituut voor Indonesische talen in Leiden biedt cursussen Indonesisch (en Sundanees) aan op verschillende niveaus. Als je van zelfstudie houdt, kun je de Teleac cursus van een aantal jaar geleden overwegen. Verder zijn er op internet idd ook verschillende gratis cursussen te vinden, ideaal als je nog niks van de taal weet.
) die zich kwaad maakt, zie je ook vaak op TV nagedaan. Dat gebeurt natuurlijk altijd achter de rug. Waar ik niet van bijkom zijn die toeristen, meestal vrouwen, die zo een lampekap kopen, en deze nog opzetten ook, alsof ze naar de sawa gaan. Mau ke sawa bu ?:chin: