Ik vind Indonesie mooi, maar de verschillen tussen arm en rijk zijn schrijnend. Over het algemeen trek ik meer op met de arme Indonesiers dan de rijken, ik heb ook meer vrienden in die laag van de bevolking. Tussen de rijken voel ik me niet bepaald op mijn gemak, en ik heb er een hekel aan om andere mensen voor me te laten rennen en werken. Dit is ook een van de redenen waarom ik in Indonesie liever in een goedkope accomodatie verblijf dan in een dure accomodatie, om de een of andere reden is dat minder confronterend (voor mij dan, er zijn mensen die me hier om veroordelen).
Lieve Jenny,
daar moet je je niets van aantrekken dat mensen je veroordelen; dat heet KORTZICHTIGHEID. Ik had het er gisteren nog met mijn vriendin over, mensen kunnen zo kortzichtig of jaloers of afgunstig zijn om wat voor reden dan ook, terwijl dit helemaal niet hoeft.
Laten we eens wat meer respect voor elkaar hebben, maar ja, het zal wel de leeftijd en ervaring van mijn kant zijn. Ik kan dat respect nl. wel opbrengen en ga ook zeker niet met ‘snobs’ om. Uiteindelijk poepen (say what ???) we op dezelfde pot, die van de rijken zijn heus niet van goud hahahahahahaha.
Dank je wel voor je bericht.
:dag: Indesco
Reken in Indonesie maar niet op een pot, maar op een gat in de grond 
(tijgerbalsem onder je neus smeren maskeert de stank.)
Nog erger :zon02: hahahahahahaha.
Indesco
Uitstekend schetsje Mas !
Waarom deprimerend Indesco? Mas Maryono geeft hier heel goed de werkelijkheid weer. Ik begrijp ook nooit goed waarom men op die Indonesië fora Nederland en Indonesië met elkaar gaat vergelijken, dat kan volgens mij helemaal niet omdat het totaal verschillende werelden zijn. Ik gebruik voor Indonesië een ander stel hersens dan in Nederland, dat heet aangepast. Hoewel ik vaak een bloedhekel aan Javanen heb met hun feodale cultuur, kan ik toch heel goed met ze opschieten. Ik doe net als hun en speel de Bintang Tamu asing in hun wayangspel. Die smile die op hun gelaat staat gebeiteld en die kris achter hun rug moet ik weinig van hebben. Toch kan ik stellen dat ik ook veel van ze geleerd heb. Toleransi bijvoorbeeld, dat zou die Tante Jenny van hiero ook eens moeten proberen op te pikken, zou haar sieren.
Wat Maryono over Oost-Indonesië zegt is mij uit het hart gegrepen. Ik ben de laatste twee-en-een-half jaar 6 keer voor 3 weken op de Molukken geweest en vooral de Ambonezen en Serammers zijn een volk naar mijn hart, eerlijk, rechtstreeks in de communicatie, sportief in die zin dat ze kritiek kunnen verdragen en hun fouten kunnen erkennen. Kunnen kwaad worden als dat nodig is en dat laten ze ook blijken. Overigens zijn de Javanen die je buiten Java (oost Indonesië) tegenkomt vaak van een beter soort dat op het eiland is achtergebleven, harde werkers die iets willen bereiken in dit leven. Het zijn taaie overlevers die al mijn respect hebben. Het enige eiland waar in Oost Indonesie waar ik me niet zo senang voelde was Flores. Ik ben daar per ongeluk verzeild geraakt, een week is te kort om te kunnen oordelen, maar die Florianen hadden iets dat me tegenstond. Het kan toeval geweest zijn.
Mooie gedeelten zijn er genoeg in Indonesië, maar op Sumatra, Java en Bali is het meeste al grondig verziekt. Laat je daardoor niet afschrikken, ik heb er meer dan 19 jaar in dit land opzitten en heb het zien veranderen. Maar dat zeiden mensen die tot in de 60´er jaren hier gewoond hebben en in 1990 terug kwamen ook. Tijdens de jaren die ik hier heb door gebracht is Nederland ook hard veranderd, dat is evolutie, modernisering. Dit laatste slaat de laatste 5 jaar zeer hard om zich heen in Indonesie.
Jij veroordeelt mij terwijl je me niet kent, en dan nog durf je te zeggen dat IK niet tolerant bent? Dit zegt een hoop over jou (gebrek) aan tolerantie en kortzichtigheid.
Jenny je leest niet goed, ik geef je een welgemeend advies naar aanleiding van hetgeen je schrijft dat is iets heel anders dan een persoon veroordelen. Je spreekt je hiero vaak uit tegen mensen die anders over Indonesië denken dan dat jij doet en je schroomt niet daarbij moderatortje te spelen. Om dan jezelf als “slachtoffer” voor te doen is erg goedkoop. Lees dit topic maar na, dan weet je wat ik bedoel.
Ik spreek me inderdaad uit tegen mensen die niet tolerant zijn, ruzie zoeken en mensen vooroordelen, maar niet tegen mensen die anders over Indonesie denken als ik. Iedereen beleeft een reis of werk anders, iets wat niet alleen afhangt van je eigen persoonlijkheid, maar ook de plek waar je zit en de mensen waartussen je zit.
Verder vraag ik niet om een advies wat betreft mijn gedrag, maar over Sumba. Dat laatste wil je niet geven, dat eerste wil ik van jou niet ontvangen (want je kent me niet). Ik kan me ook geen post voor de geest halen waaruit zou blijken dat ik intolerant ben.
Gerda, je hebt helemaal gelijk!
Reageren mag, graag per PM, dan kunnen we hier verder gaan over Sumba.
Op dit forum worden adviezen gegeven over Indonesië, daar hoef je niet om te vragen die krijg je gewoon. De goede raad werd gegeven n.a.v. hetgeen je hier schrijft, daar hoeft men iemand niet voor te kennen, dat is meestal ook niet het geval op een forum. Men is een naam, en tekst meer niet.
Kalau Anda mau memancing di air keruh, silakan aja.
Dat iemand liever die op vakantie in Indonesië gaat liever met arme dan met rijke mensen omgaat bevreemd mij zeer, omdat ik dat niet begrijp. Arm in Indonesië is een heel ander begrip dan in Nederland. Ook hangt het er vanaf in welke regio je woont. Het klinkt zo een beetje alsof rijke mensen slechteriken zijn. Ik ga veel met Chinezen om en daar zitten stinkend rijke mensen tussen, dat hebben ze met hard werken verdiend. Het is hun echter vaak niet af te zien als ze in hun korte broekie en singletje in hun tokootje of kantoor zitten. Ook niet aan wat ze eten. Wel aan de kinderen die op dure scholen en universiteiten studeren.
In Indonesië verschillen de prijzen en lonen heel sterk per regio. Batam, Jakarta en Papua zijn het duurst en hebben de hoogste officiële minimumlonen. Midden en Oost-Java zijn het goedkoopst en de laagste lonen. Hier in Midden java verdient een huishoudelijke hulp 300.000 p/m met kost en inwoning, een tukang bangunan (bouwvakker) 30,000p/d met een pakkie sigaretten en een maaltijd per dag. Een vrouwelijke kuli die zware stenen sleept 15-20.000 Rp p/d. Iemand die in de textielindustrie in 3-ploegen werkt 700.000 Rp p/m. Een manager in een groot bedrijf zo een 5 miljoen per maand. Als je nagaat dat de bijstand in NL (ik weet het precieze bedrag niet) zo een 800 euro per maand bedraagt dan is dat hier 11 - 12 miljoen Rp. Het is natuurlijk ook gemakkelijk om als rijke te schitteren tussen de armen, je kan een vliegticket kopen, hebt een tas vol spullen bij je, je bent dan stinkend rijk in de ogen van de mensen. Ze zijn aardig omdat ze iets van je verwachten, althans dat werkt op Java en Bali zo.
Accommodatie is ook zo iets, op Java en Bali is daar zeer ruime keuze in, maar kom je in Oost Indonesie dan moet je vaak nemen wat er is. Of bij mensen thuis via de Kepala Dusun. Ik geef die mensen dan 100.000 Rp. 50,000 is misschien ook ok, maar je krijgt te eten en te drinken, ze laten zich van hun beste gastvrije kant zien, dan ben ik ook royaal, anders malu toh. Ik heb op Makian (Noord Molukken) wel eens in een huis geslapen, zag er keurig uit, maar de volgende ochtend stond ik wel met een heel rood lichaam op, de kutu busuk (bed wantsen) had de hele nacht aan me liggen te sabbelen. Jeukt heel erg en je houdt dat rooie effect voor dagen.
Maar om de Indonesische maatschappij maar effies op te delen in arm en rijk is wel heel erg simpel, zeker als jezelf een rijke stinkert bent, Trouwens een groot deel van die zogenaamde armen is te lui om uit ze ogen te kijken. Er zijn er ook velen die beweren dat ze arm zijn, maar die hebben slechts een gebrek aan contanten, vaak bezitten ze huizen en sawa, die ze niet als geld beschouwen en ook nooit in contanten om zullen zetten. Je kan je in Indonesie ernstig vergissen tussen wat nou arm en rijk is. Veel mensen geven hun loon na ontvangst in 2 - 3 dagen uit en leven de rest van de maand op de reutel. Waarschijnlijk niet anders dan in NL.
Waar gaat dit nog allemaal over ?
Indesco
Thx Jenny; hoe weet je trouwens mijn naam ? hahahahahahahaha Kan ook niks geheim houden :nod:
Moet alles te begrijpen en te verklaren zijn?
Aan het eind van mijn studie heb ik een half jaar op Batam gewoond. Ik nam deel aan een vaccinatieproject, ik kwam dagelijks in de armere kampungs, en mensen waren vriendelijk en gastvrij. Overal stond de thee klaar, vaak met kue, we maakten een praatje en ik voelde me er thuis.
Omdat ik van lichaamsbeweging houd/hield, ging ik zo af en toe zwemmen. Het zwembad maakte deel uit van een duur hotel, waar veel rijke Javanen en Singaporezen kwamen. Ik stoorde me aan hun gedrag, aan de manier waarop ze omgingen met mensen en aan hun visie dat met geld alles te koop is. Nooit zal ik het gesprek vergeten van een Javaans hoertje, wat het geld van haar Singaporese ‘lover’ nodig had om weer pulang kampung naar haar kindjes te kunnen. De man wist niet waarover we spraken, en was blij dat ik ff met hem aan tafel zat omdat de vrouw eindelijk een beetje ontspande. Ik kreeg tripjes aangeboden, eten, drinken, maar ik stel dit soort smeergeld niet op prijs.
Ander voorbeeld:
Twee jaar geleden reisde ik met de bus umun tijdens de Ramadam van Yogya naar het Dieng Plateau. Een lange busreis, geen airco, maar ik vind de wind in mijn haren en die Indonesische geuren wel fijn (jij hebt eerder aangegeven hier anders over te denken, maar dat is dus een ander verschil in perceptie tussen jou en mij). Ik heb een gezellige rit gehad, ik was een van de weinige vrouwen in de bus en zeker de enige blanken.
Na mijn tripje in Dieng ging ik naar Semarang, waar ik bij kennissen verbleef. Een groot huis, meerdere pembantu en natuurlijk een sopir. Mij werd gevraagd hoe ik naar Dieng was gereisd, er reed immer geen airco express bus? Toen ik zei hoe ik daar gekomen was, was men verontwaardigt. Zoiets doe je toch niet? Zo’n vieze bus, en die vieze mensen?
Ik vind mensen niet vies, ik ken de regeltjes van de Javaanse hogere klasse niet, maar in de onderste laag kan ik me makkelijk voortbewegen zonder raar aangekeken te worden (en ik loop er niet bij als een armzalige bekpekkert).
Elke keer als ik Pulang Desa ga in Tabanan, word ik daar met open armen ontvangen. Mijn ‘moeder’ had geen warm water, geen gasfornuis, en TV. Ze wist niet hoe een telefoon werkte. Geld had ze nauwelijks, en ook niet echt nodig, want ze had een stukje land en alles wat ze nodig had groeide daar. Ik werd (en word) door die mensen als familie behandeld, hun warmte overdondert me keer op keer weer.
Zoals zij zeiden: in Nederland is het makkelijk om geld te verdienen, maar ook makkelijk om uit te geven. Op Bali verdien je moeilijk geld, maar heb je ook geen geld nodig. Zij vonden Nederland maar een arm land, zo zonder zon en sawa’s en bananenbomen.
En hiermee denk ik dat ik wel duidelijk gemaakt heb waarom ik me vaker tussen de armere mensen begeef en met hen om ga: ik heb meer vrienden (en ‘familie’) in die laag van de bevolking, ik ken hun gewoontes en gebruiken beter en met hen leven is mijn tweede natuur. Bij rijkere mensen voel ik me minder op mijn gemak, gesprekken verlopen vaak heel stijf, gewoon omdat ik niet om kan gaan met hun patserige gedrag. En met bediendes weet ik me al helemaal geen raad… Waar ik ook naar toe ga in Indonesie, uiteindelijk eindig ik altijd in een alleraardigst gesprek met ‘de gewone man’. Misschien leef ik onder mijn stand: JAMMER DAN.
Nee, eigenlijk sluit mijn reisstijl aardig aan bij die van mas Maryono, ookal ben ik minder verbitterd en stoor ik me niet echt aan alle blikken die op me gericht zijn. (Al is het soms wel een beetje irritant als je voor de zoveelste keer op een dag een huwelijksaanzoek krijgt.)
Je valt mij nu toch niet aan, mag ik hopen ? Ik kan jou niet helpen met Sumba en/of Kupang; dat heb ik al eerder aangegeven en ik ben blij met de tips die je aan mij geeft over Indonesie, maar de verhalen die nu de ronde doen, hebben niets meer met jouw verzoek te maken toch ?
Ik ga zelf ook naar een Kampung omdat daar nog wat familie van mijn vriend woont en dan kan hij ook zijn geboorteplek laten zien, niets mis mee. Later gaan we op Semarang ook nog naar een kindertehuis want dat vinden ze leuk.
Groetjes, Indesco
Klopt. Maar terwijl we wachten op het vervolg van mas Maryono keuvelen Boomaap en ik over andere dingen. 
x
x
Hallo Maryono, je kunt zowel positieve als negatieve dingen over een land vertellen maar ik denk dat het aan de toon ligt, hoe je iets verteld. Elk land is anders en je kunt dit zeker niet vergelijken met Nederland, maar ik vind het a) jammer als er alleen maar negatief over een land wordt verteld, b) of je er nu woont of op vakantie gaat (Nederland is nu eenmaal ook niet altijd alles) en c) uiteindelijk ging het om een vraag van Jenny over Sumba/Kupang en het gaat vervolgens een hele andere kant op … jammer !
Groetjes, Indesco:wereld:
x
Het is juist leuk dat een forum dat over Indonesië gaat een beetje chaotisch verloopt, dat is een afspiegeling van het land. Net een klas kinderen waar de juf orde probeert te houden, maar als ze even weg is dan is het weer een puinhoop. Ze kan praten wat ze wil maar er zal nooit de orde komen die zij eist.
Ik heb het verhaal van Jenny met belangstelling gelezen. Ik vond haar eerste zin prachtig en dacht “Schrijven opdat de lezer je niet begrijpt?”
Ik leef hier voor Indonesische begrippen “low profile” in een gewoon rijtjeshuis, met een bijpassende rijtjeshuizenvrouw die mij dag en nacht in de gaten houdt opdat ik niet vreemd ga. Onderscheid tussen rijk en arm maak ik niet, dat zou de doodsteek voor mij wezen. Ik zit in de handel en daarvoor heeft men geld nodig, dat vervolgens lekker moet circuleren. Naar mijn ervaring komen er onder wat Jenny “de minder bedeelden” noemt evenveel oplichters, uitnemers en mensen met rare ideeën voor als bij de beter gesitueerden. Ik ben naar Indonesië gekomen als idealist, wilde arme mensen vooruit helpen. Na een aantal jaren ben ik er achter gekomen dat de zogenaamde “armen” zeer goed in staat zijn om zichzelf te helpen en ben toen van productie op handel over geschakeld, daar heb je geen personeel bij nodig en hoef je ook niet de belabberde kwaliteit van de vervaardigde producten voortdurend te controleren. Ook niet die sijkverhalen aanhoren dat ze weer ziek zijn of een zieke in de familie hebben, dat zij een porsekot nodig hebben. Ze beschouwen iedereen die wat meer dan hun heeft als een geldboom waar zij naar believen uit kunnen plukken. Lenen en niet terug betalen, met hulp iets beginnen en dan er naar een tijdje mee stoppen omdat ze geen zin hebben, stelen als de raven. Altijd maar die eeuwige verhalen over geld. Als ze beweren dat ze tegen corruptie zijn dan komt dat omdat ze de mogelijkheid niet hebben om er aan mee te doen. In wezen is corruptie gewoon cultuur hier.
In Indonesië is alles te koop, ik zag gisteren in het “Kompas” een paginagrote advertentie staan van het automerk “Lamborghini” die is nu ook te koop voor US$ 798.000 en reken maar dat er een wachtlijst voor die auto’s is. Vrouwen zijn ook heel gemakkelijk te koop, voor geld doen ze alles en dat heeft niets met armoede te maken. Het zijn consumptiedieren hier, geld om snel uit te geven is alles voor hun. Ik moest in deze ook wel lachen om dat Javaanse hoertje van Jenny, was het overigens geen Sundanese, en haar Singapore lover, en maar klagen over die man, maar hem intussen wel van alle kanten plukken. Dat is heel normaal hier, als "isteri muda’ fungeren voor de centjes. Als je als man in een soping mal komt en je bent er op uit dan zijn er genoeg jonge meisjes die zich aanbieden, om een HP’tje te kopen, dure kleren te verkrijgen. Ik heb ze wel aan de deur gehad om te kijken of er iets te versieren viel. Ik heb afgeleerd om hier medelijden te hebben, want veel van die zogenaamde armoede is gespeeld. Bij scholen staan de dure auto’s met sopir te wachten als deze uitgaan, om de ABG (Anak baru gede = tiener) op te pikken, die even met hun Boss naar een duur hotel gaan om “schoolgeld” te verdienen.
Dat zijn waarschijnlijk verzoeken om iets anders, er zit een groot verschil tussen “nikah” en “kawin”