Deze post krijgt ongekend veel reacties en dat verbaast me eigenlijk niets. Ik hoor veel mensen klagen en kankeren op nederland en zeggen dat ze willen emigreren etc. Er zijn er maar weinig die daarin realistisch zijn en het gewoon doen. Er zijn ook veel mensen die twee dingen door elkaar halen: de vrijheid die je voelt door geen verantwoordelijkheden te kennen versus het nederlandse klimaat niet trekken qua weer regels en mentaliteit van de mensen.
Als je ergens echt woont is het altijd hetzelfde: nergens is het perfect. Ik heb in spanje gewoond en geloof me: slecht betaalde banen, slechte arbeidsvoorwaarden en rotwerk doen is ook niet alles. De politieke situatie, bureaucratie etc is daar ook niet ideaal en datzelfde geldt voor Guatemala waar ik ook heb gewoond. Wat van een heel ander kaliber is is het reizen en het zien waar je uit komt en hoe. Onderweg ontmoet je genoeg mensen, aan werk kom je overal wel.
Dat was ook mijn idee. Ik had een campertje gekocht met een vriendin samen en het plan was te vertrekken richting het zuiden. Druiven plukken in Frankrijk, vrijwilligerswerk tegen kost en inwoning doen hier en daar, wildcamperen en zien waar het schip zou stranden. Met bestemming uiteindelijk wel marokko omdat het mij geweldig leek daar een tijd te wonen, werken en frans te leren.
Toch doen weinig mensen dit. Ook ik heb dit uiteindelijk niet gedaan en ook ik voel me een soort van gevangen in een gouden kooi. De bus ging onherroepelijk stuk, we werden door een monteur belazerd en opgelicht (dus ook geld weg en bus staat nog altijd stil) en ik kreeg een fantastisch huis aangeboden. Als je een huis hebt, een plek die niet echt van jou is en die je deelt of niet als thuis aan voelt is het al makkelijker dat op te zeggen en gewoon te gaan. Al houden mensen vaak natuurlijk iets meer van zekerheid dan platzak de deur achter zich dicht te trekken. Die mensen heb je wel; google maar eens op dromomanie en thuisloosheid.
Ik heb echter een thuis gevonden. Een huurhuis midden in het bos. Om dit te kunnen behouden en er geen kosten aan te hebben moet ik het onderverhuren. Je zet niet iedereen in je huis en dat kan ook niet en ook niet voor onbepaalde tijd. Eerst had ik niet veel te verliezen, nu kan ik bijna niet beter wonen. Ik heb dus gereisd en gewoond in andere landen maar het ergste heb ik altijd het thuiskomen gevonden. Ik vind het zo erg dat ik bijna niet meer durf te vertrekken. Terugkeren zonder geld in een land dat niet als je thuis voelt, vast zitten aan een baan die je niet wilt omdat je de rekeningen moet betalen… nee dat is vreselijk. Dat is de grootste cultuurschok als je eenmaal onbezorgd ‘vrij’ bent geweest en heeft iets verlammends. Ik wil ook weer het liefst weg maar dan wel voor een tijdje en ik ben eerder nu een freelance bedrijfje aan het opzetten waarmee ik veel minder aan een locatie vast zit en overal kan werken. Iets wat me financiele zekerheid geeft waardoor ik ook niet afhankelijk ben van mijn onderhuurder etc.
