Wereldreis alleen?

Dag allemaal,

ik ben nog helemaal nieuw in het plannen en uitzoeken van een wereldreis, maar ben al wel aan het nadenken om er één te maken. Ik wil graag nu nog een beetje sparen om dan een jaar loopbaanonderbreking te nemen en de wereld te verkennen.

Nu is het zo dat veel van mijn vrienden en vroegere reisgenoten zich stilaan aan het settelen zijn en zo’n wereldreis niet onmiddellijk meer zien zitten. Ik ben zelf single, dus ook geen partner die ik warm kan maken voor een wereldreis.
Denken jullie dat het haalbaar is om alleen te starten aan een wereldreis van een jaar? Graag jullie mening.

Bedankt!

1 like

Ja, krijg je geen spijt van en wie weet wat voor weddingmaterial je allemaal tegenkomt… Grappig dat je het loopbaanonderbreking noemt. Je kunt een wereldreis rustig vertalen naar een loopbaanboost. Heb namelijk gemerkt dat veel werkgevers/opdrachtgevers gek zijn op mensen die zich ontwikkelen en helemaal als je dit in je dooie uppie organiseert. Je kunt gewoon in je cv zetten dat een bepaalde periode over de wereld hebt gereisd. Of specifieker: dat je bijvoorbeeld vrijwilligerswerk hebt gedaan, extra talen hebt geleerd etc. etc.

Cheers!

Hoi, jij denkt erover en ik ga het doen! Ik heb 9 maanden onbetaald verlof genomen vanaf begin oktober. Ik heb veel plannen gemaakt en weer losgelaten. Ik heb nu een enkeltje Delhi…en de rest zie ik wel. Ik wil graag in Zuid Amerika eindigen…:slight_smile: Ik ben ook singel en bij gebrek aan mensne met dezelfde reiskriebel om heen heb ik besloten het alleen te gaan doen!

Bedankt voor jullie reacties! Na enkele ‘negatievere’ reacties uit mijn omgeving, is het leuk om ook eens een positieve en aanmoedigende reactie te horen! :-)! Het is voorlopig nog een droom, maar zeker eentje die ik wil realiseren. Het alleen rondtrekken hield me wel wat tegen, maar ik veronderstel dat dat een drempel zal zijn die je even over moet ;)! Ik heb er in elk geval zin in!

Ik heb ook een jaar in mijn eentje rondgereisd. Af en toe reisden bekenden uit Nederland een stukje mee, maar vaker reisde ik met mensen die ik op reis leerde kennen. Ik heb er geen moment spijt van gehad.

Ik heb een jaar een wereldreis gemaakt met een vriendin samen, maar daarna veel in mijn eentje gereisd in allerlei continenten, vooral het zuidelijk halfrond (meestal een maand, een keer twee maanden).

Het is goed te doen hoor! Er reizen veel vrouwen alleen, op alle continenten.
Maar of het wat voor jou is, ligt er denk ik ook een beetje aan wat voor type je bent. Ga jij in eigen stad/dorp ook wel eens in je eentje in een café of in een park een boek zitten lezen, of gewoon wat wandelen door de stad, of naar het strand? Dan zul je dit ook leuk vinden. Maar ben jij zo iemand die áltijd gezelschap nodig heeft en zich niet op haar gemak voelt in haar eentje, dan moet je er misschien nog eens goed over nadenken.
Of van tevoren via internet een reisgenoot zoeken. Maar ik zou zelf liever onderweg & spontaan mensen ontmoeten, dan kan je tenminste ondervinden of het klikt en zit je niet aan ze ‘vast’… Als je al in Nederland afspreekt dat je samen een wereldreis gaat maken, maar het klikt onderweg niet, dan moet het meteen zo’n drama worden, bijna alsof je een relatie verbreekt ofzo (althans dat hoor ik van mensen die dat zo hebben meegemaakt)… met mensen die je onderweg spontaan ontmoet gaat het gewoon heel relaxed, no strings attached.

Qua veiligheid vind ik het ‘als vrouw alleen reizen’ in ieder geval helemaal geen issue: ook stellen (met een man erbij) of mannen maken nare dingen mee. Ik durf zelfs te beweren dat je in je eentje alerter bent en niet wordt afgeleid door een kletsende reisgenoot, en het dus beter in de gaten hebt als eventuele mannen je volgen, of mensen te dicht bij je spullen komen. Voor mij zelf zijn de engste dingen met vervelende kerels die ik heb meegemaakt, nog steeds in Frankrijk gebeurd. Even om te relativeren hoe ‘gevaarlijk’ Afrika en Zuid-Amerika zijn.
En behalve vervelende kerels en dieven enzo, zijn verkeersongelukken ook een gevaar en dan maakt het natuurlijk niet uit met z’n hoevelen je reist. En ook in Europa gebeuren zoveel verkeersongelukken dat je eigenlijk al niet in een auto zou moeten stappen als je erover nadenkt. :S
Maarja, als je aan de Bijlmerramp denkt, weet je dat je zelfs ‘veilig thuis’ niet veilig bent. Kortom, zoek het niet op in landen als Irak, Niger en Mali, maar alles is relatief!

Gewoon je gezonde verstand gebruiken, en je goed inlezen over specifieke gevaren van het land waar je heen gaat. Veiligheidstips lees je ook op mijn website.

“Elk nadeel heb ze voordeel” - Johan Cruyff

**Voordelen van alleen reizen: **

  • Ultieme vrijheid en flexibiliteit!! Alles: je vertrekdatum en hoe je het aanpakt, waar je heen gaat, hoe lang je overal blijft, een hele dag helemaal NIKS doen, hoeveel geld je uitgeeft, op het laatste moment toch je plannen omgooien, toch besluiten eerder naar huis te gaan of juist langer weg te blijven… je bent aan niemand verantwoording schuldig en kunt helemaal doen waar je zelf zin in hebt.
  • Meer contact met de bevolking van het land dat je bezoekt en met andere reizigers. Als persoon alleen ben je makkelijker benaderbaar dan als setje van twee. In een bus zit je zelfs automatisch naast een vreemde, wat vaak vanzelf leidt tot leuke gesprekjes.
  • Je krijgt een enorme boost in je zelfvertrouwen en leert jezelf goed kennen. Ook door te merken hoe nieuwe mensen op JOU (en jou alleen) IN DIT MOMENT reageren (en niet omdat ze je verleden kennen of je vrienden kennen), leer je opnieuw met frisse ogen naar jezelf kijken. Je kunt zelfs een beetje spelen met eigenschappen die wel in je zitten maar die je er thuis nooit uit durft te laten komen. Gewoon testen hoe het werkt, hoe mensen dan reageren.
  • Onderweg kom je ook andere reizigers tegen met wie het klikt en met wie je stukjes samen kunt opreizen, zo lang als jullie zelf willen. Ik heb hier leuke vrienden aan overgehouden met wie ik al jaren contact houd en die ik soms nog zie.

Als je het omdraait, zijn bovenstaande dingen dus de nadelen van ‘reizen met iemand samen’: minder flexibel; veel afstemming en misschien ruzie; sommige dingen die jij wilt, kun je misschien niet doen; minder benaderbaar voor anderen; ‘veiliger’ je verbergen bij een bekende, dus je wordt minder aangesproken op je eigen organisatietalent en je eigen kracht; misschien lult die ander je de oren van de kop waardoor je minder aandacht hebt voor de mooie dingen om je heen, of is die ander zo negatief (cultuurschok) of angstig dat jij daarin wordt meegesleept…

**Nadelen van alleen reizen: **

  • Je hebt niet één vast iemand om alles mee te delen en om jaren later nog eens de herinnering mee te delen (behalve dan dus die buitenlandse vrienden die je eventueel maakt). Je moet dus iemand zijn die al genoeg heeft aan zichzelf, en ook in haar eentje enorm kan genieten van een mooi uitzicht.
  • Alleen dineren kan een beetje raar voelen. Ik heb vaak een leesboek bij me.
  • Je betaalt vaak hetzelfde als voor een double room, ook al ben je in je eentje. Dus accommodatiekosten zijn hoger dan wanneer je met iemand de kamer kunt delen.
  • Op momenten dat je met backpack en al onderweg bent, maar naar de wc moet, is het even wat lastiger. Meestal kan ik wel een betrouwbare vrouw (bv. mede-buspassagier of een marktkoopvrouw ofzo) vinden die even op mijn backpack let; mijn handbagage neem ik wel mee het toilethokje in. Ook als in een cafeetje zit, laat ik dingen als een boek en een trui wel liggen op het tafeltje maar neem ik mijn waardevolle spullen altijd mee naar de wc. In verhouding zijn er maar weinig momenten dat je met backpack en al op straat loopt.

(En ook dit kun je dus weer omdraaien, als zijnde de voordelen van ‘met iemand samen reizen’. Soms gezelliger, goedkoper, praktischer.)

Mocht je toch last krijgen van eenzaamheid dan kun je altijd nog chatten of Skypen met het thuisfront, of eventueel een vaster reismaatje proberen te vinden onderweg, of eerder naar huis gaan.

Als je onderweg merkt dat het toch niet zo makkelijk gaat om andere reizigers te ontmoeten (echt met ze te spreken), probeer dan dit:

  • boek een lokaal tourtje (bv. bezoek naar een waterval met een gids, op safari, of boottochtje om dolfijnen te zien), daarmee breng je vanzelf uren door met andere reizigers. Er zit bijna altijd wel iemand bij met wie het klikt.
  • verblijf in een hostel
  • of als je in een hotel met café verblijft, ga daar dan eens zitten. Als iemand aan een grote (lees)tafel zit kun je er makkelijk bij gaan zitten en kijken of diegene open staat voor een praatje, of als iemand alleen zit kun je ook eens heel direct vragen of je erbij mag komen zitten. Andersom vind ik het meestal wel leuk als iemand dat vraagt (behalve als het duidelijk een versierpoging is natuurlijk).
  • word lid van CouchSurfing.org en ga naar meetups (of organiseer er zelf een). Of slaap zelfs bij een local.
  • doe een cursus, bv. kookcursus in Thailand, PADI halen in Indonesië, Spaans in Latijns Amerika, of wat dan ook. Ook daar ontmoet je vanzelf mensen.

Nog wat over wereldreizen: wees je ervan bewust dat het kan gaan vervelen (!) om ‘alleen maar leuke dingen te doen’, maandenlang. Dat klinkt heel gek en moet je echt zelf ervaren voordat je het begrijpt. De zoveelste tempel kan je dan niet meer bekoren, en je merkt dat je minder zin in dingen krijgt en niet meer zoveel waardering hebt voor prachtige landschappen bijvoorbeeld. Zelf heb ik dan ook last van ‘me nutteloos voelen’ en ‘me een parasiet van de maatschappij voelen’. Op www.backpackgek.nl noemen ze dat reismoeheid, zoek dat artikel maar even op.
Wat dan kan helpen is om het reizen te onderbreken, even een tijd op één plek te blijven, en daar bijvoorbeeld wat te werken, of vrijwilligerswerk te doen, of een cursus (een taal leren, koken, massagecursus of wat dan ook).
Daarna zul je weer met frisse moed zin hebben om op weg te gaan en nieuwe dingen te zien, en kun je veel meer genieten van je reis!

Lees ook veel tips in deze thread.

En op mijn website, zie handtekening.

Als je nog meer vragen of zorgen hebt, post ze maar hieronder!

3 likes
2 likes

Wauw, bedankt voor de reacties! Hier kan ik echt al heel wat mee! :slight_smile:

Zeker doen, ik ben zelf anderhalf jaar geleden vertrokken en heb er absoluut geen spijt van. Hoelanger ik weg blijf des te minder zin ik heb om terug te gaan. Ik heb in de afgelopen maanden zoveel geleerd over mijzelf, anderen en de wereld. Ik zou het bijna iedereen aanraden!

Heel veel plezier!!!
Björn

Superleuk omte lezen dat jullie gewoon gegaan, zijn. ik reis zelf ook alleen… Heerlijk maar vanwege werk max 6 weken steeds… Ik heb nl het probleem dat ik Een soort van t benauwd krijg als ik eraan denk een jaar weg te gaan. T schommelt tussen enthausiasme( lijkt me geweldig!)… En angst ( omdat de tijd niet te overzien is ofzo… Denk ik)… Hebben jullie ook schommelingen gehad in besluiten?..Ik kan me heeerlijk alleen voelen… Maar heel alleen als ik bijv ergens gewoon geen contact gemaakt krijg…stom he. En stel ik ga een half jaar backpacken alleen in azie… Wat zou ik kwjt zijn grof geschat… :D…

Een jaar is ook wel heel lang. Ik vond het zelf heel prettig dat ik af en toe periodes van werken (onderweg) had om dat te onderbreken.

Met een half jaar door Azië reizen ben je denk ik ongeveer 6000-8000 euro ofzo kwijt inclusief vliegtickets. Maarja ligt er natuurlijk helemaal aan hoe je reist en wat je doet (duiken en bungee jumpen wat duur is, of ergens wandelen wat goedkoper is?) en naar welke landen je gaat.

1 like

Ik heb het idee dat de tijd dat je in Azië kon rondkomen voor 500 euro per maand (dus 6000 euro per jaar) voorbij is. Zeker wanneer je alleen reist en geen kosten van kamer en vervoer kan delen.

Ik was in 2005-2006 een jaar weg in m’n eentje. In landen als Thailand, Laos en Indonesië kon ik makkelijk rondkomen voor meer dan 20 euro per dag (600 euro per maand). Goedkope kamer, niet drinken, af en toe een tourtje, veel reizen met het OV. Ik ben sindsdien nog een paar keer naar Thailand geweest, en vaak naar Indonesië, en het lukt niet meer!

Ter vergelijking: een kamer die toen 100.000 rp kostte, kost nu ineens 300.000 rp. Vervoer wat toen 50.000 rp kostte, kost nu 200.000 rp. Een fles water kost niet meer 1500 rp, maar meestal 3000 rp en soms zelfs 8000 rp. (Prijzen Indonesië, 1 euro is ongeveer 11.500 rupiah.)

Ik zou je advies willen geven 1000 euro per maand mee te nemen voor een reis door Azië. De kans is groot dat je wat over houd als je zuinig leeft. Maar beter een paar duizend euro over aan het eind van de reis, dan dat je geen geld meer hebt voor een fatsoendelijke maaltijd en een colaatje.

1 like

Go go go! Echt waar, het wordt te gek!

1 like

super dit allemaal te lezen want ook ik speel met het het idee voor een tijd te vertrekken!
maar zijn er mensen die dit alles combineren met hier en daar werken? ik heb het geld niet om alleen rond te trekken zonder hier en daar iets bij te verdienen …

Ja hoor, zat mensen. Lees eens wat andere threads in het forum.

Mijn ervaring met alleen reizen (ik ging voor een reis van een jaar, maar het werden er twee!) is dat je al heel snel niet meer alleen reist. Er reizen zoveel mensen alleen, ook vrouwen, dat het vaak heel gezellig is om samen te reizen. Je bent toch vaak op weg naar een ‘highlight’ en waarom dan niet samen daar naar toe. Het heerlijke van alleen reizen is dat je ook weer makkelijk uit elkaar kunt gaan, je bent nl. emotioneel niet aan elkaar gebonden zoals je met een vriendin wel bent. Maar ja wie weet ontmoet je wel iemand met wie je langere tijd of zelfs voorgoed wilt samen reizen.
In landen als Azië of Zuid-Amerika is het niet zo makkelijk om een betaalde baan te vinden, maar wel vrijwilligerswerk in tehuizen of zo tegen kost en inwoning. Leuk als je ergens wat langer wilt blijven. In Australië is het makkelijker om te werken bijv. een baantje in de horeca of zo.

De vrijheid van langere tijd reizen is heerlijk, je kunt ergens blijven of weer verder gaan op momenten dat jij er zin in hebt. Er is geen tijdsdruk ivm met reis- en of tijdschema’s. En je ontmoet zoveel verschillende mensen, dat kan heel boeiend zijn. Maar soms ook wel weer wat oppervlakkig; na een jaar kun je er wel genoeg van hebben om iedere keer weer de vragen te stellen of te moeten horen; waar kom je vandaan, wat heb je gedaan, wat ben je nog van plan enz. en iedere keer weer die riedel te moeten doen.

Reizen is ook af en toe met ontberingen om moeten gaan; urenlange bustochten in krakkemikkige bussen, hostels met bedden die die naam bijna niet mogen hebben, overvolle treinen, last van beestjes enz. daar moet je ook wel tegen kunnen.

Maar daar tegenover staat een wereld aan ervaringen die voor altijd (positieve zowel als negatieve) een mooie herinnering zullen blijven!!

2 likes