Liep al langer met het idee rond… vorig jaar een kennismakende reis geboekt en toen ik terugkwam in NL, moest ik het wel vertellen aan iedereen:
Bedankt iedereen, sorry iedereen… maar ik ga alles opzeggen en ga ´het´ ergens anders zoeken. Niet iedereen begreep het meteen, maar beetje bij beetje alles uitgelegd, langzaam alles in gang gezet en nu zit ik hier. En ik voel me beter dan ooit!
Ik heb er een tijdje over gedaan om de knoop door te hakken, maar heb er zeker geen spijt van gehad en zou zeggen… Zit je erover te denken, doe het gewoon!
Grappig, dit heb ik ook precies. Ik ben bijna 28 en krijg ook van alle kanten te horen dat ik ‘het niet goed doe’ zo. Ik moest maar eens een echte baan zoeken (ik heb nu voornamelijk losse flodders) en toch maar eens aan een vriendin en kinderen denken. Ik durf daar gewoon niet eens aan te beginnen omdat ik veel te bang ben om dan voor altijd in nederland te moeten blijven vanwege alle verantwoordelijkheden. Het enige dat me eigenlijk nu hier houdt is mijn huisdier (een lief konijntje) maar da’s uiteraard ook een mager excuus. Maar inmiddels ben ik wel zover, dat ik Nederland zat ben. Zoals een ieder hierboven ook al schreef, het ligt niet echt aan Nederland als aan de inwoners ervan. Het is gewoon niet mijn thuis. Ik ben 3 maanden in Brazilie geweest en zelfs daar voelde ik me meer thuis dan hier. Ik weet alleen niet goed of ik inderdaad ooit de droom weg kan schuiven en er gewoon een werkelijkheid van kan maken… Maar er komt al steeds meer vorm 
Ik ben inmiddels druk bezig allerlei talen te leren (ben nu bezig met Japans) zodat ik in ieder geval goed voorbereid het diepe in duik. Ik word ook moe van al die mensen die jaren 5 (of meer) dagen per week werken en dan zeuren dat ze geen vrije tijd hebben. Neem die dan. Op het moment heb ik geen wereldbaan of carriere. Ik verdien net genoeg om rond te komen, maar da’s mijn keus. Ik hou het niet lang uit bij een baan omdat het gewoon begint te kriebelen. Op het moment dat er ‘regelmaat’ komt, hou ik het niet meer uit; als ik op de automatische piloot m’n werk aan het doen ben, dan gaat het niet goed met me
Dus ik hoop in de toekomst zeker de stap te maken; de hele inboedel hier verkopen en gewoon ergens een vliegticket naartoe. Ik ben tevreden met iets dat me kost en inwoning verschaft, dus wat dat betreft ben ik niet op zoek naar goed betaald werk in het buitenland. Ik ben gewoon op zoek naar een ander interessanter leven, want hier heb ik het wel gezien.
Maar wat men hierboven ook al schreef: als je nu met die kriebels zit, doe er wat mee. Het maakt niet uit wat je doet, als je er zelf maar achter staat. En gaat het mis, dan gaat het mis. Niks aan de hand, het was jouw keuze. Het heeft geen zin om te wachten tot het gevoel weggaat; dat gaat niet weg. Het zit in je of het zit niet in je. Je kan het onderdrukken en jezelf ‘vastzetten’ met vriend(in) en kind(eren), maar diep van binnen blijf je onrustig en je moet wel heel sterk in je schoenen staan om er later niet alsnog aan toe te geven (met alle vervelende gevolgen).
Ik hoop in ieder geval dat een hoop mensen die hier hun ervaringen gepost hebben, de stap gewoon zetten om hun leven meer inhoud te geven dan alleen huisje-boompje-beestje Succes een ieder!
Tja, wat kan ik daar aan toevoegen…
Jaren in Nederland gebleven, verschillende relaties gehad en om diverse redenen nooit lange relaties, in de zin van trouwen en kinderen.
Nu zit ik ver van Nederland, kom ik hier mijn grote liefde tegen!!!
Het kan raar lopen in het leven… en misschien is het gevoel van weg gaan uit Nederland als het niet je thuis is, een signaal dat je door moet zetten…
Hallo Mousy,
Ik ben 34, getrouwd en 3 kinderen(1,2,3) en geloof mij ik heb er spijt van dat ik niet mijn “reisdromen” hebt gevolgd want nu kan ik niet zomaar inpakken en wegwezen!Ik woon nu 2 en 1/2 jaar in London en uiteindelijk is het ook een routine leven(het zgn"gewone leven") waar je ook naar toe gaat al zou je in het mooiste paradijs wonen en uiteindelijk wordt het allemaal routine. Ik zou zeggen als je geen verplichtingen heb , GA ERVOOR!
Natasha
Hi,
Hier ben ik weer, 2 jaar na mijn vorige bericht. Zal eerst alle berichten eerst doorlezen. 
Ik wil ook al jaren weg maar de landen waar ik evt heen zou willen is gewoon te moeilijk om binnen te komen, bijv Amerika of Thailand, zijn totaal 2 andere landen maar wel waar ik heen zou willen. Probleem is ik heb alleen maar een simpele mavo en weinig geld, heb al veel problemen in me leven meegemaakt en sta er al heel lang alleen voor, iig in Nederland word ik gek maar weet niet hoe ik ergens anders moet beginnen.
Soms denk ik gewoon, ik koop alles wat nodig is om te overleven en ik ga gewoon rondtrekken zonder ene cent en ik zie wel waar het lot me brengt.
Beste Kai, er zijn er meer die je voorgegaan zijn.
Als je de plannen hebt en er zit ietwat anvontuur in je, doe het gewoon. Later kun je het misschien niet meer, zolang je het kan moet je het proberen. En lukt het niet, dan kun je terug in Nederland in ieder geval zeggen dat je het geprobeerd hebt.
ik probeer alleen ervaringen te vinden van mensen die zonder cent zijn vertrokken maar kan er niks over vinden 
Ik ken persoonlijk 2 mensen (onafhankelijk van elkaar) die gewoon alleen een vliegticket naar Australie hebben gekocht en daar een jaar zijn gebleven. Ze probeerden daar werk te vinden, wat niet atltijd lukte… hielden zich overeind met kleine klusjes in een bar of op een paardenranch en altijd weer net genoeg om even verder te komen. Aan het eind van beide jaren zijn ze veel wijzer teruggekomen, hebben een hele ervaring achter de rug en beiden hebben er geen spijt van gehad. Toegegeven het is niet altijd makkelijk om er alleen voor te staan in een vreemd land, ver van vrienden en familie maar het is ze gelukt. Het is een onvergetelijke ervaring die ze daarna aan iedereen kunnen doorgeven en aanraden.
Misschien dat Hitchhiker je op weg kan helpen… die heeft verschillende landen met het duimpje gedaan en is ook ver gekomen.
Zie het Mexico forum voor het verhaal.
Ja bedankt, zal het even lezen.
Ik heb inmiddels een beslissing genomen, ik ga europa rond zonder geld, en dan vooral de oostelijke en noordelijke landen, en kwa eten doe ik gewoon met vissen en planten en het zal af en toe ook wel bij mensen lukken.
Wou eerst door naar China gaan maar dan moet je een heeeeel stuk door Rusland om via Mongolië in China te komen maarja, vind Rusland niet echt super denk ik, dus neem ik toch de europa landen, alleen om in zweden te komen moet ik een stukje rusland nemen maar dat kleine stukje vind ik niet zo erg.
Succes Kai1980 
dank je
me site is trouwens online
Dag allemaal,
Ik las al deze berichtjes en ik herken mezelf er duidelijk in.
Hier mijn verhaal:
Samen met mijn vriendin heb ik bijna een jaar met de rugzak gereisd van Rusland door Azie en Oceanie.
Het was een geweldig mooie reis en het heeft ons zeker verrijkt en we hebben een hoop mooie dingen gezien, meegemaakt en interessante mensen ontmoet.
Nu zijn we ongeveer 4 maanden terug in Nederland en uiteraard is dat wel weer eventjes wennen.
Ik heb een jaar onbetaald verlof gekregen en mijn vriendin wertk inmiddels ook weer bij haar oude baas.
We zijn dus zo weer ons oude leventje ingerold.
Natuurlijk zijn we erg blij dat we uberhaupt een goede baan hebben enzo maar toch zijn we gewoon niet echt gelukkig sinds we terugzijn.
Het heeft natuurlijk tijd nodig om weer in de oude regelmaat en sleur terrecht te komen maar we beseffen allebei dat dit toch niet is wat we uiteindelijk willen.
We balen van het saaie kantoorwerk en zien de toekomst zoals hij hier is niet echt positief in.
We moeten blij zijn dat we in een land als Nederland geboren zijn en dat we geld kunnen sparen om te reizen enzo en we zijn ook de laatste om Nederland af te kraken.
Toch valt ons meer en meer op dat Nederland gewoon niet ons land is:
De gehaaste lifestile die iedereen erop na houd en de mentaliteit van veel mensen, het gebrek aan natuur, het weer en zo zijn er wel meer dingen waarom we graag willen vertrekken.
Australie is het land waar we gewoon verliefd op zijn geworden en daar zouden we dan ook best willen wonen en werken maar helaas zijn de emigratieregels aardig hoog en is het voor een MBOer moeilijk om een verblijfsvergunning te krijgen.
Het gevoel blijft knagen en hoewel de grootste depressie nu al wel achter de rug is ben ik er zeker van dat ik mijn toekomst buiten Nederland wil zoeken…maar waar?
Join the club…
Ik zal je eerlijk zeggen, jullie zijn de laatste die nederland zal afkraken nou dan ben ik de 1e.
Elk jaar dommere regels en wetten, ze beloven van alles maar ondertussen komen steeds meer mensen op straat en of het nu gezinnen zijn dat maakt allemaal niet uit voor ze.
De mentaliteit? Hou op, een klote mentaliteit hebben ze hier, soms zeggen mensen, ja in het westen zijn ze verwend daarom zijn ze zo, toen ik in America was, de mentaliteit is veel beter dan hier, stuk aardiger, en in arme landen zijn de meeste mensen helemaal vriendelijker en behulpzamer.
Heb al vanaf de tienertijd dat ik het zat ben hier, het liefst woon ik in Amerika maar daar is het nog moeilijker dan Australië om te wonen, in Australië mag je tenminste een jaar werken, in die tijd kan je altijd een mogelijk vinden, en als het niet lukt, kan je later weer terug en weer een jaar blijven.
Als ik klaar ben met me reisje ga ik waarschijnlijk naar Ierland, ga iig never nooit niet hier oud worden.
he nog 1 reactie dan. ik herken het wel hoor die onrust. Gelukkig heb jij nog veel kunnen reizen voor je werk. Ik ben 30 en afgelopen jaar heb ik MAAR 2 maanden alleen gereisd in Australie. Ik had onbetaald verlof aangevraagd. Achteraf heb ik daar enorme spijt van want ik had gewoon langer moete wegblijven zonder een einddatum. Ik had het ook veel eerder moeten doen! De reisdrang is er nu nog steeds maar Australie hoeft niet meer voor mij. Je voelt je daar toch wel wat ouder tussen die backpackers ook al lijk ik veel jonger. Ik heb ook jaren getwijfeld was onrustig maar ik had ook een vriend waardoor ik maar bleef zitten met mijn idealen. Dus heb ik al die tijd een kantoorbaantje gehad en af en toe op vakantie naar een ver land. Het geeft echter niet genoeg voldoening. Het ziet er nu wel naar uit dat ik eens echt knopen ga doorhakken en mn relatie ga opgeven voor wonen en werken in Europa.
Ik heb inmiddels dus ook de knoop doorgehakt, vorig jaar april, en ben inderdaad naar Andalusia vertrokken, het was grappig om deze hele topic en daarbij dus ook mijn eigen reactie van 2 jaar geleden weer een keer te lezen.
In Nederland merkte ik gewoon dat het materialisme hoogtij viert, een baan hebben en geld verdienen lijkt haast belangrijker dan het hebben van een leven. Ik kon daar niet tegen. Daarnaast, de banen die ik in NL had, veelal kantoorbanen, verveelden me iedere keer na 1, maximaal 2 jaar weer en dan zocht ik weer iets anders.
Hier in Jerez lijkt alles veel beter op z’n plek te vallen, wellicht zal ik heus nog wel eens van baan veranderen, maar het ‘andere’ leven hier bevalt me in ieder geval veel beter!
Liefs,
Carolina
Wat geweldig om dit topic te lezen, het is zo herkenbaar allemaal.
Ik vraag me wel af hoe het nu met Mousy gaat, haar post was uit 2003.
Ik voel me ook veel beter in het buitenland, soms denk ik dat dat de enige tijden ben dat ik echt gelukkig ben. Ik overweeg ook om na mijn reis naar Azië dit najaar een baan te zoeken in het buitenland. Spanje lijkt mij wel wat.
Je bent voor mij een lichtend voorbeeld, Carolina! 
Hahaha blush thnx! Gewoon je hartje volgen hoor! Is niet zo moeilijk.
Liefs,
Carolina
Nee, is niet moeilijk maar je hebt er wel lef voor nodig. :yes:
Hoeveel mensen overwegen zoiets en doen het dan uiteindelijk ook?
Precies, dat bedoel ik.