@I.L…ik lees eigenlijk nu pas je bericht…ik ga over 33 dagen naar side verhuizen. zeker lang over nagedacht, en vorig jaar zomer de beslissing genomen om te gaan.
hier een hoop dingen moeten opzeggen. maar je kunt hier wel gewoon ingeschreven blijven…en dat zal ik de eerste maanden ook blijven. je weet immers nooit hoe het loopt.
veder ben ik heel blij met een vriendin (die ik via dit forum heb leren kennen) die ook naar side is verhuisd, begin dit jaar. zij weet immers al hoe het met het visum enzo gaat daar.
bovendien heb ik aan hans ook veel gehad. er zijn zoveel mensen aan wie je vragen kunt stellen.
waar woont jou vriend al ik vragen mag? en hoe lang kennen jullie elkaar al…?
sorry voor de hele late reactie maar ik heb geen internet thuis en ben net terug van een maand turkije.
ik heb mijn vriend afgelopen april ontmoet, dus nog heel pril. maar ik vraag dit aan mensen omdat ik graag wil weten waar ik tegen aan kan lopen en of het moeilijk is of niet. Daarnaast zou ik niet alleen voor mijn vriend willen verhuizen maar ook voor het land en de cultuur. mocht het dus niets worden, dan alsnog zou ik graag willen verhuizen.
hoe lang ken jij je vriend en wanneer wist je echt zeker dat je wilde verhuizen en wat gaf de doorslag?
ik hoop na mijn late reactie toch nog wat van je te horen.
lekker een hele maand turkije
ik ken mijn vriend nu iets langer dan 2.5 jaar…vorig jaar zomer ben ik 2 maanden bij hem geweest, en die 2 maanden zijn echt omgevlogen…toen de beslissing genomen om dit jaar voorgoed te gaan…ben nu namelijk klaar met school…
idd turkije is een schitterend land…maar het punt dat ik niet nog langer steeds op en neer wil vliegen om bij elkaar te kunnen zijn, heeft de doorslag gegeven…
we waren het er snel over eens dat ik naar daar zou gaan en niet anders om…
en tja, waar loop je tegen aan…de jaloezie van de turkse man…haha…
en het in winkels niet precies kunnen uitleggen wat je precies zoekt…vind ik heel vervelend…maja das een kwestie van de taal leren…
voor de rest valt het allemaal erg mee…je leert de kleine dingetjes snel, bijvoorbeeld, dat jij diegene bent die bij de schoonouders de thee gaat maken en inschudden…zou ik hier niet in mn hoofd halen om bij andere mensen in de keuken te gaan staan…in tr normaal…
waar heb jij je vriend ontmoet als ik vragen mag…en hoe oud ben je…?
het was idd heerlijk in turkije, met wat ups en downs. ik zat bij zijn broer en schoonzus en zij spreken geen engels, dus soms heel lastig.
ik heb mijn vriend ontmoet in een restaurant waar mijn moeder en ik vorig jaar veel gegeten hebben. ik ging kijken of er nog dezelfde mensen werkten en toen stond hij daar. na twee dagen vroeg ie of ik met hem mee wilde naar ortakoy en natuurlijk zei ik jah. het was ontzettend gezellig en hij heeft me als een echte man netjes naar het hotel terug gebracht s avonds. vanaf die dag zijn er echte vlinders. daarvoor was ie gewoon leuk.
ik weet wat je bedoelt met cultuur, soms zijn er ook ecth dingen die ik niet echt leuk vind, maar jah het is niet anders. gelukkig is hij redelijk vrij en geeft hij mij veel ruimte. helaas moet ie veel werken zoals zoveel mannen in turkije. dat maakt het soms wel moeilijk. ook het heen en weer reizen kost veel inspanning en vooral veel geld. daarnaast zegt ie ook dat als ik wilde blijven, ik gewoon kon blijven… alsjebklieft zeg dat nou niet het is al moeilijk zat om afscheid te nemen. ik zou ook heel graag blijven, en hij kan heus wel voor me zorgen, maar ik spreek de taal niet en moet zelf mijn financien nog op orde maken. daarnaast heb ik net een nieuwe baan en mijn ouders maken me af. ik zou eigenlijk ook maar 2 weken blijven, maar het restaurant waar ik ga werken was nog niet af… dus een vlug telefoontje naar pa en ma en 14 dagen er bij.
en nu wachten tot sept. inshaAllah ga ik dan terug. ik weet dat het afscheid dan nog veel moeilijker word, maar elk moment samen is natuurlijk fijn en de pijn die daarna komt moet je er maar bij nemen.
hoe heb jij je vriend ontmoet? en hoe oud ben je? wat vinden je ouders er van? en wat heb je allemaal moeten regelen? en ga je dingen missen denk je? en spreek je al turks? en wat ga je daar doen? ik neem aan dat je je van jouw mannetje ook niet mag werken. sorry voor alle vragen maar ik vind het fijn dat ik iemand gevonden heb, die ook in hetzelfde schuitje zit.
en gaan jullie bij zijn ouders wonen?
mijn vriend is trouwens kurdisch, maar hij woont in istanbul…
ik denk dat iedereen wel zijn ups en downs heeft ;)…lijkt me idd lastig om bij je schoonbroer in huis te verblijven…wij hebben gelukkig iedere keer een apartementje voor ons 2e gehad…
afgelopen april heeft mn vriend een huisje gehuurd, en dat hebben we in april samen ingericht…dus ik hoef gelukkig niet bij zn ouders in te trekken…dan zou namelijk niet gaan…nu vind ik het schatten van mensen, maar we kunnen het eigenlijk pas sinds een half jaar met elkaar vinden…
gelukkig dat je vriend je veel vrij laat!! anders gewoon op de strepen staan hoor!! ik ga bij mn vriend in de winkel werken, al zou ik natuurlijk liever iets in mn eigen richting doen…maar ach, dat komt miss later nog
ik heb mijn vriend ontmoet via een ‘gewone’ vriend van me daar…ik kwam in een hotel terecht wat nogal uit het centrum lag, volgens mijn vriend konden we best op stap, maar dan moesten we op een vriend van hem wachten die een auto had. en met die vriend met de auto kon ik het goed vinden
ik ben 20…en hoe oud ben jij…? mijn moeder vindt het uiteraard niet leuk dat ik ga, maar vindt dat ik moet gaan als ik denk daar gelukkig te worden, en mocht het niks worden, staat hier de deur altijd voor me open. wat vinden jou ouders ervan…? en wanneer il jij er gaan wonen dan?
istanbul lijkt me een schitterende stad…al ben ik er nog nooit geweest.
en tja wat heb ik allemaal moeten regelen…ivm school heb ik geen vaste baan, en ik woon nog gewoon thuis…dus die dingen hebik niet hoeven opzeggen. mn bijbaantje wel. ik heb n bankrekeing opgezegd, een paspoort aangevraagd, want met alleen een id kan je je visum niet laten verlengen. en ik blijf voorlopig hier ingeschreven.
qua bagage heb ik in april al veel meegesleept en dat daar gelaten. nu nog voornamelijk kleren. en de komende 3 maanden krijg ik in tr bezoek, en die nemen ook nog van alles voor me mee, dus ik hoef niks op te sturen…
hmm…als ik een vraag vergeten ben hoor ik het wel
ik ben echt blij voor je dat je de stap durft te nemen en dat je moeder het oke vind.
ik ben 22 jaar en ook mijn moeder zal er waarschijnlijk aan moeten geloven.
omdat onze relatie nog pril is, heb ik geen idee wanneer ik wil gaan… inshaAllah ga ik in augustus/ sept. een weekje… veel te kort natuurlijk, maar ik moet ook geld verdienen. ik denk dat ik ook eerst een paar maanden wil blijven, omdat je niet in een keer kunt verhuizen als je niet weet hoe het gaat als je regelmatig samen bent. Daarnaast zou het fijn zijn als ie eerst een huisje zou huren/kopen, want ik was echt niet van plan 6 maanden bij zijn fam te gaan zitten. het zijn schatten van mensen, maar nee dank je… wat privacy is ook wel leuk.
istanbul is inderdaad een schitterende stad en ik blijf me verbazen over zijn schoonheid. ik ken het na 2.5 maand op mn “duimpie” ( het oude centrum en een klein gedeelte van aksaray ) en ik ga dus ook makkelijker met openbaar vervoer en wandelen. al is het nu veel te warm om even te gaan wandelen.
toch heb ik me daar af en toe verveelt en de grootste zorg, mocht ik ooit verhuizen, wat ga ik daar doen. ik geloof niet dat mijn vriend wil dat ik werk, dus ik ben dan afhankelijk van andere nederlanders die daar wonen, verenigingen, waar waarschijnlijk geen geld voor is, en ik ga ook niet de hele dag thuis zitten of bij zijn familie. en ik vind poetsen niet heel heel erg, maar elke dag stofzuigen en de ramen lappen nee dank je. gelukkig mag jij wel van je vriend werken en ben je dus overdag bezig.
ik vind het leuk om met je te mailen, zo kan ik ook een beetje mijn ei kwijt. en informatie vragen…
wanneer vertrek je precies? en ga je gelijk werken? en als je vriend een winkel heeft dan heb je t toch redelijk financieel goed? of heeft ie de winkel van zijn vader overgenomen? en spreek je al een beetje turks? en heb je dr veel moeite mee gehad?
ja dagbesteding…ben blij dat ik meteen te werk kan…al had ik volgens mn vriend wel n weekje nodig om te poetsen en de was weg te werken…haha
ik zou graag de middag tot 's avonds werken…wil namelijk ook wat tijd hebben om te buurten of met vriendinnen (van daar) naar het strand te gaan…
jmmr dat je maar een weekje kunt gaan…maar tja is wat je zegt, er moet ook geld verdiend worden…en het is september voor dat je het weet
mn vriend heeft idd een eigen winkel gehuurd voor dit seizoen, en dat verdient beter dan wanneer je met procenten werkt…
wat de taal betreft, ik ben vorig jaar elke woensdag avond naar school geweest om turks te leren. maar moet zeggen dat ik vorig jaar in mn 2 maanden turkije, veel meer geleerd hebt. dus neem mn cursus mee naar daar. als je er eenmaal bent, moet je wel praten…en dus leer je t vanzelf wel
vorige keer stond ik in een supermarkt uit te leggen dat ik cornflakes wilde hebben. ik wist alleen t woord conrflakes niet…dus ik>>ja voor het ontbijt, je doet het in een kom, melk en erover en dan kan je het eten…ohh zegt die vrouw…koffie:D
nee…!! koffie een je niet, het is voor te eten…en je hebt ze met chocolade, honing en naturel…
naja…ze begreep me echt niet…toen heb ik het maar opgegeven en gezegd dat ik later terug zou komen…
heb je je vriend al verteld dat het hier heel normaal is dat de vrouw ook werkt…?
ik vertrek zondag…komt wel heel dichtbij nu…en krijg om eerlijk te zijn geen hap meer door mn keel…
ach ja…komt wel goed als ik eenmaal daar ben, ben ik toch helemaal happy om voorgoed bij hem te zijn
wat spannend dat je al bijna gaat… ik snap dat je weinig door je keel heen krijgt… dat zou ik waarschijnlijk ook hebben… of ik zou heel veel boterhammen met chocoladehagel en pindakaas eten hahahahhaha.
en ik ken het uitleggen en dat zij er niets van snappen… ik moest naar de apotheek omdat ik vezels te weinig had en dus op zoek was naar iets voor mijn maag… vezels in het turks is kepek en zij maar denken dat ik ekmek bedoelde en ze stuurde me naar de bakker. natuurlijk zitten er vezels in brood, maar ik bedoelde meer om in te nemen als medicijn… hahahahah ik moest wel lachen toen, al is het soms echt irritant als ze je niet begrijpen.
ook heeft een man mij heel netjes geholpen met het zoeken naar mandal ( wasknijpers ) en naar mum ( waxinelichtjes ) bij de laatste heeft ie me zelfs in de winkel afgezet en gezegd wat ik zocht en dat ik NL’se ben. al denken de meeste dat ik uit syrië kom, waarschijnlijk vanwege de kleding en de manier van hoofddoek dragen…
wat fijn dat je een cursus gedaan hebt… ik denk dat ik dat ook ga doen. waar heb je dat gedaan? thuisstudie?
ik heb bij het talen instituut in hasselt les gevolgd…woon kort bij de belgische grens…dus dat was wel makkelijk…
ben je moslim…? lijkt me een stuk makkelijker om je dan aan te kunnen passen…
niet vervelend bedoelt hoor…maar onze normen en waarden liggen toch anders…en das ook iets waar ik wel vaker tegenaan ben gelopen in tr…
salam iedereen,
ik ben net terug voor de zoveelste keer alanya… en heb weer de liefde van me leven moeten achterlaten ik voel me er echt ziek door!
vandaar dat ik op internet ging kijken want ik ben natuurlijk niet de enigste met zon probleem…
hij mag turkije nog niet uit…maar ik zit hier met mijn school en werk…
wat is de beste oplossing??
we bellen en smsen heeeeeel veel dat wel…
Ik heb een butler leren kennen die in mijn hotel werkte… de klik was gelijk aanwezig en de laatste dag was het vuurwerk… Eenmaal in het vliegtuig bij het opstijgen, voelde ik me erg verdrietig en in NL was het helemaal drama… ben nu thuis en voel me zeer depressief door het gemis.
We bellen nu elke dag en sturen sms… ook hij heeft t er erg moeilijk mee.
In november is hij vrij en dan ga ik naar Alanya en zijn we 24/7 bij elkaar
Ik weet dat het moeilijk in stand te houden is, omdat ik in NL maar een uitkering heb, maar ik heb het er voor over… en daarna zal het gemis weer toeslaan als ik weer terug moet.
Emigratieplannen vliegen door mijn hoofd, omdat ik ook verliefd ben geworden op Turkije zelf… Alleen heb ik een kind van 5 jaar en verdiend goede scholing, en zover ik weet zijn er alleen internationale scholen in Istanbul…
Ik heb wel ns gehoord dat er in bodrum ook een internationale school is,dus mischien in alanya die kanten op ook wel.Ik weet het niet zeker natuurlijk,maar heb t wel ns gehoord…
En ja het is allemaal heel moeilijk een buitenlandse relatie,we weten er alles van haha.Jij zit dan ook nog met een kindje die je niet zomaar aan zn lot over kan laten natuurlijk.Erg moelijk allemaal!!
Ja het is vreselijk… ik voel de afstand van 4000 km! En in NL was ik al niet gelukkig, daarom ging ik op vakantie en ontmoette ik hem, kom thuis en ben nog ongelukkiger!!!
Wil alles wel achterlaten hier, heb biets te verliezen, maar de toekomst van mijn kind is ook o zo belangrijk…
ja en neem van mij aan,elke x als je hem nu gaat bezoeken wordt het steeds en steeds moeilijker als je weer thuis bent…maar als je verder niks te verliezen hebt zou ik toch eens naar de mogelijkheden kijken voor n school.Mischien is er wel niks te vinden in de buurt van Alanya maar mischien ergens anders,en zou je het daar met je vriend over kunnen hebben.Hij zal mischien niet perse daar hoeven blijven.Ja t is en blijft moeilijk…
Ik vind het erg moeilijk, dat mijn lief in Turkije is, en ik hier zit.
Ik mis hem ontzettend erg!
Elke dag is weer een drama om alleen wakker te worden, en naar zijn foto te kijken.
Het ergste is nog, dat ik een beste Drama Queen kan zijn…
Om de kleinste dingetjes kan ik me behoorlijk druk maken!
Hij werkt als chef / captain in een hotel en heeft het dus behoorlijk druk, waardoor ik hem altijd bel ipv andersom.
Wanneer hij 1 x zijn telefoon niet op neemt, probeer ik het nog een x… en nog een x… en nog een x…
En dan neemt hij uiteindelijk op, en is het: Sorry my love, i don’t hear the telephone.
En ik moet wel 100 x horen dat hij zegt voor altijd bij me te blijven.
Haha erg he?
Morgen is zijn laatste dag in het hotel waar hij nu zit.
Of hij gaat naar een andere hotel in Bodrum, of hij gaat terug naar Istanbul en daar aan de bak.
Maar zien? Dat ga ik hem zeker!
Hij is druk aan het sparen voor een paspoort en een visum, om hier te komen.
Dus hopelijk is hij in de winter lekker bij me.
Op wie slaat deze bericht?
Haha… als het op de mijne slaat…
Natuurlijk wil ik wel verhuizen! Maar daar moet ten eerste geld voor zijn… en je kan niet opeens met stel en sprong verhuizen.
Ik mis hem iedere dag meer, en meer.
Morgen is het een week dat ik hem voor het laats gezien hebt, en het lijkt al een eeuwigheid gelegen.
Ik weet niet wat ik moet doen!
Vandaag is zijn laatste dag in het hotel waar hij nu werkt. Hij had daar een goeie functie! Chef/captain. Geen ‘’ wachter ‘’ meer.
Verteld die me van de week, dat hij weg gaat daar uit dat hotel.
Hij wilt of naar een andere hotel in Bodrum, of Antalya of terug naar waar hij vandaan komt Istanbul, en daar in een fabriek gaan werken.
Mijn ouders willen al gaan boeken voor een volgende trip in September!
Ik weet dus niet, of ik hem dan kan zien de ja of de nee.
Zit er erg over te piekeren, want ik wil hem zo graag weer bij me hebben.
Nu zullen er een hoop van jullie denken: Mens niet zeuren, je hebt hem pas nog gezien… ik de mijne al zoveel maanden niet.
Sorry,… maar ik vind het erg naar!
We willen hem graag met de kerst hier krijgen!
Hij is 25 jaar, maar hij heeft nog geen paspoort en visum.
Daar is die al een JAAR voor een het werken inmiddels!
Is dat zo duur?
Dus allemaal dingen spoken er door mijn hoofd heen…
Wat als dit, wat als dat…
Over een half uurtje had ik beloofd te bellen…
En dan krijg ik weer een enorme brok in mijn keel!
