Mijn vriend ver weg... en ik hier, deel 1

Nou,dames;jullie eigen topic,succes ermee…

erg vooruitstrevend om deze meteen deel 1 te noemen… :wink:

ben zeer benieuwd naar alle visa-perikelen, msn-frustratie, aftelrondes voor de nieuwe ontmoetingen, emotionele schuifdeur verhalen en andere zaken…:wub:

is er een nieuw onderwerp kan ik er niet eens meer aan mee doen bij gebrek aan een lover ver weg:(:wink:

ben benieuwd hoe snel er hier een deel vol gekletst wordt!

hahaha
ik heb al eeuwen geen lover meer, maar weet er genoeg over en op de een of andere manier blijft het toch trekken :smiley:

bloem- dus jij kan hier straks tips gaan geven;)

Bloem,Seray;wegwezen hier en laat de dames het zelf in vullen,ok?

sorry hans.

@bloem,seray;niet zo bedoeld…

ik wou al zeggen, heb dan wel geen vriendje, maar er zat mee te maken…
maar goed, dit topic was natuurlijk bedoeld voor die meiden die een vriendje hebben en daar iets over kwijt willen, dussss… waar blijven jullie :thumbsup:

ik kan niet meepraten over een vriend in turkije. maar wel over het onderwerp ik heb namelijk een tunesische vriend en wordt er afentoe knettergek van. van het gemis, het zo weinig cotact hebben van alles eigenlijk.voor ons is het heel normaal om thuis een pc te hebben en er achter te kunnen als we willen maar daar dus echt niet dus het blijft vaak bij ongeveer 1 uur per dag. en bellen is al helemaal niet te betalen.ik ga gelukkig over 5 weken weer 2 weken naar hem toe. maar ja als ik dan weer net terug ben is het gemis nog erger dan voordat ik ging.ik hoop vlug een oplossing te vinden om hem hier heen te halen maar ja dat is hier in nl niet zo eenvoudig.nog zon’n probleem waar je knettergek van wordt van al die regels en uitzoeken van hoe en watgroetjes ilze

idd, als je net terug bent, dan denk je: kan er weer ff tegenaan,
maar dan neem je geen genoegen meer met een sms of ff op msn, want dan weet je dat je hem de week ervoor nog kon voelen/ ruiken/ proeven etc…

vreselijk irritant kan dat zijn!

OK, dan hier dus een herhaling van mijn bericht van gisteren wat ik dus blijkbaar onder een verkeerd topic had geplaatst.

Meiden, ik hoop van jullie te horen!

Quote:
Dan gaan we hier dus gewoon verder…

Karin, ik bewonder je om je beslissing. Hou je sterk en laat hem maar weer de volgende stap nemen! Maar wat zal het moeilijk voor je zijn om vol te houden.

Jornao: ik kan me zo goed voorstellen hoe je je nu voelt, de onzekerheid moet killing zijn. Heb je nu nog geprobeerd hem te bereiken? Een ander zou het misschien als zwak omschrijven, maar ik zou zelf nog een laatste poging wagen om hem te spreken. Lukt dat dan echt niet of krijg je een nietszeggend verhaal, dan kun je altijd nog je trots uit de kast halen en hem laten barsten.

Rodemi: dank je voor je bemoedigend bericht vanmiddag. Ik ben doodmoe van eerste sessie bij mediator, dus ga nu eerst naar m’n bedje toe en laat de dingen even bezinken.
I.i.g. nog geen kant-en-klare oplossing dus helaas.

Ik mis Nurye echt elke dag, maar kan dat naar mijn gevoel heel goed scheiden van wat er in mijn dagelijkse leven momenteel gebeurt. Toch verlang ik zo naar een berichtje van hem…

Hopelijk kunnen we hier ons hart blijven luchten over wat ons zoal bezighoudt met die Turkse mannen!

Liefs
Sunshine

Sunshine1960 ik heb je een pm gestuurd!

Goed initiatief deze topic! Mooie plek voor mensen die hun hartje eens willen luchten omdat dat vaak ergens anders niet mogelijk is!
Een paar mensen van hier kennen mijn verhaal ook, maar ik heb nog steeds moeite om het hier in het openbaar neer te zetten, wie weet doe ik dat later nog weleens.
Weet wel dat ik iedereen heel goed kan begrijpen en erg meeleef!

@ crazymar :kus:

Hans, wil jij die andere er dan weer uithalen (om verwarring te voorkomen)?

ik ben zo blij dat ik op reis ga en vrijgezel ben… lijkt mij echt hel op aarde om een vriendje achter te laten… ook al zit ik zelf dan lekker in de zon… iemand missen is zo’n klote gevoel… brrrrrr!

Kimmmmmmm!!! Blijkbaar heb je wel de ervaring van het iemand achterlaten, anders zou je niet kunnen weten dat het een hel op aarde is, toch?

Hoe gaat het met je sunshine?
Beetje bijgekomen van gisteren?

Karin al wat gehoord?

Jornao nog steeds hetzelfde?

Nee, ben nog steeds doodmoe. Het was bijzonder inspannend, zijn ook niet tot een oplossing gekomen, had ik ook eigenlijk niet mogen verwachten denk ik. Accent ligt nu komende 2 weken op de kinderen. We mogen het niet over het huis hebben, alleen tijdens het volgende gesprek met mediator over 2 weken. Het is heel verdrietig allemaal en het gevoel bekruipt me “waar begin ik aan?” Maar dan denk ik weer aan de jaren die achter me liggen, waarin hetzelfde conflict steeds weer terugkeerde en weet weer dat ik niet zo nog tientallen jaren door kan gaan. I want to live!!! Ik heb me iig vandaag ingeschreven als woningzoekende (advies van mediator aan ons beiden), dus dat is weer een stap verder…
Nog steeds niets gehoord van Nurye, maar dat is misschien wel zo goed op dit moment (hoewel ik heel sterk de behoefte heb aan een liefdevolle, al is het dan maar een virtuele, arm om me heen).

Hey allemaal!
Leuk topic! Kan je idd even je gevoelens kwijt. Ik denk dat mijn probleem niet echt groot is wanneer ik naar andere kijk, maar voor mij is het wel een probleem. Of ik weet het niet of dat het een probleem is, klinkt nogal verwarrend maar zo is het ook.

Allereerst ik ben nog steeds erg verliefd op mijn vriendje, maar soms kan ik niet tegen de afstand en het gevoel dat het contact vaak van mij uit moet komen. Hij laat opzich wel iets van zich horen als ik de hele dag stil ben of na een dag maar hij kan rustig een week, naar mijn idee, zonder een echt gesprek, wel smsjes maar niet een fatsoenlijk gesprek. Nu hebben we daar al een keer een beetje ruzie over gehad en het toen doodgezwegen.En nee niets veranderd. En als we elkaar dan op msn zien dan is hij altijd blij en daar wordt ik dan weer chagerijnig van. Want dan reageer ik op een kinderachtige manier, van ik voel me rot dus jij ook… Dus zoals jullie zien schiet dit niet op. Nu heb ik vandaag wel gezegd dat we echt moeten praten over dingen en dat gaan we donderdag dan ook doen. Maar nu is mijn vraag eigenlijk of ik niet een beetje kinderachtig reageer op het contact van mijn kant uit? Overdrijf ik? Pff ruzie met iemand maken die zo ver weg is is niet zo handig en ik ben al helemaal geen prater.