Geen probleem hoor meid ! 
je bent minder negatief dan de meeste mensen in mijn omgeving hoor 
en trouwes ik kan me inbeelden dat je er op dit ogenblik ook geen geweldig gevoel op nahoudt Een realistische kijk op alles is belangrijk (zeer moeilijk voor me op dit ogenblik) maar met veel wilskracht is veel mogelijk.
Ik blijf ook leuke dingen doen, maar wel met hem in mn gedachten…
het lijkt wel of ik gehersenspoeld ben! 
ik zie die andere mannen ook niet meer staan, denk alleen maar aan mijn schatje ver hier vandaan… 
maar óp een dag zullen we samen zijn… voor altijd!
als ik daar aan denk, houd ik het wel vol.
maarja… wachten is vervelend hè, ik moet nu nog 161 dagen wachten! ( van de 315 )
Ik heb er best veel moeite mee om leuke dingen te doen.Memet zegt ook telkens tegen me dat ik me niet af moet sluiten van de buitenwereld maar vind het alemaal best moeilijk.
En ja mannen genoeg hiero maar die wil ik helemaal niet!
Maar net wat je zegt alis-sa op een dag zullen we voor altijd samen zijn,dat moeten we maar in onze gedachten houden,is teminste iets positiefs!!
Maar wat duurt t wachten lang.Ik weet nog niet precies wanneer ik ga,ben uitgenodigd door zn familie om daar te komen logeren.We zijn nog ff aan het kijken wanneer maar hoop snel!!Wordt gek van t wachten!
ja het wachten is VRESELIJK!!
en het erge is: je kan niks aan de tijd veranderen 
Hoi meiden, lang niets van me laten horen. Ben nog steeds verwikkeld in echtscheidingsprocedure, is heel lastige situatie met veel tegenwerking van de andere zijde. Ben inmiddels toch wel verhuisd naar een andere woning waar ik nu om de week mijn kinderen bij me heb. Is een verademing voor me na de maanden van onrust en spanning.
Verder heb ik mijn lief inmiddels een aantal keer gesproken, via msn en per telefoon. Hij zit nu in Urfa, neemt met veel risico voor zichzelf zo nu en dan contact met me op en dat is bijzonder fijn. Naar hem toe gaan zit er voorlopig niet in, niet van mijn kant en niet van zijn kant. Heel heel misschien in juli is er een mogelijkheid, maar dat hangt van diverse dingen af.
Hoe is het jullie vergaan de afgelopen maanden? Hoop veel positiefs te horen.
Groetjes,
Sunshine
Hello ladies, vrees dat jullie van mij weinig positief zullen horen hoor…Mijn hemeltje lief, wat is dat wachten en missen toch vre-se-lijk. En als ik alleen de titel van deze topic al lees…word ik al verdrietig (en helemaal als er deel 1 bij staat…) Tuurlijk heb ik contact met m´n lief. Telefoon, sms en sindskort ook over msn, met webcam en al. En ik besef dondersgoed dat er wellicht meiden zijn, die misschien wel helemaal geen contact hebben met hun vriendje. Dan zit je maar te wachten op een teken uit Turkije. Ook dat is vreselijk, dat heb ik namelijk zelf ook een tijdje gehad. Maar mijn ervaring is, dat dat gevoel van missen, op een gegeven moment gaat slijten. Je gaat het een beetje vergeten en je gaat makkelijker met de beslommeringen van alle daagse dingen om. Althans, dat was toen zo bij mij. Sinds 2 maanden heb ik dus weer dagelijks contact met mijn vriendje en het verlangen om bij hem te zijn, wordt alleen maar groter. En wat doet het vreselijk veel pijn:(, als je je lief op de webcam ziet verdrietig te zijn… Het liefst pak ik dan meteen een vliegtuig en ga er heen, maar dat kan natuurlijk niet, heb hier ook m´n verplichtingen. Op dit moment is dat het enige reele wat ik kan denken, denk alleen maar Turkije, Turkije en nog eens Turkije. Het enige positieve is, dat het bijna mei is, en ik dan voor een korte periode die kant op ga. Maar ik wil niet onder geen enkel beding, denken aan de tijd die daarna komen gaat, als ik weer thuis ben. Waarom is leven zo ingewikkeld en gecompliceerd ??? Why me, why me ??
@ Sunshine Fijn om weer eens wat te horen, een eigen huis inmiddels waar je een beetje op adem kunt komen
groetjes rodemi
Hoi Sunshine,
goed om je weer te horen, moeilijke tijden dus.
Maar wel fijn dat je nu een eigen huisje hebt.
Groetjes Jornao
Ik heb nog steeds geen zeker heid of ik mag dit jaar van mijn ouders Maar ik vertrouw Hog zo erg dat hij niks zal doen en me komt ophalen. Elke dag mailen, smsen, bellen en msnen we, het missen is VERSCHRIKKELIJK:frown:
ja ,dat missen is idd vreselijk!!ik heb er echt vreselijk veel moeite mee…
kan er ook niet goed mee omgaan.Weet ook nog niet wanneer ik hem zie en dat maakt het juist ook zo moeilijk.Heb nog geen vooruitzicht…
Het zal wel eind mei,begin juni worden.En dan ook nog eens dat hij nu in een hotel gaat werken ver buiten de bewoonde wereld.Het is waarschijnlijk niet de bedoeling dat hij er de hele zomer blijft maarja…Als ik die kant opga en hij werkt er nog,is het toch moeilijk.Vorig jaar werkte hij in gumbet,dat was dus veel makkelijker en kon ik hem zo vaak zien als ik wou.
Ohhh dat missen is vreselijk!!ik maak mezelf echt helemaal gek!wat is het toch erg als je helemaal in love bent en je kan elkaar niet vaak zien…
Hey Mariek,
We slepen mekaar er wel doorheen, toch…? Desnoods gaan we met z´n 2-en die kant op ( maar niet in dat congreshotel van jouw vriendje hoor… ).
Groetjes, Mirjan
By the way, nog steeds niets vernomen van mijn love :tear: , ik word er helemaal gek van…En de situatie opzich is al moeilijk genoeg…en nu dit er nog een keer overheen…
heyy mirjan!
Balen dat je nog niks van m gehoord hebt…maar we slepen elkaar er doorheen!!positief blijven denken meid…
Ik had me vanmorgen verslapen,dus dacht neem de hele dag maar vrij.Was ook zo moe van dat weekendje parijs.Ben nu een beetje bijgekomen haha.
ik spreek je snel weer!
Hog heeft mn moeder een mailtje gestuurd 
Mn moeders punt is namelijk dat ze hem niet goed kent en mij niet zomaar daar naartoe laat gaan als ze niet weet waar ik terecht kom.
ik wil idd ook gewoon zeker kunnen weten wanneer ik ga!! nu wacht ik er op, maar weet ik niet eens of ik wel voor mijn 18de mag… en ben in juni pas 17 :mad:
Maar mischien is het wel positief voor je,dat hij je moeder een mailtje heeft gestuurd!mischien kan hij haar gerust stellen,dat je echt veilig tercht komt…Ik hoop voor je dat ze zich bedenkt.Blijf positief denken meid…
Ik probeer het ook,weet dat het niet makkelijk is maarja…
Ja ik heb het wachtwoord van zijn email en ik heb het mailtje gelezen bij verzonden berichten :hihi: Ik denk dat het mijn moeder wel geruststeld!! :king:
Nou dat is alleen maar positief,Je moeder heeft m al gelezen of niet?
wacht rustig af en het zal allemaal goedkomen.
Ik denk dat ze best wel begint te merken dat het echt serieus is,van jou kant zal ze dat best geloven,maar ik denk dat ze bang is voor je vriendje.Maar als hij dit nu voor je doet,zal ze een beter gevoel gaan kijgen denk ik.
Mijn ouders stonden er op het begin ook niet achter,nu gaat het hardstikke goed.Mn moeder praat wel ns met hem op msn,echt grappig.
En mischien gaan we straks met zn allen naar hem en zn ouders.Dit had ik op het begin nooit kunnen denken.Blijf hopen meid…
Oh dat is echt super!!!
Zijn moeder heb ik wel eens aan de telefoon gekregen :hihi:
Ze ging toen een heel verhaal tegen me vertellen in het Turks! Haha ik hoorde Hog op de achtergrond lachen en die heeft het daarna vertaald. Zn moeder lijkt me echt een lieverd. Ze vraagt Hog nooit meer hoe het gaat met hem zegt hij, meteen vraagt ze; hoe gaat het met ellen?!
Hog is nu in Marmaris weer, en zijn moeder werkt nu in Ankara. Zn moeder vraagt hem telkens om met mij naar Ankara te komen.
Natuurlijk zou ik zooo zenuwachtig zijn!!! Maar het is wel alleen zijn moeder :hihi: Zijn vader zegt dat buitenlanders niet te vertrouwen zijn, maar ik bewijs het tegendeel wel :hihi:
Ik ken het verhaal…
Het zijn zulke lieve mensen,en ze zijn zo gastvrij!
Ik ben begin maart naar zn ouders geweest,en was echt super,heb er gewoon geen woorden voor!!Zulke lieve mensen zijn het,ik werd er op handen gedragen…
En wat betreft zn vader,ze zijn op het begin mischien heel bescheiden,maar echt neem van mij aan als je komt zijn ze zo blij.
Maak je daar geen zorgen om,je zal als een prinsesje behandeld worden…
Can´t wait…!!!
hallo iedereen
ik ben nieuw hier en blij met zulke forums…vooral ook onwennig
ik ben dus een dame die haar vriend zo’n 3 uur vliegen hier vandaan heeft zitten… en ik zal het meteen even bevestigen… het is verschrikkelijk moeilijk om iemand achter te laten…
sinds ik in turkijke ben geweest mis ik niet alleen hem, maar ook het land… om de een of andere reden heb ik me nooit echt Nederlands gevoeld, maar vraag me niet wat ik me dan wel voelde. toen ik turkije was, voelde het meteen als thuis en elke keer dat ik terug ga mis ik het meer…
ik weet niet of dit de goede topic is, maar ik ben op zoek naar vrouwen/meisjes die overwegen om te emigreren en wat daar allemaal bij komt kijken, waar ze tegen aan zijn gelopen, wat goed ging en wat niet…
ik zou graag emigreren omdat ik het zo ontzettend mis… maar je kunt niet je spullen pakken en gaan natuurlijk… dat is wel heel impulsief.
ik hoop dat iemand me kan helpen
gr.