Als je het zou kunnen regelen ben ik er echt voor in hoor!!zou het ook veel prettiger vinden om met iemand samen te gaan.En ik moet dus ook alleen.In de zomermaanden is het allemaal niet zon probleem,dan werkt ie in gumbet en dat vind ik niet erg om alleen te reizen.Maar naar diyarbakir??!!!.Heb het er met hem over zou ik zeggen.
En ja dat hij je een hotel laat boeken…het heeft zo zn voor en nadelen bij zn ouders slapen denk ik.Dat is toch anders als hier in nederland.Mijn vriend wil graag dat ik daar kom logeren maar vind t zelf allemaal maar niks eigenlijk haha.
Nou succes ermee!ik hoor t nog wel van je.
Verloopt t bij jou trouwens allemaal goed de scheiding?bij mij dus niet!!
hey meiden!
Jullie gesprek een beetje doorgelezen… Sunshine wat fijn dat je hem weer goed gesproken hebt en wat af hebt kunnen spreken. Maar ik zou het ook wel een beetje raar vinden dat je niet bij zijn familie kunt overnachten. waar brengt hij dan zijn nachten door? Bij jou in het hotel of bij zijn ouders?
En marieke, gewoon bij zijn ouders logeren als hij dat vraagt hoor. Het valt allemaal best wel mee (tenminste bij mij toen) en het is toch ook een beetje een eer dat hij het vraagt?
ja ik heb nog niet de tijd gehad om heel het forum te lezen want heb momenteel namelijk examens. Mijn vriendje ook trouwens Moet dit toch even kwijt. Ik denk dat mijn vriendkring het stilletjes aan beu begint te worden dat ik blijf zeuren over het gemis in mijn leven je weet wat ze zeggen “waar het hart van vol is, loopt de mond van over”. Ik heb er echt nood aan hem elke dag te horen (sms of bellen) vaak moet dit van mijn kant komen en dat is soms frustrerend maar als ik hem hierop wijs weet hij steeds weer te antwoorden wat ik horen wil het is nu vijf maanden geleden dat ik hem gezien heb en ik moet nog vijf maanden wachten voor hem weer te zien nog lang dus. Ik zit met zoveel vragen: “meent hij het goed met me?” “heeft hij niemand anders” “hij wil me toch niet om de foute reden?(zoals voor een belgische paspoort)” iedereen waaraan ik mijn verhaal verteld zit mij te waarschuwen “pas toch op!” Nu ik moet hem terug zien, echt het moet. Ik ben echt zot van hem. hij zegt me vaak dat ik niet zo bang mag zijn dat hij echt van me houdt. ik hoop uit de grond van mijn hart dat hij dit ook meent.
xxxxxxxx-jes
ps: Als iemand van jullie een goede Belgische site weet ? Enige reden dat ik dat wil is voor eventuele goedkopere reizen vanuit Brussel(Zaventem).
Hey sofie,
Reageer hier op je stukje uit topic de ouders ontmoeten, blijft het wat overzichtelijker. Maar leuk dat je zo’n leuke vakantie gehad hebt met hem. Maar zag je hem vooraf niet meer als een vakantieliefde voordat hij zo’n moeite ging doen? Het lijkt mij zowiezo erg moeilijk om een vriend in het toerisme te hebben. Maar je moet hem wel vertrouwen anders wordt je helemaal gek. Kun je niet eerder naar Turkije, want 10 maanden elkaar niet zien lijkt me we heeel lang.
hey Roma, Is inderdaad erg lang maar ik heb niet veel andere keuze ik moet het uiteraard zelf betalen (dus werken) en enkel mijn vader weet van hem, mijn moeder kan dit best nog niet weten (zolang ik geen 100% zeker ben) want zij is nogal racistisch:( ik studeer nog en kan enkel op reis in de zomervakantie. Hij werkt inderdaad in toerisme maar dat was enkel een vakantiejob voor hem hij studeert namelijk aan het unif voor leraar fysica (best grappig want ik studeer ook voor leerkracht) Voor mij was hij eigenlijk vanaf het begin al meer dan maar een vakantieliefde ik had/heb gewoon te veel schrik voor een gebroken hart dus maakte mezelf wijs dat het enkel voor de vakantie was. Blijkt nu toch dat ik hem niet kan vergeten en hij mij ook niet (zegt hij toch) ik mis hem zo.
Tja, het is moeilijk he een relatie op afstand… Maar als je hem niet kan vergeten dat zou ik het gewoon proberen. Wanneer je deze zomer er heen gaat kun je zien of dat het echt iets is, of dat je het geromantiseerd hebt. Wanneer je het niet doet denk je misschien altijd, misschien als ik het wel geprobeerd had dan…
Je moeder, dat klinkt lastiger. Erg racistisch? Maar dat zijn zorgen voor later. Eerst maar een kijken hoe dit gaat lopen. Waar uit Turkije komt hij?
Hij komt uit Izmir (Bornova). En wat mijn mama betreft tja… na dit jaar moeten we beiden nog één jaartje studeren dus… nadien heb ik mijn eigen leven. Khoop natuurlijk dat ze hem zal aanvaarden. maar idd zorgen voor later.Wat is jou verhaal eigenlijk? (heb nog niet de kans gehad heel het forum te leze srry)
Het is ook een nogal groot forum, en waar mijn verhaal staat, geen flauw idee meer:teeth:. Maar ik heb mijn vriend in Italie leren kennen. Ik was daar op uitwisseling en hij zat bij mij in de klas (internationale master). Na heel lang om elkaar heen gedraaid te hebben is het uiteindelijk wat geworden. Nadat ik terug was in NL en hij in TR ben ik hem in de vakantie opgaan zoeken en hij is in november hier in NL geweest. Nu zijn we allebei weer in ons eigen land en beide druk bezig met een baan te zoeken. Dit betekend dat het noet duidelijk is wanneer we elkaar weer kunnen zien…
Dat is wel vervelend voor je dat je niet weet wanneer je hem terug ziet. Denk je dat een van jullie beide je eigen land kunnen opgeven om bij elkaar te zijn? hoe zie jij je toekomst met hem?
Ik weet het echt niet. Hij komt ook uit Izmir en ook helemaal gek van zijn stad. Dat zul je misschien wel kennen van jou vriend. Maar om voor die ander in een ander land te gaan wonen is best wel wat. Ik zou niet weten wat voor werk ik daar zou moeten doen, in het toerisme werken wil ik echt niet, daar heb ik te lang voor gestudeerd. Ik spreek de taal niet voor een baan op mijn niveau. Daarnaast, hij naar NL, hier heeft hij minder kans op een baan op zijn niveau. We zijn nu ook beide bezig met een baan te vinden in ons eigen land. In het begin riep ik wel, ik zou daar best heen kunnen gaan, maar het is wel moeilijk hoor. Dus hoe ik de toekomst zie? Ik weet het echt niet…
Maare hoe ziet zijn leven eruit? zijn zijn ouders en hij traditioneel? is hij al in het leger geweest?
Hijzelf is niet echt traditioneel eigenlijk als ik zo lees over “hoe Turkse mannen zijn” –> sterke veralgemening. Hij is zoals hij is Van zijn ouders en broer zelf weet ik niet zoveel enkel wat zij doen van beroep en dat ze me willen zien. En hij is nog niet naart leger geweest dus dat staat ons nog te wachten:( ik weet eigenlijk niet veel van hem het is ook zo moeilijk aan de telefoon, hij zegt wel steeds tegen me dat het voor hem niet uitmaakt waar we “later” wonen –> maar of hij die mening nog zal hebben tegen het zo ver is weet ik natuurlijk niet ik ben overal maar op zoek naar antwoorden die ik nooit ga vinden ik denk dat ik pas weet wat ik weten wil als ik bij hem ben en hem leer kennen. (heb zelfs het boek “turkse vlinders” gelezen :D)
Ja ik ook :). Vond het een interessant boek. Weetje, ik zou nog niet te veel plannen maken en wel zien waar het eindigd. Misschien blijven jullie bij elkaar, misschien niet. Als hij gestudeerd heeft hoeft hij maar 5 maanden het leger in, dat val dus wel mee!
ja das wel waar ik ben altijd al een planner geweest. Alles uitstippelen maar dat gaat nu niet natuurlijk. Het boek was wel goed ik panikeerde enkel een beetje toen ik het stukje over de animator las (slecht dus) haha maar iedere persoon is anders. Kneem normaal nooit risico’s in mijn leve dus wordt het mss is tijd dat wel te doen. Kheb nix te verliezen hé:) (kpraat mezelf steeds goede moed in kben eigenlijk nogal ne pessimist)
khoop echt dat het voor jou en je vriend goed komt. Hoe lang zijn jullie nu al samen?
Wij zijn sinds mei samen. Maar ken hem vanaf februari. Ik weet niet of dat het echt goed komt tussen ons. Hoe het op dit moment loopt… We zijn te veel met onze eigen dingen bezig dat ik bijna ga denken dat dit nooit echt wat kan worden. Ik ben nu 25 maar word over een paar maandjes 26. Niet dat dit nu oud is, maar het wordt wel tijd dat ik iets serieuzer na ga denken over dingen. Maar je hebt wel gelijk hoor, je hebt idd niets te verliezen. Maar ga je leven niet voor hem op pauze zetten. Blijf leuke dingen doen en sluit je niet af voor de ‘leuke’ mannen in je omgeving…
Jammer dat je niet veel hoop meer ziet in een toekomst met hem. Leuke dingen blijven doen lukt zeker wel, maar me niet afsluiten van andere mannen is erg moeilijk. Ik zie ze namelijk gewoon niet meer staan :s maar ik weet ook dat de vlinders die ik nu voel uiteindelijk verdwijnen. verliefdheid wordt liefde maar op afstand is dit erg moeilijk. Kprobeer nu gewoon te genieten van de gevoelens die ik heb.
Maar ik denk zolang hij in je hart zit dat het moeilijk zal zijn om gelukkig te worden met iemand anders.
Daar heb je gelijk in. Wanneer iemand twee maanden geleden dit tegen me gezegd zou hebben zou ik het ook niet kunnen. Maar ik heb heel veel nagedacht de laatste tijd. Die vlinders zijn nu een beetje aan het verdwijnen en ik wil meer in een relatie dan wat ik nu heb. En daarom zeg ik alleen dat je wel mag blijven rondkijken, en rond kijken is ook leuk :teeth:.
Wel kan ik erbij zeggen dat iedereen in mijn omgeving heel goed met mijn relatie omgaat en hij wordt volledig geaccepteerd en andersom ook. Ik ken zijn familie, vrienden en vriendinnen, met wie ik ook nu contact heb. Maar ja…
Het zou wel jammer zijn om dat allemaal op te geven als je goede banden hebt mijn zijn familie en vrienden. Mss kan je hier of daar een grondige cursus Turks leren (of hij nederlands) om dan zo toch nog werk te vinden in één van beide landen? ik heb van dit alles nog geen helder beeld. Ik ben nog vollop aan het dromen en verblind, maar echte liefde mag je niet zomaar opgeven hoor !
ik heb nog niet de tijd gehad om heel het forum te lezen want heb momenteel namelijk examens. Mijn vriendje ook trouwens 
nog lang dus. Ik zit met zoveel vragen: “meent hij het goed met me?” “heeft hij niemand anders” “hij wil me toch niet om de foute reden?(zoals voor een belgische paspoort)” iedereen waaraan ik mijn verhaal verteld zit mij te waarschuwen “pas toch op!” Nu ik moet hem terug zien, echt het moet. Ik ben echt zot van hem. hij zegt me vaak dat ik niet zo bang mag zijn dat hij echt van me houdt. ik hoop uit de grond van mijn hart dat hij dit ook meent.
haha maar iedere persoon is anders. Kneem normaal nooit risico’s in mijn leve dus wordt het mss is tijd dat wel te doen. Kheb nix te verliezen hé:) (kpraat mezelf steeds goede moed in 