@Druifje wat een leuk verhaal!
zo zie je maar, dat die wolk niet voor iedereen negatief uitpakte hihi 
had jij even geluk
Jammer dat t tussen je vriendin en dr askim nu voorbij is, maar gelukkig tussen jullie nog niet!
Geniet ervan, voor je het weet is het oktober
Nienke: Wat een mooi verhaal!
MissyMay: Ik tel letterlijk de dagen af tot het zover is!
Haha het is echt leuk om te zien nu de zomervakantie voorbij is er weer nieuwe liefdes zijn opgebloeid =D
@Druifje: Wat fijn dat je ouders achter je staan en dat je hem zoveel spreekt, mooi verhaal!
Nou…ik doe maar meteen enthousiast mee met alles…dus ook mijn verhaal.
Afgelopen zomer ben ik samen met een vriendinnetje op vakantie geweest naar Alanya. We zaten in een heerlijk hotel op het strand en daar werkten 2 barmannen, waarvan er 1 mij meteen al opviel door zijn lach.
Maar…ik zat niet echt te wachten op een vakantieliefde omdat ik in Nederland iets had lopen met een jongen, maar wel iets waar ik heel erg over twijfelde en wat eigenlijk nog niks voorstelde.
In het hotel was iedereen erg vriendelijk, maar sommige personeelsleden een beetje té. Daarom verzon ik dat ik een man had en een baby’tje en ik showde trots de foto’s op mijn telefoon van mij met de baby van een vriendin. Dat kindje is erg vaak bij mij, dus foto’s genoeg van ons samen. Iedereen geloofde het en liet me lekker met rust. Tenminste ze bleven nu wat meer op afstand.
Op een gegeven moment zaten we aan de bar en hadden D. ( mijn vriendin) en ik het over deze geweldige truc. S. (de man met de leuke lach) hoorde ons en zag ons gieren van de lach en vroeg wat er zo grappig was. Ik vertelde het hele verhaal en hij reageerde een beetje verontwaardigd. Ik dacht nog, waarom doet hij toch zo aangebrand. Hierna kreeg ik steeds meer speciale aandacht van 'm. Een schoteltje fruit op ons strandbedje als we terug kwamen uit de zee, cocktails in een groot glas, bloemen op onze dinertafel, hartjes in de cocktails…maar ik bleef denken: Niet doen, niet aan beginnen…Hij bleef maar vragen of we een keer mee uitgingen, of we iets leuks wilden doen, in zijn pauzes kwam hij met ons zwemmen in zee… We kwamen steeds meer aan de praat en uiteindelijk viel ik toch voor hem.
Dat was pas op de 2 na laatste dag. Die avond vroeg hij me ten dans in de bar. Dus we dansten heel romantisch. Daarna hebben we gezoend. D. is toen heel aardig alleen gaan slapen en ik heb bijna de hele nacht met S. op het strand gezeten. We hebben over vanalles en nogwat gepraat. Daarna erg gezellig gehad en ook veel lol gehad. Maar het was maar kort, dus ik had totaal geen moeite me het afscheid en heb gewoon genoten van de tijd samen.
Toen ik eenmaal thuis was, bleven we contact houden en die kriebel die er toch wel was, bleef. Ik ben toen al vrij snel naar hem terug gegaan. Alleen dit keer. Iedereen verklaarde me voor gek, maar ik dacht: Als het niet klikt, heb ik in ieder geval nog een lekkere vakantie op het strand! Beter dan al die regen in Holland. Maar het klikte wel. Het was super. Wat was ik zenuwachtig toen ik eenmaal in Antalya was, maar hij stond er om me af te halen en daarna was het zo leuk.
Toch moest ik ook wel wennen. Hij werd wel steeds iets bezitteriger. Ging aan me vragen om dat korte rokje niet meer aan te doen (wat ik overigens wel gewoon deed), mocht niet 's avonds alleen van zijn werk naar ons hotel lopen (80 m denk ik, wat ik ook gewoon deed). We gingen naar de hamam en hij was daar nog nooit geweest. Toen hij hoorde dat een man mij ging inzepen e.d. vielen zijn ogen bijna uit zijn hoofd. Er was geen vrouw beschikbaar. Toen ik vertelde dat ik zovaak door een man gemasseerd werd, bond hij een beetje in, maar hij wilde niet tegelijkertijd gemasseerd worden. Hij ging naast mij zitten haha en kijken wat die man allemaal deed.
Eenmaal terug was het ook wennen, zo verliefd, en zo ver van elkaar.
Ik had een flinke dip deze week, zat vol met twijfels, wat resulteerde in het topic over de toekomst.
Inmiddels veel met S. gebeld en op msn gesproken. Hij heeft laten zien dat hij me niet kwijt wil en hier vanalles voor gedaan. Zelfs traantjes getoond(ow ow zijn mannelijkheid, had ie dat nu nog wel, haha) Dus het komt vast goed.
Eind oktober ga ik weer en ik hoop dat het dan weer net zo leuk wordt!
Flower, mooi verhaal. Wat een slimme die truc met de foto, haha.
voor alle nieuwe meiden die verliefd geworden zijn, hier kun je nog veel meer verhalen lezen!!
Hier dan ook mijn verhaal:
Vorig jaar mei voor het eerst naar turkije geweest, naar marmaris. 2 vriendinnen mee en ondanks dat ik altijd zei ik wil nooit naar turkije toch maar mee. Het beviel me erg goed en veel nieuwe en leuke mensen leren kennen. Na 12 dagen terug in het vliegtuig naar huis besloten om in september weer terug te gaan en toen was mijn marmaris verslaving alleen maar groter geworden. In october nog last minute terug gegaan en in februari een week istanbul met engelse meiden die we in marmaris hadden leren kennen. Daarna was het plan om terug te gaan in mei maar vriendinnen gingen niet meer mee. Maar met mijn contacten op facebook met wat nederlandse meiden toch maar met hun meegegaan en in juni nogmaals terug. In de tussen tijd heel braaf geweest en geen vakantie liefdes opgedaan omdat ik dat niet wilde. Ik ging alleen maar terug om mijn lieve vriendjes en vriendinnetjes te zien die ik daar had gemaakt in al die keren. Toen in september een grote fout gemaakt met 1 van die vrienden die een vriendin heeft. Gelukkig wist niemand hier iets van maar toch gaat het je niet lekker zitten. De eerste dag in september dit jaar was A mij al opgevallen. Wat een lieve jongen en wat een lach! Ik kende hem van foto’s op facebook en ik wist dat hij net 2 maanden klaar was met het leger (thank god for facebook Maar tegen gewoon aardig zijn en wat kletsen bleef het bij omdat ik wist het gaat toch niet werken en je kan gewoon niet verliefd worden hier! Daarnaast was 1 van de meiden met wie ik dit jaar 2 keer naar marmaris was geweest smoor verliefd op hem ondanks dat het niet wederzijds was en er niets tussen hun is gebeurd. Op mijn 3e laatste dag kwamen we aan de praat dat hij mij wel zag zitten en dat hij wist dat ik niet het normale type marmaris meisje was maar dat hij wist dat ik een vriend had hier… Ik vol verbazing want die had ik natuurlijk niet.
In de tent waar hij werkt kwamen we elke dag, overdag zaten we er en savonds ook voor het stappen dus je brengt zonder dat je het door hebt aardig wat tijd samen door. De 2 na laatste avond ontstaat er een grote ruzie tussen hem en een medewerker, het slaat op vechten uit en op het moment dat ik en een vriendin daar aan komen krijgen we het verhaal te horen… Na we hem gebeld hebben en we vragen of hij met ons op stap gaat. Toen hij eenmaal in de club waren was hij ook gekomen samen met 1 van mijn beste vrienden. Het was al duidelijk dat er een aantrekkingskracht was die avond en we hadden beide genoeg op om het tot zijn gang te laten gaan. Die avond brengt hij een vriendin van mij thuis en ik ga ook naar mijn app. Ik krijg een 15 min later een sms dat hij voor mijn app staat en hij niet naar huis gaat tot ik kom. Ik kom naar beneden en hij verteld mij hoe hij zich voelt tegen over mij en zijn gevoelens ondanks mijn vriendin. Ik ben mee gegaan naar zijn app om te praten omdat het voor mij moeilijk lag vanwege die vriendin van mij. Die avond is er niets gebeurd we hebben uren zitten praten en ik ben inslaap gevallen in zijn armen. De volgende dag kreeg ik kriebels in mijn buik die ik nog nooit eerder gevoel heb in turkije. Die avond hadden we dan ook gezoent en de laatste uren met hem doorgebracht. Het afscheid was moeilijk maar ik dacht tot volgend jaar en we zien wel. Eenmaal thuis krijg ik op mijn msn een vriendschapsverzoek van A. We praten elke dag uren op msn en hij beld MIJ elke dag en smst even vaak iedere dag. Mijn gevoelens beginnen te groeien en ook die vriendin van mij begrijpt het heel goed en zij komt er achter dat het gewoon vakantie gevoelens waren bij haar. Maar omdat we eigenlijk niet meer dan de laatste 2 avonden samen doorgebracht hadden was ik een beetje huiverig maar het gevoel was er en hij deed zoooo zijn best. Dan krijg ik eind october te horen dat ik mijn baan incl mijn vastcontact verlies. De keuze is makkelijk… ik ga A opzoeken in zijn thuis basiis. Kijken of het gevoel het zelfde is! Ik ben nu net een week terug en ik heb 12 geweldige dagen gehad. Zijn familie is geweldig en het gevoel was alleen maar groter toen we elkaar zagen! Ik heb nog nooit gevoeld dit is het maar met hem is het elke dag geweest. We hebben zo onze problemen gehad maar dat was denk ik meer omdat het beide nieuw voor ons was en je wel 12 dagen elke seconde bij elkaar bent. We weten alles over elkaars verleden in marmaris en ik weet ook dat hij verloofd is geweest. Al zegt zijn familie dat het deze keer anders is en ze kunnen niet wachten tot ik terug kom. Hopelijk vind ik snel een baan en kan ik weer terug over een maand of 2/3 en dan een heel seizoen een maand naar marmaris. Daar zullen we elkaar echt gaan leren kennen en kijken hoever we komen. Aangezien we beiden een verleden hebben daar en ik veel vrienden heb daar waar hij het wel moeilijk mee heeft. Al heb ik alle vertrouwen dat wij het gaan maken samen en natuurlijk is het nog heel pril al heb ik nog nooit een turkse jongen gezien die er zoveel moeite voor doet als hij!
Nu ga ik er maar een einde aan breiden aangezien ik hier nog wel 4 pagina’s over kan schrijven maar de askim is nu online dus daar ga ik maar even van genieten!
mooi verhaal meid!!! En lekker genoten van 12 dagen met je askim! Hopen dat je snel een baan vindt zodat je weer die kant op kan gaan!!
Hallo dames!
Ik lees al een lange tijd al jullie verhalen op dit forum.
Ik heb mezelf aangemeld om nu ook maar eens mijn verhaal te doen.
Het begon allemaal afgelopen zomer vakantie in augustus.
Ik ging samen met mijn ouders en broertje zoals bijna elk jaar naar Turkije.
We verbleven in hotel Club Paradiso in Alanya waar we het jaar ervoor ook een super vakantie hadden gehad.
De 1e dag lekker rustig aangedaan en vooral veel tijd aan het zwembad door gebracht.
De 2e avond in het hotel toen ik drankjes ging halen aan de bar zag ik HEM…
Ik begon spontaan te blozen: ‘wat een leuke barman!’. Hij maakte mijn drankjes klaar zonder veel aandacht aan mij te besteden en hij spookte de rest van de avond door mijn hoofd.
De 3e avond zat mijn vader aan de bar en had het wel erg gezellig met de bewuste barman. Ik besloot er maar eens bij te gaan zitten…
Die avond kregen we voor het eerst contact met elkaar.
Een gast van het hotel vertrok de volgende dag, en gaf hem een fles Champagne als bedankje voor de goede service. Hij mag die officieel niet aannemen. Maar deedt het toch, en opende de fles met de mededeling dat het vandaag mijn verjaardag was… ( wat niet het geval was. )
Ook ik en mijn vader kregen een glas Champange, maar als je al een aardige hoeveelheid coctails achter de kiezen hebt, is een glas warme Champagne niet waar je op staat te wachten. Uit beleefdheid probeerde ik het toch maar nippend op te drinken. Toen hij zijn rug keerde kiepte ik het glas leeg in een plantenbak. Helaas was ik iets te traag van reactie, want hij had het al gezien. Gelukkig kon hij er om lachen. Hij vroeg of ik dan nog maar een cocktailtje wou drinken. Daar had ik wel trek in. Maaar, dan zou hij een speciale voor me maken, die ik wél op moest drinken. Speciaal was die cocktail zeker, meneer had een combinatie van yoghurt-aardbeien drank, Bacardi, en zeker 2 hele citroenen in het glas gestopt ( uit wraak voor de weg gegooide Champagne ). Wat hij overigens achter mijn rug gedaan had. Je kan begrijpen dat die cocktail alles behalve smakelijk was. Maar ik had beloofd om hem op te drinken. Uiteindelijk is ook die cocktail in de plantenbal beland, maar dat weet hij niet. 
Hij was erg onder de indruk dat ik dronken had, zonder erbij over mijn nek te zijn gegaan.
We hadden het die avond erg gezellig samen en hebben voortdurend geflirt.
Flirten is leuk, maar toen hij een roosje vouwde van een servet en hij hem aan mij wilde geven was ik niet meer zo van hem gecharmeerd.
Ook ik had zo mijn vooroordelen: ze proberen je allemaal op die manier in te palmen. Deze truc was ik vaker tegen gekomen.
Verder hou ik ook nog al van het HARD-TO-GET spelletje, en besloot dus de roos niet aan te pakken. Met de mededeling dat ik wel een erg harde tante was gooide hij de roos in mijn glas met water.
We hebben die avond nog gezellig gepraat waarna mijn vader en ik naar onze kamer zijn vertrokken.
De rest van die week bestond vooral uit veel flirten en weinig verdere contact. Ik bleef het HARD-TO-GET spelletje vol houden.
Ondertussen wisten mijn ouders incl, de vrienden groep waar we elke avond mee op het terras zaten, dat ik wel een stiekem oogje op de barman had.
Het flirten van ons bleef ook idd niet bepaald onopgemerkt.
De avonden streken voorbij en zo waren we alweer bij onze laatste 3 avonden aangekomen. Ik stond in de bar, hij was aan het werk en iemand vond het nodig de opmerking tegen hem te maken, dat ik hem stiekem wel heel erg leuk vond. Ik was een beetje aangeschoten van de vele cocktails en vertelde hem dat ik graag een nieuwe servet roos wou hebben, niet 1 maar 10. Met de instelling dat hij dat toch niet zou doen, ging ik terug naar het terras. En ja hoor, ik had het mis, 5min later kwam hij met maar liefst 10 servet rozen aan zetten. Toen viel mijn HARD-TO-GET spelletje in één x uit elkaar. Ik was he-le-maal om. Hij vroeg mij mijn kamernummer en telefoonnummer te noteren. Met de mededeling dat hij de volgende dag een verassing voor me had. Zo gezegd, zo gedaan.
De volgende dag kwam ik terug van het strand. Ik maakte me klaar om te gaan douchen toen er ineens op de kamerdeur werd geklopt. Mijn vader deedt open, en slaakte nog net geen kreet uit. Ik kwam kijken wie het was. En daar stond iemand van de receptie met een gigantische bos met RODE rozen.
Hij vroeg of ik Kelly was en gaf me de rozen. Er zat een kaartje aan: Hi Kelly, its 20 but its really… En daar stond ik dan, totaal ontdaan met mijn 1e bos gekregen rozen in mijn handen. Ik heb ze nog even nageteld, en het waren er iid 20…
Ik heb hem gelijk gesmst om hem te bedanken, en daar gelijk een hele liefdesverklaring aan toegevoegd.
Die nacht hebben we buiten het hotel afgesproken. En zijn we naar zijn apartement gegaan. Daar hebben we de hele nacht gezellig zitten kletsen. En vertelde hij me dat hij tot over zijn oren verliefd op me was. Ik probeerde er een beetje nuchter onder te blijven met de gedachte dat ik na de vakantie toch niks meer van hem zou horen. Die avond heeft tevens wel mijn hart op hol doen slaan. We hebben zulke fijne gesprekken gehad, en ik vond hem zooo ontzettend leuk. Maar ik ging alweer bijna naar huis.
Die avond heeft hij me weer netjes bij het hotel afgezet.
De volgende dag, de laatste van mijn vakantie heb ik hem overdag niet gezien. S’avonds was hij weer aan het werk ik de bar, en vroeg of ik weer met hem mee ging. Ik probeerde een beetje afstand te houden, mezelf te beschermen. Want ik vond hem al zo geweldig. Waarom zou ik mijn hoofd nog meer op hol laten slaan als ik de volgende dag zou vertrekken. Uit eindelijk won mijn verliefde gevoel het van mijn afstandelijkheid. En ben ik weer met hem mee gegaan. Het was alweer een geweldige avond, we hebben ontzettend veel plezier samen gehad en ik werd met de minuut meer verliefder op hem. Ik zou de volgende ochtend vertrekken, dus heeft hij me snachts weer bij het hotel afgezet. Hij beloofde me de volgende dag uit te komen zwaaien. Dat heeft hij ook gedaan.
Thuis en nog steeds verliefd ging ik er vanuit niks meer van hem te horen.
Maar niets was minder waar. Elke dag sprak ik hem: msn,sms,bellen. Elke dag liet hij iets van zich horen. Daar begon onze relatie op afstand. Nachtelijke chatsessies en hoge telefoon rekeningen waren het gevolg. Ik werd met de dag verliefder op hem en mijn moeder vroeg mij of ik er gevoel voor had om in Oktober weer terug te gaan naar Turkije. Natuurlijk had ik dat!
Dat hebben we dus ook gedaan, ik had hem niks verteld, wou het graag een verassing houden. Daar aangekomen toen hij mij zag, heb ik nog nooit iemand zo gelukkig gezien!
Hoe stiekem we de 1e x buiten het hotel afspraken, hij schaamteloos hij me nu midden op het terras begon te zoenen en te knuffelen. Hij begon te huilen, en liet mij niet meer los.
Zijn manager was daar niet zo van gecharmeerd, en heeft hem de volgende dag ontslagen. Hij heeft daarna een apartement gehuurd dicht bij Alanya en daar heb ik veel tijd met hem doorgebracht. Lekker samen geslapen, en lekker naast hem wakker geworden. We zitten precies op één golflengte met onze gedachtes en hebben ontzettend veel plezier samen. Er is een tijd van komen en gaan, en de tijd van gaan was gekomen. Na een week ontzettend van elkaar te hebben genoten moest ik weer afscheid van hem nemen. Ik wist het: dit is mijn man! dit afscheid was dan ook vele malen heftiger dan die daarvoor. Maar hij vertelde mij dat hij stiekem al wat dingetjes had uitgezocht om naar Nederland te komen deze winter, en vroeg mij wat ik daarvan zou vinden. GEWELDIG natuurlijk!
Omdat zijn dienstplicht nog open staat, en hij nog nooit eerder in Europa is geweest heeft het ons bloed,zweet en tranen gekost om een visum te regelen.
Toen kwam 7dec het goede nieuws, het was hem gelukt om een visum te krijgen en hij had een ticket geboekt om 18dec hier te komen.
Ik kon het wel van de daken schreeuwen, zo intens gelukkig was ik!
Ein-de-lijk was het ons gelukt en kon hij komen!
18 december is hij hier aangekomen en heb ik de 2 geweldigste weken van mijn leven samen met hem gehad. Kerst en oud & nieuw samen gevierd, en andere leuke dingen samen gedaan. Elke dag is mijn liefde voor hem sterker geworden. We hebben stiekem al trouwplannen gemaakt, en leven al erg naar de toekomst toe. Het vervelende is dat hij 4 jan weer vertrokken is en ik niet weet wanneer we weer de mogelijkheid hebben elkaar weer optezoeken. i.v.m mijn school en zijn werk. Hij heeft mij beloofd alles er aan te doen om zo snel mogelijk weer een keer langs te komen, en ik hoop uit de grond van mijn hart dat die tijd snel aanbreekt.
2 weken lang had ik zo’n intens gelukkig gevoel als ik naast hem wakker werd.
En nu… Nu voelt mijn hart zo intens leeg nu hij weg is, en ik weer elke ochtend alleen wakker wordt. 2 weken heb ik in een sprookje geleefd, gedroomd. Nu heb ik moeite weer terug te gaan in de realiteit, het voelde zo normaal dat hij hier was. Maar dat is het natuurlijk niet, het minder leuke leven gaat door, en dat moet ik nu weer alleen trotseren.
Gelukkig leven we in het tijdperk van de blackberry’s en internet en spreken we elkaar dagelijks.
Nu wachten tot ik hem weer in mijn armen kan sluiten…
wauw!!! allereerst welkom hier, wat een mooi verhaal meid! zag het ook helemaal voor me hoe je het schreef! het enige wat ik me afvraag is hoe oud je bent… dat kan ik niet inschatten en ben ik ook wel nieuwsgierig na;)
Kissmeplease ; net zoals mutlu, mooi verhaal en stiekem ook benieuwd naar jou leeftijd :D! Wel valt het me op dat je heel erg op een roze wolk leeft (ik mag dit toch zeggen hé??!) Van dat trouwen enz 
, rustig aan meid, neem de tijd om hem te leren kennen want las dan weer op een ander forum dat hij het moeilijk heeft van jou te vertrouwen en je controleert!
Oogjes dus steeds openhouden! Maar verder genieten van het verliefde gevoel !
1 like
Hoi dames,
Bedankt voor jullie reacties!
Mijn excuses, ik heb me helemaal niet voorgesteld. :redface:
Ik ben Kelly en ben 18 jaar, mijn Askim is 20 jaar oud.
Ik weet dat ik wat het controleren enzo betreft mijn ogen open moet blijven houden. Ik hoor dat soort verhalen toch vaker terug van andere Nederlandse/Europese dames met een Turkse liefde.
Ik denk dat het echt een cultuurskwestie is, en hij heeft mij beloofd er echt aan te gaan werken. Hij zegt mij niet kwijt te willen raken, ik zie ook in vele dingen terug dat zijn liefde echt en oprecht is.
Ik moet hem dan ook de tijd gunnen om zich aan te passen, en om zijn jaloersheid af te laten zwakken.
Ik zit idd op een erg grote roze wolk, en ben niet vanplan om er van af te komen. Hij is het echt voor mij, de tijd zal het leren…
Ik heb trouwens ook echt van jullie verhalen genoten, altijd leuk om te lezen en een stukje herkenning te vinden! :biggrin:
Ik zal mijn verhaal ook maar eens neerschrijven ! 
Het begon allemaal in februari 2009. Ik en mijn beste vriendin besloten om opnieuw samen een reisje te boeken met jong*rentravel. ( We waren het jaar daar voor ook al samen naar Spanje gegaan). We keken rond in de catalogus en ons oog viel op Bodrum, eerst dachten we, mmh nee Turkije ( L was al eens naar turkije geweest en had er slechte ervaringen mee gehad). Maar na wat opzoek werk te doen, hebben we toch besloten om naar Bodrum te gaan. Ik had trouwens ook nooit gedacht dat ik ging mogen gaan naar Turkije, want ik had nog redelijk veel vooroordelen.
Maar het mocht dus wel en we boeken voor 15 dagen, eind augustus zomer 2009. Ik had er zo ontzettend veel zin in !
Eindelijk was het zover, we konden vertrekken naar Turkije, helemaal gepakt en gezakt worden we naar de luchthaven gebracht en krijgen we nog de gewoonlijke preek van onze ouders dat we voorzichtig moeten zijn enz. ( je kent het wel )
Na 4 uurtjes vliegen komen we eindelijk toe! We stappen uit het vliegtuig en ja we kwamen uit het koude België, dus wat hadden we aan, jeans en veel te warme t-shirt! Maar wat vond ik het zo geweldig, ik voelde gewoon een klik en ik voelde al meteen dat het een fantastische vakantie ging worden !
Uiteindelijk na alle rompslomp en na 3 kwartier op een busje te hebben gezeten komen we toe in ons hotel. En dat begon eigenlijk al meteen slecht. We konden nog niet meteen in onze kamer! En we waren helemaal aan het stikken van de warmte, dus we wouden echt iets anders aantrekken ! Maar na een uurtje of 2 konden we toch in onze kamer, meteen iets anders aantrekken, uitpakken en de streek beetje gaan verkennen ! Ons hotel was lekker dicht tegen het dorpje en tegen barstreet ! Dus helemaal geweldig. We hadden al gemerkt dat barstreet ’ the place to be ’ was, zeker voor ‘s avonds.
Dus wij na het eten meteen naar barstreet! We hadden op dat moment een papiertje in ons hand en we zochten een vuilbak om dat weg te gooien ! Maar op de hele barstreet staat er echt geen enkele vuilbak! We zijn nog steeds op zoek naar een vuilbak tot iemand ons aan spreekt. En ik weet het nog goed, hij zat op de rand van een van de hoge bloembakken en zei tegen ons ’ Hello, i’m the rubishman’ Op dat moment was ons Engels nog alles behalve goed en hadden we helemaal geen idee wat hij bedoelde, zo zijn we dus aan de praat geraakt en uiteindelijk hadden we door war rubish betekende Hij was de baas van een van de cafétjes en we besloten om daar maar iets te drinken ( En ja we konden eindelijk ons papiertje weg gooien 
) We gaan aan een tafeltje zitten en daar komt hij. O. Ik zag hem meteen, hij had zo schattige krulletjes en was groot ( wat je niet zo heel veel ziet in turkije ). Hij kwam naar ons toe en hij vroeg heel gewoon wat we wouden drinken en plots komt de baas er bij en zegt tegen O. ’ kijk, ik moet je eventjes voorstellen aan 2 toffe meiden die geen engels kunnen.’ En wij in volle protest natuurlijk dat we WEL Engels konden. En zo zijn we aan de praat geraakt. Af en toe gratis shotjes en leuke gesprekken zorgde er voor dat we de dag nadien gewoon terug gingen en de volgende dagen nadien ook. We kregen steeds meer contact met het personeel daar, we hadden altijd super leuke avonden en ik leerde O. ook steeds beter en beter kennen!
Op een middag gingen ik en L. gaan zwemmen in de zee. Alle twee met ons luchtmatras in de aanslag en hele namiddag op de zee gelegen, ondertussen ook wat onnozel gedaan natuurlijk. Maar op een bepaald moment ligt L. half te slapen en drijf ik (perongeluk ) enorm af, tot juist voor het cafe / restaurant waar O. werkt. Hij ziet mij drijven, maar ik had hem nog niet gezien, ik lig dus gewoon te genieten van de zon tot er mij iemand omdraait. Ik verschiet mij een ongeluk, ik kom half verdrinkend boven water en wie zie ik? O. Ik maar aan het hoesten van al dat zout zeewater en hij maar lachen. Uiteindelijk helpt hij mij toch naar de kant en hebben we daar nog zeker een uur zitten praten, lachen, …
Na ongeveer een uur besloot ik om terug naar L te gaan, want die lag daar nog altijd te dobberen op de zee Ik kom bij haar toe, het eerste wat ze zegt, awel wa was da daar allemaal? ( maar op een lachende toon). Ze had het al super hard door dat ik hem zag zitten, maar ik ontkende natuurlijk nog. Zo ging het nog enkele dagen door en de band me O werd steeds beter en beter.
Dan was de laatste avond aangebroken, wij natuurlijk weer naar O, zoals elke avond, we bestellen paar coctails en het ging er heel los aan toe tussen mij en O. Op een bepaald moment komt hij op mijn schoot zitten en kust hij mij. Ooh, dat was echt helemaal fantastisch! Maarja de drank zat in mijn hoofd, L was enorm ziek geworden van al die coctails en die zat ziek op het strand, dus aan de toffe avond kwam snel een einde want L wou naar het hotel om te slapen ( Snel is eigenlijk veel gezegd, want het was al een uur of 4 :p)
Wij naar het hotel, de volgende dag 's middags nog iets gaan eten bij O. Moeilijk afscheid, maar hij was wel super lief, maarja hij moest nog werken, dus het was een snel afscheid!
Als ik thuis was zat ik nog helemaal op een roze vakantie wolk en ik dacht dat mijn gevoelens heel snel zouden verwateren. We hadden wel af en toe nog contact op msn, maar niet echt heel veel meer. Ook omdat hij dan naar het leger vertrok en niet zo vaak op msn kon komen… Maar ergens in mei vraagt hij wanneer ik terug naar Bodrum kwam, ik zei dat we geboekt hadden voor begin september, en hij Oke! Ik mag 2 weken weg uit het leger en zal dan ook naar Bodrum komen.
Ik vond het toen eigenlijk allemaal wel heel spannend, zou het gevoel nog het zelfde zijn, enz…
We vertrokken dus terug naar daar en ik was best wel zenuwachtig. We hebben eerst de tijd genomen om ons goed te instaleren, ik moest nog paar spulletjes hebben die ik vergeten was, dus ook eerst nog ff het stadje in zodat we alles hadden. En tegen de avond gingen we terug naar " ons" café. En het weerzien was echt fantastisch. Niet alleen met O, maar met alle mensen daar. Het voelde echt als thuis komen. Met O. was het eerst wa onwennig, want we hadden elkaar al zo lang niet gezien, dus we wisten beiden niet zo goed wat we van elkaar verwachte, maar dat onwennige kwam al snel los en al snel kwam weer die kus. Nog een hele vakantie een heerlijke tijd gehad met O, maar ook met L natuurlijk en met alle mensen daar!
We hebben dan ook heel veer besproken O en ik en zijn nu gewoon stapel verliefd op elkaar en ik hoop dat ik in April terug kan gaan ( maar dan alleen :))
Het is nu ruim 3 maanden dat ik voor het laatst actief was op dit forum …
Na 2 maanden van mijn vakantieliefde gescheiden te zijn geweest dacht ik dat het klaar was. Mijn ouders die al die tijd achter me hadden gestaan, begonnen me in de weg te staan. O die mailde met mijn moeder met de mogelijkheden om naar nederland te komen, of om mij naar Turkije te krijgen. Beide is het niet gelukt, niet doordat ik niet mocht, maar doordat ik hem niet meer onder ogen durfde te komen. ik heb zijn hart gebroken op de meest vreselijke manier. van elke dag contact hebben, heb ik van het ene op andere moment een punt achter gezet. ik heb hem niet meer gesproken, en toen ik zo in de war was maar gezegd dat ik iemand hier had leren kennen. maar vanaf dat moment kreeg ik elke nacht dromen van hem, en ook dagdroomde ik over hem. Die dingen hebben me laten realiseren dat de tijd die ik samen met hem heb gehad in turkije veel meer waard voor me waren dan dat ik in eerste instantie dacht. Nu is hij soms nog wel achterdochtig, en vertrouwt hij me niet altijd door wat ik gedaan heb. en het spijt me ook echt ontzettend erg.
Nu ga ik hem in Maart verassen, hij vroeg of ik in maart naar hem toe wilde komen, maar ik zei hem dat ik al naar Londen zou gaan, wat hij niet weet is dat ik met een vriend van hem heb geregeld dat ik 7 Maart aankom op Dalaman, ipv Londen en dat de vriend van O me ophaalt, en me naar O brengt. ik hoop dat hij hieruit zal zien dat ik onvoorwaardelijk om hem geef!
Oh nienke!
Dat zou echt een heel mooie verrassing zijn! Ik hoop dat ze lukt en dat hij ze ook helemaal fantastisch vind!
Ik weet niet zeker als dit topic nog geopend is, maar ga het toch maar proberen.
Mijn verhaal (met een niet zo leuk einde)
Juni 2010 met een vriendin naar Gümbet geweest voor 2 weken.
In het hotel waar we verbleven leerden we 2 leuke obers kennen. De eerste week niet zo veel aandacht aan besteed. Had al eens een Turkse vakantieliefde meegemaakt en wou mezelf een beetje beschermen. Maar in ieder geval, de 2de week toch maar eens een keertje met hen afgesproken na het werk. Samen op stap geweest en van het een kwam het ander. Was een heel leuke avond en de dag erna terug afgesproken.
Heel de 2de week eigenlijk met hen opgetrokken. Was een zalige week, maar had me zelf voorgehouden het daar ook bij te houden.
De dag dat we vertrokken vroeg C. toch mijn nummer. Eerst nog even getwijfeld maar toch gedaan.
Eenmaal terug thuis ging leven gewoon terug zijn gangetje. K dacht af en toe nog wel eens aan C maar niet zo dat ik hem belde of smsjes stuurde.
Een paar dagen laten belde hij me wel op. Dat deed hij meer en meer. Hij zei dat hij me graag wou terug zien. Ik zei dat dat er waarschijnlijk wel inzat, want ik had al een vakantie geboekt voor in september, zelfde hotel(voor ik hem kende dus).
Toch bleef het langs mijn kant vrij oppervlakkig, maar ik vond het toch steeds leuker om hem te horen.
Tegen dat het september was, begon het toch al beetje te kriebelen om hem terug te zien.
Eenmaal daar aangekomen had hij blijkbaar aan iedereen verkondigd dat ‘zijn vriendin’ zou komen. Hij was superlief, maar ik hield de boot toch wat af. Eerste dagen lukte dat wel, maar daarna moest ik aan mezelf toegeven dat ik toch ook wel kriebels voelde. Heb het dan toegelaten en heb een zalige vakantie met hem gehad. 2de week was ik alleen daar, dus konden s’ avonds na zijn werk, gezellig met z’n 2 doorbrengen.
Afscheid nemen was dan ook vrij moeilijk, maar hij beloofde me dat hij me zou bellen en sms’en. Ook had hij aan mij gevraagd om hem in de winter te komen bezoeken. Zijn broer werkte in Bodrum en daar had hij mij al aan voorgesteld.
Eenmaal terug thuis, was dit ook het geval. Belden elke dag, soms wel 3 keer. Zijn Engels was niet echt optimaal, maar konden elkaar toch wel goed begrijpen. Al vrij snel vroeg hij wanneer ik hem zou komen opzoeken. HIj wilde me heel graag aan zijn familie voorstellen. Elke dag zei hij tegen me dat hij me grag zag en dat hij zelfs al met me wilde trouwen.
Ik altijd gezegd van het rustig aan te doen, niet te hard van stapel lopen, want lange afstandsrelatie is toch niet altijd even gemakkellijk he.
Maar in ieder geval, ik wou hem ook weer snel terug zien en heb dan ticket geboekt voor in december. Hij zou hotelletje reserven, want bij zijn thuis logeren was nog wat snel.
Was toch wel wat zenuwachig naarmate het dichter bij kwam. Zou hij er wel zijn enz… Maar ja hoor hij stond mij op te wachten aan de luchthaven samen met zijn broer. Eerste dag, gewoon met ons 2 doorgebracht. Was heerlijk om elkaar terug te zien. Voelde gewoon zo goed. Ben 7 dagen daargeweest en ben 3x naar zijn ouders geweest. Werd er heel warm onthaald. Ook voorgesteld aan andere familieleden en werd overal gastvrij onthaal en iedereen was heel vriendelijk. Toen ik terug naar huis ging vroeg zijn moeder wanneer ik weer terug zou komen.
Afscheid nemen was moeilijk, maar had er zo een goed gevoel bij dat ik hem snel weer zou zien, dat het een beetje makkelijker maakte.
Eenmaal terug thuis belden we steeds elke dag, (meestal ik, want hij werkt niet in de winter en ouders ook niet, hebben niet zo veel gedl). We konden over alles enorm goed praten. Wel dringde hij vaak aan, dat hij met me wou trouwen en zo snel mogelijk wou verloven. Ik zei dan vaak dat we wel zullen zien. Eerst hij ook eens naar België komen en ik nog een paar keer naar daar. Hadden afgesproken dat ik in februari zou proberen terug te gaan voor nog eens vakantie en ik was er ook mee bezig om als reisleidster 6 maanden naar daar te gaan, zodat we konden zien hoe het zou zijn als we langer bij elkaar waren.
En dan van de ene op de andere dag heeft hij het via de telefoon uitgemaakt. Had het totaal niet zien aankomen. We belden elke dag 3 keer en hij heeft nooit iets gezegd dat er iets scheelde. Hij zei gewoon ijskoud tegen me dat ik hem niet meer moest bellen of sms’en watn het zou toch nooit iets worden, ik was ook een stukje ouder als hem (5 jaar) en zijn Engels was niet goed genoeg, hij zou toch nooit een visum krijgen voor naar België te komen. Dat was de enig uitleg die ik kreeg. Heeft gewoon de telefoon neergelegd zonder meer uitleg. Ik was totaal in shok en heb hem die nacht ontzettend vaak gebeld, maar geen reactie.
De dag erna, na 50 keren proberen te bellen, neemt hij eindelijk telefoon op, maar klinkt heel raar. Kan gewoon kop nog staart maken aan het verhaal. Maar weer hetzelfde verhaal = niet meer bellen of sms’en. Ik moest hem ongeveer 2 maanden met rust laten en kreeg weer geen uitleg.
Heb hem 2 weken aan een stuk proberen te bereiken maar reageerde niet.
Na ongeveer die 2 weken heeft hij mezelf terug gebeld. Hij klong heel koel en koud aan de telefoon. Hij vertelde me dat zijn ouders er niet mee akkoord gingen dat hij met mij samen was. En dat hij al verloofd was met een Turks meisje (op 2 weken tijd???). Ik moest hem gerust laten en nooit meer iets van me laten horen. Hij heeft mij niet eens de kans gegeven om mijn gevoel hierbij te zeggen. Hij hing gewoon de telefoon op.
Zijn nu ongeveer 3 maanden verder en ik kan het nog steeds niet begrijpen. Ik mis hem ontzettend, want ik dacht echt dat dit ging lukken. Voelde me zo goed als we bij elkaar waren. Kan nog steeds niet begrijpen hoe dit van de ene op de andere dag is kunnen gebeuren. K begrijp ook niet dat zijn ouders er niet mee akkoord gingen, aangezien ik daar ben geweest en het allemaal zo goed verlopen is.
Heb hem nog vaak proberen te bellen en te sms’en maar hij reageert helemaal niet meer.
Lijkt soms wel alsof ik hem stalk (denk ik dan zelf).
Heb hem nu vorige week nog een sms gestuurd dat ik hem niet meer zal bellen of sms’en. Dat ik hem nog veel geluk toewens. Dat ik hem moet loslaten want dat het blijkbaar toch geen zin meer heeft om te proberen.
Moest de eer toch aan mezelf houden, vandaar dat laatste berichtje nog.
Toch denk ik nog elke dag aan hem en doet het nog evenveel pijn.
Amai toch een heel verhaal he.
Vinden jullie het toch ook niet beetje vreemd hoe het gelopen is.
Ik weet niet waarom, maar soms komt de gedachte in mij op dat het misschien toch zijn keuze was en dat hij zijn ouders als excuus gebruikt. Alhoewel ik dat langs de andere kant ook moeilijk te geloven vind, aangezien ik er nooit iets van gemerkt heb.
Hoi Elleke,
Allereerst welkom hier!!
Wat een verhaal zeg en wat heeft hij er op een nare manier een einde aan gemaakt. Ik kan me voorstellen dat jij van de kaart bent en je er niet zomaar bij neer kan leggen. Toch zou ik je zeggen om hem niet meer te bellen of te smsen hoe moeilijk ook. Ik vind het inderdaad vreemd dat hij ineens zijn ouders als excuus gebruikt en eerlijk gezegd geloof ik daar niet in. Zo’n verhaal heb ik zelf bij de hand en ik heb de ouders van mijn askim dan ook nog nooit gezien en dat zal ook nooit gebeuren. Daarbij vanaf het allereerste moment dat ik mijn askim leerde kennen heeft hij mij gezegd dat ik nooit geaccepteerd zal worden door zijn ouders en hij ook uitgehuwelijkt zou worden. Dus het lijkt mij als bij jouw askim hetzelfde is zou jij nooit bij zijn ouders uitgenodigd zijn. Sterkte met dit alles.
*Hoi elleke, *
**
*Ook namens mij welkom hier… wat begint je verhaal mooi ik kreeg er helemaal een gelukkig gevoel bij, het was dat je schijft met niet zo’n mooi einde. *
Maar als ik het begin lees, klopt het einde niet. Net wat angela zegt als zijn familie het niet zou accepteren, was jij daar nooit op bezoek geweest!!! Ik weet niet wat er aan de hand is, waarom zegt hij ik raak nooit in belgie, hebben jullie het daar over gehad? Ik kan me je vraagtekens voorstellen aangezien ik er ook een heleboel heb alleen al bij het lezen van jouw verhaal!!! Wat ik overigens heel fijn vindt dat je het toch hier neer zet!!! Heb je vriendinnen waarmee je kan praten? Of andere mensen om je heen? Ik vind het knap dat je uiteindelijk het smsje gestuurd hebt dat je hem met rust zal laten, want moeilijk zal dat zeker worden! Heel veel succes!
hey, bedankt alvast voor jullie reactie.
Het deed al deugd voor mij om mijn verhaal eens neer te pennen hier en een mening erop te krijgen.
Ja vond dat zelf ook raar dat ik eerst ‘toegelaten’ werd in de familie en dat hij dan achteraf zegt dat zijn ouders er niet mee akkoord gingen.
Om op je vraag te antwoorden, ja we hadden het er in ieder geval over gehad dat hij eens naar België zou komen, maar er waren nog geen concrete plannen voor. Ik moet zeggen dat hij het wel vaak gevraagd heeft maar ik hield die boot nog een beetje af. Waarom: mijn ouders waren er nog niet van op de hoogte dat ik een relatie had met een Turkse jongen. Ik vond het zelf moeilijk om dit te vertellen omdat ik zeker wist dat ze daar niet achter zouden staan. Dus wou ik voor mezelf eerst nog wat meer zekerheid en wilde ik eerst nog een paar keer terug naar Turkijke gaan.
Maar ik vind de situatie nog steeds raar, omdat ik nooit aan hem gemerkt heb dat er iets veranderd was ofzo. De dag dat hij het heeft uitgemaakt hebben we s’middags nog gebeld en was er totaal niets anders aan hem te horen. Dat vind ik dus allemaal zo raar. Waarom zou hij opeens dan van gedachten veranderen. En dan heeft hij ineens ook zo snel een ‘verloofde’.
Alles ging altijd goed en heeft nooit iets gezegd waardoor ik dacht dat het niet zo was.
Het enige waar wel wel al eens een discussie over hadden, was het feit dat hij zich zo snel mogelijk wou verloven met mij. Liefst dit jaar nog en dan volgend jaar trouwen. Ik heb hem altijd gezegd dat ik dit langzaam aan wou bekijken en ons eerst nog wat beter moesten leren kennen.
Het klikte enorme goed tussen ons, maar ik vind persoonlijk dat als je iemand acht maanden kent (waarvan 3x gezien hebt)je toch niet zo snel al die ‘grote’ stap moet zetten.
Hij zei dan iedere keer dat dat wel de gewoonte is in Turkijke dat je je snel gaat verloven als je weet dat het goed zit. Ook vond hij dat omdat ik 30 ben, toch niet zo lang meer moest wachten. Buiten dit hebben we eigenlijlk nooit ergens discussie over gehad.
Blijkbaar wou zich dan toch snel verloven en heeft hij dan maar een Turkse uitgekozen (of zijn familie). Weet gewoon niet wat ik er van moet denken.
Mijn grootste frustratie is gewoon dat ik geen duidelijke antwoorden en uitleg heb gekregen. Maar helaas vrees is ik dat ik die ook nooit meer ga krijgen.
Groetjes
elleke ik vrees dat je die antwoorden idd niet zal krijgen! Maar als hij zo snel wilde verloven wist hij waarschijnlijk al dat het hem te wachten stond om zich te verloven en als hij met jou verloofd zou zijn hoefde dat niet meer… aan de andere kant klopt dat nog steeds niet met die ouders die je hartelijk onthaalde. Lastig en dit zet je ook niet van je af omdat je geen antwoorden weet en alleen maar blijft gissen wat het kan zijn… pffffffffffffff valt niet mee meis of je nou 30 15 of 55 bent een gebroken hart doet altijd pijn!!! sterkte!