Leuk om alle verhalen te lezen!
Bij deze dan een poging om mijn verhaal te vertellen 
(sorry voor het lange verhaal, maar het gaat wel om 5 jaar haha)
April 2005, vlak voor m’n VWO examens ging ik nog even lekker met m’n ouders en beste vriendin op vakantie!
Het hotel dat we uitgekozen hadden, was helaas niet meer te boeken 
in plaats daarvan vond ik een ander hotel, vlakbij Manavgat.
Geboekt, vertrokken en genoten! Met een staartje natuurlijk een behoorlijke staart eigenlijk :cheer:
Al jaren hou ik op m’n vakantie een dagboekje bij voor een vriendin, en nu achteraf, lees ik al op avond 1 dat ik toch zó’n leuke ober zag!!!
Maar het blijf bij onschuldig oogcontact zoeken, en hij was erg verlegen. Durfde geen servies van onze tafel te halen, terwijl we ze expres weghaalden als iemand anders kwam…want ja we wouden gewoon z’n naam weten
Toen ik toch zeker wist dat hij mij ook wel leuk vond, heb ik een vriend, er was een ander Nederlands stel waar we veel contact mee hadden, een briefje met mijn naam en nummer gegeven. Ik dook gauw weg, en had eigenlijk al gelijk spijt van m’n actie
Maar die avond kwam er een Engels smsje…Of ik die avond boven het restaurant kon komen… Whaaaa ik dacht dat ik gek werd!!
Achteraf vertelde hij dat hij niet eens gelijk doorhad dat hij een briefje met mijn nummer had gekregen…Hij dacht dat het een tip was. Maar toen hij zich omkleedde en keek, en alles zag staan, sprong hij in de lucht van vreugde haha!
Die avond, samen met m’n vriendin boven het restaurant, en daar stond hij dan hoor! Samen met een vriend van hem. Het was nog een beetje giechelen en doen, maar met gebroken Engels stelden we ons aan mekaar voor. Ik vroeg hoe oud hij was, hij zegt: raad maar… Ik zeg: uhm… 21? Jaaa, en hij gaf me een kus op m’n wang :kus:
Hij zegt: ik moet tot 12 uur werken vandaag, kunnen we daarna naar het strand? Neem je vriendin mee, neem ik mijn vriend ook mee.
Die nacht dus naar het strand geslopen… En meneer was zo zenuwachtig, dat hij zich vol had gegoten…Fijn! Een dronken kerel die ik vast moest houden om recht te blijven lopen…:mad:
Maargoed, toch hand in hand over het strand gelopen, gekletst (gauw op het duits overgegaan, daar was hij een stuk beter in ) en uiteindelijk kwam het ook tot zoenen. Mja hij was dronken, en niet echt voorzichtig ofzo… M’n vriendin voelde zich niet zo op d’r gemak, en we zijn vertrokken…
De avond erna samen met m’n vriendin weer afgesproken, maar nu alleen met hem. Heerlijk was het! Had hem van te voren al gezegd: NIKS DRINKEN! En gelukkig, hij was nuchter
Weer gezoend, en afgesproken voor de volgende dag, want die avond erna zouden we weer naar huis gaan
De volgende dag 'smiddags afgesproken, en heerlijk gekletst, en verliefd gedaan! M’n ma wist waar ik was, maar m’n pa niet (had hij waarschijnlijk nooit goedgekeurd hehe!) en op een gegeven moment gingen ze zich zorgen maken en me bellen bellen bellen waar ik nou toch bleef… Dus ik moest me terughaasten, en had verzonnen dat ik ziek was geworden haha (tot de dag van vandaag geloven ze het nog…oeps!).
Maja toen kwam het afscheid het was echt klote, want toen ik wegging, was hij aan het werk… We konden alleen zwaaien… En maar afwachten of we mekaar ooit weer zouden zien…
Eenmaal in de bus, kreeg ik al een smsje, dat hij me zou missen, en hoopte dat hij me gauw weer kon zien. En zo ging dat smsen en mailen een jaar door…
Een jaar…want ik mocht niet alleen terug naar Turkije Pas na een jaar mocht ik met een vriendin terug!
En dat weerzien… WOW! Ik liep het restaurant binnen, zag hem…Z’n haar zat 10x beter! Hij zag er lekkerder uit dan in m’n gedachten, en ik had er helemaal zin in
Ook hij herkende me gelijk en straalde van top tot teen :cheer:
Die week elke avond afgesproken, m’n vriendin aan een vriend gekoppeld hehe, en lekker tijd samen doorgebracht!
Zo is dat een tijdje doorgegaan, elk halfjaar erheen en 2 heerlijke weken samen…Tot 2007… dat was het jaar waarin hij het leger in zou moeten…
Intussen waren we al stukken serieuzer samen, veel bellen, elke avond, en planden we onze toekomst samen.
In augustus/september nam hij me mee om me voor te stellen aan z’n familie in Adana. Wat een spanning! Wat was ik zenuwachtig! wat zouden ze van me vinden? Hoe zouden ze over me denken? Ben ik wel goed genoeg voor ze? Hoe kunnen we communiceren?
Gelukkig waren het schatten!!! En nadat ik z’n moeders goedkeuring had gekregen, hebben we ons verloofd! :wub: op 4 september 2009
In november nog een keer terug, want 21 november zou het 15 maanden het leger ingaan… Heerlijke week bij z’n familie en zonder werk in het hotel!
Maar een zwaar afscheid…want wat zou er nu gebeuren? waar zou hij terecht komen in het leger? hoevaak zouden we mekaar kunnen spreken?
Hij kwam terecht in Manisa. Belde me al gelijk de eerste avond. En de eerste 3 maanden training belde hij me om de 3/4 dagen.
Na z’n training zijn we een week samen geweest, en vervolgens weer een onzekere tijd!
Gelukkig kwam hij op een veilige plek terecht, een dorp vlakbij Kahramanmaras. Hij belde me elke avond :wub: en ik zat elke avond vol smart op dat telefoontje te wachten!
In augustus 3 weken verlof gehad, trouwerij van vrienden in Manavgat, en bij z’n ouders geweest! Vervolgens een lange periode mekaar niet gezien, want pas in februari 2009 zag ik hem weer!
14 februari zou hij klaar zijn, een superdag natuurlijk
Ik was met mijn ouders naar Adana gegaan, en bleef bij zijn familie, wachtende op m’n mannetje! Maar helaas, hij kwam pas de 15e dat was een lange dag
Het weerzien was geweldig! En ook mijn ouders had hij na de vakantie in 2005 niet meer gezien (behalve op msn ) en hij heeft me toen officieel met een ring nogmaals ten huwelijk gevraagd!
19 februari 2009 zijn in het bijzijn van mijn ouders en zijn familie voor de wet getrouwd!
In mei hebben we ons huurhuisje geregeld en ingericht!
En 5 september 2009 ben ik geëmigreerd naar Manavgat, naar mijn grote liefde!
10 en 11 oktober hebben we vervolgens nog een groot feest gegeven in het dorp van m’n schoonouders! Een echte dorpsbruiloft! En het was de mooiste bruiloft ooit :wub:
Ook uit Nederland een heel stel gasten (mijn ouders, oma, zussen, zwager, neefje, nichtje, tante, oom, 2 beste vriendinnen, en nog een vriendin met dr Turkse vriend).
Nu woon ik alweer bijna 11 maanden in Manavgat. Intussen hebben we in april ons eerste echte eigen huisje gekocht en zijn we nog steeds helemaal gek op mekaar :wub: ook heb ik afgelopen januari m’n man voor het eerst Nederland laten zijn, en hij praat er nog steeds over na! (vooral de Efteling heeft veel indruk gemaakt )
Leuke Nederlandse vrienden gemaakt in de omgeving (zoals filiz en Sin).
Maar helaas wel al 11 maanden werkeloos…en dat gaat me wel een beetje (letterlijk) vervelen
We zijn eindelijk samen, en de liefde is groot :wub:
Maar komt vast goed!!
