kan ook niet anders zeggen dat Kenia mijn fovoriet is, kan ook geen vergelijking maken hoor ben alleen maar in Kenia geweest 
en dat land, de mensen, de natuur hebben zoân super indruk op me gemaakt dat het sinds die trip 10 dagen door Kenia mijn droom is ooit eens daar te kunnen gaan wonen.
maar eerst maar eens voor een 2e keer op vakantie naar Kenia en dan langer dan 10 dagen.
Ik ben 15 jaar geleden in Marokko geweest en vorig jaar in Kenia, Tanzania en Zanzibar. Totaal verschillende landen: in Marokko heb je mooie landschappen en veel cultuur, met name veel Arabische invloeden. Naar Oost-Afrika ga je vooral voor het wild. Fantastische reis gemaakt door de wildparken!
Niet echt vergelijkbaar dus. Ik ben van plan nog meer reizen te maken naar Afrika. Als ik alle landen gehad heb zal ik laten weten welk land favoriet is.
Groeten,
Pat
tanzania!
Tanzania is da bomb yo :dope:
Veel leuker als kenya als je het mij vraagt, maar goed dat verschilt natuurlijk per persoon. Namibie lijkt me ook erg leuk :drugged:
zambiaâŠhelemaal nog afrika! Wild en puur.
zuid-afrika! Vooral door amazing kaapstad. Kijk voor meer informatie over deze waanzinnige stad: www.kaapstadmagazine.nl
groetjes chris
âŠEgypteâŠ! En dat land ligt ĂČĂČk in AfrikaâŠ
RWANDA!
zeer zeker. vriendelijke mensen met schitterende glimlach. Ze zijn er nog niet zoveel gewend aan toerisme, waardoor de prijzen redelijk zijn en de bevolking veel natuurlijker is. Hoogtepunt is natuurlijk de gorillaâs kijken! Personen die zeggen dat het land âtoch gevaarlijk isâ die zijn er duidelijk zelf nooit geweest!
Om na deze reis door Rwanda naar Kenya te gaan was echt een teleurstellende ervaring! Wat een verwesterd en toeristisch land is Kenya geworden. Daar is niets afrikaans aan. De masai-dorpjes hebben nog net geen loket waar je een kaartje moet trekken met alle andere toeroperators, maar het scheelt niet veel.
Mali! En ik was in Marokko, Senegal, The Gambia, Ghana, Togo, Burkina Faso, Madagascar en Mali.
Hallo Griot,
vertel! Ik wil nml dit jaar naar Mali. hoe ben jij gegaan? jeep gehuurd of openbaar vervoer gepakt? wat is veilig? Tips zijn welkom
Mali is een veilig land hoor. Zolang je een aantal basisregels respecteert, niet veel anders als je in Amsterdam als Antwerpen zou doen zeg maar.
Hieronder vind je het verslagje van mijn laatste keer Mali (ook terug te vinden op het prikbord van mali.startpagina.nl
Jan en Harry in Mali
27/12/2005-25/01/2006
Bamako-Kayes-Kita-Bamako-Ségou-Mopti-Timboektoe-Essakane-Timboektoe-Mopti-Djenné-Bamako
Di. 27/12 PARIS-BAMAKO Mali here we come. Dat hadden we gedacht ja. De vlucht vanuit Parijs met Point-Afrique (Axis Airways) zou om 00.30 landen in Bamako alwaar we werden opgewacht om naar ons pensionnetje te worden gebracht. Het barre Europese winterweer gooide echter roet in het eten (het sneeuwt in Parijs en de crew die in Londen staat, geraakt niet op tijd op bestemming).
Woe. 28/12 BAMAKO na een moeizame vlucht â ontdooien van het vliegtuig, oppikken van de crew in Malaga etc. â landen we in Bamako rond een uur of vijf in de morgen. De muezzin roept al en het is 20° Celsius. Aangenaam dus en nog aangenamer: de man die ons kwam ophalen staat er nog steeds (leve Mali!). Wij naar het pensionnetje (bed & breakfast bij een jong gezinnetje in de wijk Badalabougou, basic maar proper, gezellig en goedkoop) en de wekker om halfelf. Na het ontbijt met het obligate stokbrood, bluebandmargarine, nescafĂ© en confituur, de stad in. Na een paar uur rondlopen en een bezoekje aan de bank is het daar: het thuis-in-Afrika-gevoel. We zijn terug van weggeweest. De rest van de dag eerlijk gezegd niet veel meer gedaan, op het nuttigen van een lekkere maaltijd bij PĂątisserie Amandine (capitaine meuniĂšre, een aanrader) en een Castel of twee na.
Do. 29/12 BAMAKO Vroeg uit de veren want we willen morgen met de trein naar Kayes en de ticketverkoop is â goddamn â eeuwig en altijd âs morgens vroeg. Ondanks de aankondigingen gisteren in het station geen tickets vandaag. Daar moeten we even over nadenken. Ondertussen even op het internet om thuis te melden dat we heelhuids zijn aangekomen en een bezoekje aan het MusĂ©e de Bamako niet ver van het station. Leuk (veel oude fotoâs van Bamako) maar kort want er zijn slechts 2 kleine zaaltjes. Vervolgens stiekem naar de 14de verdieping van het Hotel de lâAmitiĂ© (Sofitel) om van het uitzicht van de stad te genieten (valt een beetje tegen). Daarna naar een weeshuis van de Nederlandse stichting WIM in een van de buitenwijken van Bamako en vastgesteld dat ze daar goed werk verrichten. Harry was al sponsor, ik word het.
Op de terugweg langs Hotel Dakan waar Renée van het Maliprikbord zich zou bevinden maar die meldt niet thuis. Ondertussen hadden we al begrepen dat er die avond in Le Moffou geen concert van Salif Keita was en dat de concerten op de andere avonden overigens schandalig duur waren, zelfs naar onze normen (wie gaat daar dan eigenlijk heen kan je je afvragen).
Daarna, altijd al eens willen doen, een bezoekje aan de Jardin Zoologique. Zoals voorspeld slechts een paar beesten in armzalige hokken maar het had erger gekund. Dan nog even langs de prehistorische grotten en terug de drukte van de stad in, inclusief de ondraaglijke smog.
Het Mali-voetbalshirt dat ik bij een van de stalletjes in de stad kocht, zal later veel glimlachen op gezichten toveren. Een mooi gevulde dag en ondertussen nagedacht en toch maar besloten op de bus naar Kayes te nemen. De trein rijdt nl. âs nachts en dan zie je ook niet veel.
Vrij. 30/12 BAMAKO-KAYES Na een slapeloze nacht (de hitte of de malariapillen, wie zal het zeggen) alweer vroeg uit bed op zoek naar een bus. De bus van 11 vertrekt uiteindelijk om 14 uur en de beloofde 8 uren reistijd worden er niet minder dan 25âŠ
Zat. 31/12 KAYES Mon Dieu. 15u00 in de namiddag, geen oog dicht gedaan, mijn knieĂ«n (ik ben 1.90 m groot) voel ik niet meer tenzij ik er maar even aankom en dan spring ik een gat in de lucht van de pijn. Maar het was een belevenis natuurlijk. Een bus vol mensen van divers pluimage: jong, oud, mooi, lelijk, babyâs, een familie Peul, en 2 toubabs⊠Talloze keren gestopt in the middle of nowhere om mensen of bagage op- of af te laden. En het was verdorie koud vannacht. En het is dus oudejaarsavond vandaag. Absurd wel die ballen, slingers en feestverlichting her en der maar een nieuwjaarssfeertje kan je het niet noemen. Hotel Le Khasso aan de oevers van de rivier Senegal waar we nu verblijven (in een bungalow) houdt een feestje (tot 8 in de morgen btw) maar dat laten we wegens heirkracht (gaap!) aan ons voorbijgaan. Happy New Year Harry. Senegal en MauritaniĂ« zijn vlakbij en dit is de warmste stad van Afrika naar het schijnt.
Zo. 1/1 KAYES Een nieuw jaar een nieuwe start. De wandeling langs de oevers van de Senegal was geweldig. Iedereen vriendelijk en gewoon bezig met de taken van alledag. Geen witten overigens. Vervolgens naar het station (nu willen we natuurlijk wel de trein nemen) om te zien wanneer we hier weer weg komen. Overmorgen dus. In de namiddag met de pirogue de rivier over om de andere kant van de stad te verkennen (o.a. de geiten- en schapenmarkt die natuurlijk floreert met Tabaski, het offerfeest, in aantocht). âs Avonds toch nog even naar de nachtclub, al was het maar voor de airco. Het begint ons op te vallen dat Mali met een alcoholprobleem kampt.
Ma. 2/1 KAYES Alweer vroeg eruit want treintickets⊠maar zoân vaart loopt het allemaal niet. Om 8 uur staat dezelfde rij er nog steeds en dan maar de gebruikelijke procedure toegepast: de persoon die voorin de rij staat, zal onze tickets voor een kleine extra vergoeding kopen. Geen mens die erover klaagt. Wij niet, de politieagent die erop staat te kijken niet, de wachtenden niet. Gelatenheid. Tickets in de pocket en dan naar de naburige plaats MĂ©dine (12 km verderop). Twee oude brompotten in de gammelste wagen die in ooit heb gezien, brengen er ons heen. Degene waarvan we dachten dat het de blinde oudere broer was, blijkt de chauffeur. Het werd een dagvullend programma: het Franse fort, het dorp, een tochtje met een visser naar de watervallen, dadelbier geproefd, enfin een leuk dagje en niet minder dan 4 mensen tewerkgesteld. âs Avonds helaas allebei knockout met keelpijn. De smog en het stof van de voorbije dagen eisen hun tol.
Di. 3/1 KAYES-KITA Taxi naar het station en klaar voor het grote avontuur: de trein van Kayes naar Kita. Minimum 8 uren staat in de reisgidsen. De trein vertrekt naar Malinese normen mooi op tijd een uur of 2 te laat (om halfdrie). Time of arrival 05:00 in de ochtend. Kita compleet ingeslapen en hotel potdicht natuurlijk. We installeren ons dan maar in de tuin. Maar weer de moeite⊠We reisden 1ste klasse in de restauratiewagen nog wel. Als je er bij ons vee zou in vervoeren kreeg je gegarandeerd heibel met de milieuorganisaties. Ik had het niet willen missen. Het hotel waar we nu in de tuin liggen heeft een zwembad! Zonder water helaas.
Woe. 4/1 KITA Om een uur of zes werd in het hotel iemand wakker (die zich een aap schrok want toeristen zijn ze hier niet gewend) en konden wij echt gaan slapen. Flink van de prijs afgedongen want het hotel was eerlijk gezegd zijn naam niet waardig (en dan zat ik nog in een suite). Maar Kita is wel een aangename stad: brede rode zandlanen, veel ruimte en groen aan de voet van een grote rots. Helaas wel weer vaststellen dat er geen internet beschikbaar is, geen fatsoenlijk transport en weer dat alcoholprobleem. Zo kan een land er echt niet op vooruit gaan. Het lokale restaurantje was echter heerlijk. Morgen verder naar Bamako.
Do. 5/1 KITA-BAMAKO We made it! Tenauwernood want de bus ging bijna overkop bij de aanrijding met een vrachtwagen. Je leven als een film zien voorbijkomen: ik weet nu wat het is! Terug naar het pensionnetje van vertrouwen en morgen de bus naar SĂ©gou alwaar het gevulde zwembad van LâAuberge lonkt. Een chemische reinigingsbeurt na een tocht waar je rood van ziet tot in je kleinste poriĂ«n kan nooit kwaad. Harry leek wel een legionair.
Vrij. 6/1 BAMAKO-SEGOU Het ging verbazend vlot. Maar dit is danook de georganiseerde kant van Mali. Ook veel meer westerlingen tout dâun coup, soms complete gezinnen. Met het toch wat onaangename gevolg dat er meer âgidsenâ en souvenirverkopers opduiken, en brutale kinderen die om pennen en geld vragen. Maar LâAuberge blijft een heerlijke oase (lekker eten, schoon beddengoed, handdoeken, veel vogels in de tuin). De livemuziek op zaterdagavond zoals in de reisgidsen aangekondigd, bleef echter achterwege.
Zat. 7/1 SEGOU Vanmorgen met een pinasse (wat een comfort na die stoffige wegen) naar Ségou-Koro: het oude Ségou zeg maar. Een mooi traditioneel dorp met niet minder dan 4 moskeeën en een interessante geschiedenis. De begeleidende kinderen aan de hand waren leuk maar ook wel afleidend moet ik zeggen⊠Morgen naar Sévaré (Mopti).
Zo. 8/1 SEGOU-MOPTI Toch even moeten wachten op een bus. SĂ©gou is niet zoân interessant vertrekpunt want de meeste bussen passeren gewoon en dan valt maar te zien of er plaats is. Uiteindelijk een staanplaats bemachtigd en eerlijk gezegd is dat nog niet zo slecht. (kan je eens zitten (in de gang) en staan. Om 19:00 waren we al in SĂ©varĂ© waar we werden opgehaald door Ibrahim in dienst van het Festival au DĂ©sert waar we hierna dus heen trekken. Beetje verplicht gelogeerd in Hotel Flandres. Geen idee waar de naam vandaan komt maar in tegenstelling tot Vlaanderen wat karakterloos en onpersoonlijk.
Ma. 9/1 MOPTI De verzamelde muggen van Mopti en SĂ©varĂ© hielden congres in onze kamer :-/ Mijn kop staat vol beten. De schapen worden ondertussen onrustig: morgen Tabaski. Ik schat dat in Mali alleen zoân miljoen schapen en geiten het trieste lot zullen ondergaan. Een bezoekje aan het naburige Mopti werd een blij weerzien. Op het eerste gezicht niet veranderd sinds de vorige keer (5 j. geleden), misschien wel nog vuiler. Praatjes gemaakt, met de kinderen gespeeld, geholpen een grote pinasse te water te laten. Leuk dus. Morgen richting festival. Ondertussen de medereizigers ontmoet en dat ziet er goed uit: wij dus (een Belg en een Nederlander, drie Britten en een Fransman).
Di. 10/1 MOPTI-TIMBOEKTOE Van Sévaré naar Timboektoe via Douentza. Vanaf nu en de komende week dus geen openbaar vervoer meer maar een 4x4 van de organisatie van het festival. Anders zou enkel kunnen via publiek transport via de Niger maar gezien we dat allebei al es deden⊠Lunch onderweg (op een prachtige locatie in de woestijn met zicht op een bergmassief), tijd verliezen omwille van lekke banden en een (Ierse) cameraploeg onder de reizigers, en dus het pont naar Timbuktu niet halen. Maar niet getreurd: het kamp geïnstalleerd rond 2 kampvuren, gekookt, en slapen onder de blote hemel. Zalig.
Woe. 11/1 TIMBOEKTOE ât Was koud vannacht maar voor de rest een geweldige ervaring. Ondertussen dus âden bacâ naar Timboektoe genomen en ondergebracht in een huis waar zoân 40 reizigers voor het festival morgen samen zullen vertrekken. Britten, een Belg, een Hollander, een Fransman, enkele Amerikanen, Zweden, een Schot, Ieren, Denen, een Columbiaanse, enfin de verzamelde miniwereld op weg naar het festival met de Babylonische spraakverwarringen vandien. Iedereen in Timboektoe loopt op zân paasbest want blijkbaar is het hier vandaag pas Tabaski. Natuurlijk ook deze aloude stad nog eens van dichtbij bekeken. Met een onbedoelde demonstratie van hoe het hier vroeger was want de electriciteit viel uitâŠ
Do. 12/1 TIMBOEKTOE-ESSAKANE 60 km naar Essakane maar wel 6 uur rijden. Dat komt omdat je in karavaan rijdt en altijd wel iemand vast komt te zitten (tot grote frustratie van de beste chauffeur van Mali Cassius). Het festivalterrein tart alle verbeelding. Duinen met fijn wit zand, boompjes hier en daar, een lederen toearegtent om in te slapen⊠het hoofddoel van onze reis is bereikt. Bovendien komen we door een of andere toevallige selectie ook nog in het artiestenkamp terecht dus Afel Bocoum en Habib Koité staan mee rijtje te schuiven voor het eten.
Vrij. 13/1 ESSAKANE Het is heet! Er waait een droge wind en je zweet bijgevolg niet zichtbaar maar het klimaat is toch effe wennen (overdag een graad of 35, âs nachts een graad of 10). De toearegs paraderen in vol ornaat op hun kamelen. Een hangt een heel relaxte sfeer. Er is niet echt een wezenlijk onderscheid tussen artiesten, bezoekers, medewerkers. We zijn allemaal hier en laten we samen feesten. Naast het groot podium (een vaste constructie) is er een klein podium (tent), een dj-tent, 3 bars/restaurants, een VIP-lounge, een veldhospitaal, toiletten/douches, een artisanale markt, een tijdelijk dorp zeg maar. En we zijn wat graag dorpelingen, met tulband uiteraard. De officiĂ«le opening vanmiddag heeft me tot tranen bewogen. Na enige voorzichtige rondvraag bleek dat zowat bij iedereen het geval⊠Misschien had het er wat mee te maken dat het festival zowat werd opgedragen aan Ali Farka TourĂ© (geen Toeareg maar een Songhai overigens) die momenteel erg ziek is (hij zal uiteindelijk sterven op 7/3). De concerten zelf: ach geen hoogvliegers maar daar gaat het voor mij eigenlijk niet om. De sfeer is belangrijk. Abdullah du Niger wist die te brengen vandaag! Maar helemaal absurd is wel de openluchtdiscotheek moet ik zeggen: een beachparty voor gevorderden.
Zat. 14/1 ESSAKANE Gisteren werd het een uur of halfvijf in de morgen⊠wakker worden bij hoge temperaturen dus⊠maar alweer genoten van de concerten (o.a. Khaira Arby, Tartit, Afel Bocoum), de ontmoetingen, etc. De harmattan is aan het opkomen vrees ikâŠ
Zo. 15/1 ESSAKANE Jaja. Vanmorgen helemaal bedolven onder een laag zand. Ik voel me gezandstraald en het zit echt overal. Maar dat is natuurlijk ook weer een hele ervaring. Je beseft ineens hoe moeilijk de woestijnbewoners het hebben: momenteel kan je dus eigenlijk niets. Verder waren de concerten vandaag weer geweldig (o.a. Bassekou Kouyaté en echtgenote Amy Koita). Ondertussen zowat al mijn bagage weggegeven dus ik reis steeds lichter.
Ma. 16/1 ESSAKANE-MOPTI Essakane-Douentza-Sévaré. Niet te beschrijven hoe het voelt om na 4 nachten woestijn in een bed van de ViaVia in Sévaré te liggen. Twee Britse festivalgangers zijn ons gevolgd en met hen gaan we wellicht hierna naar Djenné.
Di. 17/1 MOPTI Eindelijk nog eens een nacht van 8 uren. En nog eens naar Mopti geweest om transport te zoeken naar Djenné. Dat kan altijd over de weg (we zitten vlak bij het busstation) maar via de rivier (Bani) zou toch wel leuker zijn. Nog een paar souvenirtjes halen en een pintje drinken: Mali Mali!
Woe. 18/1 MOPTI-DJENNE En het lukte. Met zân vieren een pinasse naar DjennĂ©. Lunch klaargemaakt door de chef van de ViaVia en varen maar. 12 volle uren om precies te zijn maar relaxerend, dat wel. Niets rustgevenders dan de oevers van de Bani met de Bozo aan het vissen, koeien en geiten op de eilandjes, de ijsvogeltjes, dorpjes en moskeetjes die langsglijden⊠Het is wel vrij fris eigenlijk. Ik zit in T-shirt maar de bootsjongens dragen een dikke jas.
Do. 19/1 DJENNE Chez Baba is het altijd aangenaam vertoeven. Hij is erop vooruit gegaan. De laatste keer nog stoffige kamertjes met een zandvloer, nu een verharde vloer met rotanbedden en een klamboe zowaar. Naar het schijnt is hij zân eigen hotel aan het bouwen een kilometer of wat buiten DjennĂ©. En de moskee. Ik heb ze nu al drie keer gezien, 10 en 5 jaar geleden en nu dus. Ze blijft betoverend en ongelofelijk fotogeniek. Vandaag trouwens iets meegemaakt wat geen levend mens uit DjennĂ© zich kan herinneren: het heeft geregend (in het droge seizoen).
Vrij. 20/1 DJENNE Een bezoekje aan het zandkasteel van Ton van der Lee stond natuurlijk ook op ons verlanglijstje. Helemaal van DjennĂ© naar het pont over de Bani en terug gestapt en het huis bezocht en dat was zo ongeveer de belevenis van de dag. Enkele fotoâs vind je op zân website.
Zat. 21/1 DJENNE Vanmorgen twee fietsen gehuurd want ik wou naar SĂ©nossa, het dorp van de edelsmid die ik al een paar keer ontmoette (zowel hier als in het Antwerpse Zuiderpershuis). Het fietsen door de brousse op zich was al geweldig, incl. de Peul-mevrouw met de kalebas melk op de kop die vroeg of ze een lift mocht. De smid zelf was zo blij dat hij meteen thee zette en erop stond dat we bleven eten. Hij gaf ook nog een brief mee voor het Zuiderpershuis. En hij stuurde zijn zoon met ons mee om het dorp te bezichtigen. Alweer een geslaagde dag (wordt vervolgd).
Terug in Djenné kreeg ik (van de zoon van de imam nog wel) het aanbod de moskee binnen te gaan, hoewel daar al jaren een bord staat dat niet-moslims niet welkom zijn. Wellicht hing daar een fameus prijskaartje aan. Hoe graag ik dat ook eens zou willen: principes zijn principes: geen moslims welkom, geen prijs betalen voor bezoek aan een publiek gebouw. Punt.
Zo. 22/1 DJENNE-BAMAKO Het vervolg: vannacht dus ziek geworden. De maaltijd bij de smid niet kunnen weigeren met de gevolgen vandien. Ik bespaar jullie de details. Vandaag naar Bamako en dat duurt zowat een dag (afzien!). Maar gelukkig, na enige moeite wegens alles in BKO volgeboekt wegens het Internationaal Sociaal Forum, toch terug terecht gekunnen in het huis van vertrouwen.
Ma. 23/1 BAMAKO Vandaag een slenterdagje in Bamako in voorbereiding op ons vertrek morgen. Wat langer geslapen (toch vele nachten overgeslagen deze reis), terugvlucht bevestigen, paar laatste inkoopjes, u kent dat.
Di. 24/1 BAMAKO-PARIS Vlekkeloze terugvlucht met Point Afrique van Bamako (zowat 30° rond middernacht) naar Parijs (zowat â5° in de morgen).
GHANA!! absolute topper. maar voor de natuurliefhebbers niet. Mij gaat het meer om cultuur.
Tunesie Is The Best 4 Live
Namibie vind ik qua veelzijdigheid het mooiste land waar ik geweest ben!! Je vindt daar rotsgebieden, woestijn, zee en nog veel meer 
Mijn favorite landen zijn,Tunesie[Djerba] we zijn er 4keer 3weken geweest,het was fantasties.Verder zijn we naar Egypte gegaan,meer omdat je er S,winters ook nog in de zee kan,om te snorkelen.en dat is wonder mooi.Het zijn hele fijne landen,met een lieve bevolking.
Hoi
Mijn favariete land in Afrika is absoluut Kenia, verder ben ik niet in andere Afrikaanse landen geweest dus dat is ook logisch. Alles is mooi aan Kenia; de mensen, de natuur, de metaliteit, de stranden en het stadsleven.
Ik weet verder veel over Zuid-Afrika, omdat ik daar veel mensen in verschillende delen ken. Uit verhalen, fotoâs en filmpjes van hen kan ik opmaken dat het een heel mooi doch gevaarlijk land is. Ik ga er zeker eens heen, al was het alleen maar om iedereen eens op te zoeken en droĂ«-worst en biltong te eten tot je groen ziet!
Wouter v. Kuijk.
Ikheb een zoon die heel de wereld over reist. Je moet maar eens op zijn site kijken:frans on tour.nl: Hij is ook in Zuid-Afrika geweest,en hij vond het er fantastisch. Wij mijn man en ik houden het bij ,Griekenland ,alwaar we 4 maanden heen gaan,en dan nog naar 2landen in Afrika,nl Tunesia{maar dan Djerba} en naar Egypte,we gaan dan in de winterdan kan je daar nog snorkelen. De onderwaterwereld is daar heel mooi,ik kan het iedereen aanraden.
Tanzaniaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaa
Oeganda voor de mensen en Kenia voor het wildlife en Malawi voor de natuur en Zimbabwe omdat het zimbabwe is.
job