Toen ik anderhalf jaar geleden (tijdens de Ramadan nota bene) door midden Java reisde, heb ik met mensen om me heen veel gesprekken gehad over geloof en alles wat daarmee te maken had. Gesprekken met vrienden, maar ook met onbekenden in de bus (uren naast elkaar zitten schept een band ;)).
Als niet-moslim vast ik niet, maar ik ga ook niet voor de neus van een vastende Indonesier mijn bakso zitten eten. Desalnietemin werd ik overal aangemoedigd om gewoon te eten, omdat ik immers niet HOEFDE te vasten. Ik voelde me daar enigszins ongemakkelijk bij in het begin, maar als iedereen aandringt ga je uiteindelijk toch overstag. Neemt niet weg dat ik 's ochtends om half 4 ‘gewoon’ met vrienden aan het ontbijt zat, want zij mochten na zonsopkomst niet meer eten. Een paar Javaanse meiden die ongesteld waren (en dus niet mochten vasten) hebben me daarom uitgelachen. Waarom zo vroeg opstaan? Zij aten en dronken wel gewoon in het openbaar. Ik vind en vond dit raar. Maar zij zagen mijn tekenen van respect (welke althans zo bedoeld waren) als geforceerd handelen. Ik werd met mijn neus op de feiten gedrukt en gedwongen ‘normaal’ te doen. (En zo wimpelde ik na een paar dagen een horde taxi chaufeurs af met de woorden: 'Saya tidak puasa, mau makan dulu!)
En dan de sharia: mijn vriendinnen droegen allen een hoofddoek. Dat was HUN keus, niet de keus van hun ouders of wat dan ook. Zij waren allen van mening dat het dragen van een hoofddoek niet opgelegd mocht worden door de staat of wat dan ook. Ook waren zij TEGEN de sharia, omdat zij van mening waren dat deze islamitische wetgeving niet opgelegd mag worden aan anders gelovigen. En ze gingen hier nog verder in: de sharia mag ook niet opgelgd worden aan moslims. Want geloof moet uit je hart komen…
Tja, in Indonesie is niet alles koek en ei. Verschillende geloven naast elkaar leidt af en toe tot scheve gezichten. Maar desalnietemin durf ik te beweren dat de meeste Indonesiers die ik ontmoet heb (op Bali/Java/Lombok/Flores) opener en liberaler zijn dan bepaalde Nederlanders.
Over het geloof weet ik vrij weinig te melden.
Wat londoh betreft: Indonesiers plegen al hun muziek loeihard uit de speakers te moeten laten knallen. Waarom zou dat ook niet gelden voor de oproep tot het gebed?
Maken christenen in Indonesie ook geen lawaaI?
De stelling dat Javanen, Balinezen - Indonesiers dus - zo lief en aardig zijn, open en liberaal, is niet te houden, wanneer je kijkt naar de moorden en slachtpartijen die in het recente verleden door diezelfde mensen werden verricht, al dan niet uit naam van een bepaalde religie of overtuiging. Ook het vredelievend eilandje Bali ontkomt er niet aan, neem bijvoorbeeld de duizenden doden die vielen na de val van Soekarno en waar men zelfs vrienden en familieleden elkaar de das om deden.
Wanneer ik in Indonesie ben, is het eerste wat ik doe: eten en drinken.
Neen, niet de kip bij de KFC, of de aardappeltjes, worteltjes en biefstuk in het hotel of westers restaurant.
Gewoon langs de kant van de weg of in een eethuisje.
Tegenwoordig zeggen zelfs Indonesische vrienden tegen mij dat ik maar eens moet oppassen, omdat dat eten niet meer is wat het geweest was.
Kijk dat is pas Indonesie ervaren. Onder andere dan
Ik heb het over het geluidsnivo van de muziek dat uit de luidspeakers komt.
Dat Indonesiers ervan houden om muziek loeihard uit de speakers te laten knallen.
Of het nou christelijke gezangen zijn of oproepen tot gebeden.
Ik heb u niet gevraagd om vergelijkingen te trekken tussen geloven.
Dat maakt u er zelf van.
Er zijn overigens officieus evenveel geloven als er mensen op aarde zijn.
Dat er op diverse forums atheisten, ongelovigen en ander pluimage zich gedraagt als islamoloog
en daarover de meest baarlijke nonsens en vooroordelen (maar soms ook een enkele waarheid) debiteert, voorzover ik eea kan beoordelen, dat is mij bekend.
Wanneer je het hebt over de islam, en vooral de islam in Indonesie dan moet je het ook hebben over culturen en cultuurtjes, mensen, hun tradities, hun hebbelijkheden en hun onhebbelijkheden.
Dit soort kennis ontbreekt de Indonesie-islamdeskundologen nu ten enen male,
Mij zult u dan ook niet op dat soort forums tegenkomen.
Tuurlijk ontken ik moorden en slachtpartijen niet, net zo min als ik de moorden en slachtpartijen ontken die mijn voorvaderen (de Nederlanders) vroeger hebben aangericht. Maar maakt dat mij als persoon een slecht mens?
Beetje minder generaliseren zou wellicht op zijn plaats zijn…
(Maar misschien zijn de mensen die ik ontmoet heb idd anders dan anderen. Lijkt me echter sterk, gezien de frequentie en duur van mijn verblijven in Indonesie.)
Wat jammer dat er zoveel discussies ontstaat in deze rubriek die niets te maken heeft met het onderwerp: ‘het échte Indonesie leren kennen’. Ik denk dat het weinig nut heeft om elkaar voor ik weet niet wat uit te maken. Het meest interessante is dat een ieder van ons zijn eigen ervaringen heeft en die ook kan uiten zonder oordeel. Diegene die informatie nodig heeft kan zelf denk ik wel uit maken welk info hij wil gebruiken of niet.
Ik vind het heel jammer en ook heel genant te moeten lezen hoe u elkaar soms negatief benaderd. Ik lees liever uw ervaringen die u opgedaan heeft op de verschillende eilanden. Dat geeft mij het gevoel dat ik zelf die reizen maakt. Het hoeven niet altijd de mooie dingen te zijn, maar de échte reele ervaringen zijn altijd zeer waardevol en een ieder van ons kan daar of van leren of van genieten. Ik zie deze forums eigenlijk meer op die manier ingevuld en niet als een mogelijkheid om elkaar uit te schelden op papier.
Sylvie
Mooi neergeschreven en ik ben het met je eens. Helaas verzanden een hoop forums op het internet in oeverloos geouwehoer en op den duur beledigingen, verkeerde commentaren etc.
Zowel Londoh als Bule zijn mensen met een hoop ervaring in Indonesie,waar anderen mijn inziens een hoop wijzer van kunnen worden
Ik ben zelf een Indonesische vrouw die jaren in Nederland heeft gewoond en nu al 12 jaar in het zuiden van Frankrijk. De laatste 4 jaren hou ik me bezig met het opzetten van een kinderhuis in Samosir- Sumatra. Ik ga om de 6 maanden naar Sumatra voor het kinderhuis. Ik ben nu weer aan het leren ‘kennen’ van mijn Indonesie en ben dan ook blij te lezen dat er mensen zijn die ook van Indonesie houden en geniet van hun ervaringen. Ik heb nog geen tijd gehad om écht rond te reizen, maar misschien komt die tijd nog. Ik ken Java, Bali en Sumatra goed, maar er zijn nog vele mooie plekken die ik nog wil ontdekken. En ondertussen kan ik via uw ervaringen en mooie verhalen die ‘reizen’ alvast maken, in gedachten. Ik ben zelf geboren en in Java tussen de theeplantages en ben dol op die regio. Dat is ook waarom ik nu in zuid frankrijk mijn ‘thuis’ heb gevonden. De omgeving waar ik nu woon lijkt op die regio in Indonesie waar ik geboren ben en 10 mooie jaren heb vertoeft. Ik denk dat ik ooit wel eens weer in Indonesie ga wonen, want ik voel me daar toch nog beter in mijn vel, maar ik laat eerst maar de dingen gaan zoals ze nu gaan en die tijd komt vanzelf. Dus een ieder die hun ervaringen wil delen, graag, ik zal er van genieten!!!
Sylvie
Mr. Londoh, ik had het nog steeds over geluidshinder.
Maar goed, deze topic gaat ook niet overgeloofservaringen…
Ik had het tevens ook over “lekker” eten in Indonesie langs de kant van de weg, en de waarschuwingen van bevriende Indonesiers daarover, want daar komt o.a. mijn “kennis” over een bepaald deel van dit land vandaan.
Helaas werd hierop niet gereageerd.
Overigens ben ik ook niet het type dat Indonesie - als natie - door een roze bril bekijk.
Maar als land, is het natuurlijk fantastisch: daarmee bedoel ik de landschappen e.d.
Hoewel, ik zie met angst en beven het verdwijnen van de orang oetans tegemoet, door het kappen van bomen - ook een zorgenfactor - in Kalimantan voor de productie van palmolie.
Hieraan werd aandacht besteed in een programma op de Nederlandse t.v. waaruit ook bleek dat orang oetans werden kaalgeschoten en in de prostitutie moesten werken. Welke morbide sjonnies hierachter zitten weet ik niet.
Maar ik meen toch te moeten menen dat het probleem niet in/aan Indonesie ligt, maar in het volk - naast niets ontziende multinationals - dat het land jaarlijks frequenteert, en op zoek is naar goedkoop vertier, en sex. Vooral op Bali.
Het probleem van de productie van palmolie immers ligt ook niet in het land zelf, maar komt vanwege de toenemende vraag daarnaar- plantaardig luidt hier het adagium cq credo- in het westen.
De Indonesier - van hoog tot laag - is voor geld makkelijk voor alles te strikken en te corrumperen.
Maar dat is een welbekend gegeven, dacht ik zo.
Ik vrees zelf, dat binnen niet al te lange tijd alles wat Indonesie zo leuk maakt, zal verdwijnen. Van kakilima’s tot oerwouden.
Hallo Londoh,
Ik zie de dingen van Indonesie niet alleen door een roze bril. Ik vind wel dat je heel cynisch overkomt en dat zou erg jammer zijn, want er is nog zo veel moois te beleven of het nou in Indonesie of elders. Maar ik heb de indruk dat jouw leven nogal donker en cynisch er uit ziet, want de antwoorden die je geeft zijn vaak met veel ophef en agressie ingegeven, althans het komt zo voor mij over. Misschien is het inderdaad tijd dat je met deze forum ophoudt, want blijkbaar geeft het je geen plezier maar veel ergenis.
Sylvie
Ik denk dat een ieder van ons weet dat in ieder land altijd wel dingen gebeuren die niet juist zijn of zelfs misdadig. En een ieder van ons weet ook dat ieder land zijn eigen cultuur, tradities en regels heeft. In de hele wereld valt er nog het een en ander te doen voor de mensheid. Er is heel veel armoede, verdriet, misdaad en rampen. Een ieder van ons reageert hier op op zijn eigen geweten en op zijn eigen manier. Ik probeer helemaal niet iemand te vertellen hoe hij/zij Indonesie moet zien. Ik probeer alleen mijn ervaringen te delen. Ik heb niet de arrogantie te denken dat ik het beter weet dan een ander. Ik vertel mijn meningen en ervaringen zoals ik dat beleefd en zonder de ander te veroordelen. Voor mij heeft het weinig zin om mijn dagen te slijten aan de negatieve dingen. Discuseren oke, meningen uiten, oke, maar negatief zijn alleen maar om negatief te zijn is niet mijn manier de dingen aan te pakken. Ik probeer de dingen waar ik moeite mee heb er iets mee te doen. Dat is bijvoorbeeld waarom ik met het kinderhuis bezig ben. Dat is omdat ik niet alleen wil praten over de negatieve dingen in Indonesie, maar daar ook concreet wat tegenover stellen. En mijn manier is om een kinderhuis op te zetten en een aantal kinderen een iets beter toekomst te geven. En dit vraagt ook heel veel bewust nadenken en oppassen dat je je niet te betweterig gedraagt. Veel bij je zelf vragen of je iets doet voor de kids of om je eigen geweten te sussen. Veel kijken naar de levenswijze van de omgeving waar je bent, veel in samenwerking met het dorp en veel respect tonen voor hun tradities en cultuur, ook als ik er niet helemaal mee eens ben. Ik ben meer geneigd naar de mogelijkheden te kijken en te zoeken dan me bezig te houden met de negatieve dingen die me zullen remmen om daadwerkelijk iets te doen en niet alleen maar te praten over het ‘verbeteren van de wereld’.
Sylvie
Jammer meneer Londoh dat u in alles blijkbaar een dreiging ziet en de negatieve dingen uithaalt, zelfs uit positieve brieven kan halen. Het is inderdaad altijd moeilijk te verkroppen als er iemand is die toch durft zijn mening te uiten zonder te schelden.
Sylvie
Het spijt mij als het Londoh niet goed gaat. Dat gun ik niemand. Ik hoop dat hij die hulp kan vinden die hij nodig heeft om zich happyer te voelen.
Wat het echte Indonesie betreft; ik geniet enorm als ik weer in mijn geboorteland ben en een ieder moet zijn eigen ervaringen opdoen en het liefs hele mooie en leerzame ervaringen. Men is nooit 'uitgeleerd’toch!
Sylvie
Indonesie is mooi Wilson2, erg mooi zelfs.
Jammer dat er mensen zijn die dit anders ervaren en terugkeren naar het land van herkomst. Alhoewel het gezien een stuk frustratie en de uiting daarvan het niet echt een nieuw gegeven is/was.
Indonesie is mooi en daar is van te genieten.
En voor wat betreft Londoh, “das war einmal” hopelijk gaat het hem beter.
