x
Natuurlijk verdwijnen oude gebruiken, handwerken etc. en hebben die dingen plaatsgemaakt voor andere gebruiken die je zult ervaren zoals Sudanita en Londoh beschrijven. Naar mijn mening gebeurt dit overal op ieder Indonesisch eiland, net zoals het ook in Nederland gebeurt.
Als je het hebt over het “echte” Indonesië kijk je in mijn beleving niet zo zeer naar wat mensen doen, maar hoe ze denken. En daar is naar mijn ervaring moeilijk achter te komen tijdens een vakantie van 4 weken. Wat dat betreft zijn Indonesiërs lang niet zo openhartig. Ik denk dat ik er nu zo’n 10 jaar kom en heb in die tijd wel een aantal mensen beter leren kennen. Als ik mezelf nu de vraag stel waarom Indonesië er over 10(0) jaar er in de basis nog hetzelfde uitziet, dan heb ik wel het antwoord op de vraag wat het “echte” Indonesië is.
Hallo Londoh,
Leuk stukje over de toekomst in Nederland.En dat meen ik 
Krijg bij het lezen weer het deja-vu gevoel: beleef zoiets helaas nog 1 - 2 keer per jaar op ons mooie Schiphol.
x
Ja Londoh, daar kan ik me ook wel in vinden 
Off-topic: wat is er met je site gebeurt? Hoewel ik geen lid ben, vind ik je verhalen wel prettig leesvoer!
Mee eens!
(Al zou ik naieve tourist willen vervangen voor iets met een minder negatieve gevoelswaarde…)
x
x
Ik was eens op Sanur Bali geweest in een toeristencomplex…
Daar had ik nou niet het gevoel het echte Bali te ervaren, maar ja, dat is gevoelsmatig (…).
Blijkbaar toch zullen de mensen die daar in het toeristencomplex lagen te zonnen naast het zwembad ook genoten hebben van het echte Bali en de mensen thuis aanraden om daar ook eens op vakantie te gaan.
Teruggekomen van een vakantie in Indonesie heb ik altijd de neiging om pasarmalams e.d. te bezoeken om na te genieten van de indonesische sfeer. Telkens weer werd ik gefrustreerd in mijn gevoelens, want niet zelden stelde ik me de vraag: Waarin ben ik nu weer terechtgekomen.
Hawaiaanse dansen en indo-rock is dat nu het echte Indonesie?
Toch zijn er organisaties die een verzorgde reis naar bali organiseren compleet met optredens
van wieteke van dort en indo-rockbandjes.
Op de keper beschouwd, mensen gaan op vakantie om een droom te realiseren, om eens weg te soezen, en wanneer er organisaties zijn die zulk een droom kunnen realiseren, wie ben ik om daarop tegen te zijn.
Mijn insziens kan een toerist ook nooit de vraag stellen hoe hij het echte Indonesie kan ervaren. In een korte spanne tijds is dat niet mogelijk.
Je kunt na een kontakt met een engelstalige balinese gids toch ook niet beweren met een echte “Balinees” in kontakt te zijn gekomen.
Evenmin dat wanneer je op bali in kontakt bent gekomen met een indische indo-rocker, met een echte indonesier in kontakt bent gekomen.
He Mr londoh,
Je bent dus degene van dat londoh-form dat nu gesloten is.
Je hebt gelijk dat internet nu verworden is tot een jungle waar men alles maar jat en op de eigen site plaatst of op een forum alsof het gaat om een product van het eigen brein of toetsenbord.
Een echte auteur die een boek schrijft zal altijd ook zijn bronnen vermelden, maar wat verwacht je nu in een tijd waarin gewone mensen menen iets te melden te hebben, allerlei ditjes en datjes, en hen daarvoor ook een medium gratis wordt aangeboden?
Ook moet je voorzichtig zijn met de informatie die wordt aangeboden.
Iemand kan om maar een voorbeeld te noemen, de bediening en de service in een hotel helemaal afkraken op basis van een enkele ervaring, terwijl andere bezoekers daarmee echter heel positieve ervaringen hebben.
Iets wat negatief is, blijft langer hangen dan hetgeen positief is en die hoteleigenaar zal heel hard moeten werken om van zijn slechte naam af te kunnen komen.
Maar is het ook niet zo dat op fora telkens weer dezelfde mensen komen die zo’n forum gewoon misbruiken alsof het een uitje is naar een vrijgezellenfeest?
Een voorbeeld daarvan is dat indahnesia-forum waarin werd verwezen in dat Semarang-topic.
Zo’n forum wordt dan ook weer misbruikt om uitvoerig te verhalen over de eigen ouderdoms kwaaltjes en frustraties in de prive-sfeer en uiteindelijk gaat het niet meer over het echte Indonesie maar over hoe men het liefst Indonesie ziet, verlost van moskeeen en moslims en gelijkend op een christelijk land, Nederlands-indie of op Bali.
x
Londoh,
Heb even een serieuze vraag voor je: wat kan je me aanraden om te zien/beleven/ bezoeken op Sumatra? In de planning die ik heb voor mijn komende zomer heb ik ruimte voor zo’n 3 weken aldaar. (ik weet t, tijdspanne is wellicht te kort, maar als voorproefje op volgend jaar?)Gaarne jouw reactie…
x
Hallo Londoh,
Ik vroeg het omdat ik (terecht) vermoedde dat jij meer van Indonesie afweet dan ik.Ik kom er pas de laatste 8 jaar regelmatig en buiten ,een deel van Java, Bali,de Sunda eilanden en Sulawesi heb ik nog veel te ontdekken in dat land. En aangezien Sumatra ontzettend groot is wil ik volgend jaar het grootste deel van mijn reis daar doorbrengen en dit jaar alvast een klein voorproefje…
Voor de rest verblijf ik dit jaar op Java en Bali,met dus een trip van 3 weken naar Sumatra.
In ieder geval bedankt voor de info,zal er de nieuwe Lonely Planet ook eens op na spitten.
Groeten
x
Interessant die hele discussie omtrent het ‘echte Indonesie’. Ik denk dat alle ervaringen persoonlijk gebonden zijn en dat elk ervaringen een ‘waarheid’ heeft. Wij kunnen allen van meningen verschillen en toch allemaal ‘gelijk’ hebben. Maar ik denk dat het niet belangrijk is wie er gelijk heeft en dat het ontdekken van de ‘echte Indonesie’ erg persoonsgebonden kan zijn. Voor mij is het heel eenvoudig als je mensen wil leren kennen dan is er éen ding heel belangrijk en dat is er ‘open voor staan’. Dat betekent proberen er geen oordeel te geven, maar gewoon te kijken hoe de ander functioneert en welke aspecten voor haar/hem belangrijk zijn. Dat is alles, denk ik. Als je werkelijk geinteresseert ben in de Indonesiche mens en cultuur dan ervaar je de dagelijkse dingen zonder te oordelen. Wat voor jou mooi en goed is kan voor een Indonesiër misschien iets heel moeilijk of slecht zijn, of dezelfde gevoelens en gedachten geven als de jouwe. Wanneer je in contact komt met twee hele verschillende culturen dan heb je ook kans dat er hele eventuele ‘conflicten’ door onwetendheid kan ontstaan. In die situaties is het vaak niet kwaad bedoelt maar meer dat we elkaar wat beter moeten kennen en begrijpen en dan gaan de dingen vaak veel soepeler.
Wanneer je dus de ‘echte Indonesie’ wil leren kennen dan denk ik dat je zoveel mogelijk je naast de Indonesier plaatst. Probeer je eigen dagelijkse ritmes te vergeten en probeer je leven als de Indonesier. Dus niet met de luxe bussen of auto met chauffeur reizen, maar met de bemo of bedjaks.
Niet de luxe hotels pakken met airco, maar de kleinere wat ze noemen, logements, die vaak door families gerund wordt en heel gezellig zijn. Niet in de mooiste restaurants, maar daar waar de Indonesiers ook eten, de kleine warungs.Maar let wel op de eerste dagen dat je alleen echt goed gebakken of opgewarmde spullen eet. Praat gewoon gezellig met iemand aan het strand of aan de kant van de weg. Of in de winkeltjes of op de traditionele markten. Laat ze merken dat je niet alleen een toerist wil zijn, maar dat je ook geinteresseert ben in hun dagelijks leven. ga eens een schooltje bezoeken. Je kunt het gewoon vragen of je mag kijken hoe het daar aan toe gaat. Stap een ziekenhuis binnen en vraag of je mag kijken hoe ze werken. Vraag of er stichtingen zijn of vrijwilligerswerk organisaties die je kunt bezoeken, bezoekt een weeshuis. ga een wandeling maken tussen de kampungs en neem de tijd om te praten of met de kinderen te spelen.
Tja dit is misschien niet helemaal wat je in je planning had, maar als je vraag wat kun je doen om het ‘echte indonesie’ te zien, dan is dit ongeveer wat je wat verder kan helpen.
En of het in Bali, Java Sumatra of een ander eiland is, dit principe kun je overal tegen komen in Indonesie. Ieder eiland heeft zijn charme en zijn eigen cultuur, dat is wat Indonesie zo rijkt maakt, vind ik. Ik probeer altijd Kuta en Legian te vermijden in Bali, maar vind mijn geluk meer in het noorden van Bali en in het centrum, maar ook In Sanur zijn kleine kampungs waar ik me heel happy voelt tussen de Indonesiers. Zo heb ik mijn mooie ervaringen en plekken in Java en Sumatra.
Maar mijn voornaamste bagage is mijzelf als ik rondreis, want mijn houding bepaald hoe ik wordt ontvangen en of ik de kans krijgt om een land en zijn inwoners werkelijk te kunnen leren kennen.
Sylvie
Hai Sylvie
Typisch dat jij deze dingen noemt. Op mijn surftocht door het internet merkte ik op dat er wel heel veel organisaties [stichtingen] zijn die zich bezighouden met hulp en onderwijs aan kinderen in Indonesie.
Ik neem aan dat het voornamelijk christelijke organisaties zijn, waarvan ik ook hoop dat zij niet erop uit zijn om de kinderen (de mensen) als tegenprestatie te bekeren.
Hier in de buurt is er een stg Jasinga die ergens in bogor een schooltje heeft gebouwd.
Een heel typische organisatie vind ik wel deze: SUMBER KASIH - BRON VAN LIEFDE
http://www.salatiga.nl/sumberkasih/
De naam Nico Rood waarover gesproken wordt heeft eens in de stoel gezeten in het programma Felderhof.
Heel interessant om daar eens een kijkje te nemen, omdat ik in september/oktober naar Midden-Java ga.
Er zijn ook zat stichtingen die niet uit geloofsovertuiging handelen! Zelf heb ik via http://www.indah-education.nl voor de klas gestaan.
Zie ook Out of Asia.nl - ke(m)BALI
x
Hallo bule,
Ik heb totaal niet bedoeld om over christelijke stichtingen te praten. Ik wilde alleen mededelen dat het dagelijksleven van de Indonesiers ook goed le leren kennen/beleven via scholen en andere eventuele aktiviteiten. Ik zelf hou me bezig met een kinderhuis in Sumatra. We zijn inderdaad bezig de kinderen een iets andere educatie te geven dan ze gewend zijn. Maar in ons kinderhuis zijn alle ‘geloven’ welkom en zonder de behoefte ze te bekeren. Ik ben niet van mening dat ‘onze ’ wijze van leven’ nou zo beter is dan de Indonesische wijze, dus ik heb ook niet de arrogantie te denken dat ik ze wat kan ‘leren.’ Het enige dat wij deze kinderen en hun familieleden zullen aanbieden is openheid tot andere kulturen en/of wijze van leven. Het is aan hun die uit te proberen of niet. Alles gebeurd met medewerking en goedkeuring van de bevolking zonder onze ‘meningen’ te imponeren. Dit betekent dus dat je zonder te oordelen je presenteert en probeert de mooie dingen met elkaar te delen, zonder er iets voor terug te vragen. Of dit christelijk is of islam of hindu of boudhistisch, voor mij om het even, het gaat om liefde voor elkaar en elkaar helpen daar waar je kunt!
Sylvie