Lieve allemaal,
Ik zit ook in een kleine dip.
De laatste tijd ben ik erg gaan nadenken, over azim en mij.
Het is al een jaar over geweest, en de laatste tijd gaat het niet zoals ik hoopte dat het ging.
Ik miste de enthousiaste, vrolijke Azim die altijd blij was wanneer ik ook belde!
2 weken terug, op een dinsdag kreeg ik een ongeluk… herzenschudding… ik voelde me erg naar, en had met Azim beloofd om hem 21.30 te bellen.
Het was de middag al gebeurd, en ik wilde het hem gewoon vertellen! Ik voelde me zo rot!
Hij nam niet op…
De hele dag geprobeerd… nog niet…
Toen de afgesproken tijd… nog niet…
Een uur later, nam die op… ik legde hem uit dat ik een ongeluk gehad had, en een herzenschudding er aan over gehouden had.
Hij snauwde, en zei: Why you call me to said that? what can i do? i am here in turkey!
Ik zei: You are my boy, i just wanna tell you that!
Hij zei dat het al goed was, en of ik de volgende dag kon bellen, en mijn beltegoed raakte op…
Ik kocht de volgende dag nieuwe beltegoed, en belde hem de avond op.
Hij klonk stug en ongelovelijk chagerijnig…
Ik vroeg wat er was, en toen begon hij te flippen:
You call me so so so so much! you look like a baby sometimes! And you wanna married me? how… than you first must be a woman… not a baby.
Ik schrok hier onwijs van… dit was niet hoe die altijd was!
Ik zei dat ik mijn best voor hem wilde doen, en dat ik daarom hem belde!
Het was al goed, en hij zei dat die wilde slapen… hij was moe.
Ik barste in huilen uit… schopte alles aan de kant!
Waarom ineens zo… waarom!
Ik sprak er over met mijn ouders, en vriendinnen… en die zeiden: Laat HEM nu maar een keer JOU bellen… kijken of die dat doet!
Donderdag… was het stil… vrijdag… was het stil… zaterdag… stil… en zondagavond ging ineens 1 x mijn telefoon over…
Het was Azim…
Ik zat te twijfelen of ik wilde terug bellen, maar deed het toch.
Hij klonk enthousiast toen ik belde… maar ik bleef koel…
Dat merkte die, en vroeg mij: Whats wrong? your voice…
En toen legde ik hem uit, dat ik het niet leuk vond hoe die me zo noemde… dat ik mijn best deed voor hem! en ik nooit mag bellen wanneer ik wil, er altijd een vaste tijd aan verbonden moet zijn, hij nooit mij belt/smst… het altijd van 1 kant afkwam!
Hij was stil… en zei: I miss you…
Ik reageerde er niet echt op… want mijn gevoelens werden door elkaar geschud…
Ik zei vervolgens: I am sure, i do more my best than every girl have do!
Hij was stil… zweeg… en zei dat die moe was, en weer ging slapen…
En zo hingen we op… hij zei nog: I love you darling… ik zei: I know… goodnight darling, en hing op…
Maandag had ik 1 smsje gestuurd met: I miss you xxx
We zijn nu enkele dagen verder… en ik hoor niks van hem.
Ik heb nu net geprobeerd te bellen, en vanmiddag ook… maar geen gehoor…
Hij heeft zijn beste vriend, wat ook tevens een vriend van mij is, in de steek gelaten.
Daar gaat die niet meer mee om…
En met die vriend heb ik vandaag gepraat, en zei: Let him go, he dont call you! i didnt speak him anymore… i have said: I will be your friend i am sorry, but he dont want… so ok!
Dus met andere woorden, azim en zijn vriend hadden ruzie… en die vriend bood zijn excusses aan en zei: Kunnen we weer vrienden worden? we waren beste vrienden! Azim reageerde er bot op met: No… never… en die vriend dacht toen ook van: Ach bekijk het ff…
Ik weet nu niet wat ik moet doen, ik zit met gemengde gevoelens!
Mijn ouders zeggen: Hij is je niet waard Jolan, jammer dat je daar 2 jaar te laat achter komt… maar als die echt om je gaf… liet die ook wel eens iets van hem horen.
Wat denken jullie? Ik vind het zo zo zo naar…
