Hallo,
Ik zou mij even in het kort voorstellen ik ben een meid van 26 jaar en ik heb 2,5 jaar een relatie gehad met een turkse jongen. Deze relatie is ondertussen 2,5 jaar uit. Onze relatie had zijn ups en downs. Hij is in Nederland geweest na veel gedoe om eenvisum te krijgen. Toen hij in Nederland was kreeg ik het een beetje benauwd iemand opeens in mijn huis en 24 uur per dag op mijn lip terwijl ik altijd gewend was om alleen te zijn. Ik had er zo naar uit gekeken en opeens was het zo anders om hem hier echt te hebben. Ik kan wel zeggen dat ik niet echt aardig was en wist ook niet goed wat ik ermee aan moest. Ik heb het toen na 1,5 week uitgemaakt. Toen is hij weer teruggegaan naar Turkije en toen hij eenmaal thuis was miste ik hem heel erg. Na lang te hebben gepraat hebben we het weer geprobeerd. Aan het einde van dat jaar ben ik naar turkije gekomen en zijn we samen eerst naar Ankara gegaan om een visum aan te vragen en daarna voor een vakantie naar Kusadasi. Mijn ex had niet veel geld omdat hij ook moest sparen voor zijn visum enz. Ik denk dat de meeste dit van ons wel herkennen. Ik had de vakantie betaald. Eenmaal in Kusadasi liepen de spanningen op tussen ons. We hadden een afspraak dat ik na mijn afstuderen in Turkije zou komen wonen in iedergeval voor een paar maanden. Ik werd heen en weer getrokken tussen mijn ouders en tussen mijn ex. MIjn ouders vonden het een slecht idee en ik ben erg loyaal naar mijn ouders toe dus ik vond dit erg lastig. Uiteindelijk ging het mis want ik bedacht mij in die vakantie dat ik eigenlijk niet meer wilde verhuizen naar Turkije dat hij beter naar Nederland kon komen.
Mijn ex zag dit niet zo zitten omdat hij toen hij de vorige keer in Nederland was zich in de steek gelaten voelde omdat ik het had uitgemaakt. Hij wilde de zekerheid dat ik voor hem zou gaan.
Op een bepaald moment ging ik dingen roepen dat ik na mijn afstuderen eigenlijk wel eerst een reis wilde maken naar Amerika met een vriendin. Voor hem voelde dat zo alsof ik niet voor ons koos.
De spanningen werden eigenlijk alleen maar meer. Aan 2 kanten werd er voor mijn gevoel aan mij getrokken. OP een dag belde de moeder van mijn ex op en ze zei tegen mijn ex waarom ga je zolang op vakantie je moet toch geld verdienen en nu doe je gewoon 2 weken niks. Na dat gesprek was mijn ex een beetje de weg kwijt en hij zei zou het misschien niet mogelijk zijn dat jij iets eerder teruggaat zodat ik kan gaan werken en kan gaan sparen om naar nederland te komen. We hadden ondertussen het visum weer gekregen. Ik was heel teleurgesteld dat hij dat zo zei want ik had lang voor die vakantie moeten sparen. Dus de spanningen werden nog meer. Toen kwam het volgende waar hij mij heel erg mee heeft gekwetst. Ik riep al 1,5 jaar dat ik wilde afvallen maar dat deed ik nooit. Op een bepaald moment maakt mijn ex van die grapjes als ik struikelde owh aardbeving. Eerst kon ik er wel om lachen omdat ik dit zelf ook wel eens deed van die grapjes. OP een bepaald moment kon ik er niet meer tegen en werd ik boos op hem. Het dringende niet echt tot hem door dat dit mij pijn deed en hij zei je roept het al zolang ik je ken enz enz. Ik moet wel zeggen dat ik een emotieeter ben en toen ik dus die lange afstand relatie had dat ik ook bijna wel 15 kilo aan ben gekomen omdat hem gewoon erg miste. Na heel lang praten en hem proberen duidelijk te maken dat hij mij hiermee kwetst kwamen wij er niet uit. Toen de dag was aangekomen dat ik terug moest vliegen naar huis stonden we op het vliegveld. Ik wilde geen impulsieve beslissing nemen dus ik heb gezegd dat ik er thuis over na zou denken of ik deze relatie nog wel wil. Mijn ex moest heel erg huilen want hij voelde aan dat dit de laatste keer was dat hij mij zou zien. Mijn ex heb ik nog nooit emotioneel gezien.
Eenmaal weer in Nederland heb ik inderdaad een punt gezet achter zijn relatie. Hij had het tegen zijn moeder verteld en die was ook boos op hem geworden dat hij het zo had aangepakt. Eenmaal thuis kwam hij tot het besef dat hij verkeerd was geweest maar voor mij was het al te laat.
Toch bleef hij in mijn hoofd en kon ik het niet helemaal afsluiten. Hij heeft er alles aan gedaan om het weer proberen goed te krijgen maar ik was zo boos en verdrietig dat ik daar niks van moest weten. De laatste 2,5 jaar heeft hij het eigenlijk niet kunnen laten rusten. Ik heb geregeld berichtjes gekregen dat het hem zo speet en dat hij heel graag wil dat het weer goedkomt en dat hij het nooit meer zou doen. Ik heb het elke keer afgehouden maar toch bleef ik ook op zijn facebook kijken omdat ik het niet helemaal los kon laten. 2,5 jaar lang heb ik dat elke week wel een keer gedaan. Toen mijn vorige relatie niet goed ging toen ging ik contact zoeken met mijn ex.
Het afgelopen jaar heb ik een aantal keren contact gezocht en dacht ik misschien komt het wel weer goed en dat zei ik ook tegen hem en dan was hij weer blij en dan dacht ik na 2 weken ik kan dit niet. En dan kan ik het vooral niet omdat ik niet weet hoe ik het tegen mijn ouders moet zeggen. Ik woon tijdelijk weer thuis en het voelt als verraad naar mijn ouders toe als ik toch weer wat met hem zou beginnen. MIjn ouders hebben het afgelopen jaar veel voor mij gedaan en staan altijd voor mij klaar. Daarom heb ik het de hele tijd afgehouden. Ik ben bang dat mijn ouders het niet aankunnen en er veel stress van zullen krijgen. NU is het zo dat ik sinds 2 weken weer contact heb met mijn ex en ook wel intensief. Ik zit nu heel erg in twijfel moet ik begin mei naar hem toe gaan vliegen om te kijken of er nog iets is of moet ik dat niet doen. Ik wil het sowieso mijn ouders niet vertellen die zijn toch 2 weken op vakantie want misschien is het uiteindelijk toch wel niets en dan heb ik onnodig gezorgd voor stress. Ik vind het zo moeilijk en weet echt niet waar ik goed aan doen.
Ik heb fouten gemaakt in onze relatie maar mijn ex ook en ik weet gewoon niet of ik het wel weer moet doen. Misschien iets met hem beginnen.
Advies is heel erg welkom!
En als het goed is voor jou om weer met hem te starten, dan is het bestemd en kan niemand dat tegen houden…