Weg uit Nederland / contact

Reissoorten zoals: Wonen en werken in het buitenland Forum
1

Hallo allemaal,

Mijn naam is Dennis en ik ben nu ik dit schrijf 31 jaar. Ik woon heel mijn leven in Tilburg en ik zit eraan te denken om over een jaar of twee te gaan emigreren. Dat hoeft trouwens niet permanent te zijn, het mag ook voor een groot gedeelte van het jaar in het buitenland wonen/werken en een paar maandjes in Nederland.

De reden dat ik weg wil is dat ik niet zo goed kan aarden in Nederland. Eigenlijk loop ik al sinds 1997 te roepen dat ik weg wil, maar blijkbaar is de tijd er nooit rijp voor geweest. Dat blijkt misschien door mijn turbulente leven wat ik achter de rug heb. Vele pieken, maar ook vele dalen. Daarnaast heb ik ook wat trekjes van ADHD, maar ik ben nu in een fase terecht gekomen dat ik wat meer rust heb kunnen vinden, al is het nog niet ideaal te noemen.

Een paar jaar geleden heb ik mijn leven compleet omgegooid door opnieuw te beginnen. Ik had enorme schulden en die heb ik in november 2010 afgelost. Daarmee valt voor mij een enorme remming weg en ik heb jarenlang als een wilde hond vast moeten zitten in mijn eigen kooi (huis) vanwege de beperkingen die dit met zich mee brengt. Vorig jaar heb ik mijn opleiding afgerond als geluidstechnicus bij een school die internationaal bekend staat. De functie als geluidstechnicus kan ik in principe overal in de wereld gaan toepassen. Op dit moment ben ik nog bezig om te kijken wat ik er precies mee wil gaan doen. Om puur het geluid te gaan doen voor concerten (wat ik nu doe) is niet iets wat ik mijn hele leven wil gaan doen, maar het moet een onderdeel zijn van iets groters. Mijn wens is om iets te betekenen voor mensen, om mensen een lach op hun gezicht te toveren met de kwaliteiten die ik in me heb. Ik merk namelijk dat we in een cultuur leven, een graaicultuur, waarin Geluk niet meer zo belangrijk is, maar wel op een zo snel mogelijke manier, zo goedkoop mogelijk, een zo hoog mogelijke winst te behalen. Desnoods zonder rekening te houden met de gevolgen voor anderen mensen. In mijn ogen een zeer individualistische manier van werken waar ik moeilijk mijn plek in kan vinden.

Dit is dan ook de reden waarom ik soms wil wegvluchten uit Nederland. Ik vind het hier vervelend, zo kil. Het draait hier om geld, macht, status en succes. Niet zozeer om welzijn, geluk en plezier. Daarom denk ik dat ik niet zo goed thuishoor binnen deze cultuur. Hiermee wil ik niet zeggen dat ik geld niet belangrijk vind, integendeel, het geeft je mogelijkheden om dingen te kunnen doen die je graag zou willen doen. Maar ik wil dat wel graag verdienen op een nuttige manier, waarmee ik als resultaat zie dat ik mensen iets positiefs kan geven. Daarmee voed ik namelijk mijn eigen geluk. En op de een of andere manier loop ik hier vast in Nederland.

Ik heb eigenlijk nog geen idee waar ik heen wil gaan, maar dat het om een land moet gaan waar gevoel, temperament, warmte, geluk een grote rol speelt, dat staat vast. Ook vind ik het klimaat erg belangrijk en de omgeving qua natuur. Ik hou erg van bergen, die geven me de rust en inspiratie. Daarnaast wil ik graag ergens wonen waar de zon vaak schijnt.

Zoals ik al zei ben ik nu nog aan het uitwerken wat ik straks wil gaan doen met mijn kwaliteiten en mijn opleiding. Dat komt wel goed, maar intussen wil ik toch graag eens in contact komen met mensen die om soortgelijke redenen weg zijn gegaan uit Nederland, of dat nog steeds willen doen.

Ik weet nu even niet zoveel meer te schrijven, maar jullie reacties kunnen me inspireren om hier dieper op in te gaan. En dat laatste is wat ik zoek: inspiratie… en natuurlijk ‘lotgenoten’.

Groetjes,
Dennis

2

Hé, een collega!

Verkijk je niet te veel op je opleiding (was die trouwens niet gericht op studiowerk?), in andere landen kan de werkwijze soms erg verschillen. Zeer waarschijnlijk ken je de anekdote wel van de ex-Nederlandse geluidstafel die nu aan het eind van zijn leven in Polen dienstdoet en waar niemand aan de faders mag komen (“omdat hij zo nu goed staat” ongeacht op welke locatie of welke bronnen of weergevers eraan hangen).
Ook moet je de afweging maken of je wilt gaan freelancen of vast in loondienst. Die eerste optie is zeer moeilijk tot onmogelijk in Noord-Amerika (tenzij ze jou kennen als ‘the best of the best’).
Daarna komen er nog taal- en cultuurbarrières. Het eerste bakkie koffie is in Nederland totaal iets anders in de planning dan het eerste bakkie koffie hier in Canada.

Waar je ook heengaat, je zal altijd moeten beginnen met een fulltime zoektocht naar werk. Schrijf je overal in, waar je je maar kan inschrijven (VPT-achtige organisaties) en ga bij alles en iedereen langs. Uiteraard helpt het een hoop als je redelijk de lokale taal kent en spreekt.

Waar je heen wilt is toch wel aan jezelf. Let er wel op dat festivals veel in stedelijke gebieden zijn geconcentreerd, bergen zijn vaak ietsje verder dan (afhankelijk van welke stad).

Bij mij schijnt in ieder geval heel vaak de zon, niet zo veel regen als in Nederland, maar het kan soms best koud zijn in de winter. :smiley:

Als je nog vragen hebt, hoor ik het graag!

Groeten,
Jurjen

1 like
3

Hey Jurjen,

Bedankt voor je snelle reactie. Ben je zelf ook werkzaam in het audiowereldje? Ik heb hier in Nederland de SAE gedaan en die is inderdaad erg studiogericht. Op dit moment werk ik, weliswaar vrijwillig nog, als FOH-mixer in 013 Popcentrum. Ook heb ik wat ervaring als fieldmixer/boom-operator in de ENG wereldje.

Ik ben op dit moment bezig om me te orienteren wat ik precies wil gaan doen. In principe kan ik alle kanten op. De basiskennis heb ik bij me. Ik wil de focus toch meer leggen op ‘emotie’. Zo lijkt het me bijvoorbeeld leuk om bijpassende muziek te matchen met beeld. Of om geluidsman te zijn bij documentaires. Het draait bij mij op gevoel, om iets moois neer te zetten wat mensen raakt. Dat mag dramatisch zijn, maar ook heel positief. Mensen gelukkig maken, voedt mijn geluk.

Het duurt nog wel even voordat ik weg ga uit Nederland. Eerst nog wat dingetjes aflossen, daarna gaan sparen en ook nog meer ervaring op gaan doen. Hier in Nederland wil ik sowieso (een gedeelte) op freelance-basis gaan werken, want op loonbasis is er niet zoveel in deze branche.

Wat betreft het emigreren, daar ben ik nog over in dubio. Ergens wil ik hier heel graag weg. Bijna een soort vluchtgedrag vanwege de cultuur hier, de verharde maatschappij. Ik ben om eerlijk te zijn geen keiharde zakenman, bij mij speelt emotie en gevoel een grotere rol.

Natuurlijk ben ik ook een realist en kan ik best zakelijk zijn, maar mijn prioriteiten liggen net effe op een andere plek.

Het zou voor mij ook al heel erg mooi zijn om gewoon veel in het buitenland te zijn. Een internationale baan dus, bijvoorbeeld door mee te reizen met een ploegje die docu’s maakt. Ik hoef er niet stinkend rijk van te worden, maar ik wil mijn kwaliteiten gewoon benutten.

Anyhow, uiteraard ben ik me er van bewust dat het allemaal niet erg gemakkelijk is wat ik wil, maar ik denk dat niets onmogelijk is.

Mag ik vragen hoe jij in Canada terecht bent gekomen? En wat je daar precies doet? Mis je Nederland?

Groetjes,
Dennis
:chin:

4

Hoi Dennis,

Mijn vriendin is de reden dat ik Canada verzeild ben geraakt. Zit er nog maar net met mijn eerste werkvisum, dus zit nog steeds te zoeken naar iets vasts. Freelancen is hier niet aan de orde, zeker niet zoals ik het in Nederland gewend was. Dat mis ik momenteel wel een beetje, maar dat zal wel verdwijnen als ik straks dagelijks aan de slag ga. In principe ben ik een allrounder (maar wel aardig kennis en ervaring per discipline, ik kom van die omstreden HBO-dagopleiding in Amsterdam centrum ;)).

Meer emotie, dus meer creativiteit (naar eigen inzicht)? Volgens mij kan dat op voldoende plekken. Zeker theatergezelschappen zijn regelmatig op zoek naar geluidsmannen (dienstverband, bijna altijd op CAO-basis, best fijn, let wel op je uren). Bij de juiste voorstellingen genoeg ruimte om soundscapes te ontwikkelen en daarnaast… beetje rondtouren door het land is gewoon lekker! Aan de andere kant: eerst nog even lekken freelancen op evenementen bij de juiste bedrijven en dan gaat dat sparen wel hard (als je niet te veel uitgaven hebt). Wellicht kan de site beroepkunstenaar wat meer info verschaffen voor het moment.

En dan straks het buitenland in… In het ene land is er meer subsidie voor ‘de Kunsten’ (met een hoofdletter ‘K’) dan in de andere. Subsidie is vaak een bron van werkgelegenheid, dus dat kan een uitgangspunt zijn. Veelal in Westerse landen is dit goed voor elkaar (bij mijn weten spant Frankrijk nog altijd de kroon en doet Nederland zelfs verbleken). Maar er blijft één ding zeer belangrijk: netwerken! En daarbij hoort ook wel een klein beetje een zakelijke houding (en dat kan toch nog op een quasi-informele manier).

Succes met je zoektocht! :slight_smile:

Jurjen

5

Ola Dennis,

Nu ik hier op reageer voel ik mezelf wel een hele erge guppie hoor :wink:

Zelf ben ik 22 jaar, en ook ik heb het gevoel dat Nederland zelf mij niet gelukkig gaat maken. Net als wat jij aangeeft, dat het alleen maar om cijfers en om macht draait, vind ik niets. Ik doe liever iets waar mensen blij van worden. Zelf zat ik aan de Antillen te denken. Dat is misschien 7000km verder, maar toch iets anders dan Nederland zelf.

Mocht je verder willen kletsen, dan kun je mij contacteren.

Groeten Kevin.

6

Hey, sorry voor de late reactie.

Bedankt voor je tips. Ik ga er tegenaan en hopelijk ben ik niet te oud (31) om nog te beginnen. Helaas kwam ik er pas veel te laat achter wat ik wilde in mijn leven.

Ik vind het wel leuk om mensen uit hetzelfde wereldje toe te voegen aan mijn Linkedin. Stuur me maar een PB als ik je mag toevoegen!

Grtzz,
Dennis

7

Hey Kevin,

Ik begrijp je denk ik volledig. Lijkt me interessant om daar eens een keer over te kletsen. Stuur me maar een PB met je e-mailadres!

Ben trouwens blij dat je ‘een guppie’ bent! Je kunt niet vroeg genoeg erachter komen (en ook daadwerkelijk gaan) om te willen vertrekken.
Maar aan de andere kant is het misschien nog je onrust.

Grtzz,
Dennis

8

Ik zeg: Curacao.

10

hoi Dennis,
hoezo te oud? wij, mijn man en ik, zijn 47 en 50 jaar. en we zijn bezig met emigratie naar Noorwegen. we hebben drie kids, 16,18, 19 jaar. die blijven in Nederland, of ergens anders in de wereld. je bent nooit te oud om je droom te volgen!!!. realiseer je wel dat het altijd jezelf is, die je meeneemt naar welk land dan ook, en dat je dus ook in welk ander land dan ook, jezelf tegenkomt. met andere woorden: zorg dat je niet wegvlucht uit dit land, maar dat je het gewoon fijn vindt om op die andere plaats te zijn. ik hoop dat je begrijpt wat ik bedoel. ik wens je veel succes met je plannen. beter om je droom te volgen dan om oud te worden en nooit gedaan te hebben wat je werkelijk wil.
groetjes, Marga

11

hoy,
mijn naam is bianca , het is inderdaad steeds je zelf die je terrug tegen komt waar je ter wereld ook bent , je zelf echt af vragen om te beginnen wat eigelijk nu de echte reden voor vertrek kan zijn is niet onbelangrijk ! is omdat het altijd koud is ? is het geld macht , dan zou je het best voor een land kiezen dat licht uitstraald , nog ongerept is en toch ook al moderne tijd kent , en misschien wel nederlands spreken , de nederlandse antillen zijn misschien wel iets voor jou ? voor mij persoonlijk zou ik zeer graag naar aruba willen gaan ,ik ben zelf uit belgié , ik heb persoonlijk ook altijd het gevoel gehad dat ik hier op de een of andere manier niet thuis hoor !
ik ben ook juist terrug van twee weken vacantie op aruba , ik moet zeggen ik had het zeer zwaar om me terrug in belgié aan te passen ,ikwas er echt ziek van , zo ik heb zeker niet de juiste antwoorden voor jou maar hoop dat je zeker zal vinden wat je zoekt , want het juiste in je leven vinden is voor velen echt niet zo gemakelijk , x

12

Hoi Bianca,

Ik begrijp je volledig. Het grote probleem bij mij is dat ik moeite heb met de stress hier in Nederland. Maar ook het klimaat inderdaad. Mijn buien zijn erg afhankelijk van het weer. Als het te lang ‘winters’ is, zoals afgelopen winter, dan heeft dat niet bepaald een positief effect op mijn humeur. De afgelopen paar jaar waren toch al niet de beste, maar daar komt gelukkig een einde aan.

Ik haal veel energie en inspiratie uit een mooie natuurlijke omgeving, voornamelijk bergen, zee etc. Aan de andere kant heb je gelijk, ik heb ook mijn eigen als rugzakje bij me. Vaak heb ik het gevoel dat ik mijn dromen niet in mijn eentje durf waar te maken. Het liefst zou ik het ook met een maatje, of misschien wel met een liefde, willen gaan ondernemen.

Hoe dan ook, komende periode nog flink wat werk aan de winkel. De bedoeling is om het eerst hier stabiel te krijgen. Daarna de vleugels spreiden. Want hoe dan ook, ook ik heb, net als jij, het gevoel dat ik niet helemaal op de juiste plek van de aarde ben geboren.

Groetjes! x
Dennis

1 like
13

wij zijn na onze 50ste nog eens vertrokken naar Costa Rica, maar niet zonder eerst alles grondig te hebben onderzocht. Ook hadden we hier al veel contacten die ons indertijd op weg konden helpen in een land waar alles niet vanzelfsprekend is. Emigreren betekent vooral om weten te gaan met teleurstellingen. Emigreren betekent niet dat je leven ineens geweldig leuker wordt, daar moet je hard voor werken. Je leven wordt wel anders!
Ga eerst eens op bezoek in dat land van je dromen, spendeer een maand of meer om er eens rond te trekken. Praat met Nederlanders die er langer wonen. Neem geen beslissing die alleen maar is gebaseerd op onvrede met Nederland. Maak een plan en ga daar mee aan het werk. Dan gaat het zeker lukken!

1 like
14

hoi dennis,
voorop wil ik zeggen dat je spijt moet krijgen van de dingen die je wel hebt gedaan,dat is beter dan spijt krijgen van wat je niet hebt gedaan.je moet straks niet op een leeftijd komen en tegen zelf zeggen had ik maar…
ik ben ineke 43 en woon sinds 8 maanden in tanzania bij de kilimanjaro.
ik heb diverse landen gezien,maar had er geen 'click" mee,tot vorig jaar.ik maakte een safari in tanzania en vanaf het eerste moment dat ik het land binnenkwam en zag,had het mijn hart gepakt,ik voelde me hier thuis.eenmaal terug in nederland kon ik me maar moeilijk aanpassen en bleef aan tanzania denken,het liet me niet los.na 4 maanden besloot ik terug te gaan om te kijken wat mijn gevoel zei,en weer vanaf het eerste moment had ik dat heerlijke gevoel.binnen een dag had ik de knoop voor mezelf door gehakt,en besloot om naar tanzania te verhuizen.
ik verkocht mijn winkel,heb scheiding aangevraagd,en moest helaas mijn kinderen 20 en 21 jaar oud achterlaten,waar ik gelukkig heel goed contact mee heb via de mail of sms.
ik heb heel veel onbegrip gehad van de mensen en het heeft me ook heel veel verdriet gedaan omdat je mensen achterlaat waar je zoveel van houd.
ik heb mijn hart gevolgd en heb totaal geen spijt van mijn beslissing en voel me hier ontzettend thuis,tussen de arme,mooie en lieve mensen en prachtige dansen met volksliederen,en uiteraard de prachtige massai.
de taal is swahili,en verdomd moeilijk,maar ik red me prima,de mensen zien dat je je best doet om het te spreken.
natuurlijk is het hier ook niet altijd makkelijk,en heb soms een heimwee dag,maar ik denk dat dat normaal is,maar terug gaan naar nederland,NOOIT,alleen voor bijzondere redenen.
dennis,volg je hart,waarvan jij denkt dat juist is.
groetjes uit een altijd zonnig moshi,kilimanjaro
ineke

15

Hoi Ineke,

Om te beginnen wil ik mijn bewondering uiten over je lef en volharding in het volgen van je droom. Ik vind het echt geweldig dat je dit gewoon hebt gedaan. Mijn situatie ligt op dit moment gewoon nog wat anders. Ik heb weinig reiservaring, mede vanwege een structureel gebrek aan financiële middelen de afgelopen jaren. Gelukkig komt daar over een maand of 5 een eind aan en kan ik langzaam mijn vleugels gaan uitslaan… Daarnaast wil ik het liefst iemand tegenkomen die dezelfde dromen heeft, want ik voel meer power en daadkracht als ik iets samen doe, dan alleen. Aan de andere kant is het misschien wel eens goed om bepaalde ‘deuren te forceren’.

Ik wil zoveel dingen tegelijk! Daarnaast ben ik ook nog eens hoog-sensitief en een lichte vorm van ADHD, dus dat zit soms ook dingen in de weg. Niet dat ik er moedeloos van word, maar de weg naar ‘een doel’ verloopt bij mij soms wat moeilijker dan bij anderen. :slight_smile:

Hoe dan ook, het lezen van teksten zoals die van jou, inspireren mij om wat minder te denken, en meer te doen. Ik vind het nogmaals erg knap van je dat je zo sterk je hart hebt durven volgen. En inderdaad… ik wil later geen spijt krijgen van wat ik allemaal niét heb gedaan.

16

Zooft, achteraf blijkt dat de weg belangrijker is dan het “doel”.
En op het moment dat je je doel hebt gesteld ben je al op weg.
Jij bent dus al op weg :chin:

¡Suerte!

17

Hoi dennis,
hier een klein citaat die ik op mijn hyves heb gezet,als je het leuk vind kun je kijken wat ik doe en hoe het mij vergaat.je kunt mijn blogs lezen en foto’s zien.ineke moshi dan vind mij.

We verspillen te veel tijd aan twijfelen en argumenten en waardoor we niet die ene stap naar het geluk durven zetten,naar wat werkelijk ons hart raakt.In feite staan we onzelf in de weg.Afrika leert mij door in 1 klap terug te werpen naar het niets.Alles word dan leeg en helder. Pas dan worden we weer 1 met de natuur,met verder helemaal niets.Ik heb ontdekt dat dit gevoel me gelukkig maakt.Ook de africanen leven met niets,maar ze zijn vervuld van geluk en tevredenheid.Onvolmaaktheid,twijfels en argumenten spelen daarbij geen rol.Ze accepteren dat het leven is zoals het is. Als je uit angst niet die ene stap maakt die je had willen maken,sta je onheroepelijk stil.Je bespaart jezelf daarmee gevoelens van bezorgdheid,maar tegelijkertijd zul je nooit weten hoe het is om die stap te zetten en hoe je leven daardoor zoveel rijker had kunnen zijn.ik ben blij dat ik die stap gemaakt hebt. Als iemand zegt dat iets niet kan,bedenk dan dat niets onmogelijk is,zolang je je ogen en je oren maar openhoudt en je verstand gebruikt. Ik respecteer en bewonder meer en meer de africanen om hun vermogen zich altijd te voegen naar de omstandigheden,hoe slecht die ook zijn.Dat vermogen is duizenden malen sterker ontwikkeld dan dat van mij,doordat zij nooit een andere keus hebben of er zelfs maar een idee van hebben dat er zoiets als keuzes bestaat!

18

Je kunt de levenshouding van andere culturen respecteren en er bewondering voor hebben. Ook kun je lange tijd meegaan in die andere cultuur. En er temidden van gaan leven. Maar er zijn maar heel weinigen die dat hun hele leven volhouden. Je bent immers zelf in een andere cultuur grootgebracht, en reken er op, dat zit er heel diep en vast ingebakken. Op een dag komt dat weer boven en wordt sterker, je gaat het missen. Bij de een sterker als bij de ander. En je wilt er weer naar terug. Dat is niet vreemd, het is de natuur in ons.
Maar je kunt dan wel zeggen: “ik heb het gedaan!”

19

Hoi Ineke,

Mooi stukje tekst!
Helaas heb ik tegenwoordig alleen maar Facebook. Dus als je dat ook hebt dan zou ik je kunnen toevoegen.

Groetjes,
Dennis

20

Ik kan me voorstellen dat zoiets voor veel mensen geldt. Aan de andere kant ben ik zelf vrij universeel en daarnaast heb ik gewoon niet zoveel met ‘onze cultuur’. Dus ik twijfel of ik daar last van ga krijgen.

Maar ik heb er geen ervaring mee, dus misschien heb je gewoon gelijk! We zien wel als het zover is. :slight_smile: