Ha ha gefeliciteerd met het WK! Mooi gespeeld die Spanjaarden.
Sevilla is inderdaad een heerlijke stad maar de mooiste ter wereld…??? Ik kan me goed voorstellen dat mensen in Andalusië willen wonen (zelf heb ik dat niet). Maar het is inderdaad heftig met de werkloosheid daar, ook voor de mensen die er zijn opgegroeid. 40% toch? Ik zag vorig jaar ook wel wat gevolgen, en veel boosheid op de banken en de regering. Leuzen op de muren, Occupy kampen, besmeurde pin-automaten, veel daklozen, op het nieuws ook telkens mensen die uit hun huis werden gezet. En ik kwam diverse mensen tegen die geen werk konden vinden maar gelukkig samenwoonden met iemand die wel een baan had, of die uit nood toch naar een andere streek moesten vertrekken.
Jammer dat het zo slecht gaat met de economie want het is een prachtig stuk Spanje.
Geld is niet alles. Ik heb zelf ook wel periodes op een houtje moeten bijten maar toch heel mooie herinneringen aan die tijd. Je gaat dan ook creatieve oplossingen zoeken en komt daardoor ineens in superleuke situaties terecht (sta je opeens Engelse les te geven aan Peruanen van je leeftijd! of gewoon in NL: ga je opeens veel vaker picknicken in het park, net zo leuk als uit eten gaan, maar 20% van de kosten) waar je anders nooit op zou zijn gekomen.
Een schot in de roos !! Deze spreuk moest maar eens op een tegeltje :).
Voor wat betreft dit topic:
Ik heb aardig wat landen bezocht in de wereld. Werkelijk prachtig, mooie natuur, interessante cultuur, aardige mensen. Toch heb ik bij geen van de landen die ik heb bezocht de gedachte gehad: ’ hier zou ik wel eens willen wonen’.
De redenen dat ik niet weg zou willen uit NL:
mijn familie en vrienden wonen hier
de welvarendheid in NL, ik verdien een aardige boterham en dat maakt het weer mogelijk om te reizen
ondanks alle geklaag denk ik dat NL over het algemeen beter georganiseerd is dan het buitenland. Ik denk dan aan onderwijs, gezondheidszorg en sociaal vangnet
in NL zijn de afstanden niet zo groot en zijn alle voorzieningen dicht in de buurt.
Dat heb ik precies hetzelfde. Juist na een reis kan ik ook Nederland weer extra waarderen, ondanks z’n minpuntjes. Maar élk land heeft nadelen.
Als mensen zich echt meer thuis voelen in een ander land, vind ik het hartstikke fijn voor ze als het ze lukt om daarheen te emigreren. Maar zelf heb ik die behoefte (gelukkig) niet.
En ja, Nederlanders zijn kampioen klagen, en dat is meteen één van die minpuntjes… zijn we toch nog ergens 's werelds beste in. Dat is ook altijd reden voor omgekeerde cultuurschok als ik terug kom van een reis.
Ik vind dat iedereen verplicht het programma ‘Bloed, zweet en luxeproblemen’ zou moeten kijken. Al zal dan nog steeds niet bij iedereen het kwartje vallen wat een bizar mega-geluk (en niks anders) wij hebben dat we hier geboren zijn. Dat wij niet 100 uur per week in een fabriek hoeven te werken waar we ook moeten slapen zonder enig uitzicht op verandering, of pensioen, alleen om onze kinderen te eten te kunnen geven. En dat we de vrijheid en welvaart hebben om eventueel te emigreren als we dat leuk vinden.
Jammer dat zoveel mensen alleen maar focussen op wat ze niet hebben (en een buurman of collega wel). Terwijl wij bij de top 5% ofzo van de wereld horen als het gaat om materiële rijkdom.
En niettegenstaande alle bovenstaande redenen geschoten uit dat schietgeweer van jou, waar ik eigenlijk “in de fond” (zeggen ze in Gent) mee akkoord ga, woon ik uiteindelijk toch liever in Brazilië
:vak02:
Waarom ?
Misschien voel ik me hier uiteindelijk toch beter ?
Maar uiteindelijk zal ik waarschijnlijk wel mijn “oude dag” hier niet slijten (en dan denk ik specifiek aan gezondheidszorg)
ondertussen geniet ik wel nog effe rustig verder hier in de tropen :zon02:
Ik ben blij dat je geen spijt hebt van jouw emigratie na het lezen van mijn post . Mijn schietgeweer kan overigens ook wel een aantal redenen afvuren om Nederland te verlaten (werk, klimaat, meer ruimte, of gewoon zoals bij jou een beter gevoel hebben in het andere land).
Maar bij mij wegen de argumenten om in NL te blijven duidelijk zwaarder.
Geniet lekker verder in de tropen. Dan doe ik dat ook in het thans regenachtige NL .
Wat ik net ook gereageerd heb op de vraag willen vestigen in buitenland (voor mij thailand)
heb een ziekte in mijn voeten ongeneeslijk (kan me goed redden met ortopetische schoenen
maar kan me wel tegen ziektekosten verzekeren maar voeten en longkanker in 1994 gehad totaal genezen
dat ik 66jaar ben worden uit het ziektekostenpakket gelaten dat houdt me tegen om me voor
voor 100% daar te vestigen want is niet te overzien.
Het gaat uiteindelijk om een balans vinden. Gevoelsmatig of voor- en nadelen afwegen.
Ik vind dat wij het in NL helemaal zo slecht niet hebben. Ok, het is druk, het weer is om te huilen, we hebben allerlei (al dan niet zelf opgelegde) verplichtingen en er zijn genoeg politieke bezwaren te bedenken, maar vanuit NL en met mijn Nederlandse salaris heb ik wel de kans om de hele wereld te bezoeken. En dan zijn er natuurlijk nog mijn fantastische vrienden en familie.
Ik heb echt wel regelmatig van die heerlijke beelden in mijn hoofd van wonen op een Thais eiland of aan het strand in Goa, maar ik weet van mezelf dat de werkelijkheid me zeker zou gaan vervelen. Misschien met een uitdagende baan in een mooi land? Of misschien als ik ouder ben en mijn wilde haren kwijt ben? Wie weet…
Voor nu is het voor mij is het genoeg dat ik gelukkig ben, bewust leef en me bewust blijf van het feit dat ik de keuze heb.
Lange tijd heb ik rond gelopen met het idee om te gaan emigreren,maar verleden jaar heeft de Belgische staat de pensioen gerechtigheid naar boven afgerond op 62 jaar.
Een aantal mensen kennen mij van columns hier en weten dat wij voornamelijk in Turkije leven.
Wat niet betekend dat ik alles in Nederland negatief beoordeel. Tuurlijk verbaas ik mij over de problemen met de hogesnelheidstreinstellen of de nieuwe helikopters bij de marine of dat de top van de SNS die volgens mij verantwoordelijk zijn voor de huidige situatie met arrogantie en de neus in de lucht ongestraft opstappen.
Maar daar tegenover staan in Turkije een stuk of 400 ongestrafte vrouwen moorden, 50 journalisten zonder proces in de cel of een onvermelde hongerstaking van 500 koerden in de gevangenis. Daarmee wint Nederland ruim, vrijheid heeft hier nog niet die betekenis die het in Nederland heeft.
Waarom dan wel? Nog niet iedereen zit hier onbereikbaar achter de TV, Faceboek, Iphone, enz.
Sociaal media is hier een bak thee en een gesprek.
2 auto’s en 3 x op vakantie kan hier ook niet. Kortom de levensstandaard is veel lager. En kennelijk zijn dan de dingen belangrijk die ik erg waardeer. Rare gedachte dat onze welvaart de prioriteiten in het leven op materiaal niveau legt.
Er waren ook nog een paar praktische redenen. Ik had wat gezondheid problemen en was workaholic. Slechte combinatie maar ik wilde zeker geen gebruik maken van het sociaal systeem in Nederland, ik ben een zelfstandige jongen en houd mijn broek zelf wel op!
Eerder stoppen met werken en geen inkomsten meer, konden we in Nederland ons leven niet meer financieren, bovendien is het klimaat hier in Turkije erg aangenaam en dat doet mijn lijf goed.
Familie valt zeer regelmatig bij ons binnen en we zijn regelmatig in Nederland. Ik heb nog nooit zoveel tijd met (klein) kinderen doorgebracht. Heeft niets met Turkije te maken maar met de “vrije” tijd die ik nu heb.
Er zijn mensen die vinden dat we onze zekerheden hebben opgegeven. Mijn uitleg gebaseerd op de jaren ervaring die ik achter de rug heb zijn die zeer relatief.
Mensen die hun ongerustheid hebben uitgesproken over onze financiën. Die vertel ik dat die niet rooskleurig zijn en dat ik mijn zwembad zelf heb moeten bouwen.
Het is nu al een goede beslissing gebleken. En misschien zijn de kansen dat we oud worden en gelukkig blijven hierdoor toe genomen.
Conclusie is, dat er waarschijnlijk geen plek in de wereld is waar alles goed is. De rest wordt door de individu bepaald en is vaak een buikgevoel. En gelukkig denkt en handelt elke individu anders en dat maakt het geheel weer verrassend. Blijf nieuwsgierig en kijk over je beperkingen heen.
Mooi om je reactie te lezen op dit forum, ik heb deze site pas vorige week ontdekt en ben er nu regelmatig te vinden zeg maar.
Ik loop al heel lang rond met plannen om naar Nieuw Zeeland te vertrekken maar ik moet je zeggen dat het belangrijkste wat ik nodig heb is natuurlijk een baan wil ik daar kunnen leven. Ik ben nu projectsecretaresse hier in Nederland maar ik heb geen flauw idee of dit soort banen er ook te vinden zijn en hoe ik daarachter kan komen. Je schrijft ook we zijn de procedure ingestapt, hoe heb je dit aangepakt? Misschien even een hoop vragen maar ik ben gewoonweg benieuwd hoe je e.e.a. in gang gezet hebt en wat de eventuele wegen zijn die ik nog moet gaan bewandelen. Ik heb de tijd en hoef niet morgen weg hoor alleen het benauwd me steeds meer en meer hier in Nederland en daarom wil ik hier graag weg.
Ik had een beste baan, oké door reorganisaties werd de sfeer wel minder, een leuk huisje vlak bij de kust, genoeg sociaal leven.
Maar toch na de vele jaren dat ik gereisd heb was er een stil verlangen. Dan tref je juist iemand die hetzelfde voelt en vrij snel en impulsief zijn we bijna 6 jaar geleden vertrokken. Ik vond het eng om mijn baan op te zeggen, maar het was ook wel leuk. Veel leuke reacties. “veel praten erover en jullie gaan het echt doen”, “ja”. Geen moment spijt gehad.
We zijn op ZW Hongarije uitgekomen door het heerlijke weer, veel zon, helaas wel strenge winters, maar in het vroege voorjaar tot het late najaar heb je kans op heerlijk weer, veel ruimte, mooi landschap met vergezichten, wild, leuke mensen, weinig criminaliteit en zeker niet onbelangrijk voor weinig heb je veel, we hebben een oude grote boerderij gekocht voor 20.000 euro met 6000 m2 tuin.
Doordat je hier goedkoper/zuiniger leeft heb je veel minder nodig en wij kunnen ons redden van huurinkomsten, geen vetpot, maar voldoende.
Het avontuur was denk ik de grootste reden, een ander leven. Eigen baas.
Dat je helemaal niet weg wilt uit NL/Belgie kan ik me ook heel goed voorstellen, als het niet kriebelt, waarom zou je dan, iedereen heeft zijn eigen behoeftes en wensen.
Interessante vraag zeg. Als ik geen familie meer had zou ik het serieuzer overwegen. En op termijn sluit ik het ook niet uit…
Voel me veel gelukkiger in een warmer klimaat waar de nadruk minder ligt op geld verdienen en carriere maken. Op moment twijfel ik om weer op reis te gaan. Zit al een poos thuis namelijk, en als ik dan weer 3 of 6 maanden mn biezen pak, dan kom ik thuis en moet ik alsnog op zoek naar werk, met een langere tussenpoos, weet niet of ik nog wel kans maak.
Pfff als mn berichtje zo eens nalees…merk wel dat ik in die werkmodus zit, bah! En daar wil ik juist vanaf, dussss haha
Tell me hoe ik dat kan realiseren…??Ik zou graag een nieuwe leven willen beginnen in het buitenland. Ook omdat ik graag mijn persoonlijke ontwikkeling wilt opbouwen. Ik zou graag een wereld reis willen maken maar ook daarbij willen werken. Wie kan mij hiermee helpen?
Volgende week is er in Utrecht een bijeenkomst voor vrijwilligerswerk in het buitenland.
Uitgaande van een vast punt voor 4 of 6 weken waar je dan werkt en woont kun je de rest van je reis eromheen bouwen.
Als je een lange tijd weg wilt kun je twee verschillende projecten zoeken in twee verschillende landen of werelddelen.
Trouwens, er zijn ook via internet veel vrijwilligersprojecten te vinden, hier worden niet van die belachelijk hoge onkostenvergoedingen gevraagd als de meeste (!) NL organisaties doen.
Ik zie je berichtje nu pas langskomen. Mijn man is werkzaam in de IT en heeft daar ook zijn papieren voor. Daardoor kon mijn man een verzoek indienen voor een Skilled Visa. Dat is een visa waardoor je geen baan hoeft te hebben. De skilled visa is alleen voor mensen waar een tekort aan is in NZ. We wonen hier nu inmiddels 2 jaar met veel plezier. We hebben beide een baan en studeren hier en hebben onze draai hier gevonden. Via de immigratie website van NZ kun je hier ook over lezen.
Door omstandigheden ben ik na gaan denken over een toekomst hier in Nederland of een nieuwe start elders (West Afrika)
Hier heb ik nog een aantal zaken te regelen voordat ik weg zou kunnen, maar wat mij op dit moment weerhoudt de stap te zeten is dat er geen weg meer terug (ik ben niet in de mogelijkheid om mijn huis hier aan te houden)
Het meest ideale zou zijn wanneer mijn vriend hier kan verblijven, mag werken en dt wij met vakantie naar Gambia kunnen gaan. Een visum-aanvraag is afgewezen.
Heleen
Geboren in Indonesie, 5 jaar in Colombia gewoond, 2 jaar Op Bonaire gewoond, ach dan kruipt het bloed waar het niet gaan kan en sinds 9 jaar woon en werk ik in Costa Rica.
Ik ben net een boeiende plant in een pot, zet me ergens in de zon en ik voel me happy…
Ik kan me goed voorstellen dat mensen in Andalusië willen wonen (zelf heb ik dat niet). Maar het is inderdaad heftig met de werkloosheid daar, ook voor de mensen die er zijn opgegroeid. 40% toch? Ik zag vorig jaar ook wel wat gevolgen, en veel boosheid op de banken en de regering. Leuzen op de muren, Occupy kampen, besmeurde pin-automaten, veel daklozen, op het nieuws ook telkens mensen die uit hun huis werden gezet. En ik kwam diverse mensen tegen die geen werk konden vinden maar gelukkig samenwoonden met iemand die wel een baan had, of die uit nood toch naar een andere streek moesten vertrekken.