Eigenlijk is mijn vraag heel simpel: ik ga over een aantal weken naar Indonesie vanuit KL. We vliegen met Air Asia van KL naar Medan, ik vraag me af of je in Medan een visum on arrival kan krijgen en zoja onder welke voorwaarden je dit visum kan krijgen. Moet je in staat zijn een creditcard te tonen (dit las ik op een internetsite?)
Ik heb nog nooit mee gemaakt dat er om een creditcard werd gevraagd, ben heel wat keren langs de imigrasi geweest. Soms wordt er om een ticket uit Indonesie gevraagd, dat is een verplichting, dus zal ik maar zorgen dat je die hebt. En 25 US$ betalen, mag ook in Rp. Dat is alles.
Zoals hierboven al gezegd, je bent verplicht om een retourticket te overleggen, dwz een ticket waaruit blijkt dat je Indonesie uitgaat. Ik heb in al die jaren nog nooit mijn ticket hoeven laten zien en een creditcard al helemaal niet.
Hieronder even wat gekniopt en geplakt van de website van de ambassade:
Required Documentation for a Tourist Visa
[ul]
[li]**The length of stay for a Tourist Visa is a maximum of 60 days from the date of entry into Indonesia, and is not extendable. **[/li][li]Applicants must pay a non-refundable application processing fee of € 45,- ( for up to 60 days ) and provide the following documents:[/li][/ul][ol]
[li][ol][/li][li]**An application form, completed and signed, with one passport size photograph attached. **[/li][li]**A passport with a validity date at least 6 months beyond the date of entry into Indonesia. **[/li][li]**A copy of applicants return ticket or booking order (boekingsbewijs) from a travel agent. **[/li][li]**Visa fee **[/li][/ol]
[/ol]Ik ben eens benieuwd waar dit nu vandaan komt. Heb die vraag ergens anders al eens langs zien komen (of was jij dat ook?) Van welke site heb je deze info? Want helaas wordt er ook veel onzin geschreven op internetsites en op de een of andere manier wordt dat dan weer gekopieerd…
Nee dat was ik zeer zeker niet.
Ik heb het van onderstaande site: www.indonesieonline.nl/visumgeldinfo.htm
Fijn dat jullie me snel het juiste antwoord hebben kunnen bieden, dat scheelt weer een hoop rompslomp.
dat is vaak de ellende men wil graag doen alsof men van alles over Indonesia weet maar veel van de info is afkomstig van horen zeggen of bijeen gegoogled. Zeker over die visa is ontzettend veel onzin geschreven. Dat levert weer vragen op met als gevolg nog meer onzin, terwijl de materie in wezen zeer eenvoudig is.
Wat is dat toch tussen jullie het lijkt wel een vete ofzo…
Maar wat ik me dan afvraag is of dat allemaal openbaar moet?
Want dit is een serieuze opmerking van mijn kant af en toe worden topices er erg moeilijk leesbaar door omdat jullie twee in een prestgieuze strijd het onderwerp voorbijstreven.
Ik heb er eens even snel naar gekeken maar dit is een zeer gedateerde site. Ik zie wel meer dingen die niet kloppen. Zoals dat een visumaanvraag voor 60 dagen 14 tot 16 dagen in beslag neemt. NIET WAAR. ik heb net anderhalve week geleden via een visumbureau de aanvraag gedaan. heen en terug precies 1 week! (en dat is maar net iets langer dan dat je dat rechtstreeks bij de ambassade moet dan duurt het nl. 6 dagen!)
Verder maar 1 pasfoto, geen 2!
Over geld en pinnen: de info over Flores klopt niet. Ook de koers voor de rupiah niet.
Ook andere info over ticket, autohuur… nou ja ik kan zo nog wel even doorgaan.
Slechte site. Jammer. Je kunt dus beter hier kijken…:biggrin:
Sorry ik maak zelf wel uit wat ik hiero schrijf heb ik jou niet voor nodig, voor opmerkingen daarover hebben we een moderator. Er is heel vaak aangetoond dat SA staat te liegen en zich zelf tegenspreekt, niet alleen door mij. Ik vind het persoonlijk heel vreemd dat iemand denkt alles over Indonesia te weten alleen omdat ie daar geboren is.
Een visumaanvraag (Visa Kunjungan 60 dagen) in Singapore kost 75 S$ en duurt 3 werkdagen, via een agent 5 uur dan kost het S$ 175. Ze zijn daar heel wat vriendelijker dan in Den Haag, hoewel ik heb daar nooit moeilijkheden gehad. In S’pore kan je volstaat met een ferryticket, dat is goedkoop en meer dan een jaar geldig, makkelijk voor als je langer in Indonesië wilt verblijven. Ik heb zo een ferryticket mee naar Nederland, dan kan ik straks volstaan met een enkele reis naar S’pore of Jakarta.
Ik heb bij mijn visumaanvraag voor Indonesie in 2004 een creditkaart moeten overhandigen. Dat was in KL. Nadien heb ik dat nooit meer hoeven te doen.
Wat het ticket het land uit betreft: dat is een ander verhaal. Wanneer je naar Indonesie vliegt, en om wat voor een reden dan ook het land niet in mag, is de vliegmaatschappij die je er gebracht heeft verplicht je ook weer mee terug te nemen. Dat risico willen ze over het algemeen niet lopen, vandaar dat veel maatschappijen bij het INCHECKEN eisen dat je OF een ticket het land uit hebt (stel dat ze er in Indonesie naar vragen), OF dat je reeds een visum hebt.
In Indonesie is mij nog nooit gevraagd naar een ticket het land uit, maar bij het instappen voor mijn vlucht naar Indonesie ben ik nog iedere keer gecontrolleerd. Kennissen van me die geen ticket hadden, werden geweigerd in te stappen: die hebben toen snel een Air Asia ticket geboekt.
Een visum HOEF je in principe vooraf niet te hebben omdat deze bij aankomst kunt kopen.
Ik heb nog nooit een retourticket moeten overleggen (en ik ben zo’n beetje 25 a 30 keer het land in en uit geweest) niet IN Indonesie en ook niet voor het instappen van het vliegtuig. Ook nog nooit bij een visumaanvraag in Den Haag een creditcard hoeven overleggen. Overigens ook geen enkele visumdienst hier in Nederland stelt die eis (namens de ambassade) bij het elektronisch invullen van het visum wordt nooit naar een creditcard gevraagd. Misschien de combinatie Nederlandse en in het buitenland een visum aanvragen? Ik roep maar wat.
Wel vreemd is dat bij een 60 daags visum wat vooraf wordt aangevraagd een retourticket overlegd moet worden terwijl dat dat bij een VOA zelden gebeurd. Dat het checken van het hebben van een ticket willekeur is blijkt wel; ik heb een keer met een Indo gereisd en een keer met een Algerijn. Beide keren werd aan hen om het retourticket gevraagd, aan mij nooit…
Dat je er nooit om gevraagd is betekent niet dat die regels er niet zijn, als je er wel om gevraagd wordt en je hebt geen retourticket dan heb je een probleem. In Indonesië is men nogal makkelijk met regels, de belangrijkste regel is dat er betaald wordt. Bij visumverlenging in Yogyakarta werd mij altijd om een ticket uit Indonesië gevraagd. Met een ferryticket Batam – Singapore namen ze geen genoegen, het moest een vliegticket zijn. Bij visumverlengingen te Solo is mij nog nooit om een ticket gevraagd. Het is echter zeer belangrijk dat je als buitenlander aan alle regels voldoet, zelfs al wordt er niet om gevraagd. Wordt er gecontroleerd en heb je iets niet dan wordt je financieel goed genaaid, heel erg leuk vinden ze dat. Dat van die creditcard komt door de regel dat je over voldoende financiële middelen moet beschikken om het daar gedurende de loop van de visum uit te zingen. Het zou wel leuk zijn om te weten hoeveel Rp dat per dag is.
Dat van die creditcard staat nergens!
Het is goed dat er regels zijn en ook nog dat we aan die regels moeten voldoen. Maar allereerst wordt er met verschillende maten gemeten. Jij en ik “snappen/accepteren” dat wel maar dat is voor de reiziger die 1 keer Indonesie aandoet niet te snappen. Dat van die creditcard staat nergens, niet op de website van de ambassade, (dat van het retourticket wel) de officiele website van Imigrasi Indonesia geeft al helemaal weinig info mbt visa. Dan nog: het laten zien van een creditcard zegt helemaal niks niet over de geldigheidsduur of over de geldigheid zelf. Als ik mijn creditcard laat zien wetende dat ik al over de limiet van de lopende maand ben dan heeft dan nul en generlei waarde. Maar overall: het staat helemaal nergens. Ik probeer nu in mijn geheugen te graven waar ik in Indonesie voor het laatst (noodgedwongen) mijn creditcard heb gebruikt maar ik weet het even niet meer. Wat ik nog wel weet is dat mijn pincode werd gevraagd om in te toetsen. Ik gebruik dat ding zo weinig dat ik dat niet eens weer en ook dat die paar keer per jaar (want meer is het niet) volstaat met mijn handtekening (en eigenlijk tezamen met paspoort) En denk je nou dat de koop niet doorging? Oh jawel hoor met een vermaning “mevrouw u moet de volgende keer (!) echt zorgen dat u die pincode heeft hoor…” Ik bedoel maar.
Regels prima, maar ze moeten ook nog ergens staan, zelfs in Indonesie.
Even terug naar die creditcard. De ING heeft, en ik wist er niets van (zal wel aan mij liggen), mij een nieuwe creditcard toegestuurd.
Stel dat ik toen in Indonesie was, want de oude zou in juni geblokkeerd worden. Sta je daar zonder geldige creditcard, wanneer je in het buitenland (indonesie) zou zitten.
Tot nu toe hebben ze op hun site mijn oude kaart nog steeds niet omgezet naar de nieuwe. Nog steeds ook niet het oude saldo overgebracht naar de nieuwe kaart overigens.
Gelukkig heb ik nog ruimschoots saldo op mijn ING rekening.
Aan je stukjes is te zien dat je veel van Indonesië afweet, maar af en toe nog te Nederlands denkt, dat moet je vergeten. Dat van die creditcard staat nergens, maar is toch wel logisch. In ieder land waar je als bezoeker komt wordt je geacht voldoende middelen van bestaan te hebben, natuurlijk vraagt een Indonesiër om een creditcard, laat je die zien dan ister niets aan de hand en hoor je “erbij”.
Dan de regels die ergens moeten staan, dat is ook een hobby van mijn als er weer eens een uiterst charmante vrouw mij mede deelt “Aturan begitu disini Pak” Dan ligt er voor op mijn tong “Mana aturan hitam atas putih?” Maar wat heeft het voor zin ? Er is ergens een fout gemaakt en dat zullen ze nooit toegeven. Als je voor hetzelfde geintje nog eens op kantoor komt om de baas te spreken om te horen “Maaf Pak, boss tiada, lagi sedang keluar, lagi meeting, rapat enz” en je loopt naar zijn kantoor en hij zit daar te telefoneren met zn isteri muda. Dat zijn van die typisch Indonesische situaties.
Dan is er nog iets, daar heb ik met Oma Sidia wel eens zware discussies over gehad, want die weet het altijd beter. Dat is het “hak pregoratip” (voorrecht) van de ambtenaar, die mag zelf oordelen of je recht op iets hebt of niet. Dus als jou kop hem niet aanstaat enz., enz. maar ook, dat kost u en dan rolt er een hoog bedrag in Rp uit. Ik ben blij dat ik uit die pleuriszooi weg ben, daar bedoel ik Java mee. Eindelijk weer in een land waar je rechten hebt, heerlijk. Ik moest een paar dagen geleden naar het ziekenhuis, er werd niet gevraagd of ik voldoende geld had om het te betalen en vroeg me ook niet af of degene die mij behandelde een diploma had.
Ik heb op een toeristenforum eigenlijk weinig te melden,want heb daaro gewerkt, maar ik vind het hiero altijd leuk om met Oma Sid in de contramine te gaan en er schrijven een paar jonges en nog een dame die veel weten over Indo. Zelf had ik voor Indo altijd een ander soort hersens dan die ik in NL gebruikte.
Creditcard, altijd bij me (de nieuwe is nog niet actief), maar nooit gebruikt daar. Kan altijd 1000 euro x 14.000 rupia pinnen ineens (maar waar?).
en natuurlijk, visitekaartjes meebrengen, Staat heel chic. Hoor je er bij.
Apa tugas boss?
Ja van die mooie goedkope visitekaartjes in luxe uitvoering, kost een drol in Indonesia en dan zet je erop bijvoorbeeld Sidia H.M. Lul d’Behanger - Managing- Director. Wordt je bij het Kanim geroepen wat dat te betekenen heeft en of je wilt betalen,want je werkt, zoniet krijg je kost en inwoning bij hun Hotel Por Deo. Nou probeer daar maar es onder uit te komen, no way