In 1990 hadden wij geen echte vakantieplannen, en zijn een week of 3 voor de eventuele datum eens gaan rondneuzen in de lastminutes. Daar zag mijn hubbie Turkije(Alanya) in staan, en zag er wel wat in. Ik dus niet
Toch maar geboekt, en eind mei de eerste keer naar Alanya. Mega vertraging, al op Schiphol. zittend in het vliegtuig, 4 uur gewacht zonder te weten wat er was en hoelang het ging duren , voor iemand als ik met een beetje vliegangst niet echt het juiste begin van je vakantie.
Maar bij aakomst in Turkije kwam de andere onzekerheid: Waar ben ik in hemelsnaam terecht gekomen(vergeet niet 15 jaar geleden was het er behoorlijk anders dan nu!!! :huh: )
Ik was iemand met heimwee en moest elke dag het thuisfront spreken, want anders werd ik geschuffeld. Nou de 13de dag heeft mijn hubbie me gedwongen mijn moeder te bellen, daar ze zo langzamerhand wel wat ongerust zou zijn. :rolleyes:
Om een verder lang verhaal in te korten: Sinds dien heb ik heimwee als ik weer naar huis moet, en zit regelmatig te janken in de bus terug!!!
Sinds dien zijn we eigenlijk nergens anders meer heen geweest(1 keer naar Marrokko, NOOIT MEER!!), en zijn we verliefd geworden op het land en de bevolking.
Heb ook mijn familie aangestoken, en sinds een jaar of 4 nu gaan we met ouders zus aanhang en kinderen 1 keer per jaar naar Turkije, en nu voor de 3de keer met elkaar naar Alanya, dat bevalt toch het best.
Mijn grote ‘Liefde’ is Kusadasi, omdat ik die plaats zalig vind, de omgeving fantastisch, en je daar in het achterland zo verschrikkelijk veel kan zien en doen.
Ja mijn manneke is net zo ongeduldig als mij!
We sms-en en bellen in ieder vrij plekje en we zitten elke vrije tijd op MSN!
We kunnen gewoon echt niet zonder elkaar!
Het begint inderdaar al een beetje op te schieten!
Laat de tijd nu maar super snel gaan voor ieder van ons hier!
Wat een leuk idee om elkaar te vertellen wat Turkije jjou nou zo aantrekt en wat je er gaat doen.
Hier mijn verhaal:
In 2001 ging ik voor het eerst samen met mijn ouders naar Turkije. Vreselijk vond ik het. Ik kon toch ook gewoon naar de Haagsche Markt??? Mijn ouders waren in mei al samen geweest (Alanya) om te kijken of Turkije wel wat was want ze wisten hoe ik hier tegenover stond. Ze kwamen terug en hadden het geweldig gehad, ze zeiden ook dat ik het heel erg leuk zou vinden maar ik bleef volhouden dat ik niet naar dat turkenland zou gaan. Toch zijn we in de zomer naar Schiphol gegaan en hebben m’n ouders me mee het vliegtuig ingekregen. We gingen naar Gümbet. Ik heb het helemaal geweldig gehad!!! Nooit had ik dit verwacht!
Het jaar erop natuurlijk weer naar Turkije. Dit keer naar Marmaris. Ook deze keer was het helemaal gaaf!
Het jaar erop 2 keer naar Turkije, in mei naar Marmaris en in augustus naar Turgutreis. In mei hebben we het heel erg naar onze zin gehad maar toen augustus, het was geweldig! Ik heb hier mijn huidige vriend leren kennen! Het waren 2 fantastische weken en in oktober zijn we weer terug gegaan. Mijn vriend en ik waren weer helemaal gelukkig dat we weer bij elkaar waren. Mijn ouders wouden altijd al, als ze oud zouden zijn, een vakantiehuisje in het een lekker warm land, nou was mijn opa op 61 jarige leeftijd plotseling overleden, wat is oud?? Dachten ze ineens. In Turgutreis zouden ze wel is een vakantiehuisje willen hebben want ze waren helemaal weg van deze plaats! Ze hebben hier toen ook een huisje gekocht. In december, februari, in maart is mijn vriend 2 weken in nederland geweest, mei zijn we terug geweest (we gingen eigenlijk alleen terug naar nederland om te werken) en toen zijn we in juli voor 6 weken gegaan om te kijken hoe het gewone leven hier zou zijn. Dus niet vakantie vieren maar gewoon thuis koken, af en toe uit eten of wat gaan drinken, gewoon zoals in Nederland. Dit beviel ons reuze goed! Toen we terug kwamen in nederland dachten we wat doen we hier?? Alleen een beetje werken en dan weer naar huis, zo voelden wij dat. We dachten; We kunnen in Turkije toch ook werken?? En dus ben ik in september al gegaan en kwamen m’n ouders een weekje later en toen hebben we besloten om te gaan emigreren. We konden hier ineens een groot eetcafe kopen op de perfecte locatie en alle puzzlestukjes vielen in elkaar. Toen we terug in Nederland kwamen hebben we alles geregeld. Eind november is mijn vriend (ondertussen verloofde) nog voor 2 maanden in nederland geweest en toen zijn we in januari met z’n allen terug gegaan! Nu wonen we hier al 3 maanden en we hebben het nog steeds geweldig en we voelen ons nog steeds thuis! Dit weekend gaat onze zaak open. We hebben een lounge eetcafe genaamd Ozzy’s! We zijn hier heel erg gelukkig en willen hier altijd blijven wonen!
Heey Stacey! Wat een leuk verhaal om te lezen! (Helemaal om het te beleven lijkt mij )
Ik zit er stiekem ook vaak over te denken om later daar te gaan wonen, maar ik moet sowieso eerst mn studie afmaken en ik ben nog maar 1 keer in Turkije geweest. Maar wie weet over een paar jaartjes en meerdere (ook langere) bezoekjes aan Turkije… B)
nog 46…
gaat wel langzaam hoor.
nog maar even een weekendje weg geboekt naar Limburg met m’n moeder 6-8 mei.
misschien 'n tipje voor nog lange wachtenden onder ons …
Nog 46 dagen! En wat een heerlijk weertje is het vandaag, lekker zonder jas naar buiten. Jammer dat ik vandaag de hele dag moet werken, nog tot 17:30…Hopenlijk dat het morgen ook nog zo lekker is, dan kan het dak weer van de auto!!!
Ik weet het niet, een vriendin van me en ik hebben al wel het een en ander meegemaakt met mooie verhalen van mooie turken…ik zit nu ook in een twijfelsituatie. Ga hem straksaan in Bodrum wel weer zien. We sms’sen, schrijven en bellen nu al een tijdje maar ja, zn gedachten kan ik helaas nog niet lezen. Hij kent geen andere taal dan turks, dat maakt het soms wel een beetje lastig, vooral als je het over dit soort dingen wilt hebben. Gelukkig weet ik me ondertussen wel een beetje te redden in het turks dus dat scheelt. Of hij alleen maar iets met me wil om zo een visum te krijgen….ik weet het niet. Hij zegt dat het hem niet uitmaakt: samen in turkije of in Nederland, dus wat dat betreft lijkt het hem niet om een visum te gaan. Maar ja, zeker weten doe je het natuurlijk niet en zeker niet in het begin. Ze hebben allemaal mooie verhalen en je gelooft ze maar graag. Maar ondertussen ben ik wel wat minder naïef geworden…
o ja maarre…het lijkt me niet verstandig halsoverkop zonder diploma op zak naar turkije te vluchten. Natuurlijk heb je soms wel de neiging maar het zou echt superzonde zijn. Je kunt beter even erachter zien te komen wat je niet lekker zit en waarom het nu niet goed gaat op school. als je je diploma op zak hebt ligt de wereld toch aan je voeten??? goed, ik kan je wel begrijpen en wil niet als een oma overkomen, maar denk er goed over na…
Nou Eefje…Daar ben ik dus totaal niet bang voor, mijn vriend is trouwens in Januari hier geweest en hij vind het hier maar niks!
Ik ken mijn vriend al bijna 4 jaar en we spreken Turks, Nederlands maar in het Engels gaat nog steeds het beste en ik ben dus nu van plan om daar te gaan wonen, ik heb alleen mijn MAVO-D diploma en toch heb ik daar werk gevonden op een reisbureau, alleen maar hopen dat het mijn visum goed gaat komen!
We praten over echt alles en dat is goed, ik vertrouw hem volkomen!
Onze ouders kunnen ook goed met elkaar opschiten en dat is ook wel een groot voordeel!
Ik zal nooit aan mijn vriend twijfelen!
En al zouden we trouwen dan is het nog niet makkelijk om een visum te krijgen voor hem!
Maar ik kan het hem ook gewoon niet aan doen om hiet te wonen, in die 3 weken dat hij hier was zag je hem met de dag achteruit gaan, hij vond het hier maar donker en stil en hij miste de zee heel erg!
Nou dat is zo’n beetje mijn verhaaltje, ik wens je veel succes verder!
Nog 1 week en 6 dagen en dan zie ik mijn mannetje weer!
Mijn vriend is in November in Nederland geweest. Hij vond het hier wel leuk, maar wil hier never nooit niet wonen! Veel te koud voor hem…
Hij heeft in Marmaris ook 2 eigen zaken, huis, auto enz. Hij heeft het gewoon in Turkije zelf goed voor elkaar en leeft zoals hij het wil.
Ook mijn moeder mag mijn vriend heel erg en hij haar ook.
Wel heeft hij een keer een geintje bij met uitgehaald: toen ik daar was en weer naar huis terug moest, heeft hij als geintje mijn paspoort verstopt. Hij zei dat hij me niet wilde gaan. Ik ben toen zo erg gaan krijsen (dacht dat hij het meende…) dat ie van schrik gelijk mijn paspoort heeft terug gegeven en heel duidelijk heeft gezegd dat het echt om een geintje ging. Dit doet ie dus nooit meer… :lol:
Groetjes en maak je niet al te druk. Alert blijven kan natuurlijk nooit kwaad, maar maak jezelf niet gek!
@ stacey … leuk verhaal om te lezen idd en hopen dat jullie lounge-cafe goed gaat lopen , maar dat zal best wel !! ik wens je nog heel veel plezier en geluk daar in Turkije !!
Nog 45 dagen en dan mag ik naar Marmaris!! Heb deze week mijn ticket geboekt bij Transavia en ik vertrek dus 31 mei vanaf Schiphol richting het zonnige Turkije!! Moet nu nog wel heel veel regelen… verzekeringen, vaccinaties, telefoon, kamer onderverhuren enz… Jullie weten er alles van!!! Heb er wel echt super zin in, maar nu het zo definitief is, beginnen de kriebels toch wel te komen hoor!!! Ik ben erg benieuwd hoe het allemaal gaat verlopen!!
Vorig jaar heb ik eigenlijk pas voor het eerst kennis gemaakt met Turkije, toen ben ik in mei en in oktober naar Side geweest, Club Voyage Sorgun Select. Echt een paradijsje!! En een leuke bijkomstigheid: mijn Lover werkte daar haha… You know what i mean… Uiteindelijk is het eigenlijk op niets uitgelopen, maar we hebben samen een heerlijke tijd gehad en heb er leuke herinneringen aan over gehouden!! Tegelijk ben ik tijdens deze vakanties verliefd geworden op het land, de cultuur en de mensen daar!! Dat is dus eigenlijk ook de reden dat ik er deze zomer ga werken. Ik zal tot 30 augustus te vinden zijn in Club Hotel Pineta bij de mini club en heb er echt hartstikke zin in!!!
Lieve groetjes, Aniek
, voor iemand als ik met een beetje vliegangst niet echt het juiste begin van je vakantie.
)