Van Jakarta naar Denpasar

Hallo,

Ik wil eind maart iets meer dan drie weken naar Indonesie.

Is de afstand van Jakarta Denpasar te doen. Ik wil natuurlijk ook de vulkanen en nationale parken meepakken. Zag al wel dat je lekker kan treinen van Jakarta naar Bandung…

Heeft er iemand tips voor mij?

Op dit forum staan volop tips over deze route :slight_smile:

Samengevat:

  • de trein van JKT naar Bandung is een goede start. Rondom Bandung liggen verschillende vulkanen, waaronder de Perankuban Perahu.
  • Vanuit Bandung kun je per bus naar Pangadaran, wat gelegen is een nationaal park aan de zuidkust van Java. Aapjes, stekelvarkens, en een mooi stukje bos. Met een bootje kun je de green canyon verkennen.
  • Neem dan een ferry naar Cilacap en ga per bus verder naar Yogya. Daar kun je de vulkaan de Merapi beklimmen, maar ik zou ook de Borobudur en Prambanan tempel niet overslaan.
  • Trek evt een paar dagen (kan ook als georganiseerde excursie in een dag) naar het Dieng Plateau. Een paar Hindu tempels, maar vooral kokende zwavel en modder pools tussen de bergen en vulkanen. Mooi! Vooral als je dus NIET georganiseerd gaat en de tijd hebt rond te wandelen, bv om het Telega Warna. Een ojek (motortaxi) rijd je rond.
  • Bus naar Malang, en dan een trip naar de Bromo. Evt een bezoek aan het nationale park van oost Java, met de Iljen vulkaan.
  • Ferry naar Bali, evt national park Bali Barat
  • Bezoeken aan de Gn Agung en de Gn Batur, de bekenste vulkanen van Bali. De Gn Batukaru met zijn warme bronnen is ook een aanrader, daar komt niemand.

Ayam sori Yen, Cianjur is de rijstschuur van West-Java, komt de beste rijst vandaan, je bedoeld natuurlijk Cilacap*

*Heb ik tijdens mijn nasi-goreng-test-weken, enige jaren geleden. ooit de lekkerste gegeten :biggrin:

Hmmm, die vergissing maakte ik laatst ook al. Bodoh… :lol: (Zal de post ff aanpassen, dat krijg je als je snel ff voor de zoveelste keer hetzelfde antwoord wilt geven… Ik zou origineler moeten zijn.)

Welke Cianjur is trouwens de rijstschuur van West Java, is dat die tussen Bandung en Bogor of die vlakbij de warme bronnen ten noorden van Bandung?

De laatste dagen wil ik misschien nog wat relaxen of surfen op Bali. heb ik aan die drie weken genoeg?

Mwah, als je meer tijd hebt, zou ik langer gaan. Maar er zijn mensen die in 3 weken meer plekken weten te bezoeken.

Hi Sibodoh :stuck_out_tongue:

Het grote Cianjur, halverwege Bogor en Bandung, kent iedereen in Indonesia. De duurste rijst komt daar vandaan, niet alleen rijst. Ook vanwege manisan (zoetzuur van vruchten en natuurlijk cabe) en tauco, dat is een soort saus van gefermenteerde soyabonen is deze plaats zeer bekend.

Al die plaatsen in Sunda beginnen vaak met Ci- dat betekent water. Ciawi, awi is bambu, Cibogo, bogo is een liefje, enz.

Als ik zo die reis door Java van Yeni zie dan doet mij dat denken aan een strafexercitie langs het diep uitgesleten toeristische karrenspoor dat over Java loopt. Alsof dat eiland niets te bieden heeft, altijd maar dezelfde attracties die we op vele websites en fora aantreffen, ook precies de reizen die door de reisorganisaties worden gedaan. Nou willen mensen graag zien wat anderen ook gezien hebben, dat praat iets gemakkelijker, maar het heeft voor mij iets schaapachtigs.

Voordat dit weer gezeur genoemd gaat worden zal ik eens een rijtje met alternatieven geven, met als leidraad de twee hoofdwegen op Java te mijden:

Als je in Jakarta aankomt op een vrijdag of zaterdag ga dan naar die stad, in het weekeinde zijn er niet zoveel files. Oud-Batavia (Kota) is interessant veel gebouwen uit de NL tijd, die wel een opknapbeurt kunnen gebruiken en de haven Sunda Kelapa, waar de Buginese schoeners afmeren en van hun lading producten uit de hele archipel gelost worden, dat is handwerk. Er is nog een ophaalbrug. Ook diverse interessante musea, het Musium Nasional, Musium Wayang, Musium Tekstil. Als je niet in/tegen het weekeinde komt, gewoon overslaan,want je komt in een hel van files terecht, dan vanaf Soekarno Hatta rechtsreeks naar Bogor bus of taksi. In Bogor heb je de Nationale Plantentuin een vreselijk mooi park, ooit door Nederlanders aangelegd (Prof. Reinwardt). Als je van Jakarta komt de 2e klas trein nemen op maandag, die is niet zo druk, zeker niet ‘s ochtends richting Bogor. De stad is ook niet zo warm, het regent er veel.

Van Bogor neem je de bus naar Garut, deze laat Bandung links liggen, een overvolle vervuilde stad door de vele fabrieken en de files zijn nog erger dan in Jakarta. Garut ligt op 700 meter hoogte en heeft een heerlijk klimaat. In de ‘20 jaren van vorige eeuw een bekend vakantieoord waar niets meer van over is. Voor Garut stap je uit in Cipanas, warmwaterbronnen met vele hotels, door de week erg stil. Garut ligt tussen 5 immense vulkanen de Gunung Guntur (2249 m), Cikuray(2821 m), Galunggung (1820 m) en Papandayan, (2622 m) en de Karacak (1638 m). De Cikuray is een perfect gevormde conus, zo ziet een vulkaar eruit in gedachten. De Guntur heeft een kale wand waar de lava van een uitbarsting half 19e eeuw op gestold lijkt te zijn. Vanaf Garut kijk je zo in de gele krater van de Papandayan, die is in de 18e eeuw geëxplodeerd en heeft toen 10 km ² materiaal uitgestoten, je kan tot de krater komen. Verder heb je de Kawah Derajat, een plek waar allerlei borrelende meertjes en sissende stoomkolommen te zien zijn, in een dal staat een grote aardwarmte centrale, stil en je ruikt niets. Verder heb je in de buurt van Garut Telagabodas een geelgroen gekleurd kratermeer, en Candi Cangkuang, een hindoe tempel in een meertje, de enige Hindutempel in West Java. Deze ligt in Leles (een paar km van Cipanas) Op zondag worden er op de alun-alun “adu domba” gehouden vechtende rammen, niets bloederigs, ze rossen alleen die horens tegen elkaar aan, erg spectaculair. Een zeer traditioneel gebeuren met veel Sundanese cultuur. Je kan ook naar het zuiden er is een smalle maar zeer goede weg naar Pamangpeuk, daar zijn diverse stranden. De leukste is Cikelet, daar ligt een ongebruikte raketbasis plus een klein vliegveld, daarom mag er niet gebouwd worden. Er is een visafslagje, dus lekker vis eten.

Van Garut neem je de bus naar Tasikmalaya, je komt langs een schitterende weg die langs de rivier Ciliwung loopt, veel kleine sawa en daarboven dennenbossen net Zwitserland. In het regenseizoen is de weg vaak geblokkeerd door aardverschuivingen. Aan deze weg ligt de kampung Naga, een zogenaamd traditioneel dorp zonder moderne voorzieningen, die zijn uit het zicht van de toerist opgeborgen, ze hebben goudgeld verdiend aan dat traditionele imago. In Tasikmalaya stap je over op een bus naar Cirebon. De bus slaat af bij Ciamis, en rijdt je tot Kuningan door een schitterend berggebied. Bij Kuningan heb je een mooi vergezicht op Cirebon. Even verderop ligt Linggarjati, de plek waar er vredesonderhandelingen tussen de Nederlanders en de Indonesiërs werd gevoerd in een villa, dat tegenwoordig een aantrekkelijk museum is. Cirebon is de hoofdstad van een oud koninkrijk en heeft drie kratons waarvan er twee aantrekkelijk zijn om te bezichtigen. Ook het graf van Gunung Jati is interessant, Er is een grote Chinese bevolkingsgroep. Veel inwoners van Cirebon zijn vissers, het stadhuis is gedecoreerd met garnalen. Dus lekkere vissies eten. Een andere specialiteit is nasi Jamblang, rijst geserveerd op een teakblad. Vlakbij Cirebon ligt de Ciremai met 3.078 m de hoogste berg van West Java. Bij vele bergen heb je een vergunning nodig om te klimmen, een formaliteit, maar ze weten graag wie er op een berg verkeerd, het weer kan omslaan en tot gevaarlijke situaties leiden.

Van Cirebon neem je de trein naar Semarang (1ste/2e klas), je verblijft of in Semarang, maar aantrekkelijker is Bandungan een 20-tal kilometers buiten Semarang in de bergen. Als je hier een hotel boekt, neem een kamer met warm water, het water komt hoog uit de bergen en is verschrikkelijk koud, alleen te doen voor Spartanen

wordt vervolgd…

Tuurlijk heeft Java meer te bieden, maar als iemand in slechts 3 weken van Jakarta naar Bali wilt reizen, is het handig wanneer je geen lastige busverbindingen hebt waarbij je over moet stappen, en goede connecties. :so:

Bogor vond ik persoonlijk een beetje tegen vallen. De reis vanuit Bandung naar Bogor is geweldig, door prachtige bergen en theeplantages, maar Bogor zelf vond ik niet echt een aanrader. De Botanische tuin is mooi aangelegd, maar ik vond het bv jammer dat er nauwelijks bloeiende planten waren (misschien zat ik er in het foute seizoen), dus het was al snel ‘groen, groen en meer groen’. Bandung als stad vond ik ook niet heel bijzonder (Garut is wellicht een beter alternatief), maar zowel vanuit Bogor als uit Bandung kun je met een bemo eenvoudig dagtrips maken off-the-beaten track. Denk hierbij bv aan omliggende warme bronnen en theeplantages.

Mocht je trouwens tijd overhebben, dan kan ik iedereen ook de kleine tempels rondom Malang aanraden (komt nooit een tourist) en natuurlijk Blitar/Kediri in het Brantasdal.

@ Pak Boomaap: is het weer drukker op Java? Toen ik 2 jaar geleden bij de Borobudur stond, waren er welgeteld 3 andere Bule en misschien 20 Indonesiers.

Waar is het lastig overstappen, ik weet van niets :confused: ik maak het mezelf nooit moeilijk, dus waarom anderen?

Bogor is inderdaad niet veel, maar wel lekker als je na een vermoeiende reis en jet-lagged wat uit kan lopen in een niet al te moordend klimaat. Bloeiende planten? Het is toch een botanische tuin, geen siertuin. Er is trouwens een orchideeënhuis (rumah anggrek) en ze hebben ook rafflesias (bunga bangkai) die laatste moet je net treffen natuurlijk. Een tropisch regenwoud is nou eenmaal groenx3. De bloemen groeien op de bomen, onder de bomen is het te donker. Bogor kent geen seizoenen, 360 dagen regen per jaar. Heb je nog het presidentiële paleis (Buitenzorg), met al die herten, veel te veel ze blijven fokken die beesten, ze hebben er een paar op Monas in Jakarta uitgezet om de ruk daar om het paleis te verlichten.

Drukker op Java?, 120 miljoen Javanen is behoorlijk veel op een eiland 3,5 x Nederland. Maar je bedoeld toeristen. Ik moest Woensdag even in Yogya wezen, heb ik een stukje Malioboro gedaan, vanaf de spoorweg overgang naar Malioboro Mal, even kijken of Periplus nog aardige boeken had. Toen weer terug een stukkie eten in Sosrowijayan, ik ga altijd naar een toeristen hang-out waar ik al 17 jaar kom en eet ik fish & chips, voor de lol, Smaakte niet zo goed na al die ikan bakar met colo-colo op Ambon. Maar ja met een zooitje sos ABC extra pedas erover heen en een Bintang dr naast heb ik me bordje toch leeg gegeten. Ik lach me altijd rot wat westerlingen hier eten. Onder het eten lekker met de eigenaar geconserveerd, nee geconverseerd natuurlijk. Hij is al jaren niet te spreken over het bezoek aan Yogya. Voor 1998 kon je over de witte hoofden lopen daaro. Ik heb geloof ik 10 toeristen type backpacker gezien, erg veel eigenlijk. Ik ben wel de Malioboro heen en terug afgewandeld zonder er eentje te zien. Ik kom tegenwoordig bijna nooit meer in Yogya, een beetje vervelend daaro. Dat gesijk over “mai batik kellerie” altijd en die vervelende tukang beca daaro.

----vervolg

Bandungan is het centrum van de lengkeng, de Indonesische lychee, kleine vruchtjes met een bruin schilletje, kan je jezelf de schijterij aan vreten zo lekker. Vanuit Bandungan kan de naar de Gedong Songo, een groep van 9 schitterende tempels hoog in de bergen. Je kan daar evt. een paard huren om ze te bezoeken. Er zullen een paar vrouwen achter je aan hobbelen met een kratje flessen frisdrank om te proberen wat winst te maken. De tempels zijn in een veel betere conditie dan die te Dieng, die zijn bijna allemaal van hun beeldhouwwerk ontdaan, gesloopt voor de handel, niet de moeite waard. Verder kan je naar Ambarawa, daar is het spoorwegmuseum met schitterende oude stoomlocomotieven gevestigd in het oude station Willem I. Er rijdt daar ook een stoomtrein, maar die is op bestelling. Er is daar verder nog een Goa Maria, een kitscherige namaakgrot met een Mariabeeld en een kruisweg, maar interessant te zien hoe devoot de bezoekers zijn, de uitzichten zijn schitterend, op een berg waarvan ik de naam effies kwijt ben. Er is ook nog een soort museumpark die aan de strijd tegen de Nederlanders herinnert met een vliegtuig, wat tanks en een spoorwagon uit de oude tijd. Ook nog een groot 19e eeuws Nederlands fort, Willem I, is echt gigantisch in twee vleugels waarvan de ramen zijn dichtgemetseld zitten zwaluwen voor de nesten. Een vleugel wordt bewoond en er is nog een gevangenis gevestigd. Over fotograferen gaan ze moeilijk doen, vanwege die gevangenis. Ambarawa was in de NL tijd een belangrijke garnizoensplaats.

Je moet natuurlijk ook een dagje naar Semarang, veel Tempo Doeloe architectuur daaro. De Gereja Bleduk uit de VOC tijd, en het v/m hoofdkantoor van de spoorwegen, Lawang Sewu (1000 deuren) een hoogtepunt in de koloniale architectuur. Als je bij de deur staat is er vast wel iemand die je binnenlaat en rond leidt. Entree naar draagkracht, Er wonen veel Chinezen in Semarang, dus tempels en een Chinatown. Op de Johar pasar veel lekker fruit. Eten is trouwens goed in Semarang, lokale specialiteiten zoals Tahu pong en Lumpia. Twee weken geleden heb ik geroosterde Peking eend bij “Santai Ria” op de Jln. Gajah Mada gegeten en wil snel weer terug, zo lekker was dat. Dan moet je een auto met chauffeur versieren. Van Bandungan rijdt je richting Solo, bij Boyolali, bekend om zijn melkkoeien sla je af richting Selo. Een smalle maar goede weg die maar blijft stijgen. Deze weg loopt tussen de Merapi (2911 m) en Merbabu (3142 m) door. Op een gegeven moment kom je bij de Ketep Pass, daar heb je het mooiste uitzicht dat je je maar kunt indenken op de Merapi. Wil je die beklimmen dan kan dat van Selo af. Daar is ook accommodatie, erg primitief, met de koeien in huis. Je rijdt door tot Muntilan, daar zoek je een hotel. Je staat de volgende ochtend om 5 uur op, dat gaat vanzelf, daar zorgt Allah wel voor. Dan neemt je een ojeg naar de Borobudur, zorg dat je daar om 6 uur bent dan gaat ie open, Zie je de zon opkomen. Ook zijn al die souvenir verkopers er nog niet, laat staan die toeristen, die leggen nog te pitten en moeten nog allemaal uit Yogya komen. Je gaat terug naar je hotel pakt je bagage en gaat aan de kant van de weg staan wachten (even bij de receptie van het hotel vragen waar), tot er een Bis Patas (AC-expresse bus) uit Magelang richting Surabaya komt, Je steekt je hand op en dan stopt ie wel. Dan reis je naar Solo. Yogyakarta sla je gewoon over dat is voor de backpackers die denken dat je daar naar toe moet. Vervelende mensen die je batik willen laten zien, tukang beca idem dito, gezeur aan je kop, als je 's avonds in het verkeerde café zit allemaal Nederlandse meubelboeren, die over imigrasi, wijven en hoe goed ze zelf wel zijn zitten te sijken en daarbij natuurlijk veel innemen. Het is overdag daar trouwens een teringherrie vanwege die motortjes, veel jonge mensen, want studentenstad. Ook veel Nederlandse studentes die onderzoek doen naar straatkinderen, voor hun scriptie, velen zijn al 10 keer ondervraagd. Als je naar Solo rijdt kom je langs de Prambanan, is erg mooi, maar je kan er niet bij vanwege instortingsgevaar, als gevolg van de aardbeving van 2006, er staan hekken omheen en kan je alleen van een vrij grote afstand bekijken. Je moet wel de speciale entree van 10 US$ speciaal voor westerlingen betalen (Indonesiërs 9000 Rp).

In Solo sterft het van de hotels, met weinig klandizie, je kan je kraton (Kasunan) bekijken, die is heel groot en er is ook een museum, dan is er nog de kraton van de Mangku Negoro. Wil je de bergen in dan is daar de Lawu (3265m) Tawangmangu heeft de meeste hotels, door de week leeg. Hoger heb je Sarangan, daar is een meer en zijn er ook hotels. Op de hellingen van de Lawu heb je Candi Ceto en Candi Suku, twee Hindoeïstische tempels. Vooral Candi Sukuh is zeer de moeite waard, ziet er uit als een Inca piramide, zit vol erotische reliëfs, zeer fraai en bijzonder. 3 terrassen. Candi Ceto is minder, maar ligt hoger, je komt door de theeplantages. In T’mangu kan ke sate ladak (stekelvarken) eten, als dat te heftig is gewoon sate kelinci (konijn) je kan buah naga (dragon fruit) plukken en per kilo afrekenen. Dan is er ook nog de Balai Penelitian Obat Tawang Mangu , een instelling van de overheid, die tuin staat vol met planten die een geneeskrachtige werking hebben. Er zijn daarbij kassen en ook van deze planten te koop. Zeer de moeite waard.

komt nog meer------

Prima promotie van Java, mevrouw boomaap. Je tips zal ik in mijn achterhoofd houden.
Ik hou wel van die redelijk “onbekende plekjes”.
Vorig jaar liep ik door een grote winkelstraat in Yogya, en de toeristen kon je inderdaad op 1 hand tellen (het waren Nederlanders).
Op Oost Java - in de buurt van Banyuwangi - reed ik door een groot nationaal park naar een surfstekje, die volgens zeggen op Hawai na de grootste golven had.

Ik ben niet zo goed in het onthouden van namen, ik woon ook niet in Indonesie, slechts ga ik daar op vakantie. Dus ik zal tzt mijn aantekeningen eens doornemen om de namen door te geven en een vriend raadplegen die daarvan enkele foto’s heeft gemaakt. Maar ik denk dat iemand die in 3 weken Indonesie gaat bezoeken daarin niet bepaald geinteresseerd is.

Maar voor tips zou u eens moeten kijken op deze al eens door mij genoemde pagina.

x

Van Solo neem je een travel naar Kediri, die zijn er op de terminal Gilingan voldoende aanwezig. Zo’n travel kan soms wel traag gaan, ze komen uit Yogya, na een 1,5 uur rijden stopt ie om te eten, dat kan een uur duren. Je kan ook de trein Sancaka van 8 uur 's morgens nemen, in Kertosono uitstappen, voor het station een becak nemen naar de driesprong in de hoofdweg richting Kediri en daar een bus aanhouden, dat is omslachtig maar wel sneller. In Kertosono hebben ze beca met een klein motortje, 25 cc of, worden gebruikt in allemaal maalmachines, daaro op de beca. Kediri ligt in een landbouwgebied, veel sawa en tebu (suikerriet) velden, ook zijn er veel plantages in de niet zo hoge bergen om Kediri. Kediri is de plek waar ooit een van de oudste koninkrijken op Java was gevestigd. Door de stad loopt de rivier de Brantas, heel breed, er zijn drie bruggen die twee stadsdelen verbinden. Kediri is ook de zetel van de zeer grote Gudang Garam sigarettenfabrieken, waar 10.000’en mensen werken. Als zo een fabriek uitkomt is het net een mierenhoop die verstoord wordt. Veel vrouwen, allemaal in het zelfde uniformpje gekleed. Die Brantas vormde de grens van het Majapahitkoninkrijk, die rivier beschrijft bijna een cirkel vanaf de Gunung Arjuna naar het zuiden, westen, noorden en dan weer naar het oosten waar de rivier bij Surabaya in zee stroomt. Van het Majapahit zijn er nog vele overblijfselen in dit gebied te vinden. Je kan een bus naar Pare nemen op de terminal is er zeker een ojeg die je naar de goed onderhouden Candi Surowono en Tegurwangi brengen wil. Dan heb je Blitar een echte landbouwstad, met een zeer ruime alun-2. Hier is het graf van Indonesia’s eerste president Soekarno, met een museum en bibliotheek. Dan heb je de schitterende en goed onderhouden Candi Penataren. In de buurt is de Kelud (1731 m), de beruchte moddervulkaan. Op 1 mei 1919 begon het kratermeer van de Kelud te koken en stroomde heet water en lava de dorpen in aan de voet van de berg. Hierbij werden 104 dorpen vernietigd en kwamen 5000 mensen om. Naar aanleiding hiervan legde de Nederlands Indische overheid een systeem van pijpen aan onder de krater om het water weg te leiden. Eind 2007 dreigde de vulkaan opnieuw uit te barsten, dat is niet gebeurd. Er heeft zich een grote conus in het kratermeer gevormd, waardoor de vulkaan “verstopt” raakte. Kediri kent een grote Chinese gemeenschap, maar in tegenstelling tot vele andere Indonesische steden veel arme Chinezen die nog leven als in China 100 jaar terug. Zo een vette man met borstelhaar,die in een korte broek en een singletje voor zijn toko zit te roken en een krantje te lezen. Opa die altijd in zijn hemels blauwe pyjama rondloopt en oma in zo een Chinees brokaat broekpak. Veel kleine middenstanders onder deze mensen. Wat er in Kediri heel lekker is is de tahu, veel lekkerder dan die beroemde van Sumedang in West-Java. Als die gebakken is eet je een hap lucht, die van Kediri is veel steviger en smaakt beter. Heel veel kleine bedrijfjes die dit produceren. Wat ook lekker is in Oost Java is de nasi goreng die op arang wordt klaargemaakt, arang is houtskool, smaakt heel anders dan de nasi goreng die je bijvoorbeeld voor ontbijt in je hotel krijgt.

Van Kederi neem je de expresse bus richting Surabaya. Tussen Jombang en Mojokerto ligt Trowulan, hier stap je uit en gaat naar het Trowulan Museum, een mooi groot museum, volgestampt met beelden, terracotta gebruiksvoorwerpen, Chinees proselein en bouwmateriaal uit de Majapahit periode. In de buurt zijn er nog verschillende candi, een meer en koninklijke graven. Je gaat weer terug naar de weg en houdt een bus naar Surabaya aan, dat is bijna elke bus.

Komt nog een stukkie…

Ik wil ook geen begrip van een kudde domba, geef mij maar roasted lamb met mintsauce, of een sate kambing :dag:

Dit zijn mijn eigen reiservaringen, mag toh ? Maar ja misschien zijn het geen goede ervaringen waar je mee voor de dag kan komen.:hihi:

Aan Maryono

Ja dat is het.
Die alas staat voor woud, en dit is Javaans. Hutan is bahasa Indonesia.
Na het park kom je aan bij de terminal waar je een auto + chauffeur kunt huren voor de gehele familie + aanhang (zo’n 160.000 rupia dacht ik) om op dat surfplekje annex koraalstrand te komen, via een zeer slecht weggetje, vandaar dus de huur van de auto + chauffeur
Plenkung, zo heet het. Staat ook op die java-indonesie startpagina

Hoewel deze pagina van opzet commercieel is staan daar dingen op waarvan ik dacht " dat wist ik niet" of “Ik wist niet dat die site bestond” (dit geldt evenzo voor de tips op dit Wereld Wijzer Forum), en dat komt omdat die andere indonesie-gerelateerde pagina’s door slechts 1 persoon worden beheerd die alleen maar aan zijn eigen winkel denkt en naar linkt.

Nog meer foto’s gemaakt Maryono?

p.s. Het eten bij die terminal was best lekker. Beter dan in een trein Hehehehe.
Voor mij geen hotelrestaurant of dergelijke. Kun je ook best goed ziek van worden, omdat men denkt dat alles wat gekoeld wordt lang houdbaar is.

Ik zou met de trein gaan! Prachtige landschappen, maar wel langzamer dan met de bus.

Waar dan? nooit gezien. Sawa, kampung, sawa, sawa, kampung, sawa, stad. sawa, sawa, kampung, sawa, kampung, sawa…dat is het zo een beetje.

Eigenlijk zijn treinreizen tussen Banjar en Surabaya eentonig, maar misschien heb ik wel een overdosis gehad, Vanuit de trein is alleen de route tussen Cikampek en Banjar schitterend, dat is de zuidelijke route, die bij Cikampek afbuigt Ook tussen Kroya en Cirebon is er te genieten, en Solo - Semarang is heel speciaal, deze lijnen verbinden de noord- en zuidroute De noordelijke route is oninteressant.

Overigens verkies ik het reizen per trein verre boven het reizen per bus. Maar soms is de bus practischer omdat die veel en veel frequenter rijden dan de trein. Trein ekonomi (3e klas) is alleen leuk voor een korte afstand, omdat ook eens mee te maken.

Vaak vertrekken treinen op achterlijke tijden, of je moet op een begin/eindpunt zitten (Jakarta - Bandung - Surabaya). Ik moet vaak naar Kediri, er is een trein, maar die vertrekt om 2.35 van Solo, dat is me te gortig) Vervoer per bus, alleen ekonomi, of per travel, 1 uur eten, duurt heel erg lang. Ik heb die route via Kertosono uitgevogeld, bevalt me goed en eet nog lekkere nasi pecel op stasiun Kertosono ook.

http://www.dumpjeplaatje.nl/images/WuC44673.jpg

Stasiun Solobalapan, links de 2e klas (bisnis) Prameks naar Yogya, rechts de 1ste klas (eksekutip) Argo Lawu naar Bandung

http://www.dumpjeplaatje.nl/images/zPp44714.jpg

Stasiun Kertosono met een 3e klas (ekonomi) trein

Je bent verwend :drugged: Persoonlijk vind ik de sawa’s en de heuvels/bergen erg mooi.

Nou ik laat me liever op een andere manier verwennen :kus:

Die sawa in Midden en Oost Jawa zijn vlak, het is heel erg leuk om sawa te zien als er in gewerkt wordt, maar dan moet je naar de sawa gaan. In het droge seizoen zijn ze allemaal bruin/zwart, afgezien de geïrrigeerde sawa. Nou die uitgewerkte sawa zien er gewoon lelijk uit. Qua landschap is West Java zondermeer het moosite deel, die sawa die tegen de bergen opklimmen zijn schitterend. In Midden en Oost Java zie je alleen bergen op een afstand.