Hee allemaal.
Ik ben hier gekomen omdat ik graag mn verhaal even kwijt wil.
Vorig jaar Augustus gingen ik en mijn ouders op vakantie naar Turgutreis.
In het hotel waar wij verbleven werktte Çetın, een receptionist.
In het begin hadden we niet veel contact, maar een paar dagen voor mijn vertrek raakten we om de 1 of andere reden aan de praat.
We hadden het samen erg gezellig, leuke gesprekken enz.
Een paar dagen later vertrok ik weer, en ik had inmiddels zn email adres gekregen, om toch nog contact te houden.
Zo ging dat een jaar door, we leerden elkaar beter kennen en het jaar daarop gingen we op vakantie naar Gümbet, niet heel erg ver daar vandaan.
Het was de bedoeling dat we elkaar 1 keer zouden ontmoeten, gewoon om elkaar weer eens te zien en te spreken.
Maar toen we elkaar weer zagen vloog de vonk over.
Hij kwam iedere dag na zijn werk vanuit Turgutreis naar Gümbet om mij te bezoeken.
Het was een geweldige tijd met ontzettend mooie herinneringen.
Vooral samen met hem langs het strand liggen, en 2 vallende sterren gezien hebben.
We hadden onwijs mooie momenten samen, hij beloofde me dat ie zou wachten, en dat ie al in jaren niet had gevoeld wat hij bij mij voelde.
We zijn allebei verliefd geworden.
Maarja, vakanties duren niet eeuwig. En dus moest ik weer naar huis.
Hij had een CD voor me gemaakt waar al ‘onze’ liedjes op staan, die we onder andere aan het strand hadden gehoord. Zodat ik als ik in nederland zou zijn toch nog het gevoel kon hebben alsof ie bij me was.
Hij is natuurlijk altijd bij me, hij heeft een plek achter gelaten in mijn hart.
Nu, 2 en halve maand later, hebben we nog steeds goed contact.
We bellen,msnen,smsen wekelijks, en er is niks veranderd.
Maarja, we missen elkaar wel ontzettend en we kunnen elkaar niet eerder zien dan volgend jaar juli.
maar ik geloof er wel in… als onze liefde echt zo sterk is, zal het uiteindelijk alles overwinnen.
natuurlijk krijg je wel negatieve reacties hier in nederland, niet alleen van vrienden maar ook van je eigen familie.
allemaal vervelende opmerkingen die ze dan achteraf weer ‘‘grappig’’ bedoelen.
en dan vooroordelen hebben over hoe ik zou moeten worden, en hoe ik me zou moeten gedragen als ik daar zou zijn.
maar toch… elke minuut van de dag zit hij in mijn hoofd, ik mis hem ontzettend erg en zou het liefst mijn koffers pakken en vandaag nog vertrekken uit nederland!
Maarja… zoals altijd;
De tijd zal het leren!
alis-sa: wat leuk dat je een jongen hebt leren kennen! en dat het zo goed gaat tussen jullie, ik herken veel van die dingen die je schrijft, wij hadden er ook welleens hele lange tijden tussen zitten totdat we elkaar weer zagen, dat vond ik echt verschrikkelijk en luisterde dan ook altijd naar de muziek die we samen hadden geluisterd.
ik heb ook erg veel negatieve reacties gehad van familie enzo, laat ze maar met al die oordelen!
als jij voelt dat het goed zit! dan zal dat vast wel zo zijn!
real love never dies!!! niet vergeten he!!
er zal vast wel een oplossing komen voor alles! en wie weet krijgen jullie een hele fijne toekomst samen!!
wij zelf hebben 4 jaar zo n relatie gehad dat we elkaar maar een paar keer per jaar zagen, maar we hebben de moed niet opgegeven! en wonen nu al 2 jaar erg gelukkig samen:)
wat leuk zeg!
ik heb zelf ook een turkse vriend
maar heb zelf eigenlijk alleen maar leuke reacties gehad
de meeste geloven er niet echt in dat het sirieus is, maar echt rot opmerkingen heb ik niet gekregen.
maar goed, zolang jij en hij maar weten hoe het zit maakt het toch niet uit
bedankt voor jullie reacties!
missmariska01: fijn om te horen dat het allemaal zo is gelopen bij jullie. Tot nu toe gaat bij mij alles perfect, dus ik hoop dat het net zo gaat gebeuren.
we spreken elkaar regelmatig, dus t zal wel goed komen geloof ik zelf.
hallo ik heb ook sinds september een vriend in istanbul,ga in february naar hem toe,vind t erg spannend allemaal,ik ben 37 hij is 27 en we hebben contact via msn en sms ,mijn ouders vinden t vreselijk ,mijn kinderen vinden t te gek ,ben vreselijk benieuwd hoe t gaat als ik daaar ben bij zijn ouders thuis ook nog .
hallo,ik ben ook zo in 2000 naar de ouders van mijn man geweest,maar dat viel goed mee,ze waren heel modern,en zo lief voor me,alleen het comfort was niet zo als thuis,maar dat was grappig,met 5 van voor in vrachtwagen dat was mijn taxi van luchthaven,en dan die wc’s daar.
maar als de mensen meevallen dan heb je de tijd van je leven.toen wist ik die laat ik nooit meer los,
dus nu 6 jaar getrouwd,en zoontje van 4
:wereld:groetjes van erzsi
Grappig om deze verhalen te lezen, helemaal als je denkt dat je de enige ter wereld bent die dit meemaakt. Niet dus, ik herken zoveel in de dingen die jullie schrijven dat het gewoon eng is.
Heb ook iemand ontmoet in Turkije, gevalletje van liefde op het eerste gezicht en nu inderdaad het vreselijke missen. Kwam vlak voor hem uit een hele lange relatie terwijl ik nog jong ben (22) en wil me daarom niet halsoverkop in een nieuwe relatie storten, al is het gevoel nog zo sterk. En dat gevoel is sterk, oh my god. Ben helemaal niet zo’n huillie maar zat te janken in het vliegtuig terug naar Nederland. Mijn lief woont en studeert overigens in Nigde, en we hebben elkaar ontmoet in Kemer dit jaar.
Nogmaals, heerlijk herkenbaar om al deze verhalen te lezen en hoop nog veel met jullie over dit onderwerp te kunnen praten (als een stelletje verliefde pubers haha)
Het is inderdaad erg leuk om al die verhalen te lezen met veel herkenbaarheid erin.
Vooral de verhalen die ik krijg van mensen die eerst een lange tijd een relatie hadden op afstand en elkaar maar ongeveer 2 keer per jaar zagen, en uiteindelijk toch getrouwd zijn!
Dat is toch een stukje steun waarmee je die lange tijd wel doorkomt, omdat je hoort dat het tóch zin heeft, en een kans heeft!
Tja, dat is allemaal een beetje moeilijk. Ik wil namelijk eerst alleen op reis voor een half jaar. Dat was ik al van plan en ik wil het graag doorzetten aangezien ik wel geloof dat dat goed voor me is. Bovendien studeert mijn lief en dat maakt zomaar even komen ook moeilijk. Dus zoals het er nu naar uitziet dan zie ik hem pas weer in de zomervakantie (maar misschien ook wel voordat ik vertrek een weekje;))
En jij? Jij bent er toch pas nog naar Turkije toe geweest?
muis: Ik ben in Augustus geweest, en ik moet ook nog heel lang wachten voordat ik hem weer zie… ga pas weer in juli terug:frown:
Maar ik vind wel dat de tijd heel gauw voorbij gaat! dus voor je het weet is het alweer zomer.
hallo ik ben nieuw hier ik vroeg me af of iemand tommy kent van sultan restaurant in bitez.ik ben zelf van de zomer daar geweest en heb hem toen leren kennen daar.
alissa ik herken heel veel in je verhaal?
Hoe oud ben je?? Ik zou graag weer in maart terug gaan. En als ik het geld er voor heb doe ik dat ook. Maarja mijn ouders zijn er niet blij mee. ik ben 16…
ik snap dat je ouders bezorgd zijn maar ook in nederland zijn er risicos.mijn dochter is 15 en is een week alleen naar antalya geweest,naar haar vriendje .ik heb er geen spijt van dat ik haaar de kans heb gegeven,en hoop dat jij m ook krijgt,groetjes carla
@ Carla
Ik zal het mijn moeder vertellen! :hihi:
Ik hoop zo erg dat ik ook mag! Ik mis hem heel erg, en omdat het voor hem veel geld en moeite is om op msn te komen gaat het de laatste tijd al niet meer zo soepel…
Mn moeder is opzich niet heel beschermend. Ik woon nu ook 6 weken alleen in een vrijstaand huis met erf in the middle of nowhere maar Turkije vind ze waarschijnlijk niet leuk
niet vergeten he!!
(maar misschien ook wel voordat ik vertrek een weekje;))