Heb een aantal uren rondgesurft op internet en veel gelezen over geslaagde en mislukte liefdes met Tunesiers… toch wil ik ook graag mijn verhaal even kwijt en ben ik benieuwd naar jullie reacties en ervaringen.
Ik ben net 4 dagen terug uit Sousse, heb een geweldige vakantie gehad en m’n hart verloren aan Aziz (kent iemand hem toevallig? Deze zomer werkt hij als propper voor discotheek Arena).
Door onze host en enkele locals gealarmeerd voor de tunesische mannen… dames, zet je hart uit. Punt 1. In geval van echte liefde: het is allemaal heel erg lastig. Punt 2. Ze kunnen enkel uit zijn op een ticket naar Europa. Punt 3. Ze kunnen enkel uit zijn op je geld. Punt 4. Ze kunnen enkel uit zijn op seks.
Met dit in mijn achterhoofd aan de vakantie begonnen. De tip om mn hart uit te zetten bleek lastig in praktijk te brengen. Aziz wist het knopje toch te vinden en ik kon me er niet tegen verzetten. Al mijn vooroordelen en angsten heb ik hem verteld, hij ontkende natuurlijk alles en werd op den duur zelfs boos dat ik hem steeds maar niet vertrouwde. Alle dagen brachten we bijna onafgebroken door. Alleen als hij echt moest werken en wij ook wat anders gingen doen, zagen we elkaar niet. Meerder malen liet hij zijn baas stikken en ging hij gewoon met ons mee. Alles werd aan de kant gezet. Moeilijke en diepe gesprekken volgden. Hij gaf aan dat hij weinig vertrouwen in vrouwen had (na zijn ex die hem bedrogen had) en al helemaal niet in toeristen. Ik zou dan ook zijn eerste meisje na zijn ex zijn geweest. Vrouwen die ervaring hebben met Tunesische mannen weten hoe goed ze kunnen praten, het is moeilijk ze niet te geloven. Toch waren er andere dingen waaruit ik ook dacht op te maken dat het bij ons om iets bijzonders ging. Voorbeelden daarvan zijn zijn hart die zo hard klopte als we samen waren en zijn onhandigheidjes en onervarenheden op bepaalde gebieden… Een moeilijk afscheid volgde, hij deed zijn uiterste best om niet te huilen en dit lukte deels. Hij had een belangrijke afspraak met zijn baas laten schieten om toch tot op het laatste moment bij me te zijn. Hij kon maar niet wegkomen. Hij zei dat hij heel bang was dat ik nooit meer iets van me zou laten horen en ik zei dat ik diezelfde angst had… Op mijn vraag of we elkaar nog eens zouden zien, antwoordde hij: Ja! Je moet het laten weten zodra je kan komen, dan kan je gewoon bij mij in huis blijven. Enigszins gerustgesteld, maar toch totaal verward en ontzettend verdrietig ben ik naar huis gegaan.
Zijn telefoon is gestolen toen wij daar waren en hij gaf al aan dat internetten voor hem heel lastig zou worden. Dinsdag heb ik hem meteen gemaild, maar tot op heden heb ik nog niks gehoord… Zijn telefoonnummer is nog steeds niet in gebruik. (dit kan wel kloppen omdat hij geen geld heeft voor een nieuwe telefoon). En dan, dan wacht je en dan wacht je en dan rijst de grote vraag: wat was er allemaal van waar? als hij echt zou willen, zou hij toch best even een telefoon van een vriend lenen of bij iemand op internet? Zou hij uberhaupt ooit nog mailen? Ik word gek van deze onzekerheid. Liever zou ik nog hebben dat hij mailt om te zeggen dat het toch niet meer voor hem is, dan om niet te weten. Wat was die week dan? Al die gesprekken? Al die tijd samen? Al die problemen met zijn baas? Waarom? Of moet ik nog even geduld hebben?
Kon ik maar in het vliegtuig stappen en naar hem toegaan…
Wat denken jullie erover? Heeft iemand ook deze ervaring? Kent iemand Aziz toevallig? Gaat iemand binnenkort naar Sousse?
Ik hoop wat van jullie te horen! Bedankt! Vitalinea
Als hij echt wilde had hij al een manier gevonden om je te bereiken.Sorry vrees dat het niet is wat je wilde horen.
Maar hoe zeggen ze dat weer ,hoop doet leven en ik kan er natuurlijk ook naast zitten.
Bedankt voor jullie reacties… ze zijn nogal verschillend Logisch, ik heb zelf ook nog steeds geen idee wat ik ervan moet denken. Hij heeft inmiddels gesmst met de telefoon van een vriend van hem… als het goed is, koopt hij zsm een nieuwe telefoon, dus het wordt weer afwachten hoe het dan zal gaan!
Ik Ben deze zomer naar tunesië geweest en ook verliefd geworden.
Ik heb alleen besloten om toch geen relatie met hem aan te gaan.
We hebben nog wel contact enzo maar ik twijfel erg of ik wel de goede beslissing heb genomen.
Zijn er meer meiden die zoiets hebben ik zou graag met hun willen praten daarover.
Persoonlijk denk ik dat je er goed aan gedaan hebt om geen relatie te beginnen. Laat het een vakantieliefde zijn. Jij jouw leven en hij het zijne.
Kijk in die toeristische centra is er heel veel bezness. Wat dit is kan je lezen op Startpagina overzicht - Yourbb.nl .
Het is wel zo , iedere relatie staat op zich . Toch het is altijd goed om te weten wat er mogelijk kan gebeuren. Niet elke Tunesier heeft goede intenties.
Bedankt voor de site.
Als ik het zo lees denk ik toch dat ik de juiste beslissing heb genomen.
Ik mis hem wel heel erg , maar als ik het zo lees die verhalen denk ik toch dat het zo beter is
Ik was ook een beetje aan het internetten en zag jou mailtje.
Het is alweer een tijdje terug, hoe is het eigenlijk afgelopen tussen jou en die jongen?
Ik zit namelijk ook een beetje in hetzelfde schuitje.
Heb deze zomer een jongen leren kennen toen ik op vakantie was in tunesie.
Hij werkte bij het animatie team van ons hotel.
Door omstandigheden hebben wij elkaars adressen niet kunnen uitwisselen.
Ik heb een brief gestuurd naar het hotel geadresseerd aan hem.
Het duurde een tijdje voordat ik wat hoorde, dus ik had de hoop eigenlijk al een beetje opgeven.
Totdat hij vorige week een sms berichtje stuurde naar mij.
Ik was helemaal perplex.
Ik had het niet meer verwacht.
Sommige mensen die vragen zich dan af of hij het wel meent.
Dat vindt ik ook best moeilijk om te begrijpen.
Maar ik had wel zoiets van: als hij niets in mij ziet, dan had hij geen smsje gestuurd.
Ik heb hem vandaag over de telefoon gesproken en hij wil heel graag dat ik die kant op kom, maar ik probeerde hem uit te leggen dat dat niet zo gauw kan vanwege mijn werk en mijn dochter van 7 jaar.
Hij kon dat maar niet begrijpen. Hij dacht dat ik niet serieus was.
Ik weet ook niet meer hoe ik dat verder moet aanpakken.
Het was een hotel in skanes-monastir , maar hij woont in sousse.
Ik hoop dat je een berichtje terug stuurt, al is het een tijdje terug.
Wat verwarrend allemaal he?! Je eigen gevoelens, wat anderen ervan zeggen en wat hij zegt… Ik vond het geen makkelijke tijd.
Ik had besloten mijn Tunesische liefde te vergeten, ik werd er niet gelukkiger op… Raakte verstrikt in een web van onzekerheid, wantrouwen en tegenstrijdige berichten. Tot op de dag van vandaag probeert hij contact met me te zoeken, dus af en toe komt de vraag nog wel eens boven of ik er goed aan heb gedaan. Maar tijd vervaagt gevoelens en ik ben nu blij dat ik er van af ben. Hij wilde ook steeds dat ik langskwam en we hadden bijna dagelijks contact. Maar er gebeurden zoveel rare dingen… Hij brak z’n been en gaf aan in geldproblemen te zitten. Hij wilde echter absoluut geen geld hebben (niet dat ik hem dat zou geven, heb daar toch teveel negatieve verhalen over gehoord). Telefoon kwijt, uit zn huis gezet, ruzie met zijn familie etc. Toen was er een vriend die blind zou worden als hij niet snel geopereerd zou worden (die vriend had ik daar ook leren kennen) en daar was alsnog de vraag of ik geld wilde overmaken. Dat was voor mij de druppel. Hij kon me er gewoon niet van overtuigen dat het om liefde ging.
Ik vind het heel moeilijk om zo een reactie te geven op jouw situatie, daarvoor weet ik er te weinig van af. Ik zou je willen adviseren om je intuitie te volgen… die zit er niet vaak naast. Heb je twijfels, voelt het niet goed? Probeer hem dan uit je hoofd te zetten. Er zijn vele voorbeelden van mannen (zeker uit Tunesie) die niet handelen met de juiste intenties. Daar staat tegenover dat het natuurlijk wel kán… waarom zouden jullie niet de uitzondering op de regel zijn? Makkelijk zal het echter nooit zijn. Het is zo’n andere cultuur! (Maar wat zijn ze leuk he, die mannen? ;)). Misschien is het ook wel goed dat je er niet zo snel weer heen kan door je werk en je dochter (was die ook mee op vakantie?)… Als hij al die tijd blijft volhouden en niet met rare verhalen of vragen aankomt, weet je beter hoe hij erin staat.
Kortom… doe niks wat tegen je gevoel ingaat en laat hem je er maar van overtuigen dat híj serieus is. Ik zou me niet te druk maken over het feit dat hij dat juist tegen jou zegt. Dat is een bekend trucje van mannen… dan wil jij bewijzen dat je echt wel serieus bent en hebben ze je precies waar ze je hebben willen. Hij moet ook kunnen begrijpen dat je in jouw situatie niet zo makkelijk even het vliegtuig neemt om hem op te zoeken.
Hoe verloopt bij jullie de communicatie? Heb je het idee dat jullie elkaar begrijpen en goed kunnen praten? Is toch lastig met een taalbarriere he?
Blijf vooral surfen want er staan veel van dit soort verhalen op internet… positief en negatief. Van gelukkig getrouwde stelletjes, tot snel weer gescheiden stelletjes tot verhalen over mannen die trots vertellen over westerse vrouwen als visjes… en hoe ze vele hengeltjes uitgooien in de hoop dat er één of meerderen bijten en zij daar hun voordeel mee kunnen doen.
Heel veel succes in ieder geval de komende tijd! Ik hoop dat het goed voor je uitpakt!
Logisch, ik heb zelf ook nog steeds geen idee wat ik ervan moet denken. Hij heeft inmiddels gesmst met de telefoon van een vriend van hem… als het goed is, koopt hij zsm een nieuwe telefoon, dus het wordt weer afwachten hoe het dan zal gaan!