Hallo allemaal,
Ik heb gisteren een nogal uitgebreid verhaal geplaatst onder het kopje ‘wonen en werken in Turkije’. Mijn stukje is wel gelezen maar ik heb helaas nog helemaal geen reacties gehad. Ik plaats mijn verhaal hier nog een keer en kijk echt uit naar jullie reacties en/of tips. Alvast bedankt!
Hallo allemaal,
Zo’n 4 jaar geleden hebben wij (mijn man en 2 kinderen) de grote stap gewaagd en zijn wij geemigreerd naar turkije. Ik ben zelf Nederlandse en mijn man is van Turkse afkomst en is daar ook geboren en opgegroeid en voor mij destijds naar Nederland gekomen. Toch, ondanks dat hij de Nederlandse taal vlot onder de knie had en ook een goede baan had gevonden, bleef hij erg veel heimwee naar Turkije houden. Vandaar dat wij die beslissing hadden genomen om het in Turkije te gaan proberen. Maar wat hadden wij ons slecht voorbereid, en we hebben ook heel erg veel tegenslag gehad. Kortom het was een en al ellende
We wisten nog niet precies waar wij nu eigenlijk wilden gaan wonen, of in de geboorteplaats van mijn man, in Burdur of toch maar naar een badplaats zoals bv. Antalya of in Kusadasi waar mijn man jaren in een familiehotel had gewerkt. Ik ben zelf vertaalster van beroep en mijn man is hier in NL elektromonteur dus mogelijkheden zat dachten wij. Ik kon gewoon mijn werk blijven doen vanuit turkije en mijn man wilde dan een eigen bedrijf gaan opzetten in de elektrotechniek samen met zijn broer. Ik en de kinderen waren al naar Turkije vertrokken en wij verbleven zolang bij mijn schoonfamilie in Burdur. Mijn man zou de verkoop van ons huis en het verhuizen van onze spullen allemaal regelen in Nederland. Nog voordat mijn man naar Turkije zou komen overleed plotseling zijn broer met wie hij samen een bedrijf wilde beginnen. Onze hele wereld stond op zijn kop. Mijn man kon zich niet meer in Burdur vertonen zonder dat hij werd aangesproken door vrienden en kennissen die hun medeleven betuigden. Hij was er kapot van, net als wij allemaal. Wij zijn toen als een kip zonder kop naar Kusadasi vertrokken. Toen wij daar aankwamen midden in het hoogseizoen moesten we nog op zoek naar woonruimte. In de tussentijd verbleven wij bij familie van mijn man. Dat was een klein appartement waar we dan met z’n negenen moesten verblijven. Dit was in het toen snikhete kusadasi niet echt lang uit te houden, en we wilden dan ook z.s.m. iets voor ons zelf. Een vriend van mijn man bracht ons toen naar een vakantiepark met mooie huizen en 1 groot algemeen zwembad waar de bewoners dan gebruik van konden maken. Het zag er allemaal geweldig uit. We konden de villa huren voor €150 per maand! Maar er zat helaas wel een addertje onder het gras…toen mijn man als eerste wilde gaan douchen werd hij bijna geëlektrocuteerd! Ons huisje bleek dus toch niet zo mooi als het eruit zag en zeker niet geschikt voor kleine kinderen Daarnaast kreeg onze oudste dochter ook nog eens een koortsstuip waarop wij halsoverkop naar het ziekenhuis zijn gereden en daar een nachtje hebben moeten blijven. Daarna zat er voor ons niets anders op dan weer terug te gaan naar zijn oom en tante en opnieuw te zoeken naar andere woonruimte. Zoals ik al eerder zei, was het hoogseizoen, dus de huurwoningen waren moeilijk te vinden. Uiteindelijk hebben wij, blind uit wanhoop een zeer riante villa gehuurd van maar liefst 4 verdiepingen ! hoog. Het huis was alleen nog niet af. In de achtertuin lag een gigantisch gat wat dan het zwembad moest worden en binnen moest ook nog een hoop gebeuren. Het uitzicht was fantastisch, uitzicht op de zee van Kusadasi Verder had het huis 2 woonkamers, 2 keukens, 6 slaapkamers, groot dakterras noem maar op, maar veel was nog niet klaar. Voor dit stulpje moesten wij €350 per maand betalen. Dit is ook nog wel te doen voor onze begrippen maar zoals ik al zei, wij waren blind van de wanhoop en we wilden rust en ons hoofd helder krijgen. We hadden niet in de gaten dat de deuren bij de achtertuin en balkons nog niet goed op slot konden. Omdat dit huis nog niet af was sliepen wij noodgedwongen met z’n allen in de woonkamer. Er was nog geen airconditioning aanwezig en omdat het zo warm was hadden wij de deur van het balkon open laten staan. Jullie raden het al. Die nacht is er bij ons ingebroken. Wij hadden alles van waarde dicht bij ons in de woonkamer gehouden en de inbreker(s) heeft het gepresteerd om alles mee te nemen zonder dat wij ook maar iets hebben gemerkt. later hoorden wij van de plaatselijke politie dat veel inbrekers tegenwoordig een soort verdovingsspray gebruiken zodat de slachtoffers helemaal niets merken en ze gewoon ongestoord hun gang kunnen gaan. Mijn god we lagen daar te slapen met onze dochter van 3 en ons zoontje van 1 jaar oud. Het heeft daarna niet lang geduurd en zijn wij teruggekeerd naar Nederland. We wonen nu inmiddels weer 4 jaar in Nederland en sinds een aantal maanden begint het toch weer te kriebelen. Zoals ik ook in mijn onderwerp schrijf, kafa bozuk… dat zegt mijn man. Hij is in Nederland niet gelukkig maar kan in Turkije ook zijn draai niet vinden, althans dat leek dan zo. Als ik op onze emigratie terugkijk denk ik dat we inderdaad veel pech hebben gehad maar dat wij ons ook niet goed hebben voorbereid. Afgelopen krokusvakantie zijn wij een weekje naar Burdur geweest om toch te kijken of wij daar niet een leven zouden kunnen opbouwen met onze 2 kinderen. Maar ondanks dat ze, zoals in heel Turkije, ook in Burdur erg bezig zijn met opknappen en verbeteren,waan je jezelf toch 30 jaar terug in de tijd voor je gevoel. Het was voor ons al snel duidelijk dat het Burdur niet gaat worden. Ik heb mijn hart al heel lang geleden verloren aan kusadasi. Alleen al als je vanuit de bergen de zee ziet liggen, dan ben ik al verkocht. Alleen de ervaringen die wij daar hebben opgedaan hebben mij erg onzeker gemaakt of Kusadasi wel echt zo’n mooie plek is om te wonen.,…
Ik heb me de afgelopen weken gek lopen zoeken op het internet en allerlei verhalen op forums gelezen van mensen die in Turkije wonen, maar je leest maar weinig over levensverhalen van mensen daar in Turkije.
Ik vraag me bijvoorbeeld af, hoe is het nu echt om in Kusadasi of Bodrum, of Side of Antalaya of andere toeristische plaats te wonen? Wordt je dochter straks als ze groot is lastig gevallen door de hitsige turkse jongens daar in de barstreets en is er echt zoveel criminaliteit of hadden wij gewoon dikke pech? Hoe is het daar om als buitenlander te wonen, of om je boodschappen te doen, of wordt je telkens weer opgelicht? Hoe is het om het gehele jaar door daar te wonen. Hoe ervaren jullie het onderwijs daar voor jullie kinderen etc etc. Helaas kom ik hier niet zoveel van tegen op forums. Dit kan natuurlijk ook positief zijn en betekenen dat het eigenlijk allemaal gewoon geweldig is en jullie nooit meer terug naar Nederland willen.
Ik hoop dat er mensen zijn die hun ervaring willen delen, ook de negatieve of waar je bijvoorbeeld gek van werd. Ik hoor het graag!
Verder vraag ik me af hoe de kansen zouden zijn voor mijn man. Sinds dat wij weer terug zijn in NL is mijn man hier zelf een eigen elektrotechnisch bedrijf begonnen.Dit gaat erg goed. Hij doet van alles op gebied van elektrotechniek zoals het vervangen van meterkasten of de gehele elektra van een huis, aanleggen en installeren van camera/alarmsystemen t/m het aanleggen van tuinverlichtingen en terrasverwarmingen. Noem het maar op. Zou hij ook goede kansen maken in bv. Kusadasi om een dergelijk bedrijf op te zetten?
Ook dit hoor ik graag!
en wie weet wanneer ik in het voorjaar kom, zijn de meeste Belgen en Nederlanders terug.
