Een geslaagde dag emigratiebeurs achter de rug. De gevolgen van de economische crisis in Canada waren wel zichtbaar. Waar er vorig jaar nog twee keer zoveel stands waren als dit jaar. En ook toen veel bedrijven met vacatures. Dat viel nu tegen. Geen vertegenwoordiging van bedrijven, alleen maar de east coast provincies en verder vooral commerciele bedrijven die wel willen helpen met de aanvraag van een visum. Toch nog wel een paar interessante presentaties bezocht. Wat een enorme opkomsten, volle zalen voor de Canada presentaties!!
We zijn wel een heel stuk wijzer geworden. We hebben nog een paar interessante boeken opgepikt die goed als naslagwerk kunnen dienen, dus daar ben ik wel blij mee. Ook is er voor onszelf weer een heel stuk meer duidelijkheid gekomen in hoe het proces in elkaar zit. Dat was voor mij vorig jaar nog een beetje onduidelijk.Niet dat het verhaal nu anders is, maar bij de tweede keer komt er weer nieuwe informatie binnen. Er is gewoon een grens aan hoeveel info je kunt verwerken.
Plan is nu toch wel om begin volgend jaar de procedure op te starten voor permanent residency. Ik zag vooral op tegen het praktisch aspect, wannner dan je baan opzeggen etc. Nu weet ik dat je daar best wel tijd nog voor hebt. En ook dat we de mogelijkheid hebben dat mijn wederhelft eerst alleen die kant op gaat en ik nog een periode door kan werken in mijn fulltime baan in NL.
Verder blijken er voor mij toch wel grote verschillen tussen de verschillende provincies voor wat betreft het erkend krijgen van mijn apothekrsdiploma. Ik zal hoe dan ook wat cursussen moeten volgen en examens moeten doen, maar de duur en kosten hiervan blijkt toch wel enorm te verschillen. Dat is goed om te weten en mee te wegen in het geheel. Immers, de tijd dat ik moet studeren is toch tijd waarin ik niet, of in elk geval minder, kan werken en inkomen kan genereren. Dat is gewoon belangrijk om te weten. Immers, dan moeten we wel qua inkomsten/kosten dat moet wel in juiste balans uitkomen.
In ieder geval moet mijn wederhelft de primary applicant zijn. Met zijn bachelor werktuigbouwkunde en zijn bachelor IT in combinatie met meer dan 10 jaar werkervaring moet het lukken om uit die pool getrokken te worden. Omdat ik pas later aan het werk kan is dat de meest handige volgorde. En aangezien we uiterlijk over 4 jaar weg zouden willen zijn, moeten we toch echt wel volgend jaar de papierwinkel gaan opstarten, want er gaat nogal wat tijd overheen.
Kortom, we zijn weer wijzer geworden en kunnen het plaatje van de droom steeds verder invullen. Bij elke stap en elk stukje nieuwe informatie raken we steeds meer overtuigd van de juistheid van onze keuze. Het voelt gewoongoed en dat blijft heel lastig uit te leggen. Ik was blij dat ik ook een boek kocht dat een beschrijving van iemands ervaring is, dat boek was overigens gisterenavond ook al uit. Ik kon het niet wegleggen. Het gevoel zoals zij het beschrijft klopt gewoon. Wel prettig om te lezen, want ik merk dat onze omgeving het allemaal nog maar raar vindt. Ook al heeft mijn wederhelft 10 jaar geleden al in zijn directe kring laten weten dat hij weg zal gaan en dat Canada een optie is. Nu dat wij er toch iets serieuzer mee bezig zijn, zijn ze toch verbaasd.
Goed, weer een heel verhaal, geen idee of iemand hier iets aan heeft, maar voor mij is het ook gewoon fijn om het neer te pennen op een plek waar mogelijk herkenning is.