Frankrijk is een geweldige reisbestemming. Maar zou je er ook wel willen wonen? Stem hierboven en licht eventueel hieronder je antwoord toe!
Sinds 2 jaar woon ik al in Frankrijk en het feit dat het in NL al herfst is en hier in Frankrijk (Poitiers) nog heerlijk warm is, maakt dat ik zeer content ben. 
Wij ,m,n vriendin en broer en ik zijn ons nu aan het orienteren via internet .
Over 2 weken gaan mijn broer en ik naar Frankrijk om daar zoveel mogelijk te regelen en te kijken of we een huurwoning kunnen vinden.
we weten dat het nog best wat voeten in de aarde heeft voor we goed en wel gesetteld zullen zijn maar zijn vast besloten dus we gaan er voor.
Maar voorlopig eerst alles op een rijtje zetten.ik zelf weet niet zoveel van de regels en dergelijke maar mijn broer heeft al in Frankrijk gewoond en weet het gelukkig wel dus dat scheelt al weer een hoop werk
het ligt in de bedoeling richting Perpignan te gaan omdat hij daar bekend is .
Weet iemand toevallig iets te huur of werk ,zou u ons dit dan willen vertellen alles is welkom.
Groetjes Jan ,Jolanda en Harrie.
Misschien als we jonger waren geweest. Nu hebben we hier de kleinkinderen en die zou ik niet zo lang willen missen.
ja in het zuiden.
Richting de bergen. Mooi weer, lekker brood en beleg.
Maar dit is alleen maar dagdromen.
Heel ons leven is gebaseerd op wat we hier verdienen en familie.
Helaas, dan maar twee weken vakantie in het jaar.
Dagdromen is het als je er niets mee doet ,en wacht tot je je ene been bijna niet meer voor de andere kan zetten end an pas stappen gaat ondernemen om het werkelijkheid te laten worden.
Beter een poging wagen en op je snufferd gaan ,dan dat je als je oud bent jezelf niet kan vergeven dat je het nooit geprobeerd hebt .
Tenminste dat is mijn mening .
Groetjes Jan,Jolanda en harrie.:chin:
Heerlijk land Frankrijk!
Lijkt mij geen straf om er te wonen.
Maar ja, er zijn zo veel mooie plekken op de aardbol.
Kinderen, kleinkinderen, wat is dat toch voor vreemd fenomeen dat je daarom niet lang weg wilt gaan??
Ik heb geen kinderen, dus ook geen kleinkinderen, kan er niet over meepraten, helaas!!
Hoewel Frankrijk een mooi land is kwa natuur en cultuur, trekt het me helemaal niet.
Wel om te bezoeken tijdens vakanties (misschien volgend jaar met de caravan) maar zeker niet om er te wonen.
Ik denk dat Spanje meer te bieden heeft dan Frankrijk op bijna alle gebieden en dus blijf ik waar ik ben.
La douce France heeft enorm veel te bieden: zon, sneeuw, meren, rivieren, kanalen, Atlantische kust en Middellandse Zee, bergen, vlaktes, zijn geschiedenis, cultuur en cultuursteden, zijn kleine stille dorpjes en zijn “villages perchés”, zijn lekkere keuken, enkele departementen die nog niet plat gelopen zijn door de toeristen en zoveel meer …
Spanje heeft dit ook.
Beide landen hebben nog ruimte om landelijk te kunnen wonen. Als vakantieland is het soms moeilijk kiezen tussen deze twee, maar om er te wonen heeft Frankrijk de voorkeur van mijn man, in zekere zin ook mijn voorkeur. De nuchterheid zou mij eventueel voor Spanje doen kiezen. Er wonen is nog wat anders dan er tijdelijk verblijven. Je weet wel het chauvinisme van de Fransman gaat ver. Als inwijkeling is een volwaardige integratie in het sociale leven en acceptatie door de lokale bevolking verre van evident in de Franse samenleving. Ok, je kan initiatief nemen en dit stimuleren maar het blijft meestal een stroef en afstandelijk fenomeen. Zelfs Fransen die ve andere kant vh land verhuizen naar een andere regio in hun land hebben het niet altijd gemakkelijk volwaardig door de dorpsgemeenschap te worden aanvaard. Meestal is er wel wat contact met je onmiddellijke buren en that’s it. Ik ken koppels die het meemaken/meemaakten, het zijn nochtans joviale personen die zich zeker niet isoleerden of aan de zijlijn vd maatschappij leven. Meerdere malen werd mij aangehaald en heb ik o.a. zelf vastgesteld : “over de dorpsgrenzen heen maken inwijkelingen onderling wel echte vriendschappen onder mekaar” - ter compensatie-.
In de steden gaat men veelal op in de massa, maar het dorpsleven brengt toch andere aspecten naar boven. Ik neem aan dat kleine dorpen enthousiaster kunnen zijn met de aanwinst v enkele inwoners.
Leven tussen de Spanjaarden zal héél anders zijn. Ook al heb je maar een basiskennis van hun taal dat waarderen ze oprecht. Ze zijn ook opener van geest tov een inwijkeling, minder afstandelijk en meer behulpzaam dat leert de ondervinding. Integratie zal er een vollediger gehalte krijgen dan in Frankrijk.
Wat de traagheid in het afhandelen v administratieve zaken betreft denk ik dat het zowel in Frankrijk “laisser faire, laisser passer” en in Spanje “manana” evenwaardige begrippen zijn: de taal vh Zuiden.
Je kan dit tegenspreken. De uitzondering bevestigt de regel, maar dit is mijn ondervinding.
En toch vinden wij Frankrijk nog altijd een bijzonder prachtig land en ontdekken we er steeds opnieuw … en er willen wonen toch wel… maar de vraag stelt zich niet… we reizen graag, maar komen ook graag weer thuis want we voelen ons hier ook gelukkig.
Frankrijk de droom van veel Nederlanders. Het is een prachtig land . Ik heb er gewoond toen ik jong was en vond het fijn. Studeren en veel vrienden maken. Verder zijn het klimaat en de korte winters aangenaam. Wat ik nog steeds niet aangenaam vind zijn de gewoonten van de Franssen. Het is moeilijk om contact met de mensen te krijgen. Voor degenen die geen Frans spreken is het extra moeilijk. Ik heb er in het verleden geen last van gehad maar nu ik er niet meer echt thuis hoor en ouder ben merk ik het verschil. Een vakantie in Frankrijk is eenzaam. 's-Avonds zie je geen mens op straat, je gaat dan ook niet meer bij iemand langs. Je moet uitgenodigd worden en dan is het voor het avondeten of de aperitief. Als vreemde word je niet zomaar uitgenodigd. Spontaniteit op dit vlak is de Fransman vreemd. Leuk uitgaan 's-avonds is er ook niet echt bij.
Nu we vaker naar Italië gaan voel ik me daar beter.De mensen zijn niet zo stijf en veel gezelliger. Ze lopen 's-avonds op straat en praten met elkaar en met mij ofschoon mijn Italiaans nog zeer minimaal is. In Franrijk wonen zou voor mij een pre hebben: ik spreek beter frans dan Italiaans.
1 like
Als vakantieland heeft Spanje hetzelfde zo niet meer te bieden dan Frankrijk, daar komt nog bij dat de infrastructuur van het toeristische aanbod het beste is van heel Europa.
Ben het helemaal met je eens!
Goed omschreven!
Stancy, ben het met je eens hoor!
Corberana: je hoeft niemand te overtuigen hoor! Spanje is ook geweldig!
Stancy: Ik ben het ook met je eens! Ik woon nu 2 jaar in Frankrijk en het scheelt dat ik een Franse vriend heb en daarbij nog jong bent. Ik spreek nu aardig Frans, maar toch blijven mensen Engels tegen mij spreken, terwijl dat niet nodig is. Eenzaam ben ik echt niet, maar echte vrienden heb ik hier (nog) niet. Mijn buren ken ik ook niet, maar ja ik woon ook in een stad.
Ik vind het echt heel fijn om hier te wonen en ik vind de mensen wel bijzonder aardig (niet direct en hard zoals in NL) en behulpzaam (met uitzondering op belangrijke posten als het prefectuur/ la poste etc.) Dat chauvinisme vind ik meevallen, maar misschien is dat omdat ik ook erg enthousiast ben over het land en de cultuur. Bovendien zijn Nederlanders ook erg trots op hun land (kijk maar naar de WK) en ikzelf dus ook. En dat geeft ook helemaal niet. Ook nog een ander stereotiep uit de wereld helpen: Fransen spreken best Engels maar durven het niet. Daarom vind ik het ook niet erg dat ze Engels tegen mij spreken, dan kunnen ze oefenen.
Ik vind het heerlijk, geniet nog elke dag, vooral het dicht bij de natuur leven, de ruimte en de rust. Ieder seizoen heeft zijn charme, hier maak ik alles van dichtbij mee. Deze foto maakte ik gisterenavond nog van de eik naast ons huis.
Ja, heel graag. Wij hebben al een huis in de Dordogne, verhuren we nu als vakantie huis en gaan zo’n 4 of 5 maal per jaar naar Frankrijk. Ik ben nu 65 en mijn vrouw stopt per 1 januari met werken en gaat met pré-pensioen. Maar zij twijfelt heel erg omdat zij denkt dat de eenzaamheid zal toeslaan.Ik heb dat in het geheel niet, wij wonen net buiten een klein dorp, kennen al een aantal mensen daar, maar nemen niet deel aan het sociale leven. Wij zij “Les Hollandais” van La Côte Yvonne. Maar we zijn wel geaccepteerd. Dus wat mij betreft, als je het niet probeert zal je het ook nooit weten en krijg je acheraf, als het te laat is, alsnog spijt. Dus : gewoon doen.
hallo franse genietertjes , wij gaan eind februarie even kijken waar wij het liefst zouden willen wonen wel in het zuiden natuurlijk voor het klimaat
waar ik een beetje bang van ben is …onze dochter is vijf jaar en ga volgend jaar naar het eerste leerjaar normaal gezien gaat ze nog een jaar naar de belgische school gaan en nadien , zijn we van plan om te vertrekken als we ons huis verkocht krijgen en papieren in orde hebben gebracht .
nu is mijn vraag leren kinderen vlug frans als ze zeven jaar zijn ? of moet ik haar al les laten volgen voor ze vertrekt ?
alvast bedankt en tot later
groetjes friem :wereld:
Bonsoir friem,
Wat is zie van de gezinnen die hier (Frankrijk) heen zijn gekomen de afgelopen jaren heeft geen enkel kind dat destijds tussen de 6 en 10 jaar was, moeite gehad met het leren van de taal. Het gaat echt spelenderwijs op school en met vriendjes. Je leert zelf ook van je kinderen na verloop van tijd en dat is mooi meegenomen
1 like
hallo tof om zo vlug te reageren , waar wonen jullie juist ?
nog een weekje en het is zover dan komen we op prospectie :-))
groetjes friem
x