Ohjee....de toekomst??

[flower82]

Hallo allemaal,

Sinds ik ook een Turkse vriend heb, lees ik al mee op dit forum. Het viel me op dat jullie weinig over de toekomst praten en dat is nou juist hetgene waar ik zo mee zit.

Afgelopen juli ben ik verliefd geworden op een Turk. Ik noem hem S.
Het is het “standaard” verhaal. Hij werkte in Alanya in het hotel waar ik op vakantie was. Ik vond hem wel leuk en van het één kwam het ander. Het startte als een gewone vakantieliefde, maar groeide toch uit naar veel meer.
Ik ben ook al teruggeweest naar hem. Die dagen waren super. Het was heerlijk. Maar…soms ook wel lastig. Want hoe serieuzer het werd, hoe “Turkser” hij zich soms ging gedragen, terwijl haar daarvoor helemaal niet zo was.
Hij werd soms wel erg beschermend, dan mocht ik ineens niet meer dansen als hij naar het toilet moest. Eén keer had ik een kort, wit rokje aan. Hij gooide me nat en dat rokje ging natuurlijk doorschijnen. Hij werd boos en ik moest me maar gaan omkleden. En zo waren er nog wel meer dingen. Liever niet zoveel drinken, liever geen korte rokjes dragen.
Hoe hij het allemaal uitlegde, vond ik wel lief. Hij wil me beschermen en niet delen met anderen. Maar toch…het voelt voor mij zo anders.
Eerst kookte hij erg vaak, ook omdat ik niks wist van de Turkse keuken. Later verwachtte hij van mij dat ik kookte. Dit soort dingetjes vind ik wel lastig.

Tijdens die 10 dagen heb ik zijn ouders ontmoet en al zijn broers en zussen. Het was erg speciaal en bijzonder. Hij vroeg steeds of ik met hem wilde trouwen. Hij is zelfs op zijn knieen gegaan, nadat ik hem had verteld hoe in Nederland mannen hun vrouw vragen. Maar ik heb hem steeds uitgelegd dat ik dat allemaal nog erg vroeg vind. We hebben ringen gekocht en onze namen erin laten graveren, maar ons niet officieel verloofd op de Turkse manier met dat rode touwtje enzo.

Nu ben ik zo’n 5 weken thuis en ik vind het zooooo moeilijk. Ik heb nog nooit een lange afstandsrelatie gehad. Ik voel me vaak alleen en daardoor verdrietig. Terwijl we elke dag contact hebben via mail,sms, FB, msn, cammen, bellen (ppfffff…die rekening!!) Ik weet niet hoelang ik dit kan en hij moet nog het leger in.

Pffff…kortom…ik twijfel zo ontzettend of ik hiermee door moet gaan.
Echt, als hij in Nederland zou wonen, of voor mijn part in Frankrijk of Italië (afstand met de auto te bereiken) zou ik absoluut met hem doorgaan. Ik ben echt verliefd. En ik ben 28, ben al een keer verloofd geweest, dus weet wat liefde is…

Hoe zien jullie de toekomst?
Sommigen van jullie wonen al in Turkije.
Hoe gaat dat met geld? Moeten we van zijn schamele loon leven? En wat doe je de hele dag?? na 3 weken vakantie ben ik altijd blij om weer te gaan werken.
Als hij hier een verblijfsgunning zou krijgen, wat voor baan zou hij hier dan kunnen krijgen? Hij heeft alleen maar een soort high school gedaan. Geen universiteit.
Hoe gaan jullie om met alle vooroordelen? Iedereen in mijn omgeving verklaart me voor gek dat ik verliefd ben op S. Mijn ouders zijn in alle staten en mijn vrienden vinden het dom, ondoordacht enz.
En vooral, hoe gaan jullie om met de culturele verschillen?
En hoe houd je het vol om zo vaak apart te zijn en alleen maar 10 dagen of 2 weken samen te zijn eens in de zoveel tijd. En dan ook nog samen te zijn in een soort vakantiesfeer, toch anders dan het echte leven.

Het is een beetje een warrig verhaal geworden…Sorry…maar zo voel ik me ook heel erg…

[MUTLU]

Hallo flower82

Een heel verhaal heb je geschreven en je liefde is nog maar kort en kan me dus voorstellen waar al je vragen vandaan komen!
Echter het stukje van dat je askim je dingen gaat verbieden, daar schrik ik van. Als hij dat nu al doet, hoe zal dat later dan gaan? En kan jij daar mee leven en wil je daar aan voldoen? Tenslotte ben je volwassen genoeg om dat zelf te bepalen! Maar dat even terzijde, maar dus wel iets waar ik een beetje kriebels bij krijg!

1.Hoe zien jullie de toekomst?
Ik ga mijn askim naar Nederland halen, hij is laatst geweest om te kijken of hij hier zou kunnen leven en hij weet bijna zeker van wel.
Sommigen van jullie wonen al in Turkije.
Hoe gaat dat met geld? Moeten we van zijn schamele loon leven? En wat doe je de hele dag?? na 3 weken vakantie ben ik altijd blij om weer te gaan werken.
Dit is voor mij dus niet van toepassing, want ik zou ook gillend gek worden zonder mijn werk!
Als hij hier een verblijfsgunning zou krijgen, wat voor baan zou hij hier dan kunnen krijgen? Hij heeft alleen maar een soort high school gedaan. Geen universiteit.
Op het moment dat hij definitief in nederland is krijgt hij door veel gemeentes zijn school toegewezen en hoeft hij niks voor te betalen,dit kan je informeren bij je gemeente! dit is 2 dagen in de week, dus daarnaast zou hij nog ander werk kunnen doen, zodra zijn nederlands verstaanbaar is natuurlijk.
Hoe gaan jullie om met alle vooroordelen? Iedereen in mijn omgeving verklaart me voor gek dat ik verliefd ben op S. Mijn ouders zijn in alle staten en mijn vrienden vinden het dom, ondoordacht enz.
Ook dit is niet bij mij van toepassing iedereen steunt me aan alle kanten hebben geen vooroordeel gehad, tenslotte ben ik oud genoeg om te weten wat ik wil en hoe ik het wil.
En vooral, hoe gaan jullie om met de culturele verschillen?
Het is voor beidde natuurlijk aanpassen, ik ben er nog niet veel tegen gekomen, maar het is bij mijn vriend (geen toeristengebied) niet normaal dat je elkaar op straat of vliegveld kust, dus dat doe je dan gewoon niet. Hier is het wel normaal, dus moest mijn askim over zijn schaamte heen stappen. Zo nog meer dingen zoals de handhoofd kus die kennen wij niet hier, maar daar is het een teken van respect, dus die geef ik daar, terwijl ik tegen mijn askim ging vertellen dat hij dat hier niet hoefte te doen, omdat wij dat hier niet doen en kennen. Aanpassen van allebei de kanten! (daar dus ook, jij kan in nl met korte rok lopen, dus moet hij maar aan wennen, dat jij niet moet dansen als hij naar de wc is, is een goede verklaring voor!)
En hoe houd je het vol om zo vaak apart te zijn en alleen maar 10 dagen of 2 weken samen te zijn eens in de zoveel tijd. En dan ook nog samen te zijn in een soort vakantiesfeer, toch anders dan het echte leven.
Ik hou het vol omdat ik weet dat de dag komt dat we voorgoed bij elkaar zijn en ik geniet van de momenten dat we samen zijn,maar daarnaast hebben we allebei ons eigen leven en ben ik gewoon soms te druk om daar aan te denken. En het echte leven heb ik laatst meegemaakt toen hij 1 maand hier was en er was geen verschil in ons gedrag naar elkaar, natuurlijk nu wel een huishouden ipv zijn moeder die alles regelt, maar dat verliep goed. Hij het ontbijt, samen de lunch ik het avond eten, samen boodschappen hij de vuilnis en stofzuigen ik afstoffen.

Als je echt samen wilt en voor elkaar gemaakt bent, vindt je altijd wel een manier en het is ook wennen!!!

Hoop dat je hier wat aan hebt! Je kunt ook komen kletsen op tlk daar zitten allemaal meiden met lange en korte relaties en bespreken we een boel.

groet MUTLU

[flower82]

Lief dat je reageert…Ik heb er zeker wat aan!
Het was inderdaad nogal een verhaal hè? Maar de twijfel sloeg ineens zo toe deze week…
Ik ga maar gewoon op mijn gevoel af en moet mijn eigen weg vinden in de culturele verschillen en om leren gaan met alle meningen van iedereen… Dat is natuurlijk voor iedereen anders.
Fijn om te horen dat hij hier naar school kan en dus niet 7 dagen in de week thuis hoeft te zitten.
Ik ga me maar eens flink verdiepen is alles…

[inka1]

Flower, geeft niks. Ik merk dat ik een aantal dingen toch wel van mensen hier weet vanuit het eindeloze kletstopic. Misschien vind je het leuk om daar ook eens te gaan lezen/schrijven?
Ik denk dat voor iedereen de toekomst heel erg verschillend is. En niemand kan natuurlijk in de toekomst kijken, dus of het echt zo gaat als we het liefst willen…
Ik merk dat ik zelf een voorkeur heb voor Nederland. Ik heb een kind en dat speelt voor mij een belangrijke rol daarin. Ik vind wel dat ik voor daarheen gaan nog steeds open moet staan, maar hier heeft gewoon nu mijn voorkeur. Ik zou anders alles opgeven, huis, inkomen etc en hoe moet ik dan terug als het niet blijkt te gaan? Dat hebben anderen natuurlijk ook wel, maar voor mezelf vind ik het niet erg om tijdelijk op een klein kamertje te zitten, maar voor mijn dochter is het een ander verhaal. Dan komt daar nog bij dat V daar geen huis heeft en ook niet genoeg verdiend om een huis te huren en ons te onderhouden en werken is of illegaal (wat ik met een kind echt een onaanvaarbaar risico vind) of moeilijk te krijgen.
Wat voor baan jou vriend kan krijgen weet ik niet. Er is wel een site waar je kan kijken wat zijn diploma waard is, misschien even googelen want ik weet de link niet meer. Mijn vriend kan in ieder geval als sportleraar aan de slag, wat daar niet lukt. Een ex studie genoot van hem zit al hier en daar heb ik ook contact mee en hij werkt nu als leraar.
Ik heb wel een paar rot reacties gehad, maar eigenlijk meer van kennissen. Van mijn vrienden niet. Ik merk ook dat als ze me horen praten of foto’s zien dat ze merken dat het gewoon wel goed zit.
Cultuurverschillen merk ik wel wat van. Ik heb gelukkig mijn studie mee, dus weet wel iets over de cultuur. En verder merk ik dat ik gewoon een afweging maak voor mezelf. Hoe belangrijk is dit voor me? In hoeverre kan ik hier op lange termijn mee leven of gaat het me irriteren. In een relatie zullen altijd verschillen zijn, het is geven en nemen. Met sommige dingen denk ik, ach als jij daar blij mee bent. Sommige dingen probeer ik, maar blijkt niks voor mij te zijn. En andere dingen daar denk ik echt van ik ben Nederlands en je hebt voor mij gekozen, dus probeer me niet als een Turkse te laten leven.
Even wat voorbeelden. V had gezegd dat als we straks daar zijn ik niet de deur open moet doen als ik alleen thuis ben en niet weet wie er voor de deur staat. Ach, dan bedwing ik mezelf wel. Hij vind dat niet veilig en hij kent het daar beter dan ik.
Maar een tijd geleden kwam hij ermee dat ik altijd moest laten weten waar ik ben. Dus als ik even de deur uitloop om de hond uit te laten moet ik dat zeggen. Dat heb ik geprobeerd, maar dat werkt gewoon niet voor mij, mijn leven is daar te druk voor en ik vond dat te beklemmend. Terwijl ik in 1e instantie dacht even melden is toch een kleine moeite en als hij hier zou wonen zou ik ook laten weten waar ik ben. Maar als we straks daar zijn en we dus wel samen wonen vind ik het wel weer een heel fijn idee als hij weet waar hij ons kan vinden.
Wij gaan daar straks trouwens bewust de vakantie sfeer uit. V gaat een huis regelen, dus we zitten niet in een hotel, ik heb gewoon een huishouden te draaien daar etc. Ondanks dat mijn voorkeur Nederland is voor een toekomst wil ik toch kijken naar hoe het leven daar is en dat hij eerst hier kijkt en dan pas een beslissing nemen voor een plek waar iedereen zich gelukkig kan voelen.
Tja, volhouden is inderdaad moeilijk. Ik merk dat voor mij de truc is om vooral gewoon door te gaan met mijn eigen leven en niet steeds stil te staan bij het missen. Onze tijd komt nog wel en jeetje als we dat overleefd hebben dan zijn we echt sterk samen. Ik probeer ook niet te ver vooruit te kijken. Als mensen me naar de toekomst vragen hou ik het vaak een beetje vaag. Eerst wij maar een keer die kant op weer en dan hij deze kant als dat gaat lukken en dan zien we wel weer eens verder.

Mutlu, wat is de verklaring van het niet mogen dansen als hij naar de wc is eigenlijk?

[flower82]

Hoi Inka,

Ik ben echt zo blij om te lezen dat alle dingen die ik voel en meemaakt, niet alleen bij mij zo zijn, maar dus ook bij anderen zo voelen!
Ik ga meekletsen op jullie kletstopic.

[MUTLU]

Flower en inka het is vaak zo als je met een man bent en die is weg en jij gaat dansen wordt er gedacht dat je niet van hem bent en dus te vangen bent! vandaar dat de meeste askims dat ook liever niet hebben… Maar goed je moet het als nog zelf weten, mijn askim weet inmiddels dat ik mondig genoeg ben, dus voor mezelf op kan komen, maar als de liefde pril is, kan je het maar beter gewoon niet doen. Overigens doe ik dat ook niet…
Doordat ik al 13 jaar werk met moslim mensen weet ik natuurlijk redelijk van het geloof (was ik vergeten te melden) en daardoor kom ik ook niet veel verschillen tegen, want mijn askim is er niet echt mee bezig!

[flower82]

S. gaf destijds precies dezelfde verklaring als jij net gaf, maar ik vond inderdaad dat ik wel voor mezelf op kon komen. Ik ben toen ook maar gewoon even mee gegaan met hem en ben ook maar even gaan plassen, haha. Maar al die kleine dingetjes…even wennen…Ik keek er gewoon van op. Ik heb wel een klein beetje kennis van de Islam, maar ken al die gewoontes en gebruiken en dergelijke allemaal niet. Het is dus kijken en ontdekken waar ik een beetje geef en wanneer ik een beetje neem zeg maar.

[inka1]

Flower, leuk dat je mee komt doen. Die herkenning vind ik ook heel fijn van hier. En die dip momenten en het allemaal even niet meer weten kennen we allemaal.

Mutlu, dansen hebben wij nooit gedaan. V danst niet, grrr. Maar stoppen met dansen voor 5 minuten zou bij mij vallen onder kleine moeite, groot plezier. En ik zou zelf helemaal niet willen dat andere mannen denken dat ik te vangen ben. Maar als ik zou moeten blijven zitten omdat de ander de hele avond blijft zitten zou ie aan mij een slechte hebben. Waar muziek is kan ik toch echt niet stil zitten.

[MUTLU]

inka dat is weer anders want dan is je askim in de buurt en dan is hij DE MAN.

maar er zit wel een verschil in hoe de man het zegt en uitlegt, dit van het dansen wist ik al, maar als mijn askim naar de wc gaat zegt hij altijd tegen zijn beste vrienden met wie we zijn, pas op Mutlu en dan heb ik gewoon een bodycard, want b is niet mijn bodycard, maar als hij 1 van de jongens een opdracht geeft dan wordt die goed uitgevoerd. Maar veel dingen is veelal bescherming. Zo zaten we in juni heerlijk op zondagavond om een uur of 00.15 buiten op een bankje met vrienden gezellig te kletsen, zegt 1 van die jongens en nu moet je yenga naar huis brengen want het wordt gevaarlijk, terwijl b er niet meer aan denkt omdat hij weet hoe ik ben hahaha, zo passen alle mannen op me, ik ben hun yenga en b zijn verloofde dus ik kan nooit een foute stap nemen :):)

[inka1]

Flower, het is inderdaad een beetje kijken en maar zien waar je tegen aan loopt. Maar met een Nederlandse jongen zou je net zo hard tegen dingen aan lopen en is het een kwestie van geven en nemen.

Mutlu, ja, volgens mij is het vaak een kwestie van bescherming. Volgens mij was mijn ‘meldplicht’(want zo voelde het) ook zo bedoeld. Alleen zag ik daar hier helemaal het nut niet van in. Het is hier namelijk toch best veilig en heb hem ook gevraagd; wat wil je gaan doen dan als er echt iets gebeurd? Als we daar zijn vind ik dat dan anders, want dan zou hij kunnen gaan zoeken ofzo als we niet thuis komen of de politie bellen. Maar hier???
En ik moet zeggen V geeft me daar ook echt wel het gevoel dat we veilig zijn. Dat vind ik toch wel heel fijn, ook al kan ik prima voor mezelf zorgen.
Wat betekend yenga eigenlijk?

[system]

Ach arme Flower! Ik herken de twijfels en de zorgen hoor Het is ook niet niks!
Ik ga even proberen antwoorden op je vragen te geven

Ik schrok in eerste instantie ook wel dat hij je dingen ging verbieden.
Mijn man heeft het wel aan mij áángegeven, en aan mijzelf de keuze gemaakt wat ik ermee zou doen en of hij daarmee om kon gaan.
Maar verbieden…Daar moet je niet je ogen voor sluiten maar in de gaten houden en laten horen dat je oud genoeg bent om je eigen beslissingen te maken.
Je aanpassen tot op een zekere hoogte, natuurlijk. Maar hij weet ook dat jij geen turkse bent, dus hij zal zich net zo goed moeten aanpassen

Hoe zien jullie de toekomst?
Tsja onze toekomst samen is eigenlijk al begonnen. Na 4,5 jaar op vakantie gaan naar Turkije om hem te kunnen zien, ben ik geëmigreerd naar Turkije.
We zijn heerlijk samen, en genieten van elk moment. Ook wij hebben tussendoor nog 15 maanden leger gehad, dit was vlak voor ons trouwen. En ik moet zeggen, uiteindelijk heeft dat leger ons wel sterker gemaakt. Omdat je beseft dat je op mekaar wacht, écht voor mekaar wilt gaan, en mekaar ook op een andere manier leert kennen (verdrietig, depressief, op willen geven) en dat je mekaar ook kunt oppeppen aan de telefoon, of met pakketjes, brieven ;).

Sommigen van jullie wonen al in Turkije.
Hoe gaat dat met geld? Moeten we van zijn schamele loon leven? En wat doe je de hele dag?? na 3 weken vakantie ben ik altijd blij om weer te gaan werken.
Ja, wij leven van zijn schramele toerisme loontje… Ik wil wel dolgraag werken, en in principe kan dat ook, maar dan wel illegaal! Dus tsja wil je dat risico lopen, dan kom je écht wel ergens terecht. Wij hebben echter besloten alleen legaal te willen werken, en dat kost meer tijd en moeite. Ik ben intussen helaas een jaar werkeloos, zal komende winter 3 maanden bij mijn oude baas in NL gaan werken, en neem mn mannetje mee hier op toeristenvisum.
Wat ik de hele dag doe… Tsja het huishouden, NLse tv kijken, internetten (hier op WW bvb haha) en heb een stel hele lieve Nederlandse vriendinnen in de buurt wonen, waar ik regelmatig mee afspreek

Als hij hier een verblijfsgunning zou krijgen, wat voor baan zou hij hier dan kunnen krijgen? Hij heeft alleen maar een soort high school gedaan. Geen universiteit.
Dit is bij mij niet van toepassing.

Hoe gaan jullie om met alle vooroordelen? Iedereen in mijn omgeving verklaart me voor gek dat ik verliefd ben op S. Mijn ouders zijn in alle staten en mijn vrienden vinden het dom, ondoordacht enz.
Ja vooroordelen…ik denk dat de meeste meiden die wel naar hun hoofd krijgen. Ik in elk geval wel. Hij wilt je toch alleen voor de sex, voor het geld, voor een visum…
Naja ik, arme studente toendertijd, gewacht tot het huwelijk met sex en we wonen in Turkije Ze zijn er genoeg hoor, die jongens, maar die van mij gelukkig niet haha De slechte jongens verpesten het helaas voor de goede jongens!
Hoe je daarmee omgaat…In het begin werd ik er super onzeker van. Maar naar mate mn liefie en ik steeds zekerder van mekaar werden, liet ik steeds meer van die vooroordelen langs me heen gaan, en heb ik ze gewoon genegeerd.
Zij zijn de ontwetenden…
Mijn ouders hebben er ook 2 jaar moeite mee gehad. Maar door ook hen wat meer contact te laten maken met mijn liefie, hebben ze hem ook leren kennen, en gezien dat hij zo slecht nog niet is Nu is hij echt als een zoon voor ze!

En vooral, hoe gaan jullie om met de culturele verschillen?
Culturele verschillen… Soms kom je er veel tegen, soms maar weinig. Want ja, de ene turkse jongen is de andere niet. De ene is erg westers, en de ander in een zwaar gelovig dorpje opgegroeid
Ik moet zeggen, dat we nog niet echt dingen zijn tegengekomen waar we erg veel moeite mee hebben gehad.
Weetje, alles is te overkomen, als je maar práát over dingen. Liefst nog voor het trouwen natuurlijk, zodat je weet waar je aan toe bent. Hoe staat hij in het geloof? Verwacht hij van jou dat je ook moslima wordt? Wat denkt hij over mannelijke vrienden? Geen probleem, of strikt verboden terrein?
Hoe denkt hij over kleding, wat je wel en niet aan mag in zijn ogen? En kun jij hiermee leven, of moeten jullie tot een compromis komen? Het is vaak water bij de wijn doen. Deels aanpassen, maar alleen tot je eigen grens. Blijf jezelf. Maar hij zal net zo goed dingen moeten aanpassen, en leren begrijpen. Dit kost tijd, en soms best woordenwisselingen, maar belangrijk om te bespreken!

En hoe houd je het vol om zo vaak apart te zijn en alleen maar 10 dagen of 2 weken samen te zijn eens in de zoveel tijd. En dan ook nog samen te zijn in een soort vakantiesfeer, toch anders dan het echte leven.
Haha achteraf gezien vraag ik me dit ook af. Na een jaar samen te hebben gewoond, ben ik nu voor het eerst alleen 2 weken naar NL. En ik mis hem VRESELIJK! Hoe heb ik ooit een halfjaar kunnen wachten? Of zelfs 8 maanden tijdens het leger?
Ik denk dat dat niet goed uit te leggen is…Liefde kan veel overwinnen, en dingen voor mekaar over hebben, mekaar blijven verrassen. Met belletjes, smsjes, kaartjes, emailtjes etc.
En het liefst al snel boeken wanneer je net terugkomt, zodat je af kunt tellen hehe En in de tussentijd vooral érg druk bezig blijven, zodat de tijd maar snel gaat

Hoop dat ik je een beetje heb kunnen helpen. En als je vragen hebt, mag je ze altijd stellen!

[system]

@"inka1

Wat betekend yenga eigenlijk?

YengE is schoonzusje

[flower82]

Dank voor je antwoord MissyMay!!
Jullie antwoorden en vriendelijkheid peppen me echt op. Het is zo fijn te lezen dat dit allemaal ook echt goed af kan lopen, alhoewel er altijd moeilijke momenten zullen zijn natuurlijk. Maar die kom je in elke relatie tegen!

[MUTLU]

sorry inka ik kon ww niet opkomen, maar zie dat miss may al antwoord gegeven heeft!!
thanks miss may

nou ben ik echt weg tot morgen!

[inka1]

Tot morgen Mutlu.

Dank je Missymay, weer wat geleerd en het is dus yenge en niet yenga?

[system]

idd yenge

[MUTLU]

hhahaa weet ik dat ook weer!

[system]

Nou ik zal ook even mijn bevindingen neerzetten dan

Hoe zien jullie de toekomst?
De laatste tijd hebben wij het heel veel over de toekomst, wij zien onze toekomst in Nederland. Of in ieder geval voorlopig, mijn vriend is nog nooit in Nederland geweest, en kan dus nog niet echt oordelen. Dit is dus voornamelijk mijn eerste keuze, mijn vriend maakt het niet zoveel uit, zolang we maar samen zijn. Ik hou de optie Turkije dan ook absoluut wel open…

Sommigen van jullie wonen al in Turkije.
Hoe gaat dat met geld? Moeten we van zijn schamele loon leven? En wat doe je de hele dag?? na 3 weken vakantie ben ik altijd blij om weer te gaan werken.
niet van toepassing…

Als hij hier een verblijfsgunning zou krijgen, wat voor baan zou hij hier dan kunnen krijgen? Hij heeft alleen maar een soort high school gedaan. Geen universiteit.
M. heeft ook alleen maar high school gedaan, en heeft al aangegeven dat het hem niet zoveel uitmaakt wat voor werk hij kan doen… Desnoods in een supermarkt, restaurant of in de schoonmaak.

Hoe gaan jullie om met alle vooroordelen? Iedereen in mijn omgeving verklaart me voor gek dat ik verliefd ben op S. Mijn ouders zijn in alle staten en mijn vrienden vinden het dom, ondoordacht enz.
Het voordeel bij mij was dat ik hiervoor al een turkse vriend had… En ja… zeker in het begin waren heel veel mensen er tegen, hij doet het alleen voor je geld, en wil naar Nederland komen. Nu ik langer met M. ben hoor ik vrijwel niemand er meer over (behalve mijn oma, maar dat is gewoon een oude zeur) en mijn ouders vinden hem ook een leuke jongen (voor zover ze dat kunnen zien op msn).

En vooral, hoe gaan jullie om met de culturele verschillen?
Ik denk dat het belangrijk is om allebei wat aanpassingen te doen. Ik ben Nederlands, maar hij is Turks, en daar kunnen behoorlijke verschillen inzitten. Hij zal mij nooit iets verbieden, want leven in vrijheid altijd gehad hebben, dat wil hij me niet afnemen. Ik weet alleen zo 1,2,3 niet echt meer, wij lopen namelijk niet echt tegen veel aan…

En hoe houd je het vol om zo vaak apart te zijn en alleen maar 10 dagen of 2 weken samen te zijn eens in de zoveel tijd. En dan ook nog samen te zijn in een soort vakantiesfeer, toch anders dan het echte leven.
Goeie vraag, als je echt gek op iemand bent… Dan MOET je het bijna wel volhouden. Want je wil gewoon verder met die persoon. Ikzelf ben 1 van diegene hier die het er altijd heel erg moeilijk mee heeft. Er heeft bij mij een keer 6 maanden tussen gezeten, en dat is gewoon veels te lang!

Vakantiesfeer, ja en nee… We zijn samen in een hotel geweest, maar als ik bij hun thuis ben dan is het niet echt super vakantiesfeer ofzo… Niet slecht bedoeld, maar het is dan niet lekker in je bikini op balkon ofzo…

Ik hoop dat je er wat aan hebt!

Groetjes!

[flower82]

Het is gewoon prettig om te lezen hoe jullie er mee omgaan. Ik heb in mijn omgeving niemand om hierover te praten. Ik ben de enige met een vriend in Turkije en de meeste mensen vinden het allemaal niet zo top.

[Tricia72]

1)Hoe zien jullie de toekomst?

Het is de bedoeling dat mijn man naar Nederland komt, na het behalen van zijn inburgeringsexamen gaan we een mvv aanvragen. Als het na een tijd blijkt dat mijn man hier zijn weg niet kan vinden, dan gaan we naar turkije. Maar voorlopig liever nederland. Mijn man maakt zich niet zo druk, die is van mening dat hij overal kan leven, als het maar samen is.

2)Sommigen van jullie wonen al in Turkije.
Hoe gaat dat met geld? Moeten we van zijn schamele loon leven? En wat doe je de hele dag?? na 3 weken vakantie ben ik altijd blij om weer te gaan werken.

Het salaris in turkije ligt idd niet hoog, daar tegenover staat dat de prijzen een stuk lager liggen dan hier. Als we ooit die kant opgaan, zou ik wel graag willen werken.

3)Als hij hier een verblijfsgunning zou krijgen, wat voor baan zou hij hier dan kunnen krijgen? Hij heeft alleen maar een soort high school gedaan. Geen universiteit.

Dat is idd een vraag die hier nu ook speelt. Ben er inmiddels achter dat er genoeg bedrijven zijn die je een soort van opleiding en dan gelijk werken bieden.Qua salaris is het minimaal. maar beter iets dan niets toch?

4)Hoe gaan jullie om met alle vooroordelen? Iedereen in mijn omgeving verklaart me voor gek dat ik verliefd ben op S. Mijn ouders zijn in alle staten en mijn vrienden vinden het dom, ondoordacht enz.

Tja de bekende vooroordelen. Ik loop daar ook tegenaan. Tenminste hier in nederland dan. Bij mijn schoonfamilie ben ik met open armen ontvangen, zowel door zijn ouders als door zijn broers en zussen. Maar hier in nederland is t soms niet echt grappig.
Ik ben in het begin ook nogal eens voor gek versleten. Voornamelijk door familie, mijn vriendinnen staan volledig achter me, geven me regelmatig vanalles mee om mee te nemen naar mijn man. Mijn allerbeste vriendin had als verassing een jurk voor gekocht toen ze hoorde dat ik voor de Imam ging trouwen, zomaar als verassing.Ik heb me er inmiddels bij neergelegd dat mijn familie hun twijfels heeft en dat is nog zwak uitgedrukt. Ik volg mijn hart.

5)En vooral, hoe gaan jullie om met de culturele verschillen?

Dat is een kwestie van geven en nemen. Net als in elke relatie. Hier geef je wat, daar neem je wat. Het belangrijkste is om te blijven praten. En op het moment als je het niet met hem eens bent, met wat dan ook, dat meteen melden. Mijn man is erg beschermend. En dacht in t begin dat hij me kon gaan beschermen door zich met mijn kleding te gaan bemoeien. wat er wel en niet gepast was. Nadat ik hem duidelijk heb gemaakt dat ik zelf bepaal wat ik aan doe, was dat ook meteen van de baan. Soms probeert hij t wel,maar is meer om te kijken hoe ik reageer. Dus grenzen stellen.
Dus ja cultuurverschillen zijn er zeker, kan er wel tig opnoemen. Kan ook niet anders, je brengt het west en het oosten samen. Maar problemen? Nee gewoon blijven praten.

6)En hoe houd je het vol om zo vaak apart te zijn en alleen maar 10 dagen of 2 weken samen te zijn eens in de zoveel tijd. En dan ook nog samen te zijn in een soort vakantiesfeer, toch anders dan het echte leven.

Ik zal je mij verhaal in t kort vertellen. Ik heb mijn man ontmoet toen ik idd op vakantie was, zon zee strand. Na de vakantie helemaal in love terug naar huis. Geen idee wat ik hiermee aan moest. Ben toen in November terug gegaan. Appartement gehuurd, geen zon, zee, en strand en geen feestende toeristen. Maar compleet op elkaar aangewezen. Oftwel t gewone leven.
Ben er heen gegaan met t idee, als we november samen overleven, dan kunnen we de rest ook aan. Lukt t niet, dan ben ik in elk geval geweest, en hebben we t geprobeerd.T was een soort van kort samenwonen, maar je leert elkaar kennen in compleet andere omstandigheden.
Dat heeft allemaal goed uitgepakt, ben inmiddels getrouwd. Ik zou dat echt iedereen adviseren. Alles is leuk als je in de zon in je hotel zit, en je krijgt tig aandacht van een superleuk iemand. Als t nog steeds leuk is als je in de regen,in een appartement,en op elkaars lip zit, dan zit t wel goed…
Het gemis blijft natuurlijk aanwezig, na elk komen is er helaas weer een tijd van gaan. Ik hou mezelf maar voor ogen dat er een tijd komt dat we geen afscheid meer hoeven te nemen.

Ik hoop dat ik je een beetje heb kunnen helpen met mijn verhaal.
Mocht je meer willen weten, vraag maar raak

groetjes Patricia