Dat is mooi geregeld!
Je hoeft geen dikke trui en winterjas mee te nemen. :zon02:
Las net dat de hoogste temperaturen van deze zomer bereikt zijn in Japan.
Hoogst gemeten: 37 Celsius in bepaalde delen; gemiddeld ligt de temperatuur boven de 30 Celsius.
Had het gezien inderdaad. Maar helaas is de regentijd blijkbaar nog niet helemaal voorbij…
Maar het scheelt wel: er gaat geen jas mee, niks met lange mouwen, en buiten de spijkerbroek die ik nu draag gaan er in m’n bagage alleen korte broeken. Ook de reisgidsen blijven lekker thuis, heb wel de PDF’s van LP besteld, ook dat scheelt weer ene halve kilo. M’n incheckbagage is volgens mij nog nooit zo licht geweest, ook niet voor een trip van een weekje. Het zou zelfs makkelijk in een trolley passen, maar ja, dat wordt dan toch een probleem met de souvenirs :biggrin:
Wat nog wel een punt van twijfel is geweest: welke camera’s gaan er mee? Eigenlijk vind ik zeker met dit warme weer m’n spiegelreflex veel te groot en zwaar, en sowieso ontkom ik er dan niet aan m’n grote camerarugzak mee te nemen. Maar met alleen m’n compactcamera is het toch ook behelpen, met name bij de festivals die zich veelal 's avonds afspelen. Vorig jaar had ik de perfecte oplossing: net voor de reis een Sony RX100m2 gekocht, een compactcamera die qua fotokwaliteit (en dan met name bij weinig licht) nauwelijks voor een DSLR onder doet. Slechts één nadeel: hij heeft vorig jaar niet de hele reis overleefd, en na herhaaldelijke reparaties heb ik nu weer m’n geld terug. Ik heb wel overwogen wederom dezelfde camera te kopen (maar nu mooi €250 goedkoper…), maar over een paar weken zal naar verwachting Panasonic een nog interessantere camera introduceren. Maar dat is nu dus te laat, dus gaat toch maar weer dat zware onding mee…
Mag ik je vragen welke Panasonic camera je bedoelt die mogelijk interessant is?
Wij hebben altijd onze spiegelreflex bij ons omdat die toch onder bepaalde omstandigheden beter in te stellen is dan een compact-camera.
Hij is inderdaad wat zwaarder en onhandiger om mee te nemen, maar wij hebben er achteraf nooit spijt van gehad.
Ik heb hem in een handig tasje met veel opbergruimte voor andere spullen die je onderweg nodig hebt, zoals je Rail-pass/paspoort e.d.
Ik gebruik altijd maar 1 objectief, een 16-85mm, die is voor het meeste werk geschikt.
Ik heb ooit een compact-camera gehad, die was mij veel te lichtgewicht, ik moet voelen dat ik een camera vast heb.
Er waren “vrijwel zekere” geruchten over een LX8 met dezelfde 1"-sensor als de zeer goed ontvangen FZ1000. Maar inmiddels blijken die geruchten toch weer niet zo zeker. Afwachten dus.
Uiteraard is het wat beperkter dan een DSLR, maar daar kan ik wel mee leven. Ik vond het vorig jaar heerlijk om in die ellendige warmte met 300 gram aan camera te lopen in plaats van een kilo aan DSLR. En dat zonder noemenswaardig aan kwaliteit in te leveren. Met zo’n DSLR moet ik ook een veel grotere tas voor de handbagage nemen, als ik vanuit m’n hotel op stap ga neem ik meestal wel alleen de camera mee, of hooguit een veel kleiner rugzakje. Ik heb wel een hele fijne BlackRapid “slingshot” strap, veel fijner dan een traditionele nekriem, maar met 35 graden helpt dat ook niet meer.
Maar kennen jullie die van die Ossenaar die om 17.50u naar Japan zou gaan? Nou, die zit nog steeds te wachten op vertrek. Nadat eerst een probleem met de deur van het oorspronkelijke toestel na ruim een uur niet verholpen was wordt er nu een ander toestel bij een andere gate ingezet. Er werd zojuist omgeroepen dat ze zo beginnen met de veiligheidscontrole, dus uiteindelijk zal de totale vertraging wel richting 3 uur gaan. Zo blijft er van mijn 7 uur in Narita ook niet veel meer over…
Goede reis gewenst, als je dit nog leest!
Jan PA3FII en Yvonne Colombientje
Ik hoop dat je ondertussen al op weg bent,
maar alsnog een goede reis!
Rebecca
Ik zit in middels op de domestic terminal van Narita (lees: een simpele hal met veel stoelen, 8 deuren naar bussen, één winkeltje en één noedeltentje). De uiteindelijke vertraging bij landing was dik 3,5 uur, na douane en inchecken voor de vervolgvlucht had het weinig zin meer om de trein naar Narita te pakken. Nog wel heel even overwogen voor een snelle hap en gewoon wat frisse lucht, maar nadat ik door een openstaande deur wat van de warmte van buiten voelde heb ik dat idee definitief overboord gezet…
Het is echt heel warm daar bij jouw.
Nagoya piekte naar 38 Celsius en Tokyo zat rond de 35 Celsius.
De verwachting is dat het voorlopig nog erg warm zal blijven.
Men had verwacht dat door het El Nino-effect de zomer niet zo heet zou zijn; mede doordat de winter ook voor Japan extreem was.
Ongebruikelijk veel sneeuw.
Hoop dat je het allemaal nog een beetje koel kunt houden; wij zitten hier weer op een normaal niveau wat de temperatuur aangaat.
:zon:
Zo extreem warm is het hier in Sendai (en vanmiddag in Ishinomaki) dan weer niet, hier was het vandaag rond de 30 graden. Niet prettig, maar met een aangepast tempo wel uit te houden. Even een heuveltje beklimmen voor het leuke uitzicht was dan ook geen goed idee eigenlijk. Maar 's avonds wordt het eigenlijk pas echt smerig weer: de temperatuur daalt een klein beetje, maar de luchtvochtigheid gaat dan juist helemaal door het dak. Het zou nu 27 graden zijn, met 92% luchtvochtigheid. Zwemmen op land…
Maar goed, zo maar eens gaan pitten, morgen vroeg op pad voor het Soma Noma Oi.
Wij hadden hier vanmiddag een luchtvochtigheid van 82 procent na een fikse regenbui.
Werkt de MI-FI van Japan-Wireless?
In Sendai zit wel een hele mooie supermarkt waar je heel veel keus hebt.
Met het station in de rug, loop je die straat ertegenover in en dan op een gegeven moment rechts op een hoek.
Weet natuurlijk niet waar je hotel gevestigd is.
Daar bij Ishinomaki was de schade van de tsunami toch ook aardig groot?
In Matsushima was het wel degelijk te zien.
Hopelijk wordt het wat draaglijker met de vochtigheidsgraad!
Heb de wifi vandaag in Asahikawa ontvangen, en het werkt!
Het lijkt er overigens op alsof de weergoden enigszins naar je geluisterd hebben, gisterenavond was het wel warm, maar totaal niet zo benauwd. Al zijn er nog twee andere opties: 1) ik ben tijdens het Soma Noma Oi zo erg verbrand dat ik niet meer kan zweten, of 2) door de radioactieve straling van Fukushima ben ik nu resistent tegen die warmte. Al zou dat dan weer snel uitgewerkt zijn, want vanochtend was het weer ouderwets plakweer. Wat dat betreft is het nu in Asahikawa een stuk aangenamer, wel een bloedhete zon maar lang niet zo benauwd, en 's avonds koelt het ook af tot onder de 20 graden. Heb zelfs mensen met een dikke winterjas zien lopen, en in veel gebouwen hebben ze de verwarming volgens mij nog aan staan…
Ishinomaki is inderdaad een van de zwaarst getroffen plaatsen, al zie je dat niet direct meer: alle rotzooi is wel opgeruimd. Maar je voelt wel een bepaalde leegte, voor een dergelijk stadje zie je wel erg veel bouwwerkzaamheden, en her en der zie je ook noodgebouwen in de vorm van containers staan. Ik ben er ook in twee “recovery villages” geweest, al draaien die toch voornamelijk om verse lokale producten waar ik zo niks mee kon. Iets van een restaurantje ontbrak helaas. Vlakbij het station (bus net gemist…) nog wel lekker gegeten, yakisoba met oesters, in een restaurantje waar het water toch ook nog een meter hoog had gestaan.
In Matsushima is het me vorig jaar toch minder opgevallen, uiteraard zag je her en der nog wel iets, maar daar leek alles gewoon weer op volle kracht te draaien. Toch het effect van massatoerisme waarschijnlijk. Shiogama voelde toen wel als een soort spookstadje, maar dat had wellicht nog niet eens zozeer met de tsunami van doen.
De voornaamste reden voor mijn bezoek aan Ishinomaki was echter het Ishinomori Mangattan Museum, ook zwaar getroffen door de tsunami maar inmiddels geheel hersteld. Ook al ben ik niet echt bekend met het werk van Ishinomori, het was toch wel erg leuk. En onderweg vanaf het station kom je ook talloze standbeelden van zijn creaties tegen, met name van Cyborg 009 en Kamen Rider. Leuke dagtrip, noodgedwongen wel kort aangezien ik nog op tijd terug moest zijn om m’n JRP in te wisselen (al had ik achteraf dat beter eerst kunnen doen en dan gewoon een bus later naar Ishinomaki nemen, maar dat bedacht ik me pas toen ik al in de bus zat…).
Meteen bij het inwisselen van de JRP trouwens de nodige reserveringen gemaakt, maar helaas is niet alles gelukt. Ik heb wel kaartjes voor de SL Hakodate Onuma, de Resort Asunarosimokita en de Resort Shirakami, maar helaas niet voor de SL Ginga en ook niet voor de Furano Biei Norokko Train. Voor die laatste is een reservering niet noodzakelijk, dus morgen maar zien hoe druk het is.
Maar gisteren dus wederom de stad uit geweest, nu naar Haranomachi voor het Soma Noma Oi. Niet de makkelijkste bestemming om te bereiken, er ging wel een directe bus vanuit Sendai maar ook de vroegste was me al veel te laat, dan zou ik al een deel van het festival missen. Dus dan maar de trein, met noodgedwongen een stukje bus, een deel van de spoorlijn is door de tsunami weggevaagd en nog altijd niet hersteld. Gelukkig sluit het wel allemaal vrij aardig op elkaar aan, het kost alleen vrij veel tijd. Volgens mij kwamen er dan ook slechts een zeer gering deel van de toch enkele tienduizenden bezoekers op deze manier.
Het was sowieso allemaal een beetje puzzelen, met een (gratis) bus werd je vanaf het station wel richting de paardenrenbaan gebracht, maar de laatste paar honderd meter mocht je dan zonder duidelijke reden toch weer lopen, en sowieso wil je voor het eerste deel van het festival, een optocht van vele honderden samurai in harnas te paard door de stad, juist helemaal aan de andere kant van de renbaan zijn. En ook qua eetstalletjes was het allemaal wat vreemd georganiseerd, binnen het festivalterrein (1000 yen toegang) zeer minimaal met dus eindeloze rijen voor een bakje yakisoba of een bekertje crushed ice, buiten het terrein stond wel wat meer maar dat was toch weer een heel eind lopen door de drukte. En dan was er één heuvel ingericht als tribune maar grotendeels gereserveerd, dus voor de rest was het in de drukte speuren naar een mooi plekje.
Maar goed, de evenementen zelf waren zeer de moeite waard. Allereerst dus de genoemde optocht door de stad, vervolgens een serie paardenraces op de renbaan waarbij meer dan eens een paard zonder ruiter over de finish kwam, en tot slot werden er met vuurpijlen vlaggen de lucht in geschoten die de ruiters op het veld dan moesten zien te vangen, mede door de stevige en steeds draaiende wind was dat een totale chaos. Diezelfde wind heeft er overigens ook wel aan bijgedragen dat ik de warmte best kon hebben en ondanks diverse malen insmeren flink verbrand ben…
Heb ik dan niks van Sendai zelf gezien? Nou, weinig inderdaad. Maar in één opzicht heb ik wel maximaal van Sendai genoten, namelijk van z’n belangrijkste culinaire bijdrage aan de Japanse keuken: gyutan, oftewel rundertong. Vorig jaar ook al op, maar zeker een herhaling waard. Zaterdagavond dus al een keer op de traditionele manier (gegrilde plakjes met rijst en ossenstaartsoep mét stukjes staart), gisteren dacht ik eens alternatief te doen door curry te nemen. Op zich heerlijk, maar toch een tegenvaller: dat was met gewoon rundvlees, niet de tong. Dus alsnog maar een portie erbij besteld, daarna kon ik welhaast naar het hotel rollen, een overdosis gyutan. Waarbij het ook niet meehielp dat een “large biru” daar een pul van een liter bleek te zijn. Maar ik denk dat ik gerust kan stellen dat gyutan mijn favoriete Japanse gerecht is, echt goddelijk…
Toen wij in Matsushima waren was er niet veel meer van te zien, maar de foto’s die daar hingen lieten wel zien hoe hoog het water heeft gestaan.
Hier en daar nog wat scheuren in de weg en stukken beton aan de haven die waren losgeslagen.
De grootste schade zat inderdaad wat verder naar het noorden toe.
De meeste schade was natuurlijk inmiddels hersteld en de rommel opgeruimd.
Mooi, dat je nog wat speciale treintjes hebt kunnen reserveren.
Ik zag een filmpje waarin ze met die paarden die vlaggen proberen op te vangen.
Weet niet of dit van dit jaar was en waar het was, mijn Japans is niet van die aard dat ik de Japanse TV volgen kan, laat staan lezen.
Heb nog gekeken of jij toevallig nog in beeld kwam, maar niet gezien. :dag:
Wij hebben hier in Nederland zowat het grootste zwembad ter wereld zoveel water viel er gisteren in een een grote strook van Nederland.
Vanavond kwam Limburg nog aan bod; alleen wij in de Overijsselse hoofdstad ontkwamen aan de stortbuien.
De komende dagen wordt het wat koeler maar wel droog.
Maar je vermaakt je in ieder geval wel ondanks de hitte en hoge vochtigheid.
Heb gyutan nog nooit gegeten, misschien ook eens proberen.
We hebben wel Hida Beef gehad in Takayama, dat smaakte al voortreffelijk.
Is wat duurder als standaard maar je eet het ook niet iedere dag.
Ik ben al wat specifieke locaties aan het zoeken voor onze reis.
De keuze is weer enorm dus wordt weer kiezen. :drool:
Hoi Wizard,
als je van plan bent om deze reis ook weer een treintje mee te nemen, dan heb ik een souvenir tipje voor je.
De Tama-den is na jaren wachten deze week weer op voorraad.
De vorige keer dat dit model in de winkels kwam, was hij ook zo weer uitverkocht. Maar misschien kom je hem ergens tegen.
Ik heb ergens kunnen inschrijven, die van mij is als het goed is al op weg naar Nederland 
Ik moet nog zien dat ik überhaupt ergens in een modelspoorzaak van betekenis kom, maar mocht ik hem ergens tegenkomen dan gaat ie zeker mee!
Maar het is alweer even geleden dat ik iets van me heb laten horen, de laatste keer was ik net aangekomen op Hokkaido, maar inmiddels ben ik alweer enkele dagen terug op Honshu, nu in Morioka. Eerder had ik de reacties nog wel gelezen maar was het er niet meer van gekomen om te reageren, maar de laatste paar dagen was zelfs het lezen van m’n mail en enkele vaste websites er totaal niet meer van gekomen. 's Avonds terug op m’n hotelkamer ben ik meestal helemaal doodop, het is al een paar keer gebeurd dat ik ergens diep in de nacht met m’n kleren nog aan languit op bed wakker wordt, gewoon direct als een blok in slaap gevallen.
Maar het zijn dan ook wel structureel lange dagen, en het weer helpt ook zeker niet mee. Ook in Asahikawa bleef het beperkt tot één aangename avond, daarna is het overal bloedheet en erg benauwd geweest. Gisteren voor het eerst ook een paar verdwaalde regendruppels gevoeld en vanavond ook weer, maar dat mocht geen naam hebben. Vandaag naar Geibikei geweest, volgens Weather.com was het vlakbij in Ichinoseki 34 graden, gevoelstemperatuur 38. En zo voelde het ook…
Desondanks is het tot dusver toch weer een mooie trip met vele memorabele momenten. Meest bijzondere was toch wel bij het Hakodate Minato Matsuri, waar duizenden dansers schijnbaar een inktvis proberen te imiteren. Ik had net een mooi plekje op een stoeprand gevonden toen me ineens een biertje werd aangeboden. En vervolgens moest ik bij een lokale familie aan een tafeltje erbij komen zitten en werden me allemaal hapjes voorgeschoteld, en uiteraard wel flink door drinken. Na afloop van de parade wil ik ze bedanken, maar krijg ik een koelbox in m’n handen gedrukt. Nou ja, even meehelpen om de spullen naar huis te brengen is wel het minste wat ik kan doen. Maar nee, ik moet verplicht mee naar binnen komen, waar in een piepkleine woonkamer met een gigantische TV de hele familie zit (4 generaties) en er nog veel meer hapjes voorgeschoteld worden. En dat terwijl vrijwel niemand meer dan drie woorden Engels spreekt, alleen de 12-jarige dochter spreekt iets meer maar komt ook niet veel verder dan een hoop nerveus gegiebel. Desondanks was er toch wel iets van een gesprek waarbij we elkaar soms best leken te begrijpen. Uiteindelijk is het me toch gelukt weg te komen (hoe gezellig ook, het voelt toch ook ongemakkelijk, ik weet sowieso nooit zo goed wat ik met zo’n situatie aan moet), terug naar m’n hotel, het voorraadje stroopwafels wat ik van huis had meegenomen gepakt en nog even terug gegaan en die als bedankje gegeven.
Morgenochtend wil ik nog een bezoek aan een sake-brouwerij brengen, en dan weer door naar Akita waar het kiezen wordt tussen nogmaals het grote Kanto matsuri (mijn favoriet van vorig jaar), of een van de kleinere matsuri in Noshiro of Yuzawa, waarvan ik niet eens geheel zeker ben of mijn informatie klopt. En dan heb ik voor daarna toch de eerste nacht in Aomori ingeruild voor een extra nacht Hirosaki, wat me juist in de gelegenheid brengt om vanuit Hirosaki op donderdag nogmaals het Aomori Nebuta te bezoeken (nu echter de middagparade waarna 's avonds aantal nebuta op boten door de baai gevaren worden, gevolgd door vuurwerk), en dan een dag later pas het Goshogawara Tachineputa. En dan komt het einde van deze trip zo langzaam aan wel weer in zicht. Misschien maar goed ook, m’n tas begint zo onderhand vol te raken van alle souvenirs…
Je maakt je ook wel erg druk met die warmte daar in Japan.
Maar ja als je wat zien wilt dan moet je er wat voor over hebben. :dag:
Wees blij dat je niet op Shikoku zit, en dan met name in Kochi Pref. of Tokushima Pref.
Daar hebben ze erg veel regen momenteel, zo erg dat mensen een veilig heenkomen moeten zoeken.
Dit allemaal door de tropische storm (typhoon) genaamd Halong.
En die is nog steeds niet uitgeraasd.
Leuk dat je bij die familie terecht bent gekomen; dit gebeurd normaal niet zo gauw.
En dat ze geen engels spreken maakt toch niet uit, gebaren maken kan iedereen.
Daarmede kun je toch redelijk elkaar “verstaan”
Vanuit Hirosaki ben je ook zo in Aomori, dus dat is geen probleem.
Hoe zit het trouwens met de Resort Shirakami, heb je die nu al gedaan?
Of schiet dat er door al die festivals toch weer bij in.
De tas vol en het geld op! lol2
De Resort Shirakami staat voor morgen op het programma, van Akita naar Hirosaki. Reservering heb ik, dus die ga ik wel gebruiken.
Wat betreft Aomori, vanuit Hirosaki zit je daar inderdaad zo, vorig jaar heb ik Hirosaki dan ook al als uitvalsbasis voor het Aomori Nebuta Matsuri gebruikt. Echter, vanuit Goshogawara heb je naar Aomori nog een extra, nogal ongelukkige overstap, zodat je dan al om 20.00u terug moet. Naar Hirosaki heb je dan nog ruim twee uur extra, om 22.03u gaat nog een directe trein. Het is allemaal een beetje passen en meten, maar we komen er wel…
Leuke verhalen weer Sander, geniet er nog maar even van.
En inmiddels zit ik in Akita, het is (noodgedwongen) toch weer het Kanto Matsuri geworden, maar dat is letterlijk in het water gevallen. Ondanks de regen en soms gemene windvlagen (niet prettig als je met 12 meter hoge bamboepalen behangen met lampions wilt balanceren…) is er wel heel enthousiast begonnen, maar toen na de eerste ronde nog even een heftige hoosbui losbarstte is de boel toch afgelast. Achteraf gezien wellicht wat voorbarig, want eigenlijk juist toen alles en iedereen net weg was werd het weer droog, en was het eigenlijk best aangenaam zomeravondweer. Maar toch een positieve kant: meer tijd voor lekker eten. En wat dat betreft is Akita toch wel een van de absolute toppers, samen met Hachinohe. Samen met het Kanto Matsuri wordt namelijk het Local Gourmet Festival gehouden, met op zich niet eens zo gek veel standjes, maar wel gevarieerd en van hoge kwaliteit. Zo heb ik kiritanpo kunnen proberen, een namahage-burger (maar dat was toch geen partij voor Lucky Pierrot), koude udon in heerlijke bouillon, en misschien wel de lekkerste kip die ik ooit op heb. En dat alles weggespoeld met “World’s best Alt beer”. Ik had als afsluiter nog een bakje goddelijk lekker varkensvlees met knoflook willen halen, die kende ik nog al te goed van vorig jaar, maar helaas hebben meer mensen dat ontdekt en waren ze ruim voor sluitingstijd al geheel uitverkocht. Helaas…
Maar goed, eigenlijk had ik natuurlijk naar een van de festivals in Noshiro danwel Yuzawa zullen gaan. Als ochtendprogramma had ik echter een bezoek aan de Asabiraki sake-brouwerij gepland staan. Met de bus daar naar toe, en dan nog een stukje door een kris-kras wijkje lopen naar de brouwerij, die ik al snel denk te hebben gevonden. Oké, nergens staat de naam in romaji, maar ik herken het gebouw van foto’s, en als ik vraag of dit Asabiraki is wordt dit bevestigd. Maar tegenvaller: er wordt verbouwd (kan, sake wordt in de winter gebrouwen en de rest van het jaar alleen gebotteld), dus ik mag een rondje door een grotendeels leeg kantoor lopen (wordt daar zelfs nadrukkelijk toe aangemoedigd terwijl er echt niks te zien was), en een theater- en expositieruimte die verder niks met sake van doen hebben. En ook geen spoor van een gift shop. Dus ik dwaal nog maar wat rond door de omringende wijk als ik ineens een veel groter, moderner fabrieksgebouw zie met in romaji de naam Asabiraki erop. En jawel, daar moet ik zijn. De fabriekstour (samen met een bus Japanners en uiteraard geen woord Engels) stelt nog steeds niet zoveel voor, er loopt een gang met ramen langs de fabriekshal waar zoals gezegd nu alleen gebotteld werd, maar die “tour” duurt nog geen 5 minuten. De gift shop was er wel een van de betere soort: heel veel om te proeven, zowel qua drank als hapjes, en neem gerust nog een tweede glaasje. En uiteraard kom ik dan ook niet met lege handen naar buiten: een flesje Junmai Daiginjo, een flesje Amazeke (zoete rijstdrank zonder alcohol), sake-schocolaatjes en een senbei-sakeijsje. De lekkerste sake die ik er geproefd had kon je ook zelf bottelen, maar helaas alleen grote flessen, niet handig als souvenir en sowieso wat kostbaar.
Maar goed, teruglopend naar de bushalte zie ik toevallig nog wat anders: de Sakanacho-shopping arcade. Op zichzelf niks bijzonders, ware het niet dat ik vooraf al had gezien dat ook daar een lokaal tanabata-festival zou zijn, ik had alleen geen idee dat dat zo dicht bij die brouwerij was. En inderdaad, de arcade hangt vol met streamers, vergelijkbaar met het Sendai Tanabata, alleen uiteraard veel kleinschaliger. Toch leuk om even mee te pikken.
Eenmaal terug op het station blijkt dat echter wel consequenties te hebben: de vooraf beoogde shinkansen naar Akita had ik sowieso al lang gemist, maar ook de eerstvolgende blijkt geheel volgereserveerd. Met als gevolg dat ik nog even op gemak kon gaan lunchen en nog wat souvenirs kon shoppen. Maar daardoor was ik ook pas dusdanig laat in Akita dat zowel Noshiro als Yuzawa praktisch geen optie meer waren. Volgende keer beter dan maar…
Nou, kennen jullie die van de WizardOfOss die met de Resort Shirakami naar Hirosaki zou gaan? Nou, die zit nu in een gewone Ltd. Exp. Tsugaru. De Resort Shirakami is namelijk vanwege het slechte weer gecancelled…
Toch een klein pluspuntje: ondanks een half uur later vertrek ben ik zo twee uur eerder in Hirosaki, waardoor ik ook ruim op tijd voor de middag-optocht in Aomori kan zijn, met de Resort Shirakami had ik hooguit een staartje daarvan mee kunnen pikken, en was het daarna wachten op het avondprogramma. Maar ja, als ik dit had geweten had ik ook nog wel een uurtje langer kunnen uitslapen en me niet zo hoeven haasten…
Ik hoop alleen wel dat de luchtvochtigheid wel iets afneemt, op station Akita stonden best wat leuke dingen om te fotograferen, maar m’n cameralenzen bleven beslaan, je zag alleen een mistige waas. Wel positief: in z’n hele historie schijnt het Aomori Nebuta Matsuri nog nooit wegens het weer afgeblazen te zijn. Stuk plastic eroverheen en gewoon doorgaan…