Hallo allemaal net lid geworden.
Hoop wat informatie te krijgen van de voors en tegens van het vestigen op java en/of Sumatra(medan)De reden is een bedrijf te beginnen.
Wat zijn de sociale en culturele verschillen tussen deze 2 eilanden en waar zo al op te letten .
Wat zijn de do’s and don’t verschillen op deze eilanden enz…
Mvg
1.In welke branch wil je zaken doen ?
2.Heb je al marktonderzoek gedaan ?
3.Hoe groot is jou kapitaal ( ivm stichten van PMA*)?
4.Ben je Nederlander ?
5.Heb je daar Indonesische (Medanse) relatie/ netwerk ?.
Ik zou Medan (stad) vergelijken met Jakarta(stad= ipv Java =eiland)
Je kan bij beide steden makkelijker zakendoen , alleen moet je rekening houden dat de Orang Medan vaak harder kan overkomen bij zaken doen .
Soms zijn ze open , soms zijn gesloten groep voor buitenstaanders.
Als je sociaal geaccepteerd wordt dan zit je op rozen .
Wat een onzin zeg, er zitten in zovele steden op Java buitenlanders die heel goede zaken doen, ik persoonlijk zou zeggen bij voorkeur niet in Jakarta, files, overstromingen, hoge kosten, moordende concurentie, noem maar op. Tijdens mijn 19 jarige verblijf op Java heb ik Jakarta nooit iets bijzonders gevonden, buiten die stad is het zaken doen vaak veel prettiger.
Bij het zitten op rozen moeten we er wel rekening mee houden dat deze bloemen zeer scherpe dorens bezitten.
Rozen hebben doornen, liefde doet soms pijn
Want in ieders leven is niet alles zonneschijn
Surya
Klopt de vergelijking zou anders moeten eigenlijk.
Kapitaal is niet echt een probleem gezien de branche ik zit.
Alles is export gericht dus lokaal hoef ik niet veel te doen.
Waar het mij eigenlijk omging is meer de cultuur en sociale aspect tussen Sumatra en Java.
Hoe zijn de mensen van overheid en hoe zijn bijv de gewone man die straks bij je werkt.
Wat bedoel je met (Orang Medan) kunnen harder zijn precies, zou je hier wat meer over kunnen uitleggen?Want dat zoek ik eigenlijk.
Zijn er echt dingen die zo anders zijn.
Ben al een tijdje op Java geweest,
Normaliter krijg ik verzoeken van vrienden om geld te steken in bedrijven die men wil opstarten op java. Wat dat betreft kan ik weinig substantieels toevoegen aan dit onderwerp, want ik fungeer slechts als mogelijke geldschieter.
Maar ik weet een website die zeer handig zou kunnen zijn voor startende ondernemers.
Daar kun je ook artikelen in pdf formaat downloaden over hoe om te gaan met indonesische werknemers.
Orang Medan, zijn Batak, zijn mensen met het hart op de tong, Javanen zijn als de dood voor hun omdat ze “kasar” zouden zijn. Van alle culturen in Indonesië ligt die van de Batak het dichtst bij onze cultuur. Batak worden vaak gebruikt als debtcollector op Java, vanwege hun grote mond. Batak zijn goed als chauffeur want hebben branie, ook daarom als militair want het zijn koele killers. Er zijn veel Bataks werkzaam als advokaat, ze kunnen redeneren als de besten, de Karobatak zijn heel goed in schaken. Het vertrouwen van een Batak is 10 maal meer waard dan dat van een Javaan, die kan om voor hem belangwekkende reden zo al zijn beloften verbreken. Alleen Batak als arbeider lijkt me moeilijk. Daarvoor kan je het beste mensen uit Oost-Java nemen met een Batak als compagnon op Sumatra.
Dat heeft Boomaap een beetje verteld.
Ik heb veel kontakten / vrienden gehad , had ooit 1 jaar " gestudeerd" bij de UKI (een christelijke universiteit in jakarta) .
Het was vroeger een Batak universiteit (veel Batakkers).
Als vrienden zit je echt op rozen , als je 1x geaccepteerd bent (dat heb ik meegemaakt) dan ben je 1 van hun .
Ik heb nu ook Batakse vrienden in Jakarta en in Medan .
Ik kom zelf uit Jakarta , ben Javaans(klein deeltje ) en Sundanees .
Dus mijn belangrijke vraag is , heb je plaatselijke relaties (netwerk).
Van oorsprong wonen alleen maar Orang Melayu in Medan.
De laatste tijd komen meer Batakkers .
Ik heb leuke gesprek gehad met een oudere taxichauffeur over de sociale verhoudingen in Medan.
Hij is spraakzamer geworden omdat ik hem had aangesproken met een paar bekende termen(bahasa gaul) .
Uit mijn UKI-Jakarta tijd.
Met Sundanezen moet je nooit gaan samenwerken, dat is het luiste volk van heel Indonesia, plus nog behoorlijk gesteld op hun geloof, waarvan je denkt als je ze hoort dat zij het uitgevonden hebben.
Weet je wat de probleem van halve waarheden zijn ?
Je kan niet zeggen dat het echt fout is , maar echt waar is het ook niet
Ik vind dat hier bepaalde zaken uit de context getrokken worden.
Van alle culturen in Indonesië ligt die van de Batak het dichtst bij onze cultuur.
Dit is ook zo’ n dijenkletser verhaal.
Zou leuk zijn als Meneer BoomAap de overeenkomsten laat zien .
De Batakse Cultuur en Nederlandse Cultuur .
Dat is zeker niet zo slim omschreven,mijn excuses daarvoor:
gelieve te lezen : “manier van communiceren”, dus in geen geval het kannibalisme dat nog tot ver in de 19e eeuw door o.a. de Tobabatak werd bedreven
Boomaap
Orang batak alleen als arbeider is moeilijk ??
Hoe krijg je Oost javanen op Sumatra,als je een productie locatie hebt in Medan dan verwacht de buurt (desa + lurah+RT ) dat je het meeste van je personeel uit de buurt neemt.
Beste Surya
Wat betreft netwerken op Java heb ik genoeg, in Medan minder.
Zou daar van bijna nul moeten beginnen,maar alles heeft zijn voordelen en nadelen zoals Johan Cruif dat altijd zegt toch??
MIsschien kan ik in Surya’s netwerk meegaan:unibrow:
In Medan en omgeving wonen veel Javanen. Het hangt er natuurlijk vanaf wat je gaat produceren maar veel Oost-Javanen werken buiten hun provincie met het systeem van borongan, aangenomen werk. Als je begint met Javanen die daar al wonen aan te nemen, als die reeds bij je aan het werk zijn dan komen er vanzelf meer. Familieleden en zo komen zichzelf wel melden. Die kliekvorming is er overal in Indonesië. Het zijn dan wel allemaal Indonesiërs, maar de eigen identiteit is belangrijker. Op kantoor, als satpam, chauffeur neem je Bataks aan, die zijn daar geschikter voor. Je moet natuurlijk de hogeren in de desa te vriend houden, maar als van Indonesiërs die bij je werken alle papieren in orde zijn, dan hebben ze er niets over het personeelsbeleid te vertellen. [URL=“http://www.wereldwijzer.nl/report.php?p=388498”]
Bedankt voor de uitleg Boomaap
Zou een mix ook werken onder de productiemedewerkers?
Wat ik niet zie zitten is familieleden die bij ons zouden werken.
Maar een persoon uit een familie is ok denk.
Een mix onder een groep werknemers is moeilijk al die verschillende bevolkingsgroepen hebben andere gewoontes en zitten vol vooroordelen tegenover elkaar. Het is het beste om zoveel mogelijk dezelfde soort mensen bij elkaar neer te zetten. Ook kunnen ze dan hun eigen taal spreken. Familieleden in Indonesië zijn natuurlijk wel iets anders dan bij ons in NL, met de vierde graads familie zijn ze ook goed bekend. Ze helpen elkaar ook op die manier. Familiegevoel is heel belangrijk hier. Een bedrijf moet je ook min of meer als een grote familie proberen te runnen, zodat mensen zich ergens bij voelen horen. Dus de “Keluarga Besar Londoh70” of zoiets met jouw als het hoofd van de familie.
1.Ja en nee .
Hangt van de samenstelling van de groep af en je persoonlijke relatie.met die groep .
Als je een homogene groep hebt , dan is het makkelijker te “managen”.
Alleen moet je iemand hebben van die groep die je 100% kan vertrouwen .
Anders kan het misgaan .
Daarom is het belangrijk dat je Indonesische companon iemand vandaar moet zijn .Als buitenlandse bedrijf moet namelijk de PMA constructie hebben.
Als je een productiebedrijf wil starten is het bijna normaal dat je de plaatselijke bevolking moet inschakelen.
Buitenstaanders zijn concurenten , en gezien de werkeloosheidcijfer krijg je garantie dat er ruzie komt (en sabotage) als je buitenstaanders (van andere dorp) als personeel neemt.
Laatstaan import , zoals javanen.
een andere mogelijkheid is je bedrijf in Medan zelf plaatsen , maar dan kost het duurder.
In Medan is het makkelijker om mensen van andere bevolkingsgroepen te nemen , zodat je een evenwichtige groep kan vormen.
En vergeet ook niet dat er een verschil is tussen Batakker en Batakker .
Tussen de marga’s (clan) , de dorpen , de streken .
In Medan kan je beter de** Orang Medan** nemen , dat zijn dan Batakkers , Javanen , “campuran” (gemixte afkomst) en Orang Melayu .
Mensen die al generaties in Medan wonen.
Van oorsprong waren de Orang Melayu de bewoners van Medan.De anderen waren “import” geweest .
Zelfde situatie als in Jakarta .
Mijn vrienden zijn nu gepensioneerd , in Indonesia ben je met 55 pensioengerechtigd.
En ze hebben het redelijk goed , meestal zijn ze bezig met hun kleinkinderen en sociaal werk.
*Het aanstellen van een persoon als voorman bij een groep met andere “afkomst” kan averechts werken .
Dat wordt door de groep beschouwd als motie van wantrouwen (eigenlijk is het ook zo , toch ?
)
Nooit iets van gemerkt, ik heb jaren in Cirebon en Bandung rotanproducten gekocht bij fabrieken die hun personeel uit Oost-Java betrokken. Die deden het werk “borongan”, namen zelfs hun eigen koki mee. Dat bedrijf in Bandung was lachen, de directeur was een man van tegen de 70, het kantoor was bevolkt door 6 familieleden die de hele dag zaten te kletsen, die ouwe rende zich rot, want hij was de spil waar het om draaide. ook alle telefoontjes moest hij beantwoorden, want op kantoor wisten ze nooit van iets. Jalouzie zit er bij Indonesiers nou eenmaal diep ingebakken, als buitenlander mag je jezelf ook niet al te succesvol gedragen want dan gaat er een bijl in de rug. Of je krijgt telefoontjes van het Kantor Imigrasie, de Dinas Perindustrian en hoe al die honderden instanties ook mogen heten, ze vertellen dan dat er iets mis is met een of andere vergunning en wordt je op kantoor ontboden om te “praten”. Er is maar een manier om dat op te lossen…
Het is inderdaad zoals SA zegt dat je naar goed Indonesische gewoonte een verklikker in de groep moet hebben. iemand die alles aan de “boss” doorverteld. Er zijn er velen die zich voor deze functie ter beschikking willen stellen. Ik zou zo niet willen werken, daarom ben ik ook al lang geleden uit het productiewerk gestapt. Als je veel mensen uit de nabij gelegen kampungs in dienst hebt weten ze ook meteen alles van je, want niets ontgaat ze, van een heel klein dingetjes wordt iets gigantisch gemaakt, in een conflict of zo.
Even ter informatie voordat het weer verkeerd gaat.
Sorry , dat heb ik niet gezegd.
Ik dacht dat inmiddels wel wist dat het in Indonesië er zo aan toe ging. U zegt dat je “iemand” hebt die je voor 100% kan vertrouwen, vandaar. Volgens mij moet het voltallige personeel voor 100% te vertrouwen zijn, want kantjes er af lopen, stelen is een groot probleem. Ook het meenemen van modellen, tekeningen enz. naar een concurrent en zo. Het vinden van goed gedresseerd werkvolk is heel erg moeilijk in Indonesië.
Als je niet de mentaliteit van een slavendrijver hebt dan werkt iemand die je voor 40 uur per week betaald wordt maar de helft van de tijd, te laat komen, lange pauzes, ziek zijn, zieke familieleden moeten verzorgen of gewoon hangen en zelfs slapen op hetw erk zijn heel normale verschijnselen. Daarom is het systeem van “borongan” ideaal, je weet waar je aan toe bent.
Beste Londoh ,
Met iemand die je kan vertrouwen bedoelde ik je Indonesische companon.
Voor je compagnon en jullie indonesische medewerkers geldt natuurlijk dat ze naast te vertrouwen zijn moeten ze ook relatief goed opgeleid zijn , dus ook relatief goed betaald worden.
En het beste is als je naast de standaard tarief (wettelijk vastgesteld) ook een aparte bonussysteem invoert .
Bij betere produktie , wordt je beter betaald. Dus met de principe , zorg dat ik goed heb , dan zullen jullie ook beter hebben.
Voor de concurrenten betaal je de gewone lonen , voor je personeel ben je een royale baas , dankzij de bonussen.
Het is ook belangrijk dat je niet als marktverpester wordt gezioen door je concurrenten.
“Gezamenlijke” belang , “inspraak”, en “medezeggenschap” , en medebetrokkenheid van je medewerkers zijn de sleutelwoorden.
Het is zoeken naar win win situatie. Voor beide kanten.
Het woord slavendrijver(ij) of gedresseerde werkvolk past naar mijn inzien niet meer in deze tijd.