Om tijd en ruimte te besparen heb ik de antwoord / reactie gelijk achter de delen van Maryono posting geplaats .
En in andere kleur om de "leesbaarheid"te verbeteren.
[quote=“Maryono, post:4, topic:55270”]
Vraag:
Wat is het belang van scholing van werknemers in Indonesië?
Antwoord:
*Antw mbt vraag 1: *
Antwoord is ya , alleen moet men naast het opleiden (vakkennis) ook aan de vorming doen.
Met een hoop blah blah.
S.A : Blah blah ?
Jammer dat mijn posting niet in goede aarde val bij meneer Maryono.
Vragensteller:
Hartstikke bedankt! Ik kan nu weer een stuk verder!
S.A :
*In ieder geval probeer ik antwoorden te geven op de vraag van een medelid. *
Als ik verder mag uitweiden(met uw permissie dan )
Ook hier schrijft Surya Atmadje weer een hele lap tekst neer maar wat hij nu eigelijk bedoelt?
Ik schaam mij er niet voor dat ik zijn tekst in reactie 2 heb uitgeprint, om deze vervolgens op mijn gemak eens door te lezen, maar na een aantal malen deze lap tekst de hebben doorgenomen ben ik er nog steeds niet achter wat er nu eigelijk bedoeld wordt. Surya Atmadja wordt in ieder geval bedankt door Frank, dus er wel iets zinnigs in hebben gestaan.
**Lig dat het niet bij jou zelf ? **
Ik las afgelopen zaterdag in de volkskrant het volgende stukje van Remco Campert en ik dacht meteen ‘Surya Atmadja’.
Vraag: Wat is het belang van scholing van werknemers in Indonesië?
Antwoordt: Ya.
Vragensteller: Bedankt.
Het staat buiten kijf dat scholing van werknemers belangrijk is of zou zijn, alleen wordt daar in een land als Indonesië, in tegenstelling tot wat Surya Atmadja beweerd, weinig of geen aandacht aan besteed.
Fout .
Voor de minste werk(ongeschoold) moet men ook ingewerkt worden .
Die ervaring heb ik ook meegemaak toen ik als “werkstudent” een paar maanden moet werken , achter de lopende band .
Moet ik de eerste dag toch meelopen met een oudere ervaren werknemers.
*Dat was in Amsterdam , en ook in Duitsland toen ik via een koppelbaas mijn " studietoelage **" moet aanvullen . *
In Indonesia is het ook zo , in fabrieken ben ik nog nooit geweest , maar heb wel diverse werkzaamheden gezien bij bouwprojecten .Gesproken met de mandoers(opzichters) en kantoormensen(mensen met een das) .
Daar lopen ook " leerling" arbeiders rond. Trainee heten ze . Lopen veel met zo’n badge rond.
Nooit gezien ???
Ook heb ik verschillende tukangs (" vakmensen" ) gezien die bij bekenden hebben gewerkt.
Eerst als ongeschoolden rechtstreeks uit de kampong met een onafgemaakte lagere school opleiding , sommige hebben 1 of 2 jaar (SMP= voortgezet onderwijs).
Die werden " opgeleid" door de oude rotten en door de " grote baas" , uiteraard niet zoals men in Nederland doet in officieele opleidingsinstituten zoals de ROC .
*Je zou kunnen zeggen precies zoals vroeger de Nederlandse arbeiderskinderen kinderen na hun 15de jaar met de baas meeliepen . *
Idem dito in Indonesia .
Geen officieele leerlingstelsel , maar na een paar jaar meegelopen en " opgeleid" te zijn werden ze toch “ongediplomeerde vakmensen” .
Daarna kunnen ze "goud"verdienen.
Een werkgever in Indonesië gaat niet investeren in zijn werkvolk, waarom zou hij dat doen?
Nou , dan is hij een domme werkgever .
*Een goed "opgeleide *" bouwvakker of confectienaaisters kan de produktie uitval verminderen.
Hij heeft het over lopende band productie werk en over goedkope en ‘domme’ arbeidskrachten, ik denk dan aan sigaretten industrie, kleding bedrijven, elektronica industrie enz.
Industrie dus waar veel mensen afhankelijk van zijn, mensen die gewoon een job hebben en doen die daar voor betaald worden, maar die door Surya Atmadja als dom worden bestempeld.
Dat heb ik niet beweerd .!!!
Even goed lezen svp.
Even quoten:
Zeker moet men arbeiders opleiden , scholen en herscholen , al is het omdat men ook aan de “opbrengst” moet denken.
Wat heb je aan goedkope maar "domme"arbeidskrachten.
In feite is het ook voor je eigen belang als werkgever (meer winst) als je goed opgeleide personeel hebt. Toch ?
Voor electronica(assembleer) bedrijven zal andere en zwaardere eisen (vakkennis) worden gesteld dan lopende band van Coca Cola (flessen tellen)of sigarettenfabriek.
Maar Surya Atmadja is niet de enige die op deze manier denkt, de Indonesische werkgever denkt ook zo, en zal dus geen rupiah in deze mensen investeren. De mensen moeten ook niet slimmer worden gemaakt dan ze zijn.
Dat is de prototype van de klassieke uitbuiter , die zich zelf zal tegenkomen.
Je bent hier lekker bezig met veronderstellingen.
Bovendien het overgrote deel van het Indonesische werkvolk zit ook helemaal niet te wachten op scholing, waarvoor zouden ze, voor hun toekomst, de meest vinden het wel goed zo en laten hun eigen liever leiden dan dat ze zelf leiding moeten geven.
Mss heb je die indruk gekregen tijdens openhartige gesprekken met die mensen.
Ik zelf heb andere ervaringen , veel " arme" dus bijna kansloze Indonesiers dromen dat ze beter scholing dus als gevolg (beter werk) en toekomst .
Voorbeeld : Ong . 40 jr geleden ging de knappe en ambitieuze zoon van de " bediende" van een kennis naar school gestuurd.
Later is hij piloot geworden .
Verder is het helaas nog steeds zo in Indonesië dat wanneer men niet de juiste persoon op de juiste plaats kent of geen geld om je eigen te kunnen inkopen in een bedrijf (je praat dan over bedragen die de 10 miljoen rupiah makkelijk kunnen overschrijden) je helaas weinig kans maakt om op een leidinggevende positie te kunnen komen.
Dat ben ik met jou eens .
Alleen met goede hersenen is jou toekomst nog niet verzekerd.
Men moet daarnaast geluk en ook toegang hebben in de bestaande netwerken.
Ik heb lange tijd tussen studenten Yogya gewoond, waar we vaak ellenlange discussie hadden over het bovenstaande. Het is in mijn ogen een onrecht wat er die studenten wordt aangedaan, ze komen uit alle delen van Indonesië, hun studie kost veel geld, vaak zijn het ook niet de rijkste studenten die in Yogya studeren, maar vele hebben na hun studie helemaal geen kans op een job en vele gaan terug na hun kampong op Kalimantan, Sumatra, Flores enz.** Maar zij, de studenten, hebben neergelegd bij deze situatie en vinden dit een doodnormale zaak, niemand of althans weinig stellen zich hier vragen bij.**
Bekende verschijnsel , vooral mensen uit de provincies die geen netwerk hebben .
Er zijn voor hun 3 mogelijkheden aanwezig .
1.Met hangende pootjes naar je kampung halaman(geboortestreek) teruggaan en raakt gefrustreerd.
2.In de periferie van de grote steden leven.
Allerlei (rot)baantjes aannemen om te kunnen overleven
3.Of als Wira Swasta (in zaken ) verder te gaan.
Opmerking mbt punt 1 (terug naar je roots) :
soms kunnen ze door verbeterde status (“werkloze” Drs) alsnog goed kunnen trouwen met iemand van zijn dorp .Hun "geleerde"status kan als **pushmiddel **gezien worden.
**
Ik denk dat het ook een beetje cultuurgebonden is .
Vooral bij de Javanen.
Het heet **NRIMO **, gewoon je lot aanvaarden , en het beste van te maken .
Al ga je op je kop staan kan je niet veel veranderen en zeker als je alleen maar een gemiddelde cijferslijst van een gemiddelde Hogeschool of Universiteit hebt.
Trouwens de slimmere en ambitieuze Javanen gaan uitzwermen door heel Indonesia.
Desnoods worden ze transmigrant of worden ze TKI (Indonesische “gastarbeiders”) , of openen ze een WarTeg(Warung Tegal) .
Of worden ze guide’s voor buitenlandse toeristen .
Het is daarom ook zo dat vaak niet de beste mensen op de juiste positie zitten, ook zijn er afgestudeerde studenten (de betere en durfals, waaronder ingenieurs, dokters) die hun geluk al of niet met uitnodiging in het buitenland gaan zoeken, zodat deze mensen voor Indonesië verloren zijn.
Het kan gebeuren , in het bijzonder bij particuliere bedrijven die vaak in handen zijn van rijke Indonesiers.
Bij Overheidsbanen kan men moeillijker rommelen , de concurentie is moordend . Maak je een fout dan wordt je gekielhaald.
Of men is jaloers op je , kan ook gebeuren.
*Heb vaak gezien bij Indonesiers die in het buitenland hebben gestudeerd , in het bijzonder uit Nederland. *
*Uit mijn tijd (Indonesische afgestudeerden uit eind jaren 70) gingen de meesten ook vaak weer terug naar Nederland of andere werk zoeken in het buitenland . *
Ik heb niet aangedurft om in een grote NL multinationaal in Indonesia te solliciteren / werken .
Zelfs mensen uit Harvard en MIT / Berkeley etc moeten ook “concurentieslag” leveren met de Indonesische alumni .