Jongens (m/v), als ik de laatste dagen een beetje afwezig lijk, dat heeft niet alleen met de normale drukte van het reizen te maken, maar ook omdat ik een nieuwe Japanse hobby heb gevonden: ik heb onsen ontdekt! “Nu pas?”, zullen een hoop Japan-liefhebbers zich nu afvragen…
Shikoku ligt inmiddels weer achter me, ik zit nu in Beppu. Toch conform oorspronkelijk plan twee dagen, en dus nog maar één nachtje Kumamoto alvorens naar Kagoshima te reizen. De reservering voor de SL Hitoyoshi kon ik gelukkig nog een dag verzetten, het idee van de HS Orange is daarmee dus wel van de baan.
Maar eerst even terug naar waar ik gebleven was: Kochi, dat lijkt alweer heel lang geleden. Daar ben ik de tweede dag naar Katsurahama gegaan. Eerst nog een tussenstop op Godaisan voor een mooi uitzicht en Chikurin-ji, één van de 88 tempels van de henro. Daarna door naar het Katsurahama. Eerst nog het Sakamoto Ryoma-museum bezocht, daarna door naar het strand. Hoewel het prima strandweer was kan je het wel vergeten hier de zee in te duiken: de branding is hier zeer heftig. Verder nog wat rondgedwaald en katsuo no tataki ramen gegeten (een beetje zinloos gerecht naar mijn idee, door de hitte van de bouillon wordt het rauwe deel van de bonito alsnog grotendeels gegaard), om uiteindelijk bij het Tosa Dog Museum te belanden. Daar heb ik wel wat gemengde gevoelens bij, het draait namelijk geheel om grote vechthonden. En hoewel de hele Yokozuna-opkomstceremonie die wordt opgevoerd (geen gevechten, gelukkig) en ook alles eromheen omgeven is met respect, een kort filmpje maar zeker ook de littekens van de hond in kwestie maakten toch wel duidelijk dat er toch wel het nodige dierenleed bij komt kijken. Wel apart was dat de honden allemaal naar mensen toe speels en zo mak als een lammetje zijn: na de ceremonie kon je naar de verblijven van jongere honden, en ook al beheersen met name kleine kinderen het principe van aaien nog niet helemaal (of zitten ze domweg aan een oor te trekken), de honden doen echt niks en laten zich gewillig knuffelen. Iets zegt me dat ze voor de gevechten dan ook wel een beetje opgefokt zullen worden…
's Avonds uiteraard weer naar Hirobe Ichiba, helaas een tegenvaller: ik had nog shio tataki willen proberen, vers gegrilde en dus nog warme katsuo no tataki met zout, maar uitgerekend de enige tent die met enige show die variant serveert bleek al gesloten. Dus maar gewoon het voorbeeld van anderen gevolgd en her en der wat bakjes gehaald: gewone tataki, kanimiso en shirasu. Om vervolgens dankzij m’n tafelgenoten al snel het middelpunt van alle aandacht te zijn zodat ik nauwelijks aan eten toekwam. Wonder boven wonder heb ik er geen Japanse vriendin aan over gehouden…
Zondagochtend in Kochi nog snel even de zondagmarkt bezocht, daarna de trein in naar Uwajima. Vooral het tweede stuk met een boemeltje over de Yodo-lijn bood het ene schitterende uitzicht na het andere, toch wel jammer dat ik hier niet de open torokko train voor kon nemen. Want uiteindelijk ging ik naar Uwajima met een specifiek doel: togyu. Oftewel stierenvechten op z’n Japans. Nu blijft het uiteraard discutabel om dieren in te zetten voor vermaak, maar dit ging praktisch zonder bloedvergieten, en sowieso vertelden alle stieren het na. Hoe het gaat: twee stieren worden met de koppen tegen elkaar gezet, en vervolgens kijken wie het sterkste is. De stier die uiteindelijk het gevecht ontvlucht verliest. En na afloop wil uiteraard iedereen (dus ook ik) nog even met de kampioen op de foto. Al met al een hele bijzondere ervaring.
De arena ligt bovenop een berg, na een korte wandeling had ik dan ook een mooi uitzicht op de andere trekpleister van Uwajima: het kasteel wat op een flinke berg ver boven de stad uit torent. Dus maar een beetje die kan op gedwaald, onderweg nog een van de henro-tempes bezocht, lekkere Yawatahama champon gegeten, en in de plaatselijke shotengai blijkbaar net een onigiri-festijn misgelopen. En uiteindelijk dus het kasteel. Ben ik ongeveer halverwege de berg, wordt me duidelijk gemaakt dat ze de boel gaan sluiten. Niet alleen het kasteel zelf, maar ook de gehele berg. Onverrichter zake weer naar beneden dus…
M’n hotel had ik overigens omgeboekt naar Matsuyama, zodat ik daar twee volle dagen zonder verdere reisverplichtingen zou hebben. Helaas uiteraard net een van de weinige hotels die ik dan niet gratis kon annuleren, maar so be it. Eenmaal in Matsuyama m’n hotel opgezocht, nog een beetje door de omgeving gedwaald en uiteindelijk Mitsuhama yaki gegeten, een lokale variant op okonomiyaki.
Dan zou je denken dat ik maandag goed uitgerust aan de dag zou beginnen, maar dat viel tegen: er was echt geen gang in te krijgen. Eerst maar naar het kasteel, alwaar ik door een vrijwilliger-gids ben rondgeleid. Heel veel interessante informatie die me anders ontgaan zou zijn, maar het kwam het tempo niet ten goede. Na ook nog Ninomaru bezocht te hebben, de belijningen van het oude paleis nu uitgevoerd als tuin, liep het alweer tegen het einde van de middag.
Hoewel het voor echt sightseeing weinig zin meer had toch maar de tram naar Dogo genomen. En na een goede maaltijd, wat ronddwalen door de arcade en de nodige foto’s van Dogo Onsen toch maar de stap gewaagd: een kaartje voor het badhuis gekocht en naar binnen gegaan. Zo’n eerste keer naar een onsen voelt toch raar: jezelf als onwetende gaijin belachelijke maken is één ding, jezelf in je blote kont belachelijk maken is toch net even wat anders. Maar allemaal spanning om niks: wat een heerlijk relaxte ervaring! Na afloop nog even op zoek naar Botchan dango (het was er helaas niet meer van gekomen het boek te lezen), en de Dogo-ervaring is compleet. Alleen jammer dat ik een filmpje van de Botchan-klok vakkundig verkloot heb. De avond heb ik beëindigd in een Okinawaans restaurant vlakbij m’n hotel, waar het dankzij een barman die erg geïnteresseerd was in zowel Nederland als alle matsuri die ik bezocht heb nog erg laat (of vroeg?) is geworden…
Dinsdag stond Uchiko en eigenlijk ook Ozu op het programma, maar aangezien het in de loop van de middag begon te regenen en de voorspellingen voor het hele gebied weinig goeds beloofden heb ik die laatste toch maar overgeslagen. Uchiko was echter wel leuk. Allereerst een oud kabuki-theater bezocht, waarbij je ook achter/onder de schermen kan kijken, en zo het draaiende podium, verschillende verborgen liften en doorgangen kan zien. Het waaide ook wat, en het oude houten gebouw rammelde en kraakte daardoor aan alle kanten. Wat verderop is de buurt grotendeels teruggebracht naar oudere tijden, toen Uchiko nog een belangrijke producent van plantaardige was was. Daar zat ook het Museum of Commercial en Domestic Life, waar middels pratende en soms bewegende poppen het leven uit die tijd werd uitgebeeld. Daarnaast heb ik er de Kamihaga-woning en het bijbehorende wasmuseum bezocht, ook interessant. Wat er helaas niet te vinden was: een restaurant wat vóór 17u open gaat. Koffie met gebak was zo ongeveer het meest voedzame wat je er als lunch kan krijgen. Ook gezien de eerder genoemde weeromslag toch maar weer de trein terug naar Matsuyama genomen. Wanneer ik in de verte het station zie zie ik de trein ook al aankomen rijden. Rennen heeft geen zin, dat haal ik nooit. Dus ik loop rustig door. Hé, die trein blijft toch wel lang staan? Weet je wat, toch maar even een poging wagen, rennen! Bij het loket zagen ze me al aankomen, laat die JRP maar zitten, snel die trappen op naar het perron! En ondertussen werd per intercom gevraagd om de trein even te laten wachten. En zo ben ik dus hoogstpersoonlijk verantwoordelijk geweest voor een vertraagde Japanse trein…
Eenmaal terug in Matsuyama met het eten niet al te kieskeurig gedaan, maar gewoon een Yoshinoya binnen gelopen, alwaar een op de foto niet zo spannend ogend gerecht een loeihete kimchi-stoofpot bleek. Na een rustpauze in m’n hotel wederom naar Dogo Onsen, eigenlijk had ik nu voor een iets luxer arrangement willen gaan, maar daarvoor ontbrak met het oog op de laatste tram toch de tijd, dus toch maar gewoon een simpel bad. Na nog wat souvenirs shoppen weer terug richting hotel, en de avond afgesloten met een heerlijke kom spicy miso tonkotsu ramen…bij wat een keten uit Fukuoka bleek te zijn. Hoe lekker ook, het voelde toch een beetje als een voortijdig afscheid van Shikoku.
En vandaag dus naar Beppu. Eerst een Anpanman-trein naar Yawatahama, waar ik na aankomst heel rustig nog wat foto’s maakte om er vervolgens achter te komen dat waarschijnlijk alle taxi’s uit het stadje reeds met andere reizigers onderweg naar de haven waren. Niet dat het veel uitmaakte, tijd zat. De boottocht verliep verder rustig, er waren maar weinig passagiers, volgens mij bleef verder iedereen in z’n auto zitten. Ook geen stoelen of banken, maar gewoon een verhoogd stuk met tapijt, en kastjes met kussentjes voor als je gestrekt wilde gaan. Eenmaal in Usuki nog aan de praat geraakt met een Franse gozer die voor het eerst in Japan was, maar als voorbereiding al wel de taal geleerd had en tot hele gesprekken met Japanners in staat was, toch indrukwekkend. Vervolgens richting station gegaan, nog wel getwijfeld of ik daar nog wat rond zou kijken, maar aangezien trein richting Beppu net aan kwam rijden heb ik toch die maar genomen.
Aangezien ik een half uur te vroeg was voor het inchecken en zoals al vaker gemerkt ze daar meestal echt heel strikt in zijn eerst maar even wat rondkijken, en een unadon als lunch naar binnen werken. Ondertussen was het eerder genoemde plan om toch twee nachten te blijven opgekomen, dus na de bevestiging dat daarvoor de capaciteit beschikbaar was weer terug naar het station om dus de reserveringen voor de treinen om te zetten. Daarna heel even gegluurd bij de onsen van m’n hotel, maar toch eerst maar even elders kijken. Dat werd dus Takegawara, een oud badhuis vlakbij m’n hotel. Het zandbad nog even gelaten voor wat het was, eerst maar even gewoon het water in. Heerlijk. Na weer een beetje te zijn afgekoeld was het weer tijd voor wat eten, kushikatsu. Daarna terug naar het hotel, alwaar ik zojuist het binnenbad heb uitgeprobeerd. Bloedheet, maar voor iets wat een “panorama-bad” wordt genoemd viel het uitzicht toch tegen. Inmiddels is het na middernacht, maar zometeen wou ik toch nog even het buitenbad op het dak gaan proberen…
Morgen de hellen bezoeken, en vanuit de Tourist Info werd me ook het nabije Hyotan Onsen aangeraden. En dan daarna door naar Kumamoto en Kagoshima, ik had al te horen gekregen dat ook daar een paar fijne onsen te vinden waren…
