Ik had reeds een verhaal als concept klaar staan om indien nodig het goede voorbeeld te geven, maar de strekking daarvan was nagenoeg identiek aan bovenstaand betoog.
Het zijn inderdaad de reiskosten die verhoudingsgewijs hoog liggen. Japan ligt nu eenmaal een eind weg, en de vluchtprijzen fluctueren nogal. Met een beetje mazzel vlieg je voor rond de €500 al op en neer naar Japan, maar de beide afgelopen zomers was ik toch ruim het dubbele kwijt. En eenmaal binnen het land zijn de treinen over lange afstanden inderdaad zeker niet goedkoop, zodat zo’n railpass welhaast een vereiste is. Al schijnt een buspass een nog veel voordeliger optie te zijn, ik heb daar zelf echter nog geen ervaring mee. Maar accommodatie, eten en entreegelden zijn verhoudingsgewijs juist helemaal niet zo prijzig, en al helemaal niet als je de kwaliteit van het gebodene in ogenschouw neemt.
Zoals ik laatst elders ook al aangaf is naar mijn idee het beeld van een onbetaalbaar Japan voornamelijk ontstaan tijdens de economische bubble van de jaren '80, toen gewone decadentie nog niet decadent genoeg was. Echter, begin jaren '90 knapte die bubble, en stond Japan ineens weer met beide voeten op aarde. En ook nu bijna een kwart eeuw later voelt Japan de gevolgen daarvan, niet voor niets wordt er van een “verloren generatie” gesproken. Dat wil niet zeggen dat de peperdure extremen totaal verdwenen zijn, je kan een bezoek aan Japan nog altijd zo duur maken als je maar wilt, maar voor alles zijn er volop betaalbare alternatieven beschikbaar.
Daarnaast komt er met enige regelmaat wel een onderzoek voorbij waaruit blijkt dat Tokyo en Osaka steevast tot de duurste steden voor expats behoren. De grote vraag hierbij is uiteraard of de hierbij gehanteerde levensstijl ook van toepassing is voor de gewone toerist. Dergelijke onderzoeken gaan over het algemeen uit van een slechts beperkt aangepaste westerse levensstijl, dus ook in Japan wonen in een ruim appartement of liever nog een echt huis, een auto voor de deur, 's avonds staat er steak op het menu, en uiteraard krijg je dan ook te maken met andere aspecten waar een toerist niks mee van doen heeft.
En uiteraard komt dat beeld ook enigszins door vergelijkingen met andere landen in Azië. Ja, Japan is aanmerkelijk duurder dan bijvoorbeeld China of de landen in Zuid-Oost Azië. In tegenstelling tot die landen heeft Japan echter een levensstandaard die minimaal gelijkwaardig is aan die van welk westers land dan ook, en dat zie je uiteraard ook in het prijsniveau terug. Ik durf echter de stelling wel aan dat Tokyo voor een toerist aanmerkelijk goedkoper is dan Amsterdam, zowel qua accommodatie als qua bijkomende kosten voor eten, lokaal vervoer en entreegelden. En drie weken rondreis door Japan hoeft absoluut niet duurder te zijn dan een evenzolange rondreis door de VS.
Mijn intentie met deze poll was uiteraard niet om Japan als een budget-bestemming neer te zetten, ik ga er ook niet van uit dat iemand serieus die optie zal kiezen. Wel wil ik vanuit oprechte overtuiging proberen de achterhaalde mythe dat Japan een absurd dure bestemming is de wereld uit helpen.
of de sushi achterkant station Kyoto: ohhhh hemels