Indonesische Muziek

Indonesië
47

Dat bedoel ik ook .Heb ook in punt 4 een verduidelijking gevraagd.
Kennelijk heb ik het verwisseld met het voorbeeld van de 20ste eeuw (vanaf 1900 t/m 2000 ?

In de jaren 60 (tussen 1960-1970 ?) zijn de Islam invloeden nog niet echt aanwezig.
Wel wordt de jaipongan “uitgevonden” door een Sundanees om de invloeden van de Westerse muziek tegen te gaan .
Zie geschiedenis van Jaipong(an).
Dit staat los van mijn ervaringen , van mijn tante en haar generatie.
Toen ik daar was (t/m 1968) heb ik dangdut " nog nooit " gehoord.
Ik volg namelijk de slechte westerse muziek.

Voor 1960 waren ook al diverse E.P(45 toer) meegenomen uit buitenland .
Dat weet ik van mijn SMP vrienden en van mijn eigen oom die kapitein was bij Pelni(GHV).
Hij vaart geregeld naar Europa en neem vaak westerse oleh2.

En omdat de TV nog niet bereikbaar is voor iedereen , kunnen de mensen buiten Jakarta de TV optreden niet zien .
Behalve in Bandung , met zo’ n relais station.
De eerste TV werd pas geintroduceerd in 1962 , bij de opening van Asian Games.
Alleen 10.000 toestellen kon men toen in Indonesia (Jakarta) beschikken .
(Wij hebben toevallig 1 :redface:).Tussen 1960 tot en met 62-63 komen ook geen westerse muziek op TV en radio
Daarom lachen we ook rot toen wij veel van de beginnende bands zien optreden op TV.
Dat is dan vanaf ongeveer 1965 , na de val van Soekarno .
Toen kunnen we ook vrij rondlopen met Levi yeans en lange haren , de gondrong stijl of de cepak stijl ( leger).
Tot de val van Soekarno worden in Jakartaanse straten vaak door politie+ militairen en linkse groepen " razia" gehouden om die verwesterse jongelingen op te pakken.
Wordt je dure Yeans geknipt en je kop ge-gundul ,met tondeuse of schaar .
Knip knip , een grote pluk weg.
Dus je moet daarna je kop kaalscheren bij nde nkapper.
Ben 2x ontsnapt geweest , snel uitstappen uit de beca , omdat we gewaarschuwd worden door anderen dat er razia werd gehouden.

*1962 en 1963 was de confrontatie jaren met Malaysia, Nederland en de
Westerse wereld .
Zelfs Koes Bersaudara heeft het moeten ontgelden .
Je moet gaan kijken naar de omstandigheden uit die tijd , op politiek(alles wat westers is slecht) en op economisch gebied .
Niet iedere Indonesische huishouding heeft toen al een radio .
De grote publiek , laat staan mensen in de wijken of kampung kunnen die muziek vaak niet vrij ontvangen.
Alleen mensen in Jakarta en andere grote steden die in “grote” huizen wonen met grote erven hebben toegang tot die verderfelijke westerse muziek.
Wij kunnen bijna onbelemmert radio Australia/ VOA beluisteren (voor muziek) . De meeste mensen die die klein behuisd zijn , in kampung wonen kunnen dat vaak niet.
Of ze hebben nog geen (transistor) radio of ze zijn bang dat ze verlinkt worden door de buren . En vaak kennen ze niet zo goed engels .
Als men dicht bij elkaar wonen kunnen je buren horen als ze kuchen of een scheetje laten.

48

Aanvulling 2b.
Mijn “versie” is gebaseerd op mijn persoonlijke waarneming.
Die kan naast selectief ook subjectief zijn .

In diverse Indonesische site heb ik gelezen dat het “gebaseerd” werd in de O.M (Orkes melayu) uit Sumatra (Deli), met Indiase invloeden.
In de buurt van jaren 40-50 . Daar heb ik geen kennis van , nog niet eens geboren of pas maar leren lopen ;).
Pas in 1970 werd dangdut populair gemaakt door Oma Irama een Sundanees uit Tasikmalaya.
Tasikmalaya (e.o) was berucht van hun Islam leer.
Kennelijk heeft deze slimme man (in mijn ogen)de muziek gebruikt om de dakwah (?) van Islam te promoten.

In combinatie met de dans (kijk hier ligt de basis van populariteit) werd dangdut echt populair .
Eerst bij de “gewone volk” in West Java en later verspreidt naar Midden en Oost Java en uiteindelijk in de hele archipel .
Als je de teksten leest , zijn het gewone levensliedjes van de kleine man .
Mag ik een vergelijking maken met Zangeres zonder Naam ?. Die is ook razend populair , eerste klas tranentrekker .

De dans. De erotisch getinte dans.
Ik denk dat het al heel oud is , want je ziet de invloeden van Ketuk Tilu die je later kan vinden in Jaipongan (dans en muziek) .

Jaipongan , kwam uit de streek van Karawang-Subang
Bekend geworden vanaf vanaf 1980 na optreden bij de TVRI.
Met begeleiding van Kendang, ketuk , rebab , goóng, kecrek en sinden.
Is de moderne versie (pengembangan) van Ketuk Tilu .

Ketuk Tilu is heel oud , werd gehouden tijdens de festiviteiten na de oogstfeest .
De dans heeft verschillende bewegingen :
goyang , pencak , muncid(?) , gitek(korte heup beweging) , geol (met je heupen bewegen en aangevuld met andere geimproviseerde bewegingen.

Die bewegingen zie je ook terug bij dangdut dans .

Alleen heeft Inul Daratista (?) een andere beweging toegevoegd , nge-bor .
“Boren” met je heupen , die als (super) erotisch werd gezien .
Sommigen vinden het leuk , anderen niet en zeker bij de zwaar islamitische bevolkingsgroep.
Dezelfde proces gebeurde ook bij jaipongan , de dans (van oorsprong) onschuldig werd op het podium veranderd in meer erotische bewegingen.
Hier zie je ook de invloed van de Sundanese Tayuban (dans) .

49

Over de jaren 60 (vanaf 1960)
De grote steden met een beetje (inter) nationale karakter zijn Surabaya , Medan , Bandung en uiteraard Jakarta , waar de de belangrijkste zaken o gebied van economie , politiek en cultuur worden geregeld.
Uit die tijd weet ik iets van Jakarta .

We beginnen eerst met de jaren 40-50 .
T/m de inval van Japan (1942) spelen diverse westers georienteerde orkesten / bandjes.
Dat is behouden voor de toenmalige “elite”, de Nederlanders (en Indische Nederlanders) en de verwesterse Indonesiers (Nederlandse onderdaan ) .
De "verwesterse"Indonesiers (met Nederlandse vorming en opleiding)waren qua aantal heel weinig .
Maar ze gaan ook wel dansen en uitgaan , uiteraard kunnen ze niet altijd binnen komen in bepaalde gelegenheden waar alleen maar Nederlanders(Europeanen ) mogen komen.
Of ze behoren toevallig tot de Indonesische oude elite.
Hun aantallen zijn niet zoveel , en de rest die de Nederlandse cultuurzegeningen hadden genoten (op zijn minst H.I.S) waren qua aantal ook niet veel , hoogstens 60.000 (geschat naar de cijfers van CBS 1941-42) . Op een bevolking van bijna 70.000.000.

De periode tussen 1942 en 1949-50 staan de culturele gebeuren praktisch stil , het was oorlogsituatie . Na 1950 ging het een beetje beter op economisch en politiek gebied.Maar men heeft nog steeds moeilijk .
Vooral de grote massa Indonesiers .
Na de vertrek van Nederlanders vanaf 1957 zijn dan ongeveer 60-70.000 Indonesiers die min of meer gevoelig kan zijn voor Westerse cultuur (muziek)
Maar niet alle zijn gecharmeerd van westerse muziek .
Veel van hun gaan terug naar hun eigen cultuur , in het bijzonder de nationalisten , en de groepen jongeren die een paar jaren jonger zijn dan de Soekarno generatie.Toen staat nation building op de 1ste plaats.
Hun kinderen zijn natuurlijk geboren als vrije Indonesiers , hebben de beste kansen gekregen qua hobby en studiemogelijkheden.
Veel van hun kan je later terug vinden als de voortrekkers van westerse muziek in de beginjaren vanaf 1960 (beatles , rolling stones etc).

Ik dacht dat ik bij mijn jongere ooms nog oude platen zien liggen van Doris Day of Peggy Lee . Of Benny Goodmans etc .
Mijn ouders en bij hun oudere broers en zusters hebben dat niet.
Bij de Indonesiers met veel kinderen kunnen de leeftijdverschillen tot 10 jr oplopen.

Dus durf ik te concluderen dat het in de jaren 60 (zeker voor 1965-66) de muziek van de rockbands (nog) niet verspreidt is bij de brede massa. Ik denk zelf tot dat de OrBa regime (Soeharto) echt sterk in de zadel zit.
Men moet niet vergeten dat Soekarno (die voor de grote massa “anti westers” is ) , nog veel aanhangers heeft.
Het was nog een elitaire bezigheden van een klein groep Indonesiers .

En dan zou Oma Irama (1970) zijn die voor doorbraak heeft gezorgd door westerse instrumenten / invloeden toe te voegen aan zijn dangdut .

51

mbt posting nr 50 van onze geachte medelid Dhr BoomAap.

Daar kom hij weer , de sloper van Solo.
Jammer dat ik niet meer reageer op moddergooien , voordat je het weet wordt de topic geloten omdat het weer de ranzige kant opgaat .

Wat heeft Indonesische muziek hier mee te maken met ?

  1. Sundanese afkomst
  2. achter jonge dames in Padang en Sarkem
  3. een ritje tussen de bulten v.e kameel
  4. borsten van jonge dames
  5. naaien alles waar een gat in zit etc

Echt te zot voor woorden .

Jammer.

53

(1) Hua hua hua hua .
Als je mijn posting goed leest , zal je zien dat ik het begin van de jaren 60 heb meegemaakt in Jakarta , al dan niet zijdelings.
Zal je ook lezen dat dangdut niet mijn smaak is ( vind persoonlijk kampungan) , en zeker in de begin jaren toen het nog niet echt populair werd , dat niet alleen de kaum pekerja (buruh= synoniem aan arme mensen) maar ook de “hogere” lagen van de bevolking het ook leuk vinden.
Zoiets zoals lekker “ordie” doen .
Soms heb je ook leuke aansprekende trannentrekkers.
Dat was de gangbare gedachte .

***(2)***De Solonaise Sloper beweert hier dat :***Een paar berichten geleden wist je niets van Dangdut *.

Ik heb geschreven, dat dangdut niet mijn smaak is dus heeft ook nooit aandacht gegeven .Heb geen MC -CD van dangdut thuis , zoals ik ook geen cd van Zangeres zonder Naam of Tante Leen in huis heb .
Maar ik "weet ongeveer wel " wie ze zijn , genre van hun muziek en de fans*.*

Na 1979 kom ik geregeld naar mijn kampung in Jakarta , dus hoor ik of zie ook de optreden van de dangdutters op Tv .
En meestal is het kwestie zap zap met de R.C. Niet mijn smaak .
Bij Oma Irama (Mang Oma) is mijn “aandacht” getrokken , omdat Tasikmalaya vanaf jaren 50 de stad is waar de S.A wonen.
Nu nog .

Kassian dese .

Korte opmerking :
BoomAap schreef:
*Overigens is Tasik niet berucht maar Singaparna. *
Dat weet ik al meer dan 50 jaar .

54

Aanvulling :
als afsluiting , voordat mijn kleine onbelangrijke bijdrage tot een ellenlange mambo jambo verhalen kan leiden.
Ik weet iets van de " geschiedenis" van de rockbands uit Jakarta .
Ondanks dat het niet mijn smaak is weet ik ok ietsiepietsie over dangdut en iets over jaipongan.
Heb geprobeerd om de link tussen de traditionele Sundanese muziek en dans met dangdut te laten zien.
Dat de Arabieren uit Jakarta die van oudsher in Tanah Abang Bukit area e.o wonen ook hun stempel bij dangdut muziek hebben kan men gewoon horen.
Onze familie wonen al generaties lang in Batavia (nu nog ) , dus toen ik klein was kom ik weleens bij hajatan(feesten) zoals besnijdenis , trouwerij van familieleden (tot de 3de-4de graad) die ook in Tanah Abang area wonen.
Dan zie je soms ook orkes gambus , en orkes melayu spelen.
Uiteraard de Huis tuin keuken orkestjes , die niet in de Societeit Harmonie of Concordia spelen.

Verder heb ik geprobeerd om te laten zien dat de bands vaak een hobby geweest was van mensen uit bepaalde millieu. De meer gefortuneerde of " hoger " geplaatse Indonesiers.
Het was niet een beweging van beneden af zoals het mss in Euopa het geval is .
Nu in Indonesia IS HET ANDERS geworden , iedereen met een talent ,en beetje geluk (ontdekt en goede sponsor) kan doorbreken.

De periode na 1975-1980 heb ik geen overzicht meer , ik neem alleen MC-CD van populaire groepen.
Kom altijd “borongan " (tientallen tegelijk inkopen doen ) bij Duta Suara in Jalan Sabang Jakarta (dichtbij Sarinah Dept.Store) .
Over de " tegenwoordige” Indonesische muziek weet ik weinig , bijna niks .
Daar kan ik alleen maar leren of lezen van anderen.

55

Samson - Kenangan Terindah

57

In Jakarta wonen veel Orang Melayu (o.a in Kampung Melayu) en Orang Arab (o.a Pekojan en Tanah Abang) .

Als ik meeging naar hajatan (feesten) in de Tanah Abang area bij familie , zie je vaak die gewone orkes melayu of evt gambus orkes.
Waar schijnlijk werd het in bahasa Melayu(Melayu-Betawi ) eventueel met een paar Arabische woorden gezongen. Precies weet ik ook niet meer.
Wat muziek betreft werd soms ook gesproken van Irama Padang Pasir
Dat is dan mijn ervaringen.

En dat geeft ook een zekere** aanvulling en of bevestiging** wat je in bericht 30 heb geschreven.

*Dangdut is een gemoderniseerde versie van de Orkes Melayu, ensembles die begin 1900 opdoken in Midden en West Sumatera. Deze orkesten brachten een muziekstijl die los stond van de regionale traditie en *was een mengstijl met invloeden uit Noord India en Arabie.

Daarom is het ook interesant om te kijken wat Orkes Melayu is , welke instrumenten men gebruikt , wat de irama (sound ) is etc .
Daar heb ik ook geen verstand van , ik zie de gewone Orkes Melayu en Orkes Gambus spelen in hajatan van de oude Batavianen . Tussen 1955-1960.
En uiteraard hoor je hun ook op de RRI (Radio) .
Jakarta kent de TV pas in 1962 .Na 1962 kan je de O.M en O.G pas zien op TV.En dan zie je ook alleen maar “oudere” afgeleefde mannen/vrouwen spelen , zoals het met de Orkest Kroncong het geval is .
Daarom is het bij de jongere brede publiek niet populair , werd geassocieerd met tempo doeloe.
Kan je nagaan , toen al .

PS : ik vraag me af of de vermelding van 1900 , West of Midden Sumatra wel juist is .
Waar haal je die gegevens vandaan ?

Hier heb je een Indonesische site.
In het kort kan je ook lezen wat de rol van de Batavianse Arabieren waren in de Orkes Melayu .

Sinds einde v.d 18de eeuw werd de huwelijksfeesten in Batavia opgevrolijkt door Orkes Gambus met Arabische liederen.

De Yemenitische migranten (Hadramaut) kwamen al sinds de 18de eeuw en de top bereikt in de 19de eeuw.
De niet Arabieren (bewoners van Jakarta en andere grote steden ?) beginnen de Gambus orkes te ontdekken .
In 1950 gingen de leden van de gambus orkes een nieuwe groep oprichten . met de naam Orkes Melayu **Modern **Sinar Medan .
Modern omdat men toen klarinet, saxophone, dan trompet gebruiken.
Later werd de " moderne" orkes gambus gewoon Orkes Melayu genoemd.

In de site werd ook verteld dat Abdul Haris, M. Thahar, dan Hussein Bawafi tot de 1ste generatie songwriters waren .

Dangdut muziek werd hier genoemd als derivaat van Moderne muziek Melayu .
Oma Irama kwam pas ten tonele omstreeks 1969 met zijn song Bina Ria.
Met iets nieuws.
Bij de oude OM was de accordeon de lead instrument.
Bij Oma Irama is het electrische gitaar.Bepaalde instrumenten bij de oude O.M heeft hij ook vervangen.

59

Zielig , zielig , aduh echt kassian .

wat een gewauwel . en niks over dangdut of indonesische muziek.
Echt kassian.

Even een korte reactie geven over de deze kronkels :
*1.in het algemeen is het zo met muziek dat als het je smaak niet is dan luister je er ook niet naar, laat staan dat je erover leest. *

Klopt , maar dan kan je ook iets van weten.
Voorbeeld : Wat weet ik van Zangeres zonder naam , de Koningin van het levenslied.
Niet mijn smaak , ben ook geen fans .
Maar weet wel hoe ze er uit ziet en 1 van haar beroemde liedje Megiko .

2.Maar ja met u legt alles heel anders, u wilt zichzelf hiero presenteren als de man die alles, maar dan ook alles over Indonesië afweet, tegenspraak wordt niet geduld. wat een vreselijk vervelend mannetje bent u toch, Mang.

Wat een gewauwel.
De enige die met onzin verhalen(persoon gericht ook nog) komt is Menir Boomaap .
Die denkt omdat hij daar woont alles weet .
Ken je niet hebben he , dat iemand die al 40 jr in buitenland zit , nog steeds goed op de hoogte is , waar je ook rekening moet houden als je " vreemde" verhalen schrijft over Indonesia.

3.*Ik ben vrij goed op de hoogte van de situatie in Tasikmalaya, ik heb er jaren gewoond en kom er nog steeds. Zelfs in Kawalu waar Rhoma (Ya oma met Rh) Irama is geboren, *

Gefeliciteerd dat je vrij op de hoogte bent.
Zelfs jij weet meer , dat Oma niet in Tasikmalaya geboren is , maar in Kawalu.
Jempol dese , goed zo ouwe.
Trouwens er zijn veel mensen die in een dorp geboren zijn (of wonen) maar een andere plaatsnaam opgeven (de grote stad) .

Dus in zijn geboorte akte staat dan Oma Irama , Raden geboren in Kawalu , Kabupaten Tasikmalaya.

  • Raden : Is een titel .
    Kabupaten : is een residentie , te vergelijken met provincie.
    Aan het hoofd staat een Bupathi (bupati).

Out of record :
Er bestaat een klein kans dat de vader van Oma Irama ooit een leerling geweest kan zijn van Opa (grootvader) S.Atmadja (een naamgenoot , gelijkenissen berusten op toeval , he he he he ).
Tenminste als zijn vader ook in Tasikmalaya (e.o) geboren en gewoond heeft.

60

Goedkoop gewauwel .
Niks over dangdut , niks over Indonesische muziek.

Zelf mijn stelling dat de voortrekkers van de Indonesische rockbands van een andere millieu afkomstig zijn dan de Westerse voortrekkers wordt gewoon genegeerd.
Op zijn minst kan je zeggen dat het niet waar is (met tegenargument) .

*achter de vrouwtjes aan, **als we je mogen geloven. **
( jou eigen ranzige fantasie , trouwens wie is we , jij en …?)