Hij is inderdaad de oudste van het gezin, hij is 26 en zijn vader is begin augustus overleden, dus sinsdien is de verzorgingsdruk tav zijn moeder hoog. Als we het over de toekomst hebben geeft hij ook aan dat het voor ons niet makkelijk zal zijn en dat hij mij enkel een simpel leven kan bieden en dat wij nooit rijk zullen worden en dat wij beiden zullen moeten werken om samen een goed, maar simpel leven te kunnen leiden.
Wat betreft de toekomst zal ik veel moeten inleveren wanneer ik met hem samen wil zijn. Is hij modern, ja binnenshuis ja en buitenshuis zal het eraan toe gaan zoals het in egypte gebruikelijk is. Wat mij wel beangstigd is het feit dat ik niet zeker weet of wij samen uiteindelijk in Cairo of sharm zullen gaan wonen en werken en regelmatig naar zijn moeder zullen gaan of dat ik uiteindelijk in zijn huidige flat in kafr zal intrekken en dus ook bij zijn moeder, hij in sharm zit en hem maar een aantal keer per jaar zal zien helemaal als wij ooit kinderen zullen krijgen.
Egypte zonder hem vind ik nog steeds fantastisch, werkelijk het liefst pak ik morgen mijn spullen en vertrek ik. Geografisch gezien vind ik het een mooi land, wat betreft cultuur en religie ook maar vooral ook erg tegenstrijdig en als vrouw alleen om te gaan werken en mijn leven op te bouwen, lijkt mij nogal ingewikkeld, toch sta ik ook daar voor open. Het kruist regelmatig mijn gedachten.
En uiteindelijk vertrouw ik gewoon wat hij zegt, misschien ook omdat ik een roze bril op heb, maar ook omdat hij mij wel het gevoel geeft zijn best te doen openheid over zaken te geven en wel eerlijk is over dat het niet gemakkelijk is, maw; no problem, but not easy! Ik bedoel ik denk dat ik als westerling al gauw te gemakkelijk denk over het complexe leven wat vele van deze jongens in de toeristengebieden leven. Hierbij is mij wel duidelijk geworden tijdens al onze conversaties, dat het leven samen nu, nu wij nog niet getrouwd zijn vele malen vrijer is dan dat mijn leven werkelijk zou zijn indien ik echt zijn vrouw ben. Ik bedoel hij is en blijft moslim in egypte, komt uit een klein dorp, familie uit Aswan, dus uiteindelijk zal er gewoon van mij verwacht worden wat er van een egyptische vrouw wordt verwacht.
Verder weet hij wat mij afkomst is, al heeft hij er nog nooit van gehoord, wel beseft hij dat hierdoor de cultuurverschillen weer anders liggen. Hier zijn wij tijdens ons samenzijn ook achter gekomen en werkelijk met engelen geduld is hij hiermee om gegaan.
Ik vraag mij wel af of mijn uiterlijk, ik lijk namelijk qua uiterlijk behoorlijk op een egyptische invloed zal hebben later, de mensen spreken mij daar namelijk standaard in het arabisch aan, in restaurant krijg ik kaart in arabisch ed. Soms vraag ik mij wel af of voor hem de druk hierdoor later niet groter wordt mij te egyptiseren.
en dolle dolfijn je bent geweldig met je adviezen. Heb jij al een beluit genomen naar dubai te gaan?