Hoi Hans en lezers,
Fijn te lezen dat jij dat in Manavgat zo ervaart. Zo zou het overal op de wereld moeten zijn, maar zoals iedereen weet: overal lopen gekken rond, heeft men dieven, oplichters, verkrachters, moordernaars, etc. Dus ook in Turkije!
Alleen word je in Turkije zwaarder gestraft en speelt schaamte en familie-eer een belangrijke rol, daardoor ook zal men zich eerder bedenken om iets uit te spoken.
Mijn eerste Turkije-vakantie (7 jaar geleden) werd ik door de bestuurder van de dolmus behoorlijk opgelicht.
Uiteindelijk moest ik meer dan 10x zoveel betalen dan in werkelijkheid had gemoeten.
Gelukkig is het bij deze ene keer gebleven. Gewoon een toevalstreffer van op het verkeerde moment op de verkeerde plaats.
Het zal me ook niet zo snel meer gebeuren. (Hoop ik ook!)
Verder ken ik ook genoeg Turken die door vechtpartijen tussen onderlinge groepen verwondingen als steekwonden of erger hebben opgelopen.
Ook op een van de topics hier heb ik nog een gruwelijk verhaal met dodelijke afloop gelezen.
Net wat je zegt, Hans. Kom je in een ander land terecht, pas je dan aan aan de gewoontes van dat land. De mensen van dat land zullen vanzelf ook wel iets van jou overnemen, omdat ze dat leuk of nuttig vinden. Op die manier verrijk je elkaar zonder elkaar iets op te dringen.
Ik woon ook in een (wat groter) dorp in NL, waar je voor 99% de achterdeur 's nachts open kan laten staan, waar je ook inderdaad je volle boodschappenkar nog voor een andere winkel kan laten staan, zonder dat er iets gejat wordt. Toch ook gebeurt hier wel eens wat en zo zal dat ook in Turkije zijn.
In Nederland leven we alleen veel te dicht op elkaar en daardoor krijgen we irritaties. We worden gek van alle regeltjes en regeltjes op regeltjes. Verder is bijna iedereen hier te veel bezich met zich te bewijzen. (Boven de ander staan in welk opzicht dan ook.) We hebben bijna niets meer voor een ander over,
Laten we hopen dat niet iedereen op het idee komt om nu naar Turkije te emigreren, want dan verandert er in Turkije iets dat we niet willen.
Ik zie mijzelf namelijk ook nog wel eens in Turkije wonen. Alleen heb ik op dit moment nog niet genoeg lef daarvoor. Alorens het zover is, zal ik (en mijn naasten) nog heel veel keuzes moeten maken.
Misschien wordt het uiteindelijk 50% Nederland en 50% Turkije. De tijd zal het zoals altijd leren!
Veel respect voor de mensen die de keuze al gemaakt hebben!
En laat vooral horen hoe je het blijft ervaren! Daar trekt uiteindelijk iedereen lering van!
Succes allemaal!