Mijn ervaringen in Slaveykovo zijn uitermate positief.
Uiteraard is de situatie in elk dorp anders, maar ik zal beschrijven wat ik heb ervaren.
Veel lokale bewoners zijn blij met wat er gebeurd, omdat ook de waarde van hun huis stijgt wat voor hun de nodige voordelen heeft. Wel is het zo dat in dat geval de wat armere Bulgaren geen kans meer hebben om naar het dorp te verhuizen. Nu is dit vaak toch niet het geval, aangezien veel dorpelingen naar de stad vertrekken voor werk. Aan de andere kant wordt het kopen van een huis voor de wat rijkere Bulgaren alleen maar interessanter aangezien de levensstandaard in het dorp omhoog gaat dankzij de komst van de “buitenlanders”.
Veel kleine dorpjes hadden geen goede lokale supermarkt/bar etc. en zoals bij ons in het dorp heeft een Nederlander deze opgekocht en volledig gerenoveerd en uitgebreid. De lokale inwoners kunnen nu elke dag vers brood en melk halen en in de avond genieten van een Kamenitza samen met de “buitenlanders” die overigens als lokale inwoners worden gezien door de Bulgaren. De (levensmiddelen) prijzen stijgen zelfs minder hard dan in de grote steden, waardoor de lokale bevolking niet genoodzaakt wordt te vertrekken en juist in het dorp zijn of haar spullen haalt.
Ook wordt in ons dorp vrijwel elk klusje door de specialist uit het dorp gedaan, bijna altijd een Bulgaar. Deze weet het beste hoe alles in Bulgarije werkt en heeft dankzij de “buitenlanders” een aanzienlijk extra inkomen. Zo laten wij ook alles doen door deze vriendelijke lokale bewoners wat voor een hechte sfeer zorgt in het dorp. Daarnaast roepen wij soms de hulp in van Bulgaren uit omringende dorpen en vice versa.
Niet alleen door mij, maar ook door de andere “buitenlanders” in ons dorp wordt er alles aan gedaan om de Bulgaren zo veel mogelijk te betrekken bij het dagelijkse dorpsleven. De mensen die er een huis hebben gekocht zoals wij, maar niet heel het jaar aanwezig zijn hebben ieder een eigen Bulgaars contactpersoon die op het huis let en in ons geval de honden uitlaat en eten geeft en ga zo maar door. Zij hebben de sleutel van ons huis en maken schoon, zetten de koelkast, boiler en dergelijke aan voordat wij komen en regelen de betaling van de rekeningen. Dit zijn wat oudere Bulgaren die Engels spreken en maar nauwelijks rond kunnen komen van hun pensioen (90 euro per maand).
Andere oudere dorpelingen maaien tegen betaling het gras, houden de begroeiing in het dorp bij en klussen wat bij, meestal bij ons in het dorp. Ook verbouwen ze fruit wat als ze het niet weg geven door ons gekocht wordt.
Al met al zijn wij in ons dorp hard bezig om iedereen te laten profiteren van het feit dat wij er graag willen wonen
Wanneer mijn vakantiehuizen klaar zijn, betekend dit dat er weer een aantal baantjes vrij komen voor de lokale inwoners!
Het spreken van de taal en zichtbaar moeite doen om te integreren levert ook een hoop vrolijke Bulgaarse gezichten op. Jonge ondernemers in Bulgarije zoeken graag contact en in mijn geval heeft dit een goede vriendschap en zakelijke band opgeleverd. Dit geeft ook weer kansen voor de “buitenlander” met potentie iets in Bulgarije op te richten.
Meer vragen? Iemand andere vragen? Stel ze gerust!
Met vriendelijke groet,
Sander van Stee