**De Resort Shirakami is een toeristentrein die 3 x per dag het traject van Akita naar Aomori aflegt en ook nog Hirosaki aandoet.
Deze trein heeft 4 treinstellen die op dit traject gebruikt worden; het traject bestaat uit **de JR GONO line en JR OU line.
**Het traject gaat voor een deel langs de westkust van Japan, maar ook door een bergachtig gebied.
De trein stopt onderweg op enkele stations en op 1 daarvan hadden wij de gelegenheid om uit te stappen.
Onderweg hadden we ook nog live muziek in 1 der wagons.
De trein is voorzien van grote ramen en heeft ruime zitplaatsen zodat je vanaf je stoel makkelijk naar buiten kunt kijken.
****Bereikbaarheid:
****Het ligt er een beetje aan waar je bent als je met deze trein wilt reizen. Wij zaten in Hirosaki en zijn met een Limited Express naar Higashinoshiro gereist en daar overgestapt, met een tussentijd van enkele minuten, op de Resort Shirakami.
Dan kun je het traject meereizen tot aan Aomori om vervolgens weer via de JR OU line naar Hirosaki te gaan.
Het geluk was met ons want wij konden met de Resort Shirakami tot aan Hirosaki reizen, ondanks dat ons kaartje dit niet inhield.
Als je in Akita zit dan kun je het traject helemaal volgen en eventueel via de JR OU line vanaf Aomori terug reizen naar Akita. Let wel op: treinen rijden in dit gedeelte van Japan niet zo frequent als in andere meer bevolkte gebieden.
Het is nog even toekomstmuziek, maar in navolging op de zeer succesvolle Nanatsuboshi (“Seven Stars”) van JR Kyushu is nu ook JR East een ultradeluxe slaaptrein aan het ontwikkelen, (voorlopig?) Cruise Train genaamd. Voor het design is Ken Okuyama ingeschakeld, vooral bekend als autodesigner voor o.a. Porsche, GM en Ferrari (o.a. de Enzo was van zijn hand) en inmiddels ook zijn eigen merk, maar ook de E6 en E7 shinkansen zijn door hem getekend.
De 10-delige trein zal gaan bestaan uit twee uitzichtrijtuigen, een lounge-rijtuig, een restauratierijtuig, een rijtuig met twee “deluxe” suites en vijf rijtuigen met elk drie “gewone” suites. Eén van de suites zal volledig toegankelijk zijn voor gehandicapte passagiers. In totaal biedt de trein plaats aan slechts 34 passagiers, wat meteen duidelijk maakt dat een kaartje zeker niet goedkoop zal worden. Dat zal succes vast niet in de weg staan, een trip met de eerder genoemde Nanatsuboshi kost afhankelijk van kamerbezetting en reisduur tussen de ¥180.000 (€1.300) en ¥1.250.000 (€9.000), maar zit desondanks structureel volgeboekt.
De trein zal vanaf het voorjaar van 2017 gaan rijden. Kunnen we mooi nog eventjes sparen :biggrin:
Kan ik me iets bij voorstellen, zo’n opgelaten gevoel had ik ook al bij een nachtje in een chique hotel in Dubai. Toch echt Nederlands, doe maar gewoon, dat is al gek genoeg :lol:. Het lijkt me op zich een hele interessante ervaring en sowieso ziet ook deze trein er fenomenaal uit, maar zoveel geld zou ik er absoluut niet voor over hebben.
Ik denk dat het succes van dergelijke treinen ook wel te maken zullen hebben met het beperkte aantal vrij opneembare vakantiedagen in Japan (nationale feestdagen hebben ze uiteraard wel in overvloed), de gemiddelde Japanner heeft voldoende budget voor een mooie vakantie, maar niet de tijd. Dan kan ik me best voorstellen dat je dan een paar duizend euro stuk slaat om een lang weekendje in alle luxe met zo’n trein rond te rijden.
Overigens zal ook JR West hier niet bij achterblijven, ook zij zullen vanaf voorjaar 2017 met een soortgelijke cruise op rails op komen. Sterker nog, in één opzicht overtreffen ze zowel JR Kyushu als JR East: waar de concurrentie altijd nog minimaal twee suites in een rijtuig “propt” kan je bij JR West een heel rijtuig voor jezelf krijgen, inclusief ligbad en privé-balkon. De tiendelige trein zal dan ook slechts plaats gaan bieden aan 30 passagiers.
Dan is deze **Seven Stars Kyushu **voor een 2 daagse trip toch heel wat goedkoper.
Is nog een handvol Japanse Yen maar voor de gewone man beter te doen. http://www.cruisetrain-sevenstars.jp/en/
Onder de Japanners zijn net zo goed vermogende mensen die veel geld willen neertellen om zo’n unieke trip te maken.
Kijk als ik veel geld zou hebben dan kan ik ook nog wel een paar mooie treinreizen opnoemen die ik graag zou willen maken.
Niet alleen in Japan, maar bv in Afrika.
De langste treinreis was de Trans-Mongolie-Express, die we gemaakt hebben, van Moskou via Ulan Bator naar Beijing.
Djoser heeft ooit ook de reis Van hier tot Tokyo aangeboden, per trein van Amsterdam naar Vladivostok, overvaren naar Japan, en dan per trein door naar Tokyo. En dan wel terug vliegen…
Ik ben een tijdje geleden overigens begonnen aan The Great Railway Bazaar van Paul Theroux, over zijn treinreis in de vroege jaren '70 van Londen via o.a. India en zuidoost-Azië naar Japan, en dan weer terug met de Transsib. Ik was pas net in Iran aangekomen en heb eigenlijk al een paar weken niet meer verder gelezen, maar tot zover heerlijk leesvoer, en vooral ook heel inspirerend. Maar uiteraard wel uit een totaal andere tijd. Toch speelt sinds ik aan het boek begonnen ben wel het idee ook eens een lange treinreis te maken.
Daarnaast had ik op de Vakantiebeurs ook nog Trans-Siberia by Rail (and a Month in Japan) van Barbara Lamplugh opgepikt. Nu kon ik het niet laten juist bij het Japan-deel te beginnen, maar hoewel het boekje uit 1979 stamt zijn de beschreven indrukken daar toch verrassend herkenbaar, ook nu 3 decennia later nog. De beschrijving van de voorbereidingen zijn dan wel weer heerlijk nostalgisch, wat is dat dankzij internet toch allemaal veel simpeler geworden…
Overigens heb ik ooit wel eens zitten kijken naar zo’n luxe treinreis door India. Ik vond de prijzen daarvan ook best meevallen, zeker gezien de luxe. En toen kwam ik er achter dat de genoemde prijzen niet voor de gehele reis waren, maar per dag…
Wij hebben de Trans-Mongolie-Express toen via Tiara Tours gedaan, individueel, in de 1e klasse.
Eigenlijk moet je niet in Moskou starten, maar gewoon vanuit ons land.
Deze trip is niet al te duur.
Het vergt ook niet al te veel voorbereidingen; je moet zorgen dat je voor onderweg altijd wat te eten bij je hebt.
Je kunt tegenwoordig zoveel kopen wat je in de trein bereiden kunt.
Heet water is er altijd voorradig, daar zorgen de provodnika’s wel voor.
1e klas is toch wat comfortabeler dan met 4 in een coupe.
Heb je toch wat meer ruimte voor je spullen en hoef je niet altijd over elkaar heen te kruipen…
Op de stations kun je vaak ook wel wat kopen, handelaren genoeg en vrouwtjes met gekookte aardappelen.
Je doet niet veel onderweg, dus veel eten hoef je ook niet.
Die boeken met reisverhalen zijn altijd wel leuk om te lezen; je krijgt een beetje de indruk hoe het tijdens zo’n reis toegaat.
Als je die reis een keer doet moet je zorgen dat je tijdens het Nadam festival in Mongolie bent.
Jij houdt nogal van zulke festivals en deze moet ook erg indrukwekkend zijn.
Wij waren in september, toen de eerste nachtvorst zich al aandiende.
Maar in zo’n yurt is het best uit te houden; lekker kacheltje aan.
Niet zo hard stoken als wij deden: het werd zo warm dat we de deur open gezet hebben.
In de zomer heb je dat probleem overigens niet, dan is het er warm genoeg.
Ik hoop straks weer wat mooie treintjes te spotten in Osaka en Kyoto.
Natuurlijk willen we proberen vanuit Kanazawa de Kurobe Railway te bezoeken.
Er zijn nog zoveel van die kleine trajecten met van die kleine treintjes zo hier en daar in onze trip.
Heb je de nieuwe Shinkansen ook al gezien met een voetbad erin?
Op newsonjapan.com zoeken onder Shinkansen en je krijgt een filmpje te zien.
Op die site staan nog wel meer leuke filmpjes en informatie voor reizigers.
Ik heb onze trip met een dag vervroegd omdat dit toch nog weer 100 Euro p.p. op de vlucht goedkoper is.
Je moet dan wel een hotelovernachting meer boeken, maar daar houd ik nog over…:zon02:
En een dagje langer daar.
Voor de miniatuurtreintjes-liefhebbers, wij zijn vandaag in DENDEN-town in Osaka geweest.
In de “hoofdstraat”, 2 winkels ontdekt en bezocht.
Als je de Volks Hobby Square in deze straat hebt gevonden, op de 6e verdieping een hele afdeling vol met
alles wat de liefhebber maar wenst.
Precies tegenover deze winkel zit MacDonalds, een van de velen, daar zit een roltrap naast, die leidt naar nog
zo’n winkel. Die is wat kleiner, maar ik heb daar nog wat KATO gekocht in de opruiming.
Een locomotief van het type EF64 met een postwagen van de Japanse Post en nog een wagon met containers
en een stukje N-spoor.
Nu is het wachten op de regen van al weer een typhoon, die morgen met regen en veel wind hier langs scheert.
Tokyo krijgt waarschijnlijk meer overlast.
Hier hebben ze de zandzakken al klaar liggen om te voorkomen dat er teveel water naar de metro kan stromen.
Vandaag hebben we het kleine treinmuseum van Nagahama bezocht; dit ligt vlak naast het gewone JR-station.
Mede doordat we hier vandaag de regen en veel wind van de typhoon Vongfong zullen krijgen besloten maar niet te ver van ons hotel te gaan.
Het museum is gevestigd in naar zeggen het oudste stationsgebouw in Japan.
Er wordt een heleboel verteld over de geschiedenis. van dit gebouw en de spoorlijn die hier nog steeds is.
In het gebouw staan een elektrische locomotief en een oude stoomloc met kolentender.
Beide zijn niet rijvaardig maar zien er goed uit.
Al met al een leuk museumpje voor als je hier een paar dagen in een hotel bent.
Ook makkelijk om even uit te stappen als je hier toevallig langs komt.
De entree is slechts 300 yen.
Het museum is alleen gesloten rondom de jaarwisseling.
De openingstijden op alle andere dagen: open 9.30 - 17.00 uur.
Ik kan nu geen foto’s erin zetten, die zal ik nog toevoegen als we eind volgende week weer thuis zijn.
Morgen is de regen van de typhoon ons gepasseerd en wordt het weer beter.
Dan gaan we verder naar Tsuruga.
Jullie hebben hopelijk niet teveel last van die typhoon? Ik zag dat ie wel recht over Kansai heen gaat, maar gezien z’n route valt er afgezien van het uiterste noorden van Honshu en Hokkaido sowieso ook haast niet aan te ontkomen.
Wij hebben niet veel last van Vongfong gehad; wel veel wind en nattigheid.
Overigens vandaag weer een natte dag, maar wel de Kurobe Gorge Railway gedaan.
Een aanrader als je in de hoek Kanazawa/Toyama, Takayama zou ook nog kunnen ,verblijft.
Kleine locomotiefjes met open en dichte wagens brengen je in 90 minuten door tunnels, die meer op mijngangen lijken, langs diepe afgronden met veel water diep in de Japanse Alpen.
Daar aan het eindpunt kun je wat klauteren en klimmen om mooie foto’s te maken, De voeten in een warm voetbad verwennen, uiteraard souvenirs kopen, en ook nog wat eten ook ������
Die foto’s maken viel dus in het water.
Enkele gemaakt in een klein droog momentje.
Voor meer info over deze lijn, in deze post heb ik hem al eens kort beschreven.
Zoals al gezegd staan hier maar 2 locomotieven in, maar veel over de geschiedenis van deze spoorlijn.
Het museum is gevestigd in het naar men zegt oudste stationsgebouw van Japan.
Waar kun je beter genieten van een pauze in het land van de otaku Akihabara, dan in een minicafé tussen twee sporen geklemd?
Het café N3331 is gevestigd in winkelcentrum mAAch, en deze is weer gevestigd in een oud station dat in 1943 werd gesloten.
Café en winkelcentrum met de boeiende namen zijn op vijf minuten loopafstand van station Akihabara.
Is dit allemaal te gezellig voor je en ben je meer op zoek naar een wat sinistere ervaring, ga dan naar Tsutsuishi station in de Niigata prefectuur.
Om het platform van dit station te bereiken moet je met de trap naar beneden…
…nog lager…
…en verder…
…tot je de wachtruimte bereikt hebt.
Totaal 290 treden!
Omdat de meeste treinen dit stationnetje voorbij zoeven, is het niet veilig om op het perron te staan als die treinen langs sjezen.
De deur naar het perron wordt daarom na elke trein die wel stopt op het station afgesloten door het stationspersoneel.
Die dus daarvoor 290 treden naar beneden moeten, en weer omhoog!
Dit tripje is niet aan te raden voor mensen in een rolstoel en anderzins slecht ter been zijnden. Liften en roltrappen ontbreken op dit station.
Bron,foto’s en het volledige verhaal: 24Rocketnews
