Compassie is handel!

Kenia
1

Ervaren reizigers naar ontwikkelingslanden kennen het fenomeen al.
Je wordt bezijkt waar je bij staat.
Armoede is vreselijk, maar ook een handelsartikel geworden!

Giling en TheMonkey hadden hetzelfde verhaal.
Tijdens een bezoek aan Wasini om dolfijnen te zien word je verplicht door het dorpje geleid.
Give me sweets, give me money, give me clothes, give me soda.
Het snoep wordt al uit je handen getrokken en de kleren worden je bijna van je lijf gescheurd.

Triest.
Het zijn kleine kinderen die op school horen te zitten, maar die vanaf jonge leeftijd klaar worden gestoomd om te bedelen bij ons toeristen.
Je vraagt je af waarom.

Meer dilemmas die je tegenkomt op straat.

Een kind in kapotte kleertjes en blote voeten wordt door de ouders de straat op gestuurd om pindas te verkopen. Een zielig gezicht en de woorden ‘please support me’ gaat je niet in de koude kleren zitten. Koop je, of koop je niet?

Tijdens een taxirit wordt de chauffeur aangehouden door de politie, hij moet smeergeld betalen, hij vraagt om meer geld bij te leggen dan afgesproken, wat doe je?

Een man met vreselijke wond komt op een terras geld vragen voor hospitaalgeld.
He, die ken ik!
Deze man heb ik eerder over geschreven!
Nog steeds dezelfde wond?

Waarom moet je hier niet in tuinen?

Wasini:
Bij Wasini worden pennen, snoep en water verkocht, voordat je aan boord gaat om dolfijnen te zien.
Later kun je deze weggeven aan bedelende kinderen op het eiland.
Deze kinderen gaan niet naar school, ze leren bedelen en leveren de pennen in bij de ouders, die worden weer verkocht aan de volgende groep toeristen.

Pindas:
Pindas worden ook door volwassen verkocht.
Kinderen zijn concurrenten van volwassenen geworden.
Zij verdienen geld voor volwassen, maar belangrijker is dat volwassenen geld verdienen voor hun eigen kinderen.
Door niet van kinderen te kopen, ontmoedig je kinderarbeid.
Gouvernement School is van een laag nivo, kinderarbeid is slechter!

Taxi:
Voordat je instapt spreek je een prijs af.
Door geld bij te leggen voor de politieagent stimuleer je corruptie.
Het komt zelfs voor dat chauffeurs en politie deals maken om geld los te krijgen.

Gewonde man:
De wond was een aantal weken geleden ook al.
Een serveerster verteld dat de man op die manier geld verzameld om drank te kopen.
Zijn wond houd hij open, het is zijn bron van inkomsten.

Compassie is handel geworden.
We doen hier zelf aan mee!

2

Kenya, het is ook niet zo gek. Gemiddeld verdient iemand in de bediening, houseboy of een kok zo’n 300 shilling per dag, dat is 3 euro. Dus ook de mensen die in de toeristenindustrie werken.
Wij kopen op het terras een wijntje voor 300 shilling. Dat is ook 3 euro. En misschien wel 2 of 3. Mensen die in aanraking komen met toeristen zien dat ook. Als jij voor jezelf 2 wijntjes kan kopen op het terras en daarnaast nog goed kan eten, de taxi kan pakken en (als je op vakantie bent) niet hoeft te werken, kan ik me voorstellen dat heel veel Kenyanen denken: “wat is een pen in vredesnaam, als je dát allemaal kan betalen?”
Want het ís ook gewoon wáár: we zijn heel erg rijk daar, ook als je dat in Nederland niet bent.

Maar: je kan natuurlijk niet iedereen helpen met pennen en ziekenhuisrekeningen, want er komt geen eind aan. Er zijn daar namelijk veel te veel mensen heel erg arm. Dus zal je een keuze moeten maken. Wie wel en wie niet en wanneer wel en niet. Maar dat je af en toe per dag eens 3 tot 5 euro extra uitgeeft om deze of gene te helpen, dat voelen wij echt niet in onze portemonnaie als wij op vakantie zijn. Dat is een wijntje en een biertje minder.

Er worden honderden euro’s uitgegeven aan safari’s om wilde beesten te fotograferen die je ook in de dierentuin kan zien. Mensen die met toeristen werken zien dat. En hopen ook een beetje aan jou te verdienen. Want zij zitten thuis in het beste geval in een droog huis, misschien met electriciteit, maar waarschijnlijk niet en zonder stromend water in huis. MIsschien 2 keer per dag goed eten en nog wat meegenomen van het restaurant of het huis waar je bedient.
En die kinderen? Ze worden niet eens altijd gestuurd. Er is gewoon geen geld om ze naar school te sturen, geen geld om 's morgens te ontbijten, moeder (vader is vaak nergens te zien in zo’n geval) zit in huis met een paar samosa’s (of iets dergelijks) die ze probeert te verkopen en kind gaat de straat op. Als het vragen aan rijke toeristen 2 keer is gelukt, krijgen ze de smaak te pakken.

Het is lastig en confronterend, zo’n arm land. Er is voor heel veel mensen geen werk (wel eens gekeken waar de matatuconducteurs worden opgepikt in Mombasa? Een hele straat volgepakt met mannen in rode pakken allemaal wachtend en vechtend op een baantje in de matatu) en dus moet je slim zijn. Soms kan je je geld goed verdienen met bedelen. Of iemand oplichten en veel te veel laten betalen.

Tja, neem het ze eens kwalijk?

3

Inderdaad, het is erg en er zijn excessen, heel veel zelfs. Wij gebruiken zelf als vuistregel: geen geld geven, niet aan kinderen en niet aan volwassenen. Is de nood hoog, dan geven wij (incidenteel) een paar zakken unga, een fles olie, tomaten, uien, maggiblokjes, dan is er in ieder geval voor een paar dagen eten.

Voor onze golfcaddies geldt: zolang wij in Kenia zijn hebben zij een vast inkomen. Met kerst krijgen ze een extraatje en dat was het. Zeker als je ziet dat er een muur rond de golfbaan wordt gebouwd met louter handarbeid, heel zwaar werk, in de brandende zon voor omgerekend 1,30 euro per dag. En er staat iedere dag een lange rij om maar te mogen werken.

Onze houseboy verdient 60 euro per maand, krijgt van ons 20 euro per maand fooi, maar vond dat zo gemakkelijk verdiend dat hij er met z’n pet naar gooide. Da’s dan jammer, dan geen fooi meer. Wel uitgelegd natuurlijk, maar men begrijpt je niet.

Op terrasjes of in de discotheek zul je ons niet vinden. Koken doen we zelf, als er eten over is gaat dat naar de askari’s. (ik kook altijd extra), zodat zij in ieder geval iets in hun buik hebben voor een lange nacht.

In het begin hebben we veel te veel toegegeven aan alles en iedereen. Daar kom je er niet mee: de rij wordt steeds langer en wij waren al heel snel door ons budget heen.

Erge nood wordt wel gelenigd. We proberen nu wel niet zomaar iets te geven, maar proberen liever mensen iets te laten verdienen.

Groet,
Diani:vak02:(zijn we zo langzamerhand wel aan toe)

4

Diani schreef: “Onze houseboy verdient 60 euro per maand, krijgt van ons 20 euro per maand fooi, maar vond dat zo gemakkelijk verdiend dat hij er met z’n pet naar gooide. Da’s dan jammer, dan geen fooi meer. Wel uitgelegd natuurlijk, maar men begrijpt je niet.”

Eerlijk gezegd vind ik dat ook geen vetpot, 60 euro per maand, of werkt hij maar 5 dagen in de week?
Onze kok, houseboy en nanny verdienden elk 300 shilling per dag (3 euro) voor 7 dagen in de week, vrije dagen in overleg en doorbetaald. Eten met de pot mee en wat over is mag mee met hen naar huis. Dus 85 euro per maand standaard, met wat extra’s voor extra diensten (veel bezoek voor lunch of diner, dat soort dingen). Vaak 100 euro per maand. Als je je personeel te weinig betaald, lopen ze ook niet erg hard voor je. Een andere baan zit er niet in, dus ze gaan niet weg, maar ze doen hun werk echt niet met liefde voor jou als je ze afgeknepen betaalt.

5

Twee meningen, begrijp ze beiden.
Het hangt ervan af welk referentiekader je gebruikt.
Minimumloos is officieel 6000 shilling per maand, en heb je geen job, dan heb je niets.
Wat kun je daar mee?

Meestal zijn de gezinnen groot en heeft niet iedereen een baan.
Dat zorgt voor problemen.
Vrouwen worden veelal door de man verlaten, kinderen komen door oprechte en minder oprechte redenen op straat terecht.

Daar tegenover staat:
Excessen, die leveren steeds vaker meer dan een minimumloontje op,
Door toe te geven aan de taxichauffeur, ontstaat een complotmethode met de politie.
Het kind dat op straat pindas verkoopt heeft ondertussen een sponsor, maar is wederom de straat op gestuurd om te zoeken naar de tweede.

Het verhaal heeft twee kanten.
Wij helpen mee aan deze excessen, kinderarbeid, alcoholisme, corruptie.
Dit wordt verkocht onder de naam compassie.

6

Even voor de goede orde: wij betalen zijn salaris niet, wij huren het appartement en de houseboy wordt door de eigenaar betaald. Hij heeft, naast ons appartement, nog drie appartementen per dag schoon te maken en wanneer je ervan uitgaat dat ook anderen hem fooi betalen, komt hij toch aardig in de richting van een voor Kenia ‘goed’ salaris. Ik vind het echter niet kloppen dat hij spelletjes met z’n kornuiten zit te doen, terwijl ons appartement vervuilt. Dan neem ik maatregelen en spreek hem erop aan. Lijkt me redelijk.

Groet,
Diani:vak02:

7

Diani,dat is een ander verhaal. Onze houseboy was de hele dag in ons huis. Niet altijd iets te doen, maar toch.
En als er gewerkt moet worden, moet er gewerkt worden, dat zonder meer.
Drie adressen met elk 60 euro per maand is zeker niet slecht, dan verpest je het voor jezelf als je dat niet goed oppakt.

8

Hoe komt het dat de werkeloosheid zo groot is? Door de westerse mensen die alles goedbedoeld meebrengen en zo de economie kapotmaken?

Scholing en voorlichting kunnen misschien deze cirkel doorbreken…wat denken jullie? En dan op school een maaltijd voor de kinderen als een soort van beloning omdat ze op school komen? Zou dat een goede manier van hulpverlening zijn?

Mensen helpen om zelfstandig en zelfredzaam te worden…hoe begin je…??? Wat denken jullie?

Ik zelf (maar heb nog niet zoveel ervaring in Kenia) geloof erin dat het het beste is om kinderen naar school te laten gaan, voor eten en schoon drinkwater te zorgen, voorlichting bij de gezinnen en proberen om wat werk te creëeren… zodat men weer voor zichzelf kan opkomen en voor de kids kan zorgen…

Hoe denken jullie hierover?

Dank je wel

9

Gilling mensen in Kenya zijn niet werkloos omdat toeristen spullen uitdelen. Dat is een piepklein onderdeel van een heel, heel groot probleem.
Mensen in Kenya zijn werkloos omdat er geen eerlijke handel is, tariefmuren rond de EU, waardoor ze hun waren minder goed kwijt kunnen. Mensen in Kenya zijn werkloos omdat als er hulp geboden wordt door rijkere landen, dit bilaterale contracten zijn, waarbij het hulpland er zeker wel bij vaart. Mensen in Kenya zijn werkloos omdat er torenhoge leningen worden verstrekt door het IMF en arme landen die nooit kunnen afbetalen omdat de rente zo hoog is (leningen die wij na de 2e wereldoorlog kwijtgescholden kregen zodat onze economie en andere economieen in Europa na WO2 weer gewoon konden groeien ondanks onze ellende toen) Mensen in Kenya zijn arm omdat ze de grotere hotels waar de toeristen naar toe gaan, niet in handen hebben maar er alleen maar werken voor 3 euro per dag. Mensen in Kenya zijn arm omdat er Nederlandse bloemeninvesteerder zijn, die veel geld verdienen met de bloemen omdat ze hun keniaanse werknemers maar 3 euro per dag hoeven te betalen voor het werk dat ze verrichten.
Er lopen in Kenya afgestudeerde universitaire mensen rond die niet aan het werk komen zonder netwerk en steekpenningen. Je kan nog zo goed opgeleid zijn in Kenya, dat wil niet zeggen dat je een baan krijgt.
En mensen in Kenya zijn arm omdat er corruptie is en omdat hun leidinggevenden alles naar zich toe trekken en uit alle macht de status quo proberen te handhaven.
Godzijdank voor Kenya is er toerisme. En geven deze toeristen geld uit. En vooral als deze toeristen hun resorts en grote hotels uitkomen, want dan hebben de mensen uit Kenya er iets aan. Als je in een lokaal restaurant gaat eten (bijvoorbeeld Island Dishes in de oude stad), als je geld in de tuktuk uitgeeft, de matatu of de taxi. Als je een bootje huurt van een local of een duikuitrusting.
Die paar kleren, pennen of iets dergelijks, ach…Ja, beter om het daar te kopen, dan verdienen de mensen daar er iets aan. Maar het is een druppel op een gloeiende plaat.

10

En over school: Er moet voor school gewoon betaald worden. En voor de goede scholen nog veel ook. Meer dan in Nederland betaald moet worden voor school. En dan moet er nog een uniform aangeschaft worden en schoenen. Anders kan je niet naar school.
Dat is voor mensen soms te veel geld. En dan gaan de kinderen niet. Beloning? Kinderen willen echt wel naar school. Maar ze kunnen niet altijd.
Bovendien zitten ze soms samengepakt met veel te veel kinderen en veel te weinig middelen in een klas, alleen maar op te dreunen wat de leerkracht voor dreunt.

11

En als laatste (jaja het zit me wel hoog hahahaha:nod:):
Wat ik zie in Mombasa is heel veel murwgeslagen mensen, mensen in lompen, sjokkend op blote voeten of slippers door modder en vuilnis, op weg naar hun huis tusssen vuilnis en het wassende water dat plotseling ontstaat bij regen, een kolkende rivier tussen huizen gevuld met vuilnis, of op weg naar hun werk, of op zoek naar werk. Een soort uitzichtloosheid in de gezichten en gelatenheid. Legioenen armen. In Kisauni bijvoorbeeld.

12

Duidelijk Saada, ben het met je eens hoor.

Nog even dit

Scholing:
Zonder lezen, schrijven, bewustwording, algemene kennis en creativiteit, geen kans op zelfontwikkeling, een baan of eigen bedrijf.

Kinderen willen niet bedelen, ze staan te springen om naar school te kunnen.

Als toerist:
Bedenk je dat hoe je geld uitgeeft grote gevolgen heeft voor de toekomst van mensen die enkel gefocust (moeten) zijn om te overleven, en op termijn ook het toekomstige toerisme.

Als idealist:
Verander de wereld, begin bij jezelf.
Koop Keniaanse spullen, stimuleer hun business, een druppel op de gloeiende plaat kan hier van levensbelang zijn.

Hulpverlening:
Geld is alleen functioneel als middel tegen armoedebestrijding als het aan de juiste doelen wordt uitgegeven en het geld precies op de goede plaats terecht komt, zonder strijkstokken.

Zelfredzaamheid, werkgelegenheid en toekomstperspectief komen niet vanuit de overheden, het IMF en niet vanuit geldverslindende NGO’s. Dan was er al lang geen armoede meer geweest.

13

Een druppel op een gloeiende plaat betekent voor een paar individuen en hun gezinnen eten, misschien de school voor hun kind of kinderen, een reparatie aan een dak of een buffer voor de kolkende rivier voor hun huis tijdens regen…en is dus altijd de moeite waard!

14

Dank jullie wel. We leren hier zoveel van omdat jullie al zoveel ervaring in Kenia hebben en er zoveel van weten.

Ons nieuweprojectzijn de weeskinderen van Mtwapa. 16 weeskinderen die we in elk geval van de basisbehoeften willen voorzien en het liefst nog veel meer voor nog veel meer kinderen. Het is momenteel wel moeilijk om mensen te laten doneren, dit heeft ook te maken met de grote organisaties waar teveel aan de strijkstok blijft hangen.
Uiteindelijk moeten al deze 16 kinderen in staat zijn voor zichzelf te zorgen, dan pas hebben we het goed gedaan, denk ik. Ben ik dan te idealistisch als ik er dan vanuit ga dat zij hun familie weer helpen en ook hun kinderen beter kunnen begeleiden?

Groetjes Lae-titia

15

Wasini is echt een verschrikking. We betaalden voor deze trip die zogezegd ‘all in’ is. De boottrip en de dolfijnen zijn leuk. Ze hadden beloofd dat er duikuitrusting voor iedereen ging zijn, dat was dus al niet het geval en iedereen kon niet gaan snorkelen.
Daarna ga je eten op het eiland, dat eten stelt niet veel voor en is volgens mij ook niet erg vers. Je drank moet je nog betalen, voor 2 biertjes 600 shilling (6 €)!
Daarna een wandeling door het dorp. De kinderen lopen constant rond je te bedelen, “give me, give me!” Ze komen zelfs redelijk agressief over. Iedereen vindt dit vervelend.
Later moet je terug betalen, een klein bedrag weliswaar maar toch, om de koraaltuin te zien. Ze vertellen ons dat het geld naar de “community” gaat en dat de vrouwen het eiland hiermee onderhouden. Maar als je eens goed rondkijkt is dit eiland een echt vuilnisbelt, overal ligt vuil! Zelfs in het water ligt het vol afval! En dit moet dan een natuurreservaat voorstellen.

We hebben ook Fort Jesus bezocht. 1600 shilling inkom voor ons 2. Er kwam een gids naar ons die wat uitleg gaf. Dan vroeg hij 1200 shilling aan ons om verder te gidsen. 1200 shilling vinden we toch wel veel geld en we besluiten van zonder gids verder te gaan. Nadien horen we vertellen dat de gids normaal is inbegrepen in de inkom maar dat dit geen officiêle gids was. Dan vraag ik me af waar de officiële waren?

We hebben ook gemerkt als de beachboys op het strand aan het werk zijn, ze versleten kleding aan hebben, als we ze later ergens anders tegen komen hebben ze mooie, nette kleding aan…

We hadden een jongen leren kennen die als beachboy werkt. Deze 2 trips, Wasini en Fort Jesus, hadden we bij hem geboekt omdat we hem dat ook gunde, hij krijgt hier immers een commissie op. We waren ook samen met hem een paar keer naar een café-eethuisje van zijn vriend geweest, hier komen geen toeristen. We hadden er samen kip gaan eten en moesten amper 500 shilling betalen. Dat vonden we wel leuk en we wilden daar nog eens gaan eten. We vroegen aan de jongen om prawns te bestellen voor s’avonds. S’Avonds krijgen we eten voorgeschoteld wel voor 10 man! Rijst, chapati, groenten, banaan, matoke die geen matoke is maar gewoon aardappel en een klein beetje prawns! We krijgen alles natuurlijk niet op en we willen gerust delen en iedereen eet mee. Maar weer betalen we hier veel te veel geld voor wat we krijgen.

We hebben het gevoel dat we constant veel te veel betalen, dat we altijd belogen en bedrogen worden. Later komt de beachboy af met een verhaal dat zijn vriendin zwanger is en of we hem kunnen helpen, terwijl hij een week eerder vertelde dat hij geen vriendin heeft. Nog later vertelt hij weer dat zijn vriend malaria heeft en dat hij aan ons geld moet vragen voor de medicijnen. De laatste dag komt hij nog eens langs en vraagt hij onze kleren, pennen en aanstekers. Een andere beachboy vraagt of we misschien nog shillings hebben? Ja? Dan kunnen we die ook wel aan hem geven want wij kunnen er toch niets meer mee doen!
Toen hij wegging ben ik in tranen uitgebarsten. Het gaf ons echt een rot gevoel. We leerden een leuke jongen kennen, hadden toffe momenten, lachten samen, een vriend waar we contact mee zouden houden. Maar als je beseft dat hij helemaal niet in je is geïnteresseerd, dat het hem helemaal koud laat wie je bent, het enige wat hem interesseerd is je geld.

Groetjes, Astrid x Wim

Meer verhalen (ook positieve hé) en foto’s op www.astrixx.be

16

Helaas is dit een keerzijde van Kenia. Veel toeristen zullen dit herkennen van hun eerste bezoek: zulke aardige en behulpzame mensen, vrienden voor het leven. Totdat het moment van vertrek nadert: dan komt ineens de ware aard (en de bedoelingen) naar boven.

Een goede les (wel vaak teleurstellend en duur) voor een volgende keer.

Onthoud dat er tussen het volk dat op het strand rondhangt géén vrienden te vinden zijn. De beachboys zijn maar op één ding uit: hoe krijg ik het geld uit zijn/haar knip zo snel mogelijk in de mijne. Er zullen vast wel uitzonderingen zijn, maar wij zijn ze in al die jaren nog niet tegengekomen.

Het beste is de humor er maar van in te zien: ze zijn zeer inventief!

Diani:vak02:

17

Gelukkig heb ik ook hele positieve verhalen van jullie gehoord hé en waren jullie ervaringen geen reden om in het hotel te blijven.

Trouwens, wasini eiland is geen natuurreservaat.
Het marine park ligt op zee.
De KWS komt met bootjes de tickets controleren.

Je hoeft bij Ford Jesus geen gids te nemen.
Wil je dat wel, zeg je prijs en loop door als de gids het er niet mee eens is.

Buiten je hotel merk je de gevolgen van werkloosheid.
Een bedelende gezonde volwassen man schaamt zich niet om naast een gehandicapte vrouw met kind op haar arm te gaan staan, ook dat kom je tegen.

Waarom zou je ook een onderbetaalde baan zoeken, als compassie veel beter verkoopt?
Ik ken beachboys die na een goede deal hun tafel in de kroeg vol met tusker bestellen.
Vijf bier voor alle vrienden, en ze hebben heel, heel veel vrienden!

Geef ze gerust een job, met succesvol zijn is niets mis, deze vindingrijkheid is iets anders dan het bieden van gerichte hulp.

Je kunt niet iedereen in Kenia over 1 kam scheren, schijn bedriegt is de boodschap.
Nergens ben ik zoveel verschillende goede en slechte karakters tegengekomen als hier in Kenia.

18

in diani beach loopt een man die suggereerd dat hij
een gebroken arm heeft.
op een dag komen er twee engelse dames met hem in gesprek,
en geloven zijn verhaal nemen hem mee naar een nabij gelegen
hospitaal welke de man had aangegeven.
aangekomen bij de docter ( die ook in het complot zit )
die verteld de dames dat de arm gebroken is,
en noemt de prijs voor de behandeling.
de dames betalen en gaan weg want de behandeling kost
veel tijd en daar hoeven de dames niet op te wachten zo verteld
de docter hen.

de docter en de man verdelen de opbrengst
en de zoektocht naar nieuwe slachtoffers kan weer starten

19

op een dag loop ik vanaf een kleine shop
met twee flessen drinkwater terug naar onze cottage
komt er een beachboy naast me lopen
start een verhaal dat hij geopereerd moet worden aan
zijn knie die dus ook ingepakt is in een smoeselig verband
hij heeft dus geen geld en vraagt mij een kleine bijdrage te doen
hij praat uiterst vriendelijk en veel, steld ook voor om een fles water
voor mij te dragen het was toch te warm en te zwaar
voor een mzungu zij hij tegen mij
ik had hem al lang door,en dacht ik zal je even testen
ik verhoogde mijn wandel tempo, maar hij volgde mij moeiteloos

aangekomen bij de cottage en geen bijdrage te hebben gegeven
veranderde hij zijn vriendelijke toon in belediging
en verwensde mij van alles
hij veranderde zijn taal ook vanaf dat moment
eerst engels toen swhahili

20

Ik zet er even een verhaal tegenover. Ooit reisde ik op de ferry met een vriendin van me naar Mombasa Old town. We raakte in gesprek met een man die schoenen herstelde en zijn vrouw. 't Was een heel aardig gesprek en we werden uitgenodigd om bij hem langs te komen, we logeerden vlak bij zijn huis.
De volgende dag liepen we langs zijn huis en hij noodde ons naar binnen. Daar lag een taartje ter grootte van 1 Tompouce in 4 stukjes gesneden naast de thee. Geen enkele hulpvraag. Gewoon gastvrijheid.

Of de keren dat ik te lang gewacht had om naar mijn bank in Nairobi te reizen. Toen mijn medereizigers uit Lamu in de gaten kregen dat ik onderweg niets at (want er was nog maar krap geld genoeg voor de bus) werd ik bij diverse mensen uitgenodigd mee te eten van dat wat zij bij zich hadden of kochten. En nee werd niet geaccepteerd.
Dat kan namelijk ook in Kenya.