Yes Saada, ook dat is Kenia!
Keniaanse gastvrijheid zoals dat oorspronkelijk overal was.
Ik schrok toen ik de verschillende verhalen hoorde en was de tijd vergeten dat ik ook m’n ‘leergeld’ betaald heb (en soms nog betaal:().
Het is nuttig dat mensen ook over deze excessen kunnen lezen voordat men op vakantie gaat.
Geld maakt in een land waar bijna geen sociale voorzieningen zijn ook integriteit stuk, integriteit naar de westerse toeristen, donateurs en vrijwilligers die zo belangrijk, nee, van die levensbelang zijn voor echt hulpbehoevende Kenianen.
Men denkt al snel … het zal allemaal wel!
Iedereen betaald leergeld.
Iedereen mag zelf bepalen waar hij/zij z’n geld aan uit geeft, maar laat het niet gebeuren dat nepcompassie handel wordt.
Daar zijn we zelf bij en dat doet geen recht aan de mensen in Kenia die echt in nood zijn.
Het punt is dat mensen overal gelijk zijn. Culturen verschillen, maar overal in iedere cultuur zijn mensen wezelijk hetzelfde. Armoede en oorlog verandert mensen, ook in Europa.
Dieven en oplichters heb je overal, alleen het jasje waar ze in lopen of waarin ze zich vermommen ziet er soms wat anders uit.
Oef, dieven en oplichters vind ik zware woorden.
Ambitieus, of zoals Diani zo mooi zegt vindingrijk vind ik beter passen.
De cultuur is prachtig, met veel respect voor ouderen, levendig en vriendelijk taalgebruik, vrome omgangsvormen, gastvrij, lekker eten… maar steeds vaker geldt dit alleen onderling, en zijn toeristen een melkkoe aan het worden.
Vanuit ons perspectief is Kenia een land met grote contrasten, dat wordt uitgebuit, niet altijd en door iedereen, maar wel steeds vaker omdat het soms wel heel goed wordt beloond en dat is zonde.
Voor het land, voor het toerisme, voor vrijwilligers en voor donoren.
We hebben zeker en vast ook zeer goede ervaringen gehad en heel toffe (oprechte) Kenianen ontmoet !!!
en met de matatu geraak je al ver hé
Wel is er een groot contrast met BV Swaziland : daar worden toeristen door ouders op de vingers getikt als ze iets willen geven aan kinderen op straat . want daar horen ze overdag echt in school te zijn …
Kenya schrijft: “De cultuur is prachtig, met veel respect voor ouderen, levendig en vriendelijk taalgebruik, vrome omgangsvormen, gastvrij, lekker eten… maar steeds vaker geldt dit alleen onderling, en zijn toeristen een melkkoe aan het worden.”
Nee, dat is niet mijn ervaring, al heb ik in Mombasa wel echt fantastische prijzen meegemaakt op de markt, als ik mijn gezicht liet zien, buitenproportioneel opportunistisch, waar we met elkaar (locals met mij) vreselijk om gelachen hebben. Maar blijkbaar lopen er toeristen die gewoon betalen wat er gevraagd wordt, met als gevolg dat men voor een jurk 2500 shilling vraagt, die gewoon 500 sh kost als je niet onderhandelt. Als je gaat onderhandelen kan er nog iets af als je dat nodig vindt.
Mijn ervaring is dat Kenianen elkaar ook vreselijk kunnen belazeren, dieven en oplichters dus. Weliswaar anders dan dat wij wazungu belazerd worden, maar het gebeurt net zo goed.
Dus daarom: dieven en oplichters zijn overal. Niet alleen naar toeristen, ook naar Kenianen. En inderdaad, heel inventief soms, uit nood geboren, maar ze zijn er. Net als in Nederland.
Eerlijke handel vind ik iets anders dan emotionele chantage.
Op de markt is ons uitgangspunt: wat word er gevraagd voor een product of dienst.
Op de markt in Kenia is het uitgangspunt: wat wil (of kan) de koper betalen.
In principe kun je op alle artikelen of diensten waar geen prijs voor staat afdingen.
Je hebt de keus of je iets wel of niet koopt.
Spreek vooraf een prijs ergens van af om teleurstellingen (aan beide kanten) te voorkomen.
Een taxi … of een diner wat speciaal georganiseerd wordt.
Opportunistisch is een beter woord dan oplichting.
De cultuur is gewoon anders.
.Precies!
Oorzaak en gevolg:
Omdat er nog steeds toeristen toegeven aan bedelende kinderen, gaan kinderen zelfs niet naar school, ook al zou dat wel kunnen en ook al zouden ze dat willen.
Omdat we ons in laten pakken door die charmante beachboy die geopereerd zou moeten worden aan z’n knie en daar zomaar geld voor geven, blijft de beachboy ook andere toeristen daarmee lastig vallen.
Het zijn logische gevolgen van het verkeerd besteden van geld door toeristen.
Niet alleen in Kenia, maar ook in andere ontwikkelingslanden.
Kenya, emotionele chantage doen ze ook bij elkaar en onder elkaar. Dat is niet alleen een truc bij toeristen. Binnen families en onder “vrienden” in Kenia (zonder wazungu ertussen) gebeurt dat ook.
Wij zijn net een week terug van een geweldige vakantie maar ook wij zijn ‘bedrogen’ door een paar kenianen. Dat wij erin getuind zijn is onze eigen onervarenheid maar wat mij boos maakt is dat het over de ruggen van de kinderen gaat.
Wij waren met een stel in de supermarkt Nakumat en werden aangesproken door twee mannen. 1 daarvan sprak ons aan met de opmerking: Jullie zijn van Bamburi Beach? Hij was zogenaamd de kok van het hotel en zijn medecompagnon een leraar in een dorp. Wij werden uitgenodigd om in zijn dorp te komen kijken, een dorp waar geen toeristen kwamen. Nadat hij duidelijk had aangegeven dat het ons geld kost en dat wij vrij waren om te beslissen wat wij voor het dorp wilde doen zijn wij op de uitnodiging ingegaan.
Na de rondleiding in het dorp kregen wij een gesprek met de major van het dorp. De behoefte was een bed voor de weeskinderen voor 60 euro. Wij hadden besloten om samen een bed te doneren en betaalden 2000 shilling aan. De overige 4000 shilling zouden wij een paar dagen later betalen.
In het hotel kregen wij toch een nare nasmaak van het hele verhaal aangezien de zogenaamde leraar de naam moest van vragen van de andere leraar in het schooltje.
Een paar dagen later kwam de ‘kok’ het overige geld ophalen, wij hebben te kennen gegeven geen geld te geven aangezien wij het idee hadden opgelicht te worden. Lang verhaal kort te maken, de politie is erbij geweest en deze man werd gezocht door de politie. De politie gaf aan dat deze benadering een nieuw fenomeen is en deze mensen worden coinboys genoemd.
De kinderen in het dorp waren oprecht en graag had ik iets voor deze kinderen willen doen.
Voor degenen die naar de supermarkt Nakumat gegaan wees gewaarschuwd.
Groetjes Ursula
Saada je hebt gelijk.
Onderling ‘bedriegen’ Kenianen elkaar ook.
Armoede maakt mensen vindingrijk en opportunistisch.
Oplichters zelfs in geval compassie commerciële handel is geworden.
De beste babbel over armoede en noden verkopen het beste.
Kenianen onderling hebben hier dagelijks mee te maken, wij westerlingen niet.
Het contrast tussen arm en rijk maakt ons makkelijke slachtoffers waar bovendien meer te halen valt.
Zelf merk ik dat ik veel minder gevoelig ben geworden, realiseerde me niet dat dit voor nieuwe bezoekers anders ligt.
Gun jezelf bedenktijd als je iets wilt doen, net als Ursula.
Vraag je af wat de intenties zijn van wat je ziet, of je geld echt daar terecht komt waar men zegt dat het terecht komt.
Dat scheelt een kater en nare bijsmaak achteraf.
En geeft ook een goed gevoel, omdat je ervan overtuigd bent dat je verschil hebt gemaakt.
Niet alle Kenianen zijn hetzelfde, de meerderheid niet gelukkig.
Er zijn ook Kenianen die hard werken voor hun geld.
Kenianen die ondanks alle uitdagingen integere mensen zijn in een arm land.
Zij hebben niet de beste babbel over hun armoede en noden, mensen schamen zich voor hun sociale positie.
Helaas hebben de brutale de hele wereld.
Voor je vakantie … houd rekening met excessen en vergeet vooral de mooie ervaringen niet.
Kenia is een land van grote contrasten.
Wellicht ook handig wanneer het je eerste vakantie naar Kenia is: over het algemeen hebben de mensen die in het toeristengebied werkzaam zijn (of er rondhangen) een redelijk goed leven. Wees dus extra alert op zielige verhalen die er altijd op eindigen dat er geld betaald moet worden. Geef geen geld! Kun je dat niet opbrengen, realiseer je dan dat je het wellicht ook voor anderen verpest. Stuitend vinden wij het ook dat je op het strand in Diani je door een stel hondsbrutale kinderen die er weldoorvoed uit zien wordt achtervolgd die schreeuwen ‘give me money for lunch’. Ze zouden een pak slaag moeten hebben. Ze zijn er overigens alleen in het weekend; doordeweek gaan ze gewoon naar school.
Diani:vak02:
PS: evenals deze (negatieve) ervaring, hebben wij ook vele positieve, maar nogmaals: die ervaringen hadden we niet op het strand.
Terwijl ik op zoek was naar wat ik eventueel kon doen en/of meenemen voor de arme bevolking, ben ik toevallig op dit onderwerp terecht gekomen.
Binnen enkele dagen vertrek ik voor de eerste keer naar Kenia en ik heb veel geleerd uit jullie ervaringen, waarvoor dank.
Wel was ik reeds eerder in contact gekomen met armoede, bedelaars, klantenlokkers in andere landen (o.a. Sri Lanka, Thailand(noorden), Egypte, Mexico, en Zanzibar als enig zwart-afrikaans gebied).
Maar het fenomeen “compassie is handel” was mij nog onbekend.
Zélf zeer gevoelig zijnde voor de miserie van anderen, zal ik dus goed moeten uitkijken waar ik mijn grenzen moet stellen.
Waar ga je heen in Kenia? We zijn zelf bezig een groep weeskinderen in Mtwapa te helpen. Leerkrachten werk te geven etc. Uiteindelijk is ons doel dat deze mensen zelfredzaam worden, trots op zichzelf en niet meer hulpbehoevend zullen zijn. Idealistisch? Nee hoor, het lukt tot nu toe enorm goed om een verschil te maken.
Kijk maar eens op onze website als je zin hebt: www.faharifoundation.com
Hoy Gilling,
Wat een fijn project : zo zouden er meer moeten zijn.
Omdat wij niet zo jong meer zijn, en mijn man met een paar gezondheidsproblemen te kampen heeft, hebben wij voor onze eerste Kenia-reis gekozen voor een georganiseerde rondreis.
Dat heeft als gevolg dat er weinig ruimte overblijft om op eigen houtje uit te zoeken of wij voor de plaatselijke bevolking iets kunnen doen.
Hoogstens kunnen wij in een paar dorpen plaatselijke schooltjes bezoeken, enz…
Anderzijds zijn er in Kenia ook dergelijke kleinschalige projecten die uit de grond gestampt werden door Belgen. Het ligt voor de hand dat wij eerder onze landgenoten daarin wensen te steunen.
Als ze dat nu eens doorkrijgen…maar ‘het’ voor zichzelf verpesten… vereist lange termijn visie.
Onze ‘‘Ndurya’’ (vaste werknemer ex-koloniaal) verdient 7500 per maand. De ene maand is hij heel druk, de andere maand is er niemand. Hij krijgt er van mij een maandsalaris bij als we er een maand zijn. Maar de eigenaar weet dat niet. Uiteraard eet hij wat wij eten, al doet hij dat liever samen met de buurjongen en de askari, dan bij ons aan tafel.
De eigenaar van het huisje, laat rustig een dagloner komen, die gras afzwaait met een pembe, van 0700 tot 1800, zonder water en zonder lunch en betaald dan ijskoud…
200 Ksh.
De kok is ontslagen in November omdat hij 10000 wilde verdien ipv 8500.
Hij heeft nu een betere job.
Als alle Kenyanen eens zo moedig zouden zijn als onze ex-kok… en daarbij vooruit willen/durven/leren kijken !