Een relatie hebben met een man of vrouw in Turkije is niet altijd even makkelijk, maar een stuk makkelijker als de familie het accepteerd!
Hoe staat zijn en jouw familie tegenover jullie relatie???
Ik zelf heb heel veel geluk, zijn ouders zijn gek op mij, mijn ouders zijn blij voor mij en we worden aan alle kanten gesteund, wat natuurlijk heerlijk is omdat het vaak al moeilijk genoeg is. Ik kan gewoon lekker mijn verhaal kwijt en er wordt door mijn ouders vaak gevraagd hoe het met B. is. Omgekeerd bij hem hetzelfde zijn ouders vragen vaak naar mij en wanneer ik weer kom.
Nu gaat B. binnenkort naar nl komen en dan gaan mijn ouders en vrienden hem persoonlijk ontmoeten. Ik maak me daar totaal niet druk om omdat ik gewoon weet dat ze gek op hem zullen zijn!!
Wel heb ik ooit een relatie in nl gehad met een jongen die totaal niet geaccepteerd werdt door mijn familie en ik niet door die van hem, dus weet wel hoe het voelt en dat kan echt heel lastig zijn.
Ik lees graag jullie ervaringen!
:kus:Mutlu
Toen we net wat kregen, waren mijn ouders erg beschermend…Bang dat hij elke week een andere meid zou hebben, of alleen maar geld zou willen, de bekende vooroordelen (helaas in vele gevallen ook waar uiteraard…). Maar na 2 jaar, hem vaker aan de telefoon gehad en op msn gezien, zagen ze in dat het echt serieus werd en het toch echt wel een leuke en lieve jongen was 
Gelukkig hebben ze hem nu 200% geaccepteerd en houden ze van hun schoonzoon
Mijn schoonouders zag ik ook pas nadat mn man en ik 2,5 jaar samen waren. Zij wonen helemaal in Adana, dus daar ga je niet eventjes heen Ze waren gelijk superlief voor me, en accepteerden me helemaal! Ook al kon ik toen amper een woord Turks
Natuurlijk zullen hun ook weleens gedacht hebben van: ja maar het is een buitenlandse, zal ze wel een goede vrouw voor onze zoon zijn etc. Maar ze hebben dit nooit aan mij laten merken.
Bij mij is het helaas een stuk minder nou ja goed dan van 1 kant
Mijn ouders negeren de situatie en zijn niet zozeer tegen askim maar meer tegen Turkije in zijn geheel en hebben een ontzettende afkeer jegens het islamitische geloof. Helaas wil dat zeggen dat het onderwerp askim genegeerd wordt, vele discussies en ruzies heb ik hier aan gewijd maar me er uiteindelijk bij neergelegd dat het zo is, ik respecteer hun keus hierin en ga me eigen weg en maak me eigen keuzes, leuk?? Nee leuk is het absoluut niet maar ik kan het ook niet veranderen dus zal hun denkwijze toch moeten accepteren. Verder heb ik een ontzettend goede band met mijn ouders en natuurlijk nog een kleine meid waar ze dol op zijn dus ik hou het zo veel mogelijk gescheiden.
Mijn schoonouders hebben mij en me dochter gelijk in hun hart gesloten ik was niet alleen welkom maar ook een soort van verloren dochter zeker met mijn schoonmoeder heb ik een bijzondere band zij heeft helaas haar enige dochter verloren, en ik merk aan haar dat ze zoekt naar een dochter aangezien ze twee zoons heeft. Nog nooit was er een meisje goed genoeg geweest voor haar jongens en zeker niet voor de oudste (askim) maar nu komt er dan een europese vrouw binnen wandelen met kind (in short) en het kon vanaf het eerste moment al niet meer stuk 
dus niet alleen liefde op het eerste gezicht met mijn askim, maar ook op zeker met zijn familie!!! Wat een hele hoop goed maakt ten opzichte van de stugge houding van mijn eigen ouders
Tessa meid dat laatste stukje herken ik wel, B zijn moeder is ook een dochter verloren, toen ging haar oudste zoon trouwen en was ze echt gek op die vrouw, maar het ene na het andere probleem stapelde zich op en ze zijn gescheiden toen was ze niet alleen haar dochter wederom kwijt, maar ook haar klein kind, aangezien die in bulgarije wonen en ze dus nooit meer zien. En daar sta ik dan ineens… Ze omhelste me of ik haar verloren dochter was en ook de band tussen haar en mij is sterk aangezien ik B. op zijn donder geef als hij tekeer gaat tegen zijn moeder. En ook al is ze er niet bij als B. en ik dat doen, op het moment dat B. naar beneden gaat om het goed met haar te maken en ik ben in de buurt, dan glimlacht ze altijd naar me en een knipoog. Heel bijzonder dat ondanks je de taal niet spreekt je zo’n band met iemand kan hebben!
Mijn ouders stonden in het begin niet te juichen… Ze zijn toch wel weer wat negatiever geworden ook door mijn Turkse ex vriend… Inmiddels zien ze in dat het toch echt wel serieus is, en is mams zelfs bezig om een pakketje te maken met chocolade, speculaas, stroopwafels etc. Om op te sturen naar M. Ook heeft ze zondag een verjaardagskado voor hem gekocht. Mijn vader gaat garant staat voor het visum. Al hebben ze hem dan nog nooit ontmoet, ik weet zeker dat het ze het inmiddels accepteren.
Zijn ouders accepteren het ook helemaal. De eerste keer dat ik terug ging naar M. toen bleef ik meteen 1 week daar in huis en zijn ouders zijn erg lief voor me. Vragen ook steeds wanneer ik weer kom. Dat geldt overigens voor de hele familie. Zelfs zijn tante uit Diyarbakir vroeg me dit weekend om een keer met M. naar haar huis te komen. Dus wie weet. Overigens heeft zijn broer ook een relatie gehad met een buitenlands meisje, dus ze waren al wel wat gewend. We mogen ook gewoon samen slapen enzo…
Het voelt goed, heel goed!
Ik heb zijn familie nog niet ontmoet, maar ze weten het wel allemaal hij maakt er geen geheim van en als ik met askim zit te bellen hoor ik ook weer de verhalen over zijn familie en hoe ze over mij praten allemaal heel erg positief. Maar ik moet ze natuurlijk nog wel allemaal ontmoeten hihi !
Mijn familie tja sommigen wel andere niet. De ene wil er geen woord over horen en met de ander kan ik er uren over praten. Gelukkig vind mijn moeder het helemaal geweldig en mag ze askim dol graag dus gelukkig kan ik er met haar lekker over kletsen !
:dag:.
Ik heb de mazzel dat mijn pa zelf een buitenlandse vrouw heeft. Mijn halfbroer een vriendin die in Rusland woont, dus die kant heeft weinig te zeggen.
Mijn moeder zie ik al een tijd niet meer, door omstandigheden die hier verder niks mee te maken hebben. Zij weet er verder niks van. Tenminste, misschien via via en dan zal haar mening wel weer negatief zijn, maar dat zou met een NLse man ook zo geweest zijn.
Mijn broer weet het wel en maakte in het begin grappen; heb je al een bruidsjurk uitgezocht? Tot ik laatst zei; ja hoor, ik heb hem gevonden. Maar hij heeft ook ooit een relatie met een Turkse gehad, 2 keer zelfs, 1 hier en 1 daar.
En natuurlijk nog Sin, nou dat lijkt me wel duidelijk.
O en vergeet ik bijna mijn dochter, maar lijkt me ook wel duidelijk dat zij het goedkeurd.
En zijn familie moet ik nog leren kennen. Ze weten van ons bestaan en hebben ons hun zegen voor een eventueel huwelijk (later) al gegeven. Dus dat geeft goede hoop, al is zijn vader wel bezorgd hoe dat dan moet met religie etc.
Mijn schoon familie ziet me als een frisse scheet (lol nee grapje… frisse wind :P) die door god gezonden is.
Mijn fam. was wel wat bezorgd in het begin maar of ze het wel of niet goedkeuren boeide me eigenlijk niet zo. Ik vraag geen toestemming nl. Ze hebben mijn man en zijn fam nu ontmoet en vinden het een goede man dus dat is wel leuk…
Sin Je hoeft ook geen toestemming te vragen aan je familie gelukkig niet maar het is wel fijn als ze begrip hebben voor je situatie en je daarin steunen tuurlijk als dat niet zo is blijf je je eigen ding doen, maar als je heel close bent met je familie doet dat wel zeer, en het is op zeker ook een verschil als je niet alleen met jezelf te maken heb maar ook met een kleinkind
Gevoelig onderwerp dit.
Mijn man is een onderwerp wat niet bespreekbaar is met mijn moeder. Ze vertrouwt het nog steeds niet, ookal zijn we inmiddels getrouwd. Het onderwerp turkije is dan ook niet bespreekbaar met haar. Ze komt uit t tijdperk, dat er veel zogenaamde “gastarbeiders” hierheen zijn gehaald en daar wordt nu n heel land op afgerekent. Ik heb me daar inmiddels bij neergelegd, en hoop nu dat haar mening/ideeën veranderen als hij hier is.
Gelukkig heb ik wel andere familieleden en vrienden die het wel leuk vinden, en me dus regelmatig vragen hoe t gaat, en of zijn nederlands al vordert.
Zijn familie is totaal n ander verhaal, de 1e keer dat ik daar kwam, kwam ik letterlijk in een warm bad. Werd met zoveel vriendelijkheid binnen gehaald en ben die dag vreselijk in de watten gelegd. Ze bellen wekelijks mijn man om te vragen of t goed met me gaat, en als ik bij hem ben hangen ze dagelijks aan de telefoon om te informeren of ik wel gelukkig ben en of hij goed voor me zorgt. Ze wonen helaas te ver weg (konya) om zomaar ff langs te gaan.
Beste allemaal,
Sinds november 2009 heb ik een koerdische vriend, hij woont al 8 jaar in Nederland en heeft zijn eigen bouwbedrijf(je) Zijn vader is 2 weken geleden naar Duitsland geweest om zijn familie daar op te zoeken, mijn vriend is daarheen gegaan om zn vader op te halen alleen maar om mij voor te stellen (dus dat betekent wel dat het serieus is lijkt mij ook voor hem dus), ik werkte dus kon niet mee en vandaar dat hij zijn vader naar Amsterdam bracht. Vooraf zei hij al dat het gebruikelijk is om ouderen hun hand te kussen maar dat heb ik niet gedaan en blijkbaar heeft zijn vader daar iets over gezegd. Ik heb wel een leuke avond gehad en zijn vader was verder wel positief over mij. We hebben het zelfs over kinderen gehad. Zijn vader is daar helemaal blij over en ziet dat wel zitten.
Nu heb ik gisteren weer een gesprek met mijn vriend gehad over het feit dat het moeilijk kan worden en zijn moeder naar Nederland komt voor een half jaar om dan te helpen bij de opvoeding van het kind?? Zij komt dan bij ons in huis wonen en gaat mij dan helpen. Verder ben ik daar sinds dien een beetje van uit mijn doen en laten…
Ik hoop en wil vragen of jullie ook zulke dingen mee hebben gemaakt. Voor de goede orde ben ik niet zwanger maar wij hebben het vaak over de toekomst, trouwen, samenwonen, een kindje… dat soort dingen…
Alvast bedankt! X
Uff moeilijk…moet zeggen dat mijn schoonmoeder dat plan ook heeft voorgesteld, maar dat ik er niet aan moet denken mn schoonouders een halfjaar lang in huis te hebben!
Niet dat ik niet van ze hou, maar ik kan niet echt mezelf zijn met hun in huis (ik blijf toch een buitenlandse met andere gebruiken, en zit dan constant op alles te letten…werd al gek na 2 weken laat staan een halfjaar…)
Dus ik zou er echt heel goed over nadenken. Eerst maar eens kennis maken met zn moeder zowieso… Maar het lijkt me niet makkelijk…
Dank je wel.
Inderdaad moet ik eerst maar eens kennis gaan maken met haar. Maar ik vind het nu al eng als ik te horen krijg hoe het daar gaat… Ik ken die vrouw niet maar moet er niet aandenken dat ik mijn kind in een wieg leg en zij het eruit haalt of wat dan ook dingen tegenwerken enzo. Ik maak me er nu al zo n zorgen om. Ik hou echt veel van mijn vriend en wil hem niet kwijt maar als er zulke moeilijke dingen aan gaan komen weet ik niet hoe ik dit vol kan houden. Het scheelt wel dat we hier wonen en zij daar. Maar het is dus wel bekend dat zulke dingen gebeuren?
Mijn vriend werkt dan, ik bel hem, zij gaat hem bellen, dat wordt echt een strijd. Ik hoop maar dat hij het erger brengt dan dat het is want zo gaat dat niet goed.
Ook dat ik haar zoon afpak… hij is enige zoon in het gezin dus wie weet krijg ik daar ook nog wel mijn porsie van…
nou ik woon dan in TR, dus ze zou niet naar NL ervoor komen maargoed…ik snap wat je bedoelt!
het is toch een hele andere cultuur maar ook met allemaal andere gebruiken qua kinderen… In TR bvb schudden ze heel veel met het kind, naja in NL zou je voor kindermishandeling aangeklaagd kunnen worden bij wijze van
Zie dat zelf ook niet zitten nee Of als ze eindelijk slapen, weer lekker inde wangetjes knijpen, oppakken, ronddraaien…uff die arme kinderen hier hebben echt een slaaptekort
Inderdaad en het schijnt ook dat de baby’s te warm worden aangekleed… Vriendin van mij heeft 2 zoons van half turkse afkomst… ze zei hoeveel ik ook van mijn zoons hou als ik dit wist was ik er niet aan begonnen… maja…
Mijn vriend is best dominant en ik kan een hele discussie met hem voeren omdat ik nogal eigenwijs ben haha
Maar is het dus wel gewoonlijk om ouderen de hand te kussen? Maak je dat veel mee? Het was bij die eerste ontmoeting niet dat ik het niet wou maar ik ben het niet gewend en het voelde gewoon raar voor mij dus heb ondanks de zenuwen die vader zijn hand geschud en gedag gezegd. Toen we weer afscheid namen gaf hij me zoenen op mijn wang… Toch vond hij me heel aardig en lief en mooi en leuk en je kent t wel… maar hij zei het wel tegen mijn vriend dat ik zn hand niet had gezoend… dat vind ik wel eng eigenlijk over hoe zij daar in Turkije over mij zullen denken nu…
Ow absoluut, ingepakt worden tot ze rode bultjes van het zweten krijgen ja…en dan zeggen dat ze het nog koud hebben haha! Je moet wel érg sterk in je schoenen gaan, om dan constant tegen je schoonmoeder in te moeten gaan…
De hand kussen is inderdaad gewoonlijk, uiting van respect…Maar denk dat zijn vader ook moet begrijpen dat dat in NL geen gewoonte is. Ik doe het wel bij mijn schoonouders, en júist omdat ik buitenlandse ben, waarderen ze dat nog meer. Maar niet echt kussen hoor…Doe meestal hand tegen mn kin en dan tegen mn voorhoofd, je weet nooit waar die handjes allemaal zijn geweest hahaha!
Maar als je bang bent wat ze over je denken, moet je vriend gewoon nogmaals voor de duidelijkheid aangeven dat jij een buitenlandse bent en nou eenmaal niet alles van jullie cultuur kent
1 like
Ik weet inderdaad dat het een uiting van respect is en ik ga tegen mijn vriend ook zeggen dat hij dat gewoon duidelijk moet maken dat dat hier niet de gewoonte is en dat ik me daar best ongemakkelijk bij voelde.
Ben best benieuwd hoe dat eind oktober zal gaan, hoe ging jouw eerste ontmoeting?
Thx
Onze eerste ontmoeting was september 2007, toen waren mn man en ik al 2 jaar “samen” en was ik al 1,5 jaar lid van een ander forum, waar ik natuurlijk al wat verhalen was tegengekomen.
Dus toen de tijd was aangebroken dat ik z’n ouders zou ontmoeten, heb ik het er met mn man over gehad, of het klopt dat ik dat eigenlijk hoor te doen enzo.
Dus toen mn schoonouders kwamen, en ik hun de handkus gaf, waren ze helemaal verrast haha! Sprak verder amper turks, maar was gelijk helemaal geaccepteerd volgens mij 
Haha dat is dan wel erg positief! Ik lees inderdaad wel interessante dingen hier op t forum, ging even google inschakelen omdat ik er meer van wil weten, de cultuur en inderdaad de gewoontes… Ben me aan t orienteren voor ik daarheen ga… Alleen de taal wilt nog niet lukken, sprak jij al genoeg voor je daarheen ging? Heb je een cursus gedaan? Ik wil gaan oefenen met mijn vriend zodat ik toch een beetje kan communiceren als ik daar ben.