De laatste jaren ben ik regelmatig maanden op reis geweest. Dit keer weer Azie. Bij terugkomst tref ik een land aan nog dieper in verborgen recessie. Iedereen heeft gloeiende haast. Als je oplet en doorvraagt blijkt het steeds om niks te gaan. Lege agenda’s worden opgevuld met speelafspraakje voor zoontje dat moet worden gemanaged en dringend fietsenmaker onderhoud over de kosten van de stalling. Mensen vallen dood over een kwartje. Kan je me even terugbellen? Mensen die de andere kant opkijken op straat als je ze aankijkt. Na bijna een maand terug wordt ik steeds vermoeider en staat alles me steeds meer tegen. 's nachts denk ik terug hoe ik een dagenlang lang ik de verzengende hitte thee zat te drinken met wisselend gezelschap en stukjes tofu, tempe of andere gezondheden om tegen schemer in de rivier te gaan zwemmen met de locals. Die het drukker hadden dan velen hier. Immers, business was booming dankzij Singaporezen, Maleisiers, Chinezen, Russen die niet zeuren om een dubbie en de wereld aan het verkennen zijn. Om ochtends hier weer omver te worden gelopen als ik een winkel uit wil stappen. zoniet van de stoep af gefietst door iemand met zelfs een klein kindje voorop. De wezenloze praatprogramma’s waar mensen gewoon dwars door elkaar heen kletsen of applaus oogsten met vet(te) achterhaalde homohumor Ik lijk me niet meer te kunnen aanpassen. Kennissen zeggen me te genieten van de hittegold. Mijn thermometer komt echter niet verder dan 22 en ik haat saunaslippers. Ik beklaag me niet maar vraag mij af of iemand dit herkend en hoe die weer erbovenop kwam. Ik ben hier voorlopig nog een tijd voor zaken. En wil me niet continu kapotergeren en meewarig om me heen kijken. Nederlanders houden daar h e l e m a a l niet van. Ik heb er dit keer echt heel veel last van en mijn 1e stap is het maar eens op te schrijven. In de hoop dat ik niet veel medelanders diep beledig.
Geluk lligt in jezelf.
Ik ben meerdere keren langere tijd weg geweest, en ik zat regelmatig met het gevoel van ‘is dit alles’ op het moment dat ik terugkwam van een mooie reis. Ik was nog niet terug, of het begon alweer te kriebelen. Zoveel plekken die ik wilde zien, zoveel mensen die ik wilde ontmoeten, maar zo weinig tijd…
Inmiddels het ik meer rust gevonden - OOK in Nederland. Ik heb een drukke baan, een studie, en heel weinig vrije tijd. Maar ik probeer me wel zo op te stellen als tijdens mijn reizen, help een onbekende vrouw om haar bagage de bus in te tillen, maak een babbeltje met de cassiere tijdens mijn wekelijkse boodschappen, probeer me niet te ergeren aan kleine dingen - en ineens is het leven zo slecht nog niet!
Ik reis (nog altijd) veel, en zal dat ook blijven doen. Ik heb reizen echter niet nodig om mijn geluk te vinden. Mezelf af en toe tot orde roepen en me bewust zijn van de kleine dingen die mooi zijn, vullen voor een groot deel het gat op.
*Inmiddels het ik meer rust gevonden - OOK in Nederland. Ik heb een drukke baan, een studie, en heel weinig vrije tijd. *
Lees je zelf wel wat je schrijft? En ja, ook ik studeerde ooit met 2 assistenschappen en bedrijfje ernaast, maar hing de hele dag lekker op de tennisbaan (en volgde op toerbeurt college). Dat druk druk druk sfeertje werd toen nog als lame beschouwd.
x
Ik weet wat ik schrijf. Ik heb wel eens minder gewerkt en me minder relaxed gevoeld. Voor mij zijn die dingen niet gekoppeld. JUIST door ook in NL te leren ontspannen, kan ik hier genieten.
Mooie wijze woorden Jenny!
Ik wil je echt niet op woorden vangen, maar ik lees gewoon steeds echt wat er staat. Niet meer en niet minder.
Je leest misschien wat er staat, maar je begrijpt het niet en wil het niet begrijpen. En dat is tevens de reden dat je niet aardt in Nederland, en dat je nergens ter wereld zult aarden. Succes met je zoektocht.
Eens met Jenny. Ik denk dat het voor een heel groot deel afhangt van de manier waarop je je zelf opstelt.
Als je je openstelt, en opstelt zoals je in Azië, of waar je je ook maar wel prettig voelde, zul je merken dat mensen jou ook anders gaan benaderen. Als je voornamelijk ergernis en “het is hier stom” uitstraalt, zullen mensen jou ook niet met open vizier tegemoet treden.
1 In mijn post noem ik als voorbeeld het druk druk cultuurtje. Als je daarop antwoordt met een beschrijving van je drukke leven weaarin je nauwelijk vrije tijd hebt miste je het punt.
2 IK begrijp wel waarom je schrijft over ooit minder druk minder relaxed, maar als je het letterlijk neemt is het voer voor Freudianen, die volgens mij niet ver ernaast zitten in dit geval. Mensen die ik ken met een echte topfunktie hoor je nooit over druk druk. Ik ken het zelf. Onder zware druk wordt je efficient. Ik kan mij niet voor dit van oorspong calvinistische cultuurverschijnsel “openstellen”. Wel van me af laten glijden.
3 En dat is tevens de reden dat je niet aardt in Nederland, en dat je nergens ter wereld zult aarden. Daarmee veronderstel dat ik hier nooit aarde. En toch ben ik redelijk suksesvol. En je veronderstelt dat ik elders ook niet aard, maar in dat geval viel de terugkomst mij niet zo zwaar.
Bedankt voor je tip. Ik blijf er echter problemen mee hebben. Ik vraag me namelijk af in hoeverre sommige zaken niet gewoon een feit zijn. Als ik mij bijv. openstel voor het cultuurtje van luid bellen waar juist veel anderen zijn blijft het een vreemd fenomeen. Je kan het van je af laten glijden natuurlijk. Maar wat ik persoonlijk heel erg mis is de Aziatische analytische geest. De strak analytische antwoorden. Vaak ook heel letterlijk nemend wat je zei met alle heerlijke misverstanden van dien.
Je praat jezelf tegen. Aziaten die druk zijn is goed, Nederlanders die druk zijn veroordeel je. Nederlanders die luid bellen vormen een cultuur waaraan je geen deel wilt nemen, maar in de Aziatische landen waar ik geweest ben wordt juist MEER gebruik gemaakt van de telefoon dan hier.
Het gras aan de overkant is altijd groener.
Stop met deterministisch denken. Het is weliswaar een feit dat anderen doen wat zij willen, maar niemand dwingt jou om dat ook te doen. Trek je eigen plan, en projecteer dat op jezelf en niet op anderen. En stop vooral geen energie in het verwijten maken naar anderen die je toch niet kan veranderen.
Yep en begrip/acceptatie komen met kennis van wat achter die feiten zit. Misschien helpt het te beseffen dat Nederland vroeger een handelsnatie was. Bij handel hoort bluffen. En is sterk individueel gericht. Azie is op het collectief gericht:chin:.
Hear hear.
Verder geloof ik erg in “wie goed doet, die goed ontmoet” en dat kleine dingen ook een verschil kunnen maken. Bij jezelf beginnen dus.
En als je het dan toch allemaal bagger vindt, waarom dan hier nog zaken doen? Waarom dan niet verhuizen? Waar een wil is, is namelijk ook een weg 
Het was gewoon wachten op zo’n reactie.
Inderdaad in het leven moet je gewoon doen wat voor jou het beste past. Zo kon ik het ook niet meer vinden in NL het was me te druk en er wonen nogal veel mensen op elkaar. Ik vind zelf NL leuk voor een paar weken en dan weer blij dat ik in het vliegtuig mag stappen. Het is aan jezelf om dingen te veranderen als iets niet bevalt.
Ik woon nu in Nieuw Zeeland en wil echt niet zeggen dat het gras daar groener is maar vind het wel heerlijk dat er ruimte is en het klimaat net wat fijner in de winter (woon in Auckland laagste temp 12 in winter)
Nogmaals je bent zelf diegene die veranderingen kan aanbrengen en niet de wereld om je heen.
Het is een beetje cultuur geworden hier het druk te hebben en zich “zakelijk” te gedragen. De mobiele telefoon is een goedkoop middel om dat te uiten. Want voor de rest houden we de hand op de knip. In Azie hebben ze echt nog nooit van Calvijn gehoord en zeggen de mensen het gerust als ze geen werk hebben. Het viel me overigens op dat ik in het begin het wantrouwde als ik Aziaten hoorde zeggen dat ze naar een baan solliciteerde in een ander Aziatisch land. Gewend als ik hier ben dat het meestal onzin is. Maar daar zijn ze dan echt ineens werkzaam in HK, KL of Singapore (en niet als bordenwasser of au pair, maar als teamleader in een IT bedrijf oid).
En waarom kies jij om daaraan mee te doen?
Ik zie mezelf niet als een Calvinist, zie jij jezelf wel zo? (Behalve je lijdzame denken?)
Eerder deze week mailde iemand me dit (mag quoten):
*and you miss all those messy characteristics of indonesia. how interesting is that!
i miss holland. i miss the chill weather, the quite environment, the kippeling, the comfy buses, the well-ordered public transport, the security… many things!
*
Een goede vraag. Want mijn hart springt op als ik de kuilen zie door de bodem van de bus, waar ik nog net op kon springen. Toch denk ik meer aan chaos contra verstarring als ik de mail uit Indonesie weer lees. En het is belangrijk te beseffen dat het gedrag dat ik daarbij beschrijf inderdaad niet is meer dan decorstuk.