Beste allen,
Ik heb een beetje een luxeprobleem. Ik wil een of twee lange hikes gaan maken, namelijk de Te Araroa (TA) en misschien aansluitend een stukje Pacific Crest Trail (PCT). I.v.m. visumeisen is de PCT nu alleen gedeeltelijks een optie (90 dagen) en de TA zou ik in zijn geheel kunnen lopen wat zo’n 5 maanden duurt. Zo’n hele grote hike zit al zo’n 5 jaar in mijn hoofd. Afgelopen 5 jaar heb ik al eens een reis van 6 maanden gemaakt bij mijn huidige werkgever en ik ga er nu een beetje van uit dat mijn baan met vast contract hiervoor opgezegd moet worden. Ook ben ik na 4,5 jaar erg moe van deze functie en al is de baan afwisselend, er is veel routine, weinig uitdaging en het voelt tegenwoordig vooral als rommel opruimen en brandjes blussen, de afdeling vind ik ook niet leuk om voor te werken. Mijn baas lijkt echter alsnog zeer tevreden met mijn functioneren en de kennis die ik van de afdeling heb, wat de keuze moeilijk maakt omdat ze veel op mij steunen.
Nu is dan misschien het moment van de lange hike bijna perfect: ik heb geen eigen woning (26 jaar, maar omdat ik alleenstaand ben en goed verdien kom ik maar niet in aanmerking voor een huurwoning en vrije sector kan ik net niet betalen. Het kan nog 1 a 2 jaar duren voordat ik verder kom op de wachtlijst, of ik moet een andere baan hebben met minder inkomsten), geen relatie, genoeg zakgeld en een goede voorbereiding op de reis. Verder kan ik bij terugkomst weer even bij mijn ouders wonen totdat er een huurwoning beschikbaar is. Ik heb nu 7 jaar werkervaring in totaal in mijn gebied en ben dus wel redelijk jong met wat ervaring al.
Er zitten echter ook veel zorgen aan. Op de één of andere manier vind ik het heel moeilijk de laatste knoop door te hakken. Mijn baas te vertellen dat ik (ben ik echt zo ondankbaar, zelfs nadat ik 6 maanden weg kon en een vast contract kreeg?) weg ga, het niet hebben van een baan achteraf, het niet weten of die hike uberhaupt wel gaat lukken (het is toch minimaal 3000 kilometer, al heb ik al eens 1400 kilometer gelopen achter elkaar).
Verder houd mijn hoofd zich ook erg bezig met het vervolg. Kom ik dan weer net als eerst in een suffe baan maar dan met nog minder vakantiedagen en salaris (het enige wat deze baan nu erg relaxt maakt)? Of kan ik juist misschien BBL een nieuwe weg inslaan? of lukt het me helemaal niet meer om werk te vinden? Ik heb in december al eens naar Stewardess gesolliciteerd en ben zeker geinteresseerd in een nieuwe weg in te slaan qua carriere al weet ik nog niet wat eigenlijk, ik ben altijd maar een beetje met de ‘stroom’ meegegaan en weet niet zo goed hoe ik de toekomst nu zie, wat weer extra stress meegeeft.
Ik ben erg bang voor de stap, ook omdat het fysiek en mentaal zo’n ambitieuze reis is. Ik heb nog geen echte last van heimwee gehad al was ik vorige keer dan 3 maanden er zeker weer aan toe naar huis te gaan. Nu ga ik 5 maanden weg, ben ik 3 weken tussendoor thuis en ga ik -als ik dat fysiek en mentaal nog wil/kan- daarna weer 3 maanden weg.
Sommige vrienden (mijn allerbeste vrienden was het overigens meteen wel goed weer mee) waren best afstandelijk geworden vorige keer toen ik terugkwam, iets waar ik me nu dan natuurlijk ook weer zorgen over maak. Er gaan zo veel gedachten door mijn hoofd dat ik het af en toe niet helemaal meer weet. De ene keer denk ik ‘mijn baan is eigenlijk best relaxt en ik heb er veel mazzel mee, ook al is het niet uitdagend ik heb zo veel vakantiedagen, salaris, en ik ben helemaal gewend en financieel zit het goed!’ en aan de andere kant weet ik dat de situatie nooit perfect gaat staan en dat ik misschien wel spijt krijg als ik het niet tenminste probeer. Nog een jaar uitstellen - ik vraag me af of mijn situatie dan anders is, ik word alleen maar ouder en minder eng gaat het niet worden denk ik.
Ik ben vooral benieuwd hoe jullie deze stappen zijn overkomen en hoe deze situatie er voor een buitenstaander uitziet, want ik zie even door de bomen het bos niet meer… Hebben jullie veel steun gehad van vrienden/familie? Ik ken helaas echt niemand die dit soort reizen leuk vindt, die dit soort grote stappen zet, dus helaas kan ik er met niemand over ‘sparren’ en al het nadenken en zorgen maken overschaduwt soms een beetje de lol in de voorbereidingen van deze reis. Heb jullie tips, ideeen? Wat hielp jullie bij het doorhakken van de grootste knopen?