Zware 'wereld'reis en bijhorende obstakels/zorgen

Beste allen,

Ik heb een beetje een luxeprobleem. Ik wil een of twee lange hikes gaan maken, namelijk de Te Araroa (TA) en misschien aansluitend een stukje Pacific Crest Trail (PCT). I.v.m. visumeisen is de PCT nu alleen gedeeltelijks een optie (90 dagen) en de TA zou ik in zijn geheel kunnen lopen wat zo’n 5 maanden duurt. Zo’n hele grote hike zit al zo’n 5 jaar in mijn hoofd. Afgelopen 5 jaar heb ik al eens een reis van 6 maanden gemaakt bij mijn huidige werkgever en ik ga er nu een beetje van uit dat mijn baan met vast contract hiervoor opgezegd moet worden. Ook ben ik na 4,5 jaar erg moe van deze functie en al is de baan afwisselend, er is veel routine, weinig uitdaging en het voelt tegenwoordig vooral als rommel opruimen en brandjes blussen, de afdeling vind ik ook niet leuk om voor te werken. Mijn baas lijkt echter alsnog zeer tevreden met mijn functioneren en de kennis die ik van de afdeling heb, wat de keuze moeilijk maakt omdat ze veel op mij steunen.

Nu is dan misschien het moment van de lange hike bijna perfect: ik heb geen eigen woning (26 jaar, maar omdat ik alleenstaand ben en goed verdien kom ik maar niet in aanmerking voor een huurwoning en vrije sector kan ik net niet betalen. Het kan nog 1 a 2 jaar duren voordat ik verder kom op de wachtlijst, of ik moet een andere baan hebben met minder inkomsten), geen relatie, genoeg zakgeld en een goede voorbereiding op de reis. Verder kan ik bij terugkomst weer even bij mijn ouders wonen totdat er een huurwoning beschikbaar is. Ik heb nu 7 jaar werkervaring in totaal in mijn gebied en ben dus wel redelijk jong met wat ervaring al.

Er zitten echter ook veel zorgen aan. Op de één of andere manier vind ik het heel moeilijk de laatste knoop door te hakken. Mijn baas te vertellen dat ik (ben ik echt zo ondankbaar, zelfs nadat ik 6 maanden weg kon en een vast contract kreeg?) weg ga, het niet hebben van een baan achteraf, het niet weten of die hike uberhaupt wel gaat lukken (het is toch minimaal 3000 kilometer, al heb ik al eens 1400 kilometer gelopen achter elkaar).
Verder houd mijn hoofd zich ook erg bezig met het vervolg. Kom ik dan weer net als eerst in een suffe baan maar dan met nog minder vakantiedagen en salaris (het enige wat deze baan nu erg relaxt maakt)? Of kan ik juist misschien BBL een nieuwe weg inslaan? of lukt het me helemaal niet meer om werk te vinden? Ik heb in december al eens naar Stewardess gesolliciteerd en ben zeker geinteresseerd in een nieuwe weg in te slaan qua carriere al weet ik nog niet wat eigenlijk, ik ben altijd maar een beetje met de ‘stroom’ meegegaan en weet niet zo goed hoe ik de toekomst nu zie, wat weer extra stress meegeeft.

Ik ben erg bang voor de stap, ook omdat het fysiek en mentaal zo’n ambitieuze reis is. Ik heb nog geen echte last van heimwee gehad al was ik vorige keer dan 3 maanden er zeker weer aan toe naar huis te gaan. Nu ga ik 5 maanden weg, ben ik 3 weken tussendoor thuis en ga ik -als ik dat fysiek en mentaal nog wil/kan- daarna weer 3 maanden weg.
Sommige vrienden (mijn allerbeste vrienden was het overigens meteen wel goed weer mee) waren best afstandelijk geworden vorige keer toen ik terugkwam, iets waar ik me nu dan natuurlijk ook weer zorgen over maak. Er gaan zo veel gedachten door mijn hoofd dat ik het af en toe niet helemaal meer weet. De ene keer denk ik ‘mijn baan is eigenlijk best relaxt en ik heb er veel mazzel mee, ook al is het niet uitdagend ik heb zo veel vakantiedagen, salaris, en ik ben helemaal gewend en financieel zit het goed!’ en aan de andere kant weet ik dat de situatie nooit perfect gaat staan en dat ik misschien wel spijt krijg als ik het niet tenminste probeer. Nog een jaar uitstellen - ik vraag me af of mijn situatie dan anders is, ik word alleen maar ouder en minder eng gaat het niet worden denk ik.

Ik ben vooral benieuwd hoe jullie deze stappen zijn overkomen en hoe deze situatie er voor een buitenstaander uitziet, want ik zie even door de bomen het bos niet meer… Hebben jullie veel steun gehad van vrienden/familie? Ik ken helaas echt niemand die dit soort reizen leuk vindt, die dit soort grote stappen zet, dus helaas kan ik er met niemand over ‘sparren’ en al het nadenken en zorgen maken overschaduwt soms een beetje de lol in de voorbereidingen van deze reis. Heb jullie tips, ideeen? Wat hielp jullie bij het doorhakken van de grootste knopen?

Wat interessant, ik kende de TA en PCT helemaal niet. Speel zelf al jaren met de gedachte om ook eens een trail te doen waarbij ik denk aan de Shikoku 88. Ben zelf alleen niet echt een natuurwandelaar; meer een soort van metropoolzwerver.

Heb zelf een enigszins vergelijkbaar dilemma gehad. Vaste baan met veel status, vet salaris, stuwmeer aan vrije dagen, goede werkgever en leuke collega’s. Uiteindelijk besloot deze verwende vlegel ontslag te nemen toen de financiële/economische crisis een paar jaar was uitgebroken. Voor mij gaf de doorslag dat ik weinig voldoening meer haalde uit m’n werk en dat ik chronisch verslaafd ben aan reizen. De kwakkelende economie zag ik als het grootste risico in mijn beslissing maar mijn wil en de roep om te reizen was velen malen sterker (op deze gevoelskwestie - klinkt wellicht zweverig - is mijn beslissing grotendeels gebaseerd). Na de terugkeer van mijn reizen was het nog steeds crisis en heb moeten knokken voor een plaatsje in de maatschappij. Uiteindelijk weer leuk en vast werk gevonden in een totaal andere sector :smile:

Het waren leuke en leerzame reizen die niemand me ooit meer afpakt en waar ik geen nanoseconde spijt van heb. Als ik bij jou tussen de regels doorlees, ben je gewoon toe aan nieuwe uitdagingen en waarom dan niet die grote hikes doen die al jaren door jouw hoofd spoken? Je bent jong en getalenteerd, hebt de economie vooralsnog mee, hebt bij terugkomst een dak boven je hoofd, misschien verlies je wat oppervlakkige vrienden (je krijgt er wereldwijd een aantal bij), jouw baas kan het diep van binnen allemaal best wel begrijpen en: so what als je voortijdig afhaakt bij een trail?

Ik heb de Shikoku 88 een paar jaar terug gelopen in z’n geheel, en vorig jaar nog een klein stukje over gedaan omdat ik het zo miste. Zéér aan te bevelen reis!! Als ik het zo lees, past de reis wellicht goed bij je, omdat maar 15% echt in de natuur is ongeveer. Je loopt voornamelijk op verharde wegen door platteland, af en toe door een kleine stad en verder rustige of soms drukke wegen. Maar altijd zijn de groene bergen in zicht en vaak loop je ook langs de zee. Dat in combinatie met de prachtige tempels, die mooie cultuur en de hele sfeer die de henro met zich meedraagt, doen!! Mocht je er vragen over hebben laat me weten!

Goed om te lezen hoe jij er over denkt. Je hebt ook helemaal gelijk. Laatste paar dagen kon ik het gewoon niet meer loslaten, ik ben té nieuwschierig hoe het zou zijn in deze reis te duiken en te zien wat ik kan. Het was heel eng, maar ik heb dan ook mijn werkgever laten weten wat mijn plan is. Het gaat gebeuren!! Als backup, als de trail niet lukt, heb ik bedacht dat wwooffen een leuke optie is om over te stappen mocht dit nodig te zijn. Maar ik ga natuurlijk gewoon voor de hele trail van 3000 km. Ik ben zenuwachtig en angstig voor wat er daarna gebeurd, maar ik ben o zo opgelucht dat ik het heb kunnen vertellen. Wat er ook gebeurt, ik kan terugkijken op een keuze die ik nu écht voor mezelf heb gemaakt, en dat is heel bevrijdend. Thx :slight_smile:

Ik baal er bijna van dat het de zoveelste bevestiging is om de 88 te doen :smile: Zit zelfs aan varianten te denken zoals de route per vouwfiets ofzo, hoewel dat vermoedelijk niet de oorspronkelijke hardcore gedachte van een pelgrimstocht is…

Lijkt me menselijk en een reden waarom mensen braaf op hun plek in de maatschappij blijven plakken. Het kiezen voor de zekerheid. Vind het stoere beslissing, er zijn zat mensen die praten en dromen, maar jij gaat het gewoon doen! Het gevoel van bevrijding heb je al en mijn ervaring is dat de onrust vanzelf wegvloeit als je eenmaal onderweg bent. Dan ben je gewoon bezig met het leven van dat moment (mensen volgen tegenworodig massaal hippe cursussen zoals mindfulness, maar beter is gewoon alleen een reis te ondernemen, toch?. Het grootste risico daarna is dat je nog meer trails wilt doen :smile:

Alvast veel plezier gewenst, zou het interessant en leuk vinden als je nog eens wat bericht.