Hoi iedereen!
Ik ben net terug van drie weken backpacken in Vietnam met een vriendin.
Dit was voor mij de eerste keer backpacken, en ik ben verliefd geworden. Sinds ik ben afgestudeerd ben ik redelijk veel aan het rondreizen, maar deze reis heeft echt wat met me gedaan.
Achtergrond info: Ik ben 25 jaar, twee jaar aan het werk nu als verpleegkundige, heb net promotie gekregen, een huisje, leuke vrienden, had een leuke vriend maar dat is net uit gegaan voor dat ik weg ging (eigen keus).
Nu ik terug ben, staat alles op zijn kop. Alle prioriteiten zijn veranderd. Ik vraag me af waarom ik in godsnaam mijn leven zo op de rit wil hebben. Ik wil weer weg, reizen, nog meer mensen ontmoeten, meer van de wereld zien. Al moet ik mijn net nieuwe baan er voor opzeggen. Als ik hier blijf zal mijn leven heel simpel lopen: nieuwe vriend, nog beter worden in mn werk en misschien weer promotie, kinderen, trouwen, oud worden, af en toe reizen maar voornamelijk het leven als een boekje leiden. Ik had (en heb ergens nog steeds) het idee dat als ik mn leven omgooi ik nooit iemand zal vinden om kinderen mee te krijgen (kinderwens present).
Dus, wat ga ik doen? Wil ik eerst een maand alleen reizen en mn baan behouden? Ga ik drie maanden naar Azie (doei baan)? Ga ik voor een half jaar/jaar naar Australie/Canada/nieuw zeeland en daar werken (doei huidige leven)?
Mijn vraag: is er iemand die dit herkent/heeft meegemaakt? Hoe kies je. Ik heb het gevoel dat ik als ik iets wil doen, het NU moet doen ivm mijn leeftijd. Je weet natuurlijk nooit wat de goede keus is. Maar misschien zijn er mensen (dat weet ik eigenlijk wel zeker) die iets soortgelijks hebben meegemaakt.
