Eerste wedervraag, waarom reis je?
Als je -zoals 85% van de toeristen- enkel de deur uitgaat op een kleurtje op te doen, dan raakt het waarschijnlijk je koude kleren niet dat er 5km verderop moeders met de peuter op de rug een vuilnisbelt raaien om nog iets bruikbaars/eetbaars te vinden.
Ik reis niet zoals de doorsnee tourist. Ik blijf me er wel van bewust dat ik een tourist ben, dat wel.
Misschien is het net onze morele plicht om zulke landen op te zoeken, misschien zit er onder al die kritische touristen dan toch eentje die werkelijk iets doet. Ik sponsor twee Plan International kinderen, in Bolivia en in Laos. Een collega van me ging jaarlijks een in een dorpje in Roemenie de schooltjes van degelijke sanitairs voorzien (wc’s, douches, loden leidingen vervangen etc), een kennis van me, Pater Scheutist, zorgt al jaren voor enkele dorpen in het Braziliaanse achterland… als iedereen doet wat hij kan dan gebeurt er iets.
Wat een doorsnee, of zelfs een kritische tourist doen aan een corrupt regime? Niets. Daar zijn de Rudi Vrankxen van deze wereld voor.
Maar is dat een rede om die landen te vermijden? Neen.
Als bezoeker doe je wat je kan, met respect voor de mensen, laat een tip achter in een eetstalletje, geef een fooi als je een “couleur locale” foto maakt, doneer een kleinigheid aan een tempel of bij een monnik.
Kleine dingen.
De georganiseerde misdaad, kinderarbeid, kindersekstourisme, millieumisdaden, sociale onrechten, etc die moeten aangepakt worden op internationaal niveau, maar je hoofd wegdraaien zodat je de ellende niet ziet is ook geen oplossing.
Trouwens, hoe perfect zijn onze Westerse landen? Bij ons is er ook nog discriminatie, corruptie, huislijk geweld…
Contra vraagje, ga je graag op reis naar landen die elders in de wereld regimes omverwerpen, burgers ombrengen, chemische wapens gebruiken en onwrichte maatschappijen achterlaten?
F.