(origineel bericht op be-more.nl)
Zondag 7-4-2013 – Dinsdag 9-4-3-2013
“Life isn’t about learning how to survive the storm. It’s about learning how to dance in the rain.”
Om te beginnen omvat dit citaat denk ik alles wat ik over de afgelopen dagen wil zeggen. Terwijl ik zondagmorgen nog in de sporthal zat om naar mijn handbalteam te kijken, zat ik vervolgens ’s middags last-minute mijn koffer in te pakken. Het kan soms snel gaan, maar overal wen je aan.
Nu wist ik van mezelf dat ik best materialistisch ben, dus begon ik zondag met een lijst om mijn spullen te pakken. Echt geloof me. Inpakken was nog nooit zo moeilijk. Voor een maand spullen meenemen is niet makkelijk. Zeker niet als je aan een limiet bent gebonden. Bij de douane had ik het echt wel even moeilijk, maar tranen heb ik niet gelaten. Denkende aan het mooie wat mij binnen enkele dagen tegemoet zou treden, trok mij over de streep.
Wetende dat mijn jeugddroom binnen enkele uren werkelijkheid zou worden, reed ik samen met mijn ouders en zus met een dosis gezonde spanning richting het vliegveld in Dusseldorf. Daar aangekomen nog wat gedronken en daarna het vliegtuig ingestapt. Van Dusseldorf naar Dubai zat ik naast twee Nederlandse zakenmannen die me van alles konden vertellen over Zuid-Afrika.
Eenmaal in Dubai aangekomen, heb ik de medevrijwilligers heel snel gevonden. Hoe groot het vliegveld ook was. Ik voelde me er snel thuis. Na ongeveer vijf uur wachten, steeg m’n tweede vliegtuig op. Ditmaal in de richting van Durban, mijn eindbestemming. We werden opgehaald door iemand van Be more en naar het Blue Sky Mining hostel gebracht. Omdat het al donker was, konden we buiten niet meer veel zien.
De volgende morgen, was ik vroeg mijn bed weer uit om buiten foto’s te knippen. Tussen de palmbomen een zwembad en de oceaan werd ik wakker. Heerlijk kan ik jullie vertellen. ‘So this is Africa’, dacht ik. Na een korte introductie over Zuid-Afrika en het gebied waarin we verkeren, zijn alle vrijwilligers opgesplitst en naar verschillende projecten gebracht. Met The farm, waar ik praktisch iedere dag op internet kan, ben ik wel gelukkig geprezen.
Vandaag heb ik de eerste boodschappen gedaan in een Afrikaanse shoppingmall. Geloof het of niet, maar ze hebben echt veel. Ik kom hier echt niets te kort. Zelfs producten van Nivea en Dove zijn hier in de winkel te vinden. Aangezien we alles moesten kopen voor een hele week, duurde het wel even voordat we alles op ons project kregen.
De medevrijwilligers zijn hier echt heel gezellig. Ik vermaak me wel. Inmiddels heb ik kennis gemaakt met the Afrikaanse tijd en ben ik gewend aan het trage tempo waarop ze alles doen. Sommige kinderen weten m’n naam al. Het Engelse huiswerk is vandaag gemaakt en het eerste potje memory is gespeeld. Ik vermaak me hier wel. Morgen ontmoet ik Linda en Don, de projectleiders.
Tijdens de rondleiding van vandaag heb ik in ieder geval de eerste indruk al opgedaan. Het is hier overdag ongeveer 25 graden. Lekker warm dus. We zitten hier tussen de suikerrietvelden en de middle of nowhere. Waar ze internet hebben en een heel luxe accommodatie voor de vrijwilligers. De verschillen zijn hier groot maar daar wen ik wel aan. Komend weekend ga ik waarschijnlijk mijn eerste tripje maken: op safari. Ik kan niet wachten om jullie hier alles over te vertellen. Jullie horen van me!
ps. Voor degene die mijn Afrikaanse nummer hebben gekregen, deze werkt niet. Iets mis met de simkaart. Morgen krijg ik een nieuwe en zet ik mijn nieuwe nummer waarschijnlijk op deze blog.