(origineel bericht op be-more.nl)
1e week
Welkom op mijn blog.
Hier vertel ik in vogelvlucht wat over mijn reis en werkzaamheden bij Be-More in Zuid Afrika. Snap je dr niks van vraag het me na de reis dan maar. Ik hou niet zo van mijn verhalen typen nl. ;). Mar om je niet helemaal in het ongewisse te laten hier het volgende:
11 augustus vertrok ik om 20.20 vanuit Duitsland naar Dubai. Geen vertraging gehad. Om kwart voor 5 kwam ik in Dubai aan. Hier heb ik niet veel van gezien, alleen het vliegveld. Ik was nogal moe omdat ik in het vliegtuig maar een paar uur had geslapen. Gelukkig kon ik op het vliegveld een ligstoel bemachtigen waarop ik nog een paar uur heb geslapen. De vlucht naar Durban was om half 11 dus moest ik wel even wachten. De vlucht verliep volgens het boekje. Toen we gingen landen kwam ik erachter dat een rij voor me ook Be More vrijwilligers zaten… oeps…
We werden opgehaald door Wilma, zij is onze regio coördinator. We hadden direct de kans om te pinnen. Helaas ging dat niet zo fantastisch. Ik had mijn pas moeten activeren om in het buitenland te pinnen. Okeee… weet ik dat ook weer. Gelukkig heb ik aardige medevrijwiligers om me geld te lenen. Dit is allemaal weer goed gekomen hoor. Wilma bracht ons naar backpackershostel Bleu Sky. Dit was een mooi hostel met het geluid van de zee op de achtergrond. De volgende dag zagen we deze ook echt, we waren namelijk in het donker aangekomen. Jaja het is hier winter en het wordt hier rond half 6 al donker. In het hostel kregen we lekker eten en smorgens stond er een ontbijt voor ons klaar. Goed van genoten (zover dat kan na zo’n gebroken nacht waardoor ik doodmoe was) want de overige dagen zullen we zelf voor eten moeten zorgen.
Maandagochtend kregen we informatie over wat ons te wachten stond en konden we ons inschrijven voor verschillende trips. Vrijdag ga ik naar Drakensberg, die vrijdag daarop naar de wild coast en het derde weekend naar een wildpark.
maandagmiddag kwamen we aan op de compound nadat we eerst voor een week voedsel ingeslagen hadden. Een week later gaan we nl. pas weer naar de winkel. Ik heb 3 aardige medevrijwilligers J. Daar ben ik blij mij. Je weet maar nooit he. We hebben een mooi huisje van de meeste gemakken voorzien. (ja gewoon stromend water, warme douche enz.) Er is zelfs een laptop aanwezig. Veel tijd om te acclimatiseren hadden we niet. De eerste nieuwsgierige kinderen kwamen er al snel aan. Het was maar even of de meeste kinderen waren aanwezig. Gewoon een handje schudden is er niet bij. Een paar waren verlegen maar het was maar even en er werd aan je getrokken en wilden ze knuffels. Het zijn echte knuffelaars. Onze zonnebrillen en fototoestellen vonden ze erg grappig. Veel kinderen wilden op de foto met zonnebril. Toen ze eenmaal wisten hoe mijn fototoestel werkte maakten ze foto’s van elkaar. Mijn fotottoestel is gelukkig nog heel J.
De community
De community ligt in het midden van niets tussen de suikerrietplantages en ongeveer een uurtje rijden van Durban. Op de community leven 42 kinderen in de leeftijd van 0-21 jaar en een huismoeder. Een echte big mamma. De ouder(s) van de kinderen werken overdag op de suikkerriet plantages. Deze kinderen worden door ons opgevangen. Sommige kinderen zijn wees. Een aantal kinderen zijn van de meisjes die ook op de community wonen. Don en Linda, de eigenaren van de community hebben een baby geadopteerd van een van de meisjes op de community. Het meisje heeft een tumor in haar hoofd en is HIV positief…
Werkzaamheden
We beginnen om ongeveer 9.00 met de daycare (soms houden we de Afrikaanse tijd aan). De jongste kinderen worden hier door ons opgevangen. De oudere kinderen gaan naar school. Er wordt gewerkt met thema’s als kleuren en cijfers, alles in het Engels. Om half 12 is het pauze en lopen wij weer naar ons huisje om te eten. Om 1 uur beginnen we weer tot half 3. Half 4 beginnen we met de huiswerk begeleiding. We leren ze meestal Engels. Anderen hebben zelf huiswerk en maken die dan. Om half 7 start de huiswerkklas voor de oudere kinderen. Ook hier geven we Engelse les.
Drakensberg
van vrijdag op zaterdag hebben we geslapen in backpackers Sani Lodge. Vanaf hier zijn we de volgende ochtend met een 4W drive de Drakensberg opgereden. Zonder 4w mag je dr niet op. Dat zegt wel genoeg over het hobbelpad denk ik… Paspoorten moesten mee wat we kwamen in een ander land… jaja… Lesotho! De weg ernaartoe was prachtig mooi. Bovenin de bergen was het wel wat koud, maar ja dat heb je dr wel voor over. In Lesotho gingen we slapen bij echte locals. Geen elektriciteit en slapen in zo´n rond hutje (Rondavel). Het eten was er lekker. Rijst, groente, vlees, saus. Nee, geen milipap J. In het dorpje werden we naar een rondavel gebracht waar we begroet werden met Afrikaanse dans. Binnen werd er nog meer voor ons gezongen en gedanst. ’s Avonds werd er bij een kampvuurtje weer voor ons gedanst, onder begeleiding van mensen die op zelfgemaakte muziekinstrumenten speelden. Drie vrouwen die dansten hadden een soort struisvogelveren om hun middel gedaan en schudden een beetje met hun kont zodat ze dr als struisvogels uitzagen. Ik noem het daarom maar de struisvogel dans. We werden uitgenodigd om dit ook te doen. Dit leek me wel grappig dus ik heb ook gestruisvogeldanst. Nadat we een nacht geslapen hadden in de rondavel , wat best te doen was want we kregen ieder een matras en veel dekens, gingen we naar de “genezeres”. Dit was een vrouw met aparte kleding aan en veel kralen om. Toen we binnen kwamen deed ze een soort dans en daarna mocht ieder voor 10 rand (1 euro) zijn/haar toekomst door haar laten voorspellen. Ze had uitgelegd dat ze christen was maar daarnaast had ze het over voorouders en vage toestanden dus dat heb ik maar aan me voorbij laten gaan. Als ontbijt kregen we zelfgebakken brood. Deze smaakte heel lekker.