(origineel bericht op be-more.nl)
De eerste paar dagen.
Ik zeg jullie al van te voren dat jullie niet op mijn spelling moet letten. Ik heb niet veel tijd om te schrijven dus er zullen vast wel fouten in zitten.
Zondag avond om 21:20 uur vliegen we naar Dubai. Nog een andere vrijwilliger heeft ook de zelfde vlucht . Als we in Dubai aan komen moeten we 4,5 uur wachten op de volgende vlucht naar Durban. Maar wat is het groot in Dubai! Roltrap op roltrap af, lange gangen door lopen en dan weer in de trein, uit de trein, lift in en lift uit. Na een poosje zoeken hebben we de juiste vertrek hal. Sandra en ik hebben niet geslapen tijdens de eerste vlucht dus we zijn kapot! Gelukkig slapen we wel bij de tweede vlucht.
Als we landen in Durban wacht Wilma op ons (regio coördinator). Daar krijgen we een simkaart en kunnen we geld omwisselen naar Rand. Als het goed is staat er een taxi die ons naar onze hostel brengt. Maar de taxi is er nog niet. Na een half uur/ drie kwartier komt de taxi. (dit is typisch Zuid-Afrika, ze zijn bijna nooit op tijd). Koffers in een aanhanger en rijden maar. Onderweg vallen er twee koffers af. Ze stoppen gewoon midden op de weg en leggen de koffers weer in de aanhanger. Bij het hostel krijgen we eten. Ik ben zo moe dat ik al gauw me bed opzoek.
De volgende ochtend zie ik pas wat mooi uitzicht we hebben. We zitten namelijk vlak bij de kust! Als we ons eten op hebben komt Wilma weer even om ons de laatste dingen te vertellen. Dan worden we opgehaald door onze project leider: Peter. Hij brengt ons naar het project toe en geeft ons een rondleiding. We kunnen even rustig onze blokhutten bekijken en de koffer uitpakken. Er lag ook een welkoms cadeautje voor ons klaar. De kids hadden voorons een armband gemaakt. Erg mooi. Hierna hebben we een ‘’meeting’’ met Peter en zijn vrouw Yvon. We doen even een kennismaking rondje en even nog wat informatie over hoe het er aan toe gaat en de belangrijkste dingen over de kids.
Peter brengt ons na de ‘’meeting’’ naar Gallaria het winkelcentrum . Hij laat ons zien waar je goedkoop kan eten en waar je boodschappen kan doen. Dit is echt een mooi winkelcentrum. Het bestaat uit meerdere verdiepingen, je kan er zelfs schaatsen of naar de bios gaan. Als hij klaar is met de rondleiding gaat hij weer en kunnen we met ons allen ( alle 6 vrijwilligers) even boodschappen doen en uit eten. Als we klaar zijn bellen we Peter weer en die haalt ons op. Je ziet veel mensen lopen langs de weg. Dit is heel normaal hier. Het is hier al vroeg donker (18:00 uur) en dan moet je wel goed opletten waar de mensen lopen. Terug bij Palm Tree nog even gebeld met me pa. We zijn weer erg moet door alle nieuwe indrukken en informatie dus lekker op tijd naar bed. Maar van slapen komt weer niet echt. Het regent en we hebben golfplaten op het dak liggen……
De volgende morgen (woensdag) om 9 uur moesten we bij de daycare zijn voor nog meer uitleg en informatie. Hier krijg je ook wat achtergronden van de kids te horen. En die zijn best heftig! We mogen gelijk met de kids bezig. Ik mocht samen met Sandra een ‘’ special need’’ kindje in bad doen. Erg leuk! Ook heb ik aan wat baby’s de fles gegeven. De kinderen komen zelf al naar je toe en willen van alles met je doen. Ik kreeg ook al een paar keer een stift in mijn handen gedrukt zo van : help maar even met mijn tekening inkleuren haha! ’s Middags heb ik samen met de wat oudere kinderen (ongeveer 14 jaar) een armband gemaakt. Veel gekletst en gelachen. Er was ook een jongen : J (de volledige naam mag ik niet noemen, wel de eerste letter) die de hele tijd over the lion king praat. Echt de hele tijd! Op het laatst hebben we maar gevraagd of hij het ergens anders over wou hebben. Ook kwam er een kind naar ons toe die graag uno wou spelen met ons, dat vonden we wel leuk en dit spel kennen wij ook.
We hebben s avonds gekookt in ons gezamenlijk huis (de slaapkamers zijn aparte blokhutten). Toen nog even naar de oprit gegaan wand daar heb je internet (wifi) even met mijn zus whatsappe! De kinderen kwamen gezellig bij ons zitten een jongen N vroeg wat ik aan het doen was. Toen ik het had uitgelegd wou hij wel even ‘’praten’’ met mijn zus. Hij wou mijn telefoon al vasthouden. Ik heb maar even verteld dat ik dat geen goed idee vond en dat ik het wel even zou schrijven naar me zus. Erg leuk om te horen wat hij allemaal wou weten! Hij vroeg zelf of ze niet naar bed moest. (hij is een jaar of 7). Ze hebben ook nog gezongen voor ons in het Zulu en in het Engels. (zulu is hun eigen taal). Ik heb het opgenomen en hun wouden het natuurlijk weer terug horen haha! Erg grappig.
Overal waar je komt vragen ze hoe het met je is en ze verwachten dat je dit ook terug vraagt. Als je dit niet doet ben je onbeleefd. Ook zijn hier veel apen. We moeten onze huisjes ook steeds op slot doen en de ramen dicht houden. Anders pakken de apen het eten en dan is het weg.
Overdag is het rond de 25 graden, maar ’s avonds koelt het snel af. Dan loop je al gauw weer met een vest aan.
Donderdag.
Erg goed geslapen! Vanmorgen even vrij, van middag weer naar de daycare. Vanavond gaan we weer naar het winkelcentrum om boodschappen te doen en te eten en misschien nog wel even te winkelen.
Ik weet niet hoe vaak ik iets kan schrijven, maar hoop het regelmatig te doen.
Groetjes Margreet.